Εγκύκλιος του Μητροπολίτη Σάμου και Ικαρίας Ευσέβιου για την Εορτή της Πεντηκοστής

Αγαπητοί μου Πατέρες και Αδελφοί,

Η Εορτή της Πεντηκοστής σύμφωνα με τη θεολογική γλώσσα αποτελεί την γενέθλια ημέρα της Εκκλησίας μας. Ο εορτασμός δε της ημέρας αυτής κάθε χρόνο μας θυμίζει, ότι το Άγιον Πνεύμα, το τρίτο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, συγκροτεί τον θεσμό της Αγίας μας Εκκλησίας.

Ο Αγαθός Παράκλητος, όπως ονομάζεται το Άγιο Πνεύμα, καθώς λέμε και στην προσευχή: «Βασιλεύ Ουράνιε, Παράκλητε...», σημαίνει ακριβώς την ιδιότητά Του να παρέχει στον πονεμένο και πληγωμένο άνθρωπο την παράκληση, δηλαδή την πνευματική ανακούφιση και την θεραπεία.

Σήμερα εν μέσω μιας πολυώνυμης κρίσης κυρίως πνευματικής, που μέρα με την ημέρα γίνεται οξύτερη και όπου εξαιτίας της κοινωνικής ακαταστασίας και της αβεβαιότητος για το μέλλον, πολλοί αγωνιούν και διαμαρτύρονται αγανακτισμένοι για το κατάντημάς μας, ως Έθνους και ως Λαού, αισθάνομαι την ανάγκη να απευθύνω δυό πατρικούς λόγους στην αγάπη σας με σκοπό να παρηγορήσω τη θλίψη της ψυχής σας, να γλυκάνω τον πόνο της καρδιάς σας και να συμπαρασταθώ στον αγώνα σας.

Η Ορθόδοξη Εκκλησίας μας, αγαπητά μου Παιδιά, ως θεανθρώπινος οργανισμός, έχει ανέκαθεν το μοναδικό προνόμιο, να επισκοπεί με θάρρος στις δύσκολες στιγμές της Ιστορίας, όταν οι αρμόδιοι και υπεύθυνοι η μη, σιωπούν η καιροσκοπούν.

Η Εκκλησία σε όλες τις κρίσιμες περιόδους της Ιστορίας μας, μέσα από τους εκπροσώπους της και από τα πιστά μέλη της, γνωρίζει να διακηρύττει την αλήθεια και μόνο, να ευρίσκεται κοντά στο Λαό της, να τον παρηγορεί και να του δίνει ελπίδα.

Έτσι και τώρα, η Εκκλησία μας συμπορεύεται με τον Λαό, που αποτελεί το σώμα της. Συναγωνίζεται με τα παιδιά της στην διεκδίκηση των δικαίων αιτημάτων τους. Η Εκκλησία είναι κοντά στον κόσμο, όχι για να επιδεικνύεται, αλλά για να αποδεικνύει τη σχέση της με τον λαό της, να καταγγέλει τη διαφωνία της με το άδικο σύστημα που μας προδίδει και να προβάλλει την ετοιμότητά της για υπεύθυνες πρωτοβουλίες.

Η Εκκλησία στηρίζει τον αγώνα όσων με αγανάκτηση διαμαρτύρονται εναντίον της άδικης υπονόμευση της κοινωνικής δικαιοσύνης και με αγωνία παρακολουθεί να πληθαίνουν όλο και περισσότερο οι αγανακτισμένοι πολίτες. Επιθυμεί όμως η διαμαρτυρία να κινείται σε κόσμια και ευπρεπή πλαίσια.

Όταν οι Απόστολοι ζήτησαν από τον Χριστό να καταστρέψει τους κατοίκους ενός χωριού της Σαμαρείας, που δεν Τον δέχθηκαν, Εκείνος τους επέπληξε λέγοντας «ουκ οίδατε ποίου πνεύματος εστέ» (Λουκ. θ, 55). Δηλαδή «Δεν ξέρετε ποιών διαθέσεων και ποιάς πνευματικής καταστάσεως είσθε εσείς.» Σαν να τους έλεγε: «Δεν είσθε άνθρωποι του πνεύματος της οργής και της τιμωρίας, αλλά του πνεύματος της αγάπης».

Πάνω σ΄ αυτό το λόγο η Εκκλησία στέκεται με ευλάβεια και προτρέπει ηπιότητα, μετριοπάθεια, σωφροσύνη, επιείκια, αδελφοσύνη, εγκράτεια, πραότητα, αγάπη, όλα εκείνα δηλαδή τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, που ελάβαμε με το άγιο Βάπτισμα και το άγιο Χρίσμα και τα ενεργοποιούμε ανανεώνοντάς τα με την θεία κοινωνία του Σώματος και του Αίματος του Χριστού μας.

Η Εκκλησία μας μέσα στην ιστορική της πορεία έχει αποδείξει τον αποτελεσματικό τρόπο διεξαγωγής των αγώνων της ζωής μας μέσα από τους Αγίους. Παράδειγμα: οι κοινωνικοί αγώνες κι η αγωνία ενάντια στη φτώχεια του Μ. Βασιλείου, ενάντια στην πολιτική αυθαιρεσία του του Ιωάννου του Χρυσοστόμου, ενάντια στην εκκλησιαστική εκκοσμίκευση του Γρηγορίου του Θεολόγου, για να παραλείψουμε τον έλεγχο και τον ένθεο ζήλο των Προφητών της Π.Δ.

Η ζωή της Εκκλησίας μας, από πάντα, ευθύς εξ αρχής είναι μια πορεία ειρηνικής διαμαρτυρίας ενάντια στο κακό, που όμως εμπιστεύεται την έκβαση του αποτελέσματος στον Θεό.

Οι Χριστιανοί καλούμαστε να πορευόμαστε με την ειρήνη του Χριστού και την χάρη Του εναντίον της αμαρτίας και του Διαβόλου, αλλά μαθαίνουμε παράλληλα να αφήνουμε την πρόνοια του Θεού να προπορεύεται στη ζωή μας.

Στις εκτενείς ικεσίες των προσευχών μας ζητούμε από τον Θεό «τα καλά και συμφέροντα για τις ψυχές μας και την ειρήνευση του κόσμου». Τον παρακαλούμε να παρεμβαίνει για τη σωτηρία μας.

Διαμαρτυρόμαστε ειρηνικά για τα δίκαια και τα μεγάλα της ζωής.

Αλλιώς ο αγώνας μας διαστρέφεται και χάνει την ωραιότητά του. Ο διάβολος κλέβει τη χαρά του περί δικαίου αισθήματός μας και μας ωθεί στην αμαρτία, απειλώντας την πνευματική μας αρτιότητα.

Διαμαρτυρόμαστε πάντοτε για την δύναμη του κακού, που μας εξουσιάζει, εξαιτίας των ανθρωπίνων παθών, των λαθών και των αδυναμιών μας.

Πόσοι όμως συνοδεύσαμε την διαμαρτυρία μας με έντονη προσευχή;

Πόσοι από εμάς γονατίσαμε για να ζητήσουμε τη χάρη και το έλεος του Θεού;

Πόσοι παρακαλούμε ικετευτικά τον Χριστό η να μας γλυτώνει από τον πειρασμό, η να μας ενισχύει για να ανταπεξέλθουμε στον αγώνα της ζωής, όταν ο διάβολος σκιάζει το φως Του και το σκοτάδι της κακίας μας απειλεί;

Πόσοι εμπιστευόμαστε την πορεία της ζωής μας στον Χριστό;

Πόσοι μιμούμαστε Εκείνον και τους Αγίους μας, που έγιναν οι αυθεντικοί μιμητές του, ώστε να γίνουμε εμείς καλλίτεροι κι έτσι ν΄ αλλάξουμε και τους γύρω μας;

Μόνο η διαμαρτυρία δεν αρκεί, ιδίως χωρισμένη από την χάρη του αγνού και ανιδιοτελούς αγώνα. Είναι το πρώτο βήμα ίσως, αλλά απαιτείται και η εκζήτηση του θείου ελέους, για να μεταμορφωθή η αγανάκτηση σε ανανεωτική δύναμη για τη ζωή μας.

Μέσα στην Αποκάλυψη (στ 10) φαίνεται πως οι Μάρτυρες διαμαρτύρονται, που ο Θεός επιτρέπει ακόμη να δοκιμάζωνται οι πιστοί. Κι όμως λαμβάνουν την απάντηση, να συνεχίσουν με υπομονή την προσευχή τους μέχρι να συμπληρωθεί ο αριθμός των εκλεκτών, που θα αγωνίζονται έως ότου ο Κύριος θέλει.

Αγαπητά μου Παιδιά

Ο Χριστός μας διαβεβαιώνει «χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν» (Ιωάν. ιε, 5) και ένα πράγμα είναι σίγουρο: Ο άνθρωπος που πιστεύει στον Χριστό και προσεύχεται ελπίζοντας με βεβαιότητα στη θεϊκή του συνδρομή και αγωνίζεται να διατηρείται ενωμένος μαζί Του, εκείνος ο άνθρωπος λαμβάνει χάρη και ευλογία για κάθε στιγμή της ζωής του και πορεύεται όπως του επιτρέπει ο Θαεός. Κι όταν χρειάζεται να διαμαρτυρηθεί, το πράττει πάντοτε στα πλαίσια της εν Χριστώ ειρηνικής διαμαρτυρίας, όπως την έμαθε μέσα στην Εκκλησία, έχοντας ειρηνικό όπλο τον Σταυρό του Χριστού και ο,τι αυτός εμπεριέχει ως τρόπος ζωής και κινητήρια δύναμη την χάρη του Αγίου Πνεύματος, που κινεί την ψυχή των Μαρτύρων κάθε εποχής.

Μέσα στη σύγχυση των ταραγμένων καιρών μας και στον έντεχνα προωθούμενο αποχριστιανισμό του Έθνους μας δεν θα είμαστε Εκείνοι, που θα παραδώσουμε τα τιμαλφή της πίστεώς μας. Δεν θα αφήσουμε να μας εξαγοράσουν σε τιμή ευκαιρίας. Δεν θα επιτρέψουμε να εξαγοράσουν τα ιερά και τα όσια της φυλής μας, τις παραδόσεις, τις αρχές, τα ιδανικά, την ιστορία, την γλώσσα και τον πολιτισμό μας, την εθνική μας συνείδηση.

Γι΄ αυτό και σε λίγο, που θα γονατίσουμε για να επικαλεσθούμε την χάρη του Αγίου Πνεύματος και για εμάς, ας ανοίξουμε διάπλατα την καρδιά μας στη χάρη του Κυρίου μας για να Την λάβουμε οδηγό αλάνθαστο στη ζωή μας. Κι όταν ακούσουμε την ικεσία, «Κύριε δίδαξόν με πως δει και υπέρ ων χρη προσεύχεσθαι» δηλ. δίδαξέ με Κύριε, πως πρέπει και για ποιά πράγματα πρέπει να προσεύχομαι, ας του ζητήσουμε να λαλήσει αγαθά στις καρδιές των κυβερνώντων υπέρ του λαού, κι ας ενθυμούμαστε πάντοτε να στεφανώνουμε ο,τι λέμε και ο,τι κάνουμε με την προσευχή μας, προσέχοντας τι και πως το ζητούμε από τον Θεό και κυρίως αφήνοντας στην Πρόνοιά του την καρποφορία της ζωής μας. Αμήν

Ο Θεός να σας ευλογεί και να σας στηρίζει.

Μετά της εν Κυρίω αγάπης και ευχών
Ο Μητροπολίτης
+Ο Σάμου και Ικαρίας Ευσέβιος