«Το όνομα αυτού: Εμμανουὴλ» ( Ησαΐας ζ΄ 14)

«Τὸ ὄνομα αὐτοῦ: Ἐμμανουὴλ» ( Ἠσαΐας ζ΄ 14)

Σᾶς ἀποκαλύπτω τὸ μεγάλο μυστικό: Στέλνω ἀνάμεσά σας, κοντά σας, μαζί σας τὸν Υἱό μου. Τὸν μονογενῆ Υἱό μου. Τὸν στέλνω νὰ μείνη γιὰ πάντα σύντροφός σας. Θὰ ἔλθη στὴν γῆ ὡς Θεάνθρωπος. Μὴ γελαστῆτε ποὺ θὰ τὸν δῆτε μικρό, ἀδύναμο νήπιο. Τὸ μικρὸ αὐτὸ βρέφος, τέλειος ἄνθρωπος καὶ τέλειος Θεός, εἶναι ὁ Υἱός μου, ὁ συνάναρχος Λόγος, ὁ αἰώνιος καὶ παντοδύναμος. Γι’ αὐτὸ καὶ τὸ ὄνομά του εἶναι: Ἐμμανουήλ. Ἔτσι θὰ τὸν ὀνομάζετε. Διότι Ἐμμανουὴλ σημαίνει «ὁ Θεὸς μεθ’ ἡμῶν», ὁ Θεὸς εἶναι μαζί μας. Καὶ ἀκριβῶς μὲ τὴν σάρκωση τοῦ Υἱοῦ μου, μὲ τὸν ἐρχομό του στὸν κόσμο σας, ἐγὼ ὁ Θεὸς ἔρχομαι νὰ μείνω μαζί σας. Γιὰ πάντα.

Σᾶς ἀποκαλύπτω τὸ μεγάλο μυστικό. Μὴν τὸ ξεχνᾶτε. Αὐτὸ ποὺ κρύβεται στὸ ὄνομα Ἐμμανουήλ. «Ἰδοὺ ἡ Παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει καὶ τέξεται υἱὸν καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουὴλ» (Ἡσ. ζ΄ 4), «ὅ ἐστι μεθερμηνευόμενον μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεὸς» (Ματθ. α΄ 23). Ἔτσι θὰ προσφωνήσετε τὸ νήπιο αὐτὸ τῆς Βηθλεέμ. Ἀπὸ τὴν στιγμὴ τῆς Γεννήσεώς του θὰ μπορῆτε νὰ λέτε: ὁ Θεὸς εἶναι πιὰ μαζί μας. Γεννήθηκε ὁ Ἰησοῦς. Ὁ Ἐμμανουήλ. «Ὁ Θεὸς μεθ’ ἡμῶν».

* * *

Ἔτσι μίλησε ὁ Αἰώνιος. Ἔτσι μίλησε ὁ Κύριος (Ἡσ. ζ΄ 14 καὶ Ματθ. α΄ 23). Οἱ αἰῶνες ποὺ πέρασαν γέμισαν ἀπὸ τὴν ἠχὼ τῆς φωνῆς του καὶ ἀπὸ τὴν βαθιὰ παρηγοριὰ καὶ γαλήνη ποὺ φέρνει αὐτὴ ἡ φωνή. Τὴν ἀκούω κι ἐγὼ ἀπόψε: Παιδί μου, ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Ἐμμανουήλ. Αὐτὸ εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ αἰώνια ὀνόματά του. Γιατί ὁ Ἰησοῦς, ὁ Θεάνθρωπος, ἦλθε καὶ μένει γιὰ πάντα μαζί σου, μαζί μας, ἀνάμεσά μας.

