Γέροντας Γεωρ.Καψάνης:«Είναι ωραία να είσαι με τον Χριστό

-Πώς εξηγείτε το γεγονός ότι πολλοί νέοι άνθρωποι στην εποχή μας αφήνουν την κοσμική ζωή και έρχο­νται στο "Αγιον "Όρος;

π. Γ. Καψάνης: Ό,τι γίνεται στις ψυ­χές των άνθρώπων, όσον άφορα την σχέση τους με το Θεό, είναι ένα μυστή­ριο πού θα παραμείνει απρόσιτο σε κά­θε κοινωνιολογική ερευνά. Υπάρχει μία μυστική κλήση του Θεού στίς καρδιές, πού ό καθένας πού την δέχεται απαντά αναλόγως. Θα μπορούσαμε να είπούμε ότι νέοι πού αναζητούν μία τελεία χρι­στιανική ζωή καί δέν την βρίσκουν στον κόσμο, καταφεύγουν στίς Ιερές Μονές, οπού βρίσκουν αυτό πού λαχταρά ή ψυ­χή τους.

Όσοι δεν δέχονται ότι ό άνθρωπος είναι -πέρα άπ' όλα- όν θεολογικό, πού ερμηνεύεται καί αναπαύεται μόνο στον πλάστη καί δημιουργό του, δεν μπορούν να καταλάβουν την απόφαση νέων ανθρώπων να εγκαταλείψουν τα εγκό­σμια καί να γίνουν μοναχοί.

Ό άγιος Νικόλαος Καβάσιλας λέγει ότι ό άνθρωπος μπορεί να εκπληρώσει τον θεόσδοτο δυναμισμό της υπάρξεως του, την ερωτική δίψα της ψυχής του μόνο στον Θεό, «προς όν ό ανθρώπινος έρως ώσπερ εις κανόνα τίνα καί ορον κατεσκευάσθη το εξ αρχής, καθάπερ θη­σαυρός ούτω μέγας, ούτως ευρύς, ώστε Θεόν ύποδέξασθαι δυνηθήναι».

"Ετσι ή απόφαση ενός νέου ή μιας νέας, πού δεν εΐναι αποτυχημένοι στον κόσμο,να γίνουν μοναχοί, στα μάτια πολλών κατ' όνομα Χριστιανών φαίνε­ται σαν τρέλλα. Καί πράγματι, για την κοσμική αντίληψη είναι τρέλλα, μια καί ό μοναχός θεωρεί ως απαξίες ό,τι για τον κοσμικό άνθρωπο είναι άξιες (απο­λαύσεις, επιτυχία, χρήμα), καί θεωρεί ως αξίες ό,τι οι κοσμικοί θεωρούν ως απαξίες (την πτώχεια, την υπακοή, την παρθενία, την άδοξία).

Πάντα όμως θα υπάρχουν οι σαλοί δία Χριστόν, πού ό κόσμος δέν θα μπο­ρεί να τους αποδεχθεί καί καταλάβει.

"Η μοναχική πολιτεία στο Αγιον Όρος καί στίς άλλες 'Ιερές Μονές, «στηλογραφεί την όδόν της μετανοίας» (Κανών μγ' της ΣΤ').

ΟΙ μοναχοί εΐναι οι συνεχώς μετανοούντες καί πενθούντες, δια να παρακληθούν, κατά τον λόγον του Κυρίου: «Μα­κάριοι οι πενθούντες, ότι αυτοί παρακληθήσονται» (Ματθ. ει 4).

Ή μετάνοια για μας τους Όρθοδό­ξους έχει αρχή, αλλά δεν έχει τέλος. Πρέπει να μετανοούμε δία βίου, για τίς δικές μας αμαρτίες καί για τίς αμαρτίες όλου του κόσμου.

"Ετσι, καί οί προσκυνητές του Αγί­ου "Ορους καί των Ιερών Μονών, κατά την προαίρεση τους, συμμετέχουν στο κλίμα της μετανοίας αλλά καί της χαράς καί αναπαύσεως, πού πηγάζει από τήν ειλικρινή μετάνοια.

-Με ποιους τρόπους μπορεί ή Εκκλησία να προσεγγίσει τους νέους Πιστεύετε ότι πρέπει να υπάρχουν κά ποια όρια στους τρόπους αυτούς;

π. Γ. Καψάνης: Ό τρόπος πού μπο­ρούμε να προσεγγίσουμε τους νέους και κάθε άνθρωπο εΐναι ή άγιότης. Καί όταν λέω αγιότητα, δεν εννοώ την τελεία ανάμαρτησία αλλά την μετάνοια. Όσοι λοι­πόν μετανοούν καί αγωνίζονται να είναι ενωμένοι με τον Χριστό, εχουν απήχηση στίς καρδιές καί προσανατολί­ζουν τους ανθρώπους κάθε ηλικίας στόν Χριστό. Εάν προσφέρουμε στους νέους κάποια ευτελή υποκατάστατα του Χριστού,οί νέοι θα απογοητευθούν από τόν Χριστό καί την Εκκλησία. Ό νέος έχει ανάγκη από την Αλήθεια καί την Αγά­πη, πού είναι ό Χριστός. Καί αυτά ζητά από μας. Νοιώθω ότι έχουμε μεγάλη ευθύνη για τους νέους πού σήμερα πο­λυάριθμοι καταφεύγουν στην Εκκλη­σία, εάν καί πόσοι έχουμε την δυνατότη­τα να τους προσφέρουμε την γνήσια πνευματική τροφή. Είδαμε άλλωστε και στίς ήμερες μας πόση απήχηση είχαν σε πολλούς νέους άγιοι Γέροντες, όπως οί π. Παΐσιος, π. Πορφύριος, π. Ιάκωβος π. Έπιφάνιος καί άλλοι, χωρίς να κά­νουν ανεπίτρεπτες οικονομίες.

-Είστε υπέρ της χρησιμοποιήσεως των νέων τεχνολογιών στο Όρος.Μήπως ελλοχεύει ό κίνδυνος αλλοίωσης της φυσιογνωμίας του άπ' αυτές;

π. Γ. Καψάνης: Ή χρησιμοποίηση της τεχνολογίας στο Αγιον Ορος δεν είναι κάτι νέο. Πάντα έχρησιμοποιούντο μετά διακρίσεως κάποιες μορφές τεχνολογίας. Το πρόβλημα δέν είναι ή χρησιμοποίηση της τεχνολογίας άλλ'εάν αύτή γίνεται με διάκριση, πού είναι καί η υψίστη των αρετών.Καί εδώ ευρίσκεται ή ιδική μας ευθύνη των "Αγιορειτών. Όσοι όμως κρίνουν τα Άγιορίτικά καθήμενοι στα σπίτια τους, στο θέλημα τους καί στίς ανέσεις τους, ξεχνοϋν ότι όποιος εΐναι έξω από τον χορό πολλά τραγούδια ξέρει.

"Ας έλθουν στο "Αγιον "Ορος να ζήσουν την μοναχική ζωή, καί τότε θα δούν ότι. παρά τίς τυχόν ανέσεις πού υπεισήλθαν στο "Όρος, ή μοναχική ζωή είναι σταυρική καί δύσκολη. Γι' αυτό άλλωστε καί κάποιοι εγκαταλείπουν το Όρος καί επανέρχονται στον κόσμο.Ας μην ξεχνούν επίσης, όσοι εκ των κοσμικών κατηγορούν το "Ορος, ότι το πλήθος των επισκεπτών αναγκάζει τίς Ιερές Μονές να επεκτείνουν τίς έγκαταστάοεις των για να τους δέχονται καί να τους αναπαύου

 -Στήν Ί.Μ. Γρηγορίου ξεκίνησε μία προσπάθεια περίθαλψης ναρκομανών. Πώς αποφασίσατε να ανάλάβετε ένα τέτοιο εγχείρημα;

Γ. Καψάνης: Πράγματι, προσπαθήσαμε μέσα στίς δυνατότητες μας να περιθάλψουμε ναρκομανείς νέους.Είδαμε ότι για πολλούς λόγους τα αποτελέσματα ήσαν μηδαμινά, κυρίως γιατί οι νέοι αυτοί,όταν βρεθούν μαζί, άλληλοπαρασύρονται καί δεν βγαίνουν από τον κλοιό της αρρωστημένης κατα­στάσεως τους.

Τώρα προσπαθούμε να κρατούμε στην Μονή έναν μόνο ναρκομανή, καί υπό τον όρο ότι έχει ειλικρινή διάθεση καί απόφαση να απαλλαγεί καί να αγω­νισθεί.

-Πώς αποφασίσατε να γί­νετε μοναχός; Ήταν μια απόφαση στιγ­μής ή ζωής; Σάς παρότρυνε κάποιο πρό­σωπο ή σας επηρέασε κάποιο περιστα­τικό;

π. Γ. Καψάνης: Δεν θεωρώ σωστό να ομιλώ για προσωπικά θέματα. Αισθάνο­μαι ότι ό "Αγιος Θεός με οδήγησε στην μοναχική πολιτεία με τίς πρεσβείες της Παναγίας μας. Αισθάνομαι άπειρη ευγνωμοσύνη προς τον Κύριο για την ευλογία Του αυτή καί ιδίως για την έγκαταβίωσή μου στο Περιβόλι της Πα­ναγίας μας.

"Ενας ταπεινός μοναχός, ό π. Συμεών, πού έκοιμήθη προ ολίγων μηνών στην Μονή μας, όταν λίγο προ του θα­νάτου του ρωτήθηκε που βρίσκεται, απήντησε: τώρα εΐμαι στον Χριστό. Καί όταν εΐσαι στον Χριστό, είναι ωραία, οπού καί αν ευρίσκεσαι, στην "Αθήνα ή στην Θεσσαλονίκη ή στο "Αγιον Όρος. Πράγματι, είναι ωραία να είσαι με τον Χριστό, όπου καί αν ευρίσκεσαι.

Εύχομαι σε όλους  να είναι με τον Χριστό, να διακρίνουν ποιο εΐναι γι' αυτούς το θέλημα του Θεού καί να το ακολουθήσουν. Τότε θα βρουν την όντως ανάπαυση, οπού καί αν διακο­νούν την Αγία μας Εκκλησία καί την κοινωνία μας. 

Η συνέντευξη παραχωρήθηκε στην κ.Κατ.Χουζούρη-''Τόλμη'',Μάρτιος 2001