Άλλο η συμφιλίωση των ανθρώπων, και άλλο η συμφιλίωση των θρησκειών.

 

Μου γράφετε, ότι είδατε ένα ασυνήθιστο δράμα μέσα στην Εκκλησία σε ώρα προσευχής. Είδατε τον Χριστό να βγαίνει από το Ιερό, και να στέκεται στην Ωραία Πύλη. Μετά να βγαίνει κάποιος ραβίνος και να στέκεται στα αριστερά Του. Και μετά να βγαίνει κάποιος χότζας με σαρίκι και να στέκεται στα δεξιά του Χριστού! Και μετά είδατε τον Χριστό να τους κρατάει και τους δύο από το χέρι! Και το δράμα αυτό το εξηγήσατε, ότι ο Χριστός θέλει να ενωθούν όλες οι θρησκείες! Και να γίνουν μία Θρησκεία!
Όταν κάποιος νομίζει, ότι οραματίζεται τα μυστήρια της Βασιλείας του Θεού, τότε και το δράμα είναι ΑΠΑ­ΤΗ, και η ερμηνεία του ΛΑΘΟΣ. Ένα τέτοιο δράμα δεν προέρχεται από τον Χριστό, αλλά από τον εχθρό και πολέμιο της πίστεως μας. Τί λέμε στο τέλος του «Πάτερ ημών»; «…αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού».
    Άνθρωπε του Θεού, ποιός μπορεί να σταθεί δίπλα στον Θεό; Δεν είπε ο Χριστός στο Ευαγγέλιο για τους Εβραίους: «Ιδού αφίεται ο οίκος υμών έρημος»; Η προφητεία επαληθεύτηκε. Οι Εβραίοι δεν έχουν πια ούτε θυσίες, ούτε ιεροσύνη. Έπαυσε από τότε, που κατά την ώρα της Σταυρικής θυσίας, το καταπέτασμα του Ναού εσχίσθη από άνωθεν  ως κάτω.
Αλλά ούτε και οι μουσουλμάνοι έχουν θυσίες και ιεροσύνη.
Πώς λοιπόν αυτό πού πάλιωσε και πετάχτηκε και αντικαταστάθηκε με άλλο καινούργιο, δηλαδή η πίστη των Ιουδαίων, θα ξαναενωθεί με την νέα θρησκεία του Χριστού;
Αλλά και με τους μουσουλμάνους, πώς μπορούμε να ενωθούμε, αφού μας μισούν, και υπεράνω όλων θέτουν τον Μωάμεθ;
    Αλλά πότε το είδατε αυτό το δράμα; Ρίξε μια ματιά στην εποχή μας και θα το καταλάβεις!
Πολλοί άσχετοι με κάθε πίστη, λένε πως τάχα θέλουν την ένωση όλων των θρησκειών. Και σεις παρασυρθήκατε από αυτή την επιθυμία.
Όλοι θέλουμε να δώσει ο Θεός ενότητα πίστεως στον κόσμο. Μα εσείς τα μπερδεύετε τα πράγματα Άλλο η συμφιλίωση των ανθρώπων, και άλλο η συμφιλίωση των θρησκειών.
Η κάθε μια έχει τους δικούς της όρους και δικά της όρια. Άλλο η ένωση των λαών, και άλλο η ένωση των θρησκειών! Ο Χριστιανισμός επιβάλλει σε όλους να αγαπάμε με όλη μας την

καρδιά τους πάντες, όποια πίστη κι αν έχουν! Συγχρόνως όμως μας διατάζει να κρατάμε αλώβητη την πίστη μας και τα δόγματά της.

Σαν χριστιανός πρέπει να ελεείτε όλο τον κόσμο, όλους τους ανθρώπους!  Ακόμη και την ζωή σας να δώσετε γι’ αυτούς. Αλλά τις αλήθειες του Χριστού δεν έχετε το δικαίωμα να τις θίξετε. Γιατί δεν είναι δικές σας.
   Αυτό έγινε μέσα σας η πέτρα του σκανδάλου. Ξεχάσατε ότι η πίστη του Χριστού δεν είναι ιδιοκτησία μας, να την κάνουμε ό,τι θέλουμε. Και έτσι ήλθε αυτή η σύγχυση στη ψυχή σας. Και δεν βλέπατε πια ούτε τον Χριστό, ούτε τον Μωάμεθ.
Βλέπατε μόνο την σύγχυση αυτή της ψυχής σας!
Φροντίστε να απαλλαγείτε από την σύγχυση αυτή, όσο πιό γρήγορα μπορείτε.

(Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Επιστολές»)