Ἀντηχεῖ ἀπόψε μέσα μου ἡ οὐράνια αὐτὴ φωνή. Τούτη τὴν νύχτα τῶν Χριστουγέννων. Τὴν δέχομαι μὲ βαθιὰ εὐγνωμοσύνη. Τὴν κλείνω εὐλαβικὰ καὶ στοργικὰ ἐντός μου. Κι ἐκείνη προκαλεῖ μιὰ δόνηση στὴν ὕπαρξή μου. Ὅλα μέσα μου φωτίζονται. Καὶ ἀπὸ παντοῦ νιώθω νὰ ἀναδίδεται ἕνας ὕμνος. Ἀδύνατον νὰ τὸν κλείσω στὸ στῆθος μου. Τὸν αἰσθάνομαι νὰ ἀνεβαίνη. Νὰ ἀνεβαίνη. Νὰ φθάνη στὸ στόμα, νὰ κυλάη στὰ χείλη. Νὰ ξεχύνεται…

* * *

Ἐμμανουήλ! Ἐμμανουήλ! Τὸ ὄνομά σου γεμίζει μὲ δάκρυα χαρᾶς τὰ μάτια μου. Ἦλθες καὶ μένεις μαζί μου, μαζί μας, Θεὸς ἀγάπης καὶ δυνάμεως.

Εἶσαι μαζί μας, Ἰησοῦ. Γι’ αὐτὸ καὶ δὲν θὰ πάψω νὰ Σὲ καλῶ μὲ τὸ ὄνομά σου, ποὺ ἐκφράζει αὐτὸ τὸ μεγάλο γεγονός: Νὰ σὲ προσφωνῶ μέρα καὶ νύχτα: Ἐμμανουήλ.

Ἐμμανουήλ, λατρευτέ μου, ἀγαπημένε μου Κύριε, εἶσαι μαζί μας. Εἶσαι μαζί μας στὰ σπίτια μας, στὰ ἐργοστάσιά μας. Σ’ αὐτὰ ποὺ βγάζουν σίδερα, τσιμέντα, ὑφάσματα ἢ καπνά. Περπατᾶς ἀνάμεσα στὰ μηχανήματα. Ἐργάτης κοντὰ στοὺς ἐργάτες, μέσα στὸν ἐξοντωτικὸ θόρυβο, τὴν σκόνη καὶ τὶς δηλητηριώδεις ἀναθυμιάσεις. Ἦλθες γιὰ νὰ ζήσης αἰώνια κοντὰ στοὺς ἀνθρώπους, στοὺς ἀνθρώπους ποὺ μοχθοῦν. Δὲν μπορεῖς λοιπὸν νὰ λείπης ἀπὸ τὰ ἐργοστάσια, ἀφοῦ τὸ ὄνομά σου εἶναι Ἐμμανουήλ…

Ἀκοῦμε τὰ βήματά σου Ἰησοῦ, Ἐμμανουήλ μου, στοὺς διαδρόμους τῶν νοσοκομείων. Σ’ αὐτοὺς τοὺς διαδρόμους ποὺ μυρίζουν φάρμακα. Μπαίνεις μέσα στοὺς θαλάμους, μένεις μέσα στοὺς θαλάμους, δίπλα στὰ κρεβάτια τῶν ἀδελφῶν σου, τῶν ἀδελφῶν μας. Ἀγωνίζεσαι μαζὶ μὲ τοὺς γιατροὺς καὶ τὶς νοσηλεύτριες γιὰ τὴν νίκη πάνω στὴν ἀρρώστια καὶ τὸν θάνατο. Ἡ βάρδιά σου δὲν ἔχει τέλος, δὲν λήγει ποτέ. Πῶς νὰ λήξη, ἀφοῦ τὸ ὄνομά σου εἶναι Ἐμμανουήλ;

Εἶσαι μαζί μας στὰ χωράφια μας καὶ στὰ βουνά μας. Σπέρνεις μαζὶ μὲ τοὺς σποριάδες, εἶσαι βοσκὸς μαζὶ μὲ τοὺς τσοπάνους. Ταξιδεύεις ἀκούραστος ναυτικὸς κοντὰ στοὺς ναυτικούς.

Εἶσαι μαζί μας! Δὲν χορταίνουμε νