Και οι ιερείς στους δρόμους

Ιδού λοιπόν πού οι ευλαβέστατοι ιερείς, σάρκα από την σάρκα του λαού και μοιραζόμενοι τις τύχες του, κατέβηκαν στους δρόμους για να συνδιαδηλώσουν την πατριωτική τους απαρέσκεια με το τυπικά ή άτυπα ποίμνιο τους. ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΟΡΘΩΣ! Αργήσαμε να κατεβούμε και εμείς στα πεζοδρόμια, κρατώντας όχι παραταξιακά πανώ και πολύχρωμες οπαδικές σημαιούλες, αλλά μόνο το σύμβολο του γένους, διεκδικώντας δικαιοσύνη,εντιμότητα,αξιοπρέπεια ζωής, για εμάς και τα παιδιά μας. Έστω και αν δεν επιτύχει τιποτα η λαϊκή αυτή διαδήλωση, έχει επιτελέσει τον μυστικό και καίριο σκοπό της: ο Έλληνας, ο "ανθρωπάκος" του μόχθου, η "αμελητέα" μονάδα, ο "διεφθαρμένος" γραικός πού τα "έφαγε μαζί με τα αφεντικά" του, σηκώνει ανάστημα και δηλώνει παρών, αφυπνισμένος, αγανακτισμένος, αποψιλωμένος από αξιοπρέπεια(είναι ο ισπανικός όρος) και γι'αυτό τώρα επαναδιεκδικώντας την τίμια και καίρια. 

Όχι δεν τα φάγαμε μαζί! Δεν γνωρίζω προσωπικά κανέναν "πληβείο" πού να του χαλάλησαν οι απάτριδες και τα λαμόγια κάποια μερίδα από την σάρκα της πατρίδας. Όχι κύριοι εταίροι Ευρωπαίοι, δεν είμαστε τα κακά παιδιά της ΕΕ. Είμαστε οι ανόητοι και άκριτοι καταναλωτές σας , πού επανοικοδόμησαν και προώθησαν την ανάπτυξη των βαρβάρων χωρών σας και ω της αναισχυντίας, επιβαρυνόμαστε από σας των πιο αισχρών τίτλων. Το πολιτισμενο ψωμί που τρώει το ξανθό αγγελούδι σου,φίλε Γερμανέ, είναι κομμάτι από το απεμπολημένο μέλλον του δικού μου μελαψού παιδιού-σίγουρα κατώτερη ράτσα, γραίκικια,αγροίκια δηλαδή για το πολιτισμένο σας απαξιούν ρύγχος.

Οι ιερείς , για να επανέλθουμε στο θέμα, έγιναν δεκτοί με ποικίλλες αντιδράσεις: και πανηγυρικού ενθουσιασμού και απαξιωτικού χλευασμού. Βλέπετε στην Ελλάδα της πολυμορφίας και των άκρων, υπάρχουν συμπολίτες πού βλέπουν ακόμα στον παπά το τιμημένο ράσο , πού όχι μόνο μοιράζεται οικειοθελώς και θυσιαστικώς τις τύχες του λαού του, αλλά και μπαίνει κατά καιρούς μπροστάρης στους εθνικοκοινωνικούς πατριωτικούς αγώνες. Από την άλλη η ομάδα της αποδοκιμασίας. Όχι δεν είναι αυτοί που ανήκουν σε ιδεολογίες απαραίτητα. Νομίζω οι "ιδεολογίες" αποψιλώθηκαν και μπήκαν στο κριτήριο. Είναι οι συμπολίτες μας, πού έχουν διαποτιστεί από τα ΜΜΕ και τους διαπλεκόμενους "φτωχούληδες ζορό", πώς οι παπάδες νέμονται την αμύθητη εκκλησιαστική περιουσία(όλοι οι παπάδες), ζούνε σε μέγαρα και με τρυφηλότητα, αρμέγουν το ποίμνιο, είναι σύνεργοι της έννομης τάξεως(βλ κυβέρνηση των καταχραστών). Στο πρόσωπο του παπά, του κάθε παπά, βλέπουν τον εκμεταλλευτή,τον τεμπέλη,τον σπεκουλάτορα, τον βολεμένο δημόσιο υπάλληλο. Δεν μπορουν να δούν το προφανές: πώς ο κλήρος ζεί σε μια μέση ή κατώτερη οικονομική κατάσταση(ελάχιστοι είναι οι ευκατάστατοι),συντηρεί συχνά πολυμελή οικογένεια, με όλες τις ανάγκες και με όλες τις προϋποθέσεις πού μεγαλώνουν τα άλλα παιδιά του κόσμου, συχνά ζεί σε ένδεια και στέρηση. Και θεσμικά; Έχει έντεχνα αποκρυβεί από τον λαό πώς η Εκκλησία ΤΡΙΣ επέστρεψε την περιουσία πού έλαβε από τον λαό στον "νόμιμο κάτοχο της " σε περιόδους κρίσης και παράλληλα τρέφει και συντηρεί χιλιάδες αναξιοπαθείς αδιάκριτα και με πολύ αγώνα, όχι τον χρόνο αλλά την ημέρα. Εύχομαι οι απαξιωτές να δούν την αλήθεια.

