Κυριακή της Πεντηκοστής – Πνοή και Φωτιά

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Πράξ. β' 1-11

ΠΝΟΗ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ

«Έγένετο... ήχος ώσπερ φερομένης πνοής βιαίας... και ώφθησαν αύτοΐς διαμεριζόμεναι γλώσσαι ώσεί πυρός».

Οι ουρανοί άνοιξαν οριστικά! Τους άνοιξε ό αναστημένος, ό θριαμβευτής, ό δοξασμένος Ιη­σούς Χριστός, ό όποιος με την Ανάληψη του «έκάθισεν έν δεξιά της μεγαλωσύνης έν ύψηλοίς» (Έβρ. α' 3). Και από τους ανοιγμέ­νους πια ουρανούς την ημέρα της Πεντηκοστής ξεχύθηκε ή δωρεά του άγιου Πνεύματος στις ψυχές των ανθρώπων. Στην περιγραφή τού μεγάλου αυτού γεγονότος, πού ακούσαμε στη σημερινή απο­στολική περικοπή, το Πανάγιο Πνεύμα εικονίζεται με δύο σύμ­βολα. Με την πνοή και τη φωτιά. Ποιο όμως είναι το νόημα των δύο αυτών συμβολισμών;

ΠΝΟΗ

Πνοή τού άνεμου είναι ή λεπτή αύρα, πού περνά απαλά ανάμε­σα στα φύλλα των δένδρων και δροσίζει το πρόσωπο. Πνοή όμως τού ανέμου είναι και το δυνατό φύσημα της καταιγίδας, πού ξερι­ζώνει αιωνόβια, δέντρα και βυθίζει πανίσχυρα πλοία. Έτσι και το Πνεύμα του Θεού. Είναι λεπτό, σαν την αύρα και δυνατό σαν τη θύελλα και την καταιγίδα.

Το άγιο Πνεύμα έρχεται ήρε­μα και απαλά στην ψυχή μας και την δροσίζει, την παρηγορεί, την ανακουφίζει. Στον θλιμμένο και απελπισμένο φέρνει την παρη­γοριά και την ελπίδα. Με τα ιερά μυστήρια καθαρίζει και αναγεννά τις ψυχές μας. Στις ώρες των μεγά­λων αποφάσεων της ζωής, έρχεται διακριτικά και δημιουργεί τις όμορφες σκέψεις, τούς ευγενείς οραματισμούς, τις βαθιές συγκι­νήσεις. Μιλάει «ώς φωνή αύρας λεπτής» (Γ. Βασιλ. ιθ' 12).

Υπάρχουν όμως και οι πε­ριπτώσεις, πού το άγιο Πνεύμα έρχεται ως «βιαία πνοή» και δημιουργεί τούς μεγάλους και σωστικούς συγκλονισμούς. H «βιαία» αυτή πνοή τού Πνεύματος τού Θεού με ένα δυνατό κτύπημα, με μια δοκιμασία, με ένα συγκλο­νιστικό γεγονός, συντρίβει τον εγωισμό ενός ώριμου και δυνατού ανθρώπου και τον οδηγεί στην με­τάνοια και την πίστη. Το Πνεύμα τού Θεού ζωοποιεί και ανασταίνει τις νεκρωμένες ψυχές των ανθρώ­πων. 'Αλλ' ακόμη το άγιο Πνεύμα συμβολίζεται στην περικοπή και με τη

ΦΩΤΙΑ

Ή φωτιά έχει τρεις ιδιότητες: Φωτίζει, θερμαίνει και καθαρί­ζει. Το άγιο Πνεύμα έρχεται στην ψυχή μας ως φώς. Έρχεται να μάς φωτίσει, να μάς αποκαλύψει το νόημα τού λόγου τού Θεού, να μάς διδάξει τί είναι ό Θεός, να μάς εξηγήσει τη σημασία της ζωής και τού θανάτου τού Ιησού Χριστού.

Το άγιο Πνεύμα έρχεται στην ψυχή μας ως θερμότης. Κάνει τις καρδιές μας να φλογίζωνται από αγάπη προς τον Χριστό. Το άγιο Πνεύμα πυρπολεί τις καρδιές ορι­σμένων ανθρώπων και τις οδηγεί στην ολοκληρωτική αφιέρωση και τη διακονία τού Κυρίου και της Εκκλησίας του.Αυτή την πυρ­καγιά τού Πνεύματος μέσα στις ανθρώπινες καρδιές τους είχαν νιώσει και οι δύο μαθηταί τού Χρι­στού, πού βάδιζαν προς Εμμαούς: «Ουχί ή καρδία ημών καιομένη ήν έν ήμίν;», έλεγαν μεταξύ τους.

Το άγιο Πνεύμα μπαίνει στην ψυχή μας ως φωτιά πού καθαρίζει. Μέσα στην ψυχή μας υπάρχουν ακάθαρτα και γήινα στοιχεία. Υπάρχουν μίση, φθόνοι, ιδιο­τέλειες, πάθη. Έρχεται όμως ή φωτιά τού Πνεύματος και τρώει τις σκουριές και καίει τα ακάθαρτα υλικά. Και ή φωτιά τού Πνεύμα­τος θα συνέχιση το καθαρτικό της έργο σ ολόκληρη τη ζωή μας. Γιατί θέλει να κάνη την αμυχή μας χρυσάφι καθαρό, τόσο καθαρό πού να μπορεί την «ήμερα εκείνη» να τοποθετηθεί στο στέμμα τού Βασιλέως Χριστού καινά ακτινοβολεί από ομορφιά και χάρη στην αιώνια δόξα της Βασιλείας του.

Καλούμεθα και μείς σήμερα να γίνουμε άνθρωποι πνοής και φωτιάς. Άνθρωποι τού άγιου Πνεύματος. Ζωντανοί, αναγεννη­μένοι, φωτεινοί. Το πέρασμα μας ανάμεσα από τούς αδελφούς μας να είναι μια πνοή αύρας λεπτής τού άγιου Πνεύματος, πού θα τούς δροσίζει και θα τούς ξεκουράζει. Ή ζωή μας, το παράδειγμα μας να είναι ένα φώς, πού θα φωτίζει τον δρόμο των συνανθρώπων μας. Σήμερα, τη μεγάλη αυτή ήμερα της Πεντηκοστής, ας ανοίξουμε διάπλατα τις ψυχές μας για να δεχθούν την πνοή και την φωτιά τού Παναγίου Πνεύματος.

«ΖΩΗ»2 Ιουνίου 2011