ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΥΣ Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 11/11/2011

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΥΣ

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ συχνὰ ἀντιμετωπίζουν πειρασμούς, οἱ ὁποῖοι τοὺς ὁδηγοῦν σὲ ἀδιέξοδο. Προσπαθοῦν νὰ τοὺς ἐξηγήσουν καὶ νὰ βγάλουν μερικὰ συμπεράσματα, χρήσιμα γιὰ τὴν ἀντιμετώπισή τους. Μόνοι τους δὲν πετυχαίνουν πολλὰ πράγματα. Χρειάζεται νὰ καταφύγουν σὲ ἔμπειρους πνευματικούς, γιὰ νὰ ἐνισχύονται προκειμένου νὰ τοὺς ἀντιμετωπίζουν μὲ ἐπιτυχία. Παράλληλα νὰ προσεύχονται μὲ θέρμη καὶ νὰ ζητοῦν τὴν ἐκ Θεοῦ βοήθεια. Ὡστόσο, πρέπει νὰ ὑπάρχουν οἱ ἀναγκαῖες προϋποθέσεις, γιὰ νὰ εἰσακούονται οἱ προσευχές τους καὶ νὰ ἱκανοποιοῦνται τὰ αἰτήματά τους.

Στὸν Θεὸ δὲν πρέπει νὰ ἀπευθυνόμαστε μὲ ἐπιπόλαιο καὶ μηχανικὸ τρόπο, ἀλλὰ ταπεινὰ καὶ προσεκτικὰ καὶ μὲ σταθερὴ πίστη. Πάντα νὰ ἔχουμε τὴ βεβαιότητα ὅτι αὐτὸ ποὺ ζητᾶμε θὰ γίνει, ἀρκεῖ νὰ εἶναι θεοφιλές...

Ὁ χρόνος τῆς ἱκανοποίησης τῶν αἰτημάτων δὲν μᾶς εἶναι γνωστός. Ἐντάσσεται στὸ ἄγνωστο σὲ μᾶς σχέδιο τοῦ Θεοῦ. Ἴσως νὰ γίνει σήμερα, ἴσως αὔριο, ἴσως μετὰ ἀπὸ μῆνες. Νὰ μὴ ξεχνοῦμε δὲ ὅτι οἱ ἀνάγκες τῶν ἀνθρώπων δὲν ἔχουν τελειωμό. Συνεχῶς παρουσιάζονται νέες. Γιʼ αὐτὸ καὶ ἡ σύνδεσή μας μὲ τὸ Θεὸ πρέπει νὰ εἶναι διαρκής. Μάλιστα ἡ ἐμπειρία τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας λέει ὅτι καὶ οἱ πειρασμοὶ εἶναι συνεχεῖς. Δὲν μᾶς ἀφήνει σὲ χλωρὸ κλαρὶ ὁ διάβολος.

Ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος τονίζει ὅτι ὁ Θεὸς ἐπιτρέπει τοὺς πειρασμοὺς γιὰ πολλοὺς πνευματικοὺς σκοπούς, χωρὶς αὐτὸ νὰ σημαίνει ὅτι ἐγκαταλείπει τοὺς πιστοὺς ἢ ἀδιαφορεῖ, ὅταν οἱ ἐπιθέσεις τοῦ διαβόλου εἶναι μεγαλύτερες ἀπὸ τὴ δύναμή τους. «Ὅταν δεῖ ὁ Θεὸς ὅτι τὸ φορτίο εἶναι μεγαλύτερο ἀπὸ τὴ δύναμή τους, ἁπλώνει τὸ χέρι του καὶ τοὺς ἀνακουφίζει ἀπὸ τὸν πειρασμό». Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ἀναφέρει ἐνδεικτικὰ μερικοὺς σκοπούς, γιὰ νὰ πείσει τοὺς πειραζόμενους πιστοὺς ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι κοντά τους καὶ θέλει νὰ τοὺς ἐξασκήσει στοὺς πνευματικοὺς ἀγῶνες. Ἀπευθύνεται προσωπικὰ στὸν κάθε πειραζόμενο: «Πρῶτα μὲν γιὰ νὰ μάθεις ὅτι ἔχεις γίνει πολὺ ἰσχυρότερος· ἔπειτα, γιὰ νὰ παραμένεις ταπεινὸς καὶ νὰ μὴ ὑπερηφανευθεῖς ἀπὸ τὸ μέγεθος τῶν δωρεῶν, ἐπειδὴ οἱ πειρασμοὶ μποροῦν νὰ σὲ ταπεινώσουν· ἀκόμη γιὰ νὰ πεισθεῖ ὁ πονηρὸς δαίμονας ὅτι τὸν ἐγκατέλειψες ἐντελῶς καὶ ἀπομακρύνθηκες ἀπʼ αὐτόν. Τέταρτο, γιὰ νὰ γίνεις ἔτσι ἰσχυρότερος καὶ ἀνθεκτικότερος ἀπὸ κάθε σίδερο καὶ πέμπτο, γιὰ νὰ λάβεις σαφῆ ἀπόδειξη τῶν θησαυρῶν, πού σοῦ ἔχουν ἐμπιστευθεῖ».

Ὁ ἀγωνιζόμενος κατὰ τῶν πειρασμῶν πρέπει νὰ εἶναι σταθερὸς καὶ νὰ μὴ λησμονεῖ ὅτι οἱ ἐπιθέσεις ἔρχονται καὶ φεύγουν. Δὲν εἶναι ὅλες οἱ ὧρες πικρές, ἐπικίνδυνες καὶ ἀνυπόφορες. Οἱ δικές του δυνάμεις μποροῦν νὰ ἀπωθοῦν τοὺς πειρασμοὺς καὶ ἂς τοῦ δημιουργεῖται μερικὲς φορὲς ἡ αἴσθηση ὅτι ὅπου νὰ ʻναι θὰ καταποντισθεῖ στὸ βυθὸ τῆς ἁμαρτίας. Δὲν πρέπει νὰ φαντάζεται φοβερὲς καταστάσεις οὔτε καὶ νὰ θεωρεῖ τὸν ἑαυτὸ του ἀδύναμο, ποὺ μὲ ἕνα ἰσχυρὸ φύσημα τοῦ διαβόλου θὰ συντριβεῖ. Κάτι τέτοιο δὲν μπορεῖ νὰ συμβεῖ, ὅταν διατηρεῖ, μέσῳ τῆς προσευχῆς του, ἐπικοινωνία μὲ τὸ Θεό.Τελικὰ ὅλα βρίσκονται στὸ χέρι του. Ὅ,τι θέλει ἐπιλέγει. Καὶ ὅ,τι δὲν θέλει τὸ ἀπορρίπτει. Ὁ χριστιανὸς δὲν πρέπει νὰ εἶναι τὸ εὔκολο θῦμα τοῦ διαβόλου. Ἡ στάση του πρέπει νὰ τὸν ἀπογοητεύει καὶ νὰ τὸν ἀπομακρύνει