Πιστεύω πώς όλοι αυτοί ,μαζί και οι ιερείς κατέβηκαν για το στερούμενο μεροκάματο , όχι για αυτήν την ίδια την πατρίδα. Όμως αυτός ο λόγος είναι αρκετά πνευματικός και πατριωτικός: το ψωμί είναι η ιερότερη υπόθεση. Και σίγουρα εθνική.

Παρατηρώ, δυστυχώς, σε ορισμένους εκκλησιαστικούς κύκλους να προβάλουν μια έκδηλη και ανεπίτρεπτη συντηρητικότητα σχετικά με το θέμα των "αγανακτισμένων". Τρέφουν συνωμοσιολογίες και παράλληλα απαξιώνουν το πατριωτικό κίνημα ως υποκινούμενο από δυνάμεις αντιεκκλησιαστικές και αντιεθνικές. Χωρίς περιστροφές πιστεύω πώς αυτοί οι απαξιωτές ανήκουν σε δύο κατηγορίες:

α) Είναι αυτοί πού ζούνε τον μακάριο ύπνο και δεν βλέπουν τί συμβαίνει γύρω τους. Μπερδεύουν την υπομονή, την καρτερικότητα και την εθελούσια πενία, με την αναξιοπρέπεια,την δουλικότητα και την ασφάλεια της γαλήνιας αμετοχικότητας. Όταν στην ζωή σου έρθουν όλα "δεξιά" και δεν έχεις υπομείνει βάσανα και στερήσεις, όταν θεωρείς το ποίμνιο σου , σαν ανίδεο, απνευμάτιστο κοπάδι προς κουράν προητοιμασμένο και τον εαυτόν σου ποιμένα αυτόφωτο και φωτισμένο. Όταν επαναπαύεσαι στο δικό σου άθλιο καρβέλι και μάλιστα με συνείδηση "ευχαριστηριακή", αρνούμενος το δικαίωμα του πλησίον στην διεκδίκηση του επιουσίου άρτου, είναι λογικό να σε ξεβολεύει κάθε επαναστατική κίνηση. Αυτός πού νόμιζες υποχρεωμένο να ζεί στην ένδεια και στην σφαίρα της ευγνωμοσύνης αφυπνίσθη. Και αυτό σε ετάραξε.

β)Αυτούς πού νομίζουν πώς καθήκον της Εκκλησίας είναι η διαιώνια συμπόρευση με την έννομη τάξη και εξουσία. Ασχέτως αν η εννομη τάξη δεν είναι καθόλου έννομη και νομιμοποιημένη στα μάτια του λαού. Ασχέτως αν έχει ξεπουλήσει την πατρίδα,το ψωμί,τα όνειρα,το μέλλον του παιδιού και την αξιοπρέπεια του ενήλικου. Η έννομη τάξη, είναι έννομη τάξη γι'αυτούς και με πρόφαση το αποστολικό πώς πρέπει να υπακούουμε στις αρχές και εξουσίες(αυτό εννοούσε άραγε ο απόστολος;) ξεχνούν το έτερο αποστολικό"πειθαρχείν δει Θεώ μάλλον ή ανθρώποις" . Ότι είναι έννομο δεν είναι πάντα ηθικό. Ο νόμος του Θεού και η φωνή του λαού είναι το νόμιμο και τίποτα άλλο. Κοιμάστε λοιπόν και αναπαύεστε, ο λαός δεν ξεχνά και αλλοίμονο μας αν μας λιθοβολήσει μαζί με τους ταγούς του συστήματος του αντιχρίστου.

Ναι το βλέπω, ο καιρός ήγγικεν. Ο λαός δεν έχει περιθώριο να σκεφτεί με συμπόνοια ή να θέσει προϋποθέσεις και εξαιρέσεις. Θα λιθοβολήσει και θα αποδοκιμασει όχι μόνον αυτούς πού θα βρεί ενάντιους τους, αλλά τους αδιάφορους και αμέτοχους ιδιωτεύοντας. Ας διαλέξουμε το ορθό μέρος και το μέρος του δίκιου. Ας μην βάλουμε για ακόμα μια φορά το Σώμα του Χριστού σε πειρασμό και εαυτούς εις αποδοκιμασία. Και εν τέλει εμείς οι κληρικοί, ως άνθρωποι, είμαστε χνούδι πού θα το πάρει ο άνεμος, το ΤΙΜΗΜΕΝΟ ΡΑΣΟ όμως ως σύμβολο και ως ιστορική παρουσια, στέκει πάνω από ολιγωρίες και δειλίες. 

Μαζί με τον λαό λοιπόν ή εναντίον του... Δεν υπάρχει τρίτος δρόμος.

Read more: http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com/2011/06/blog-post_07.html#ixzz1OeMK2r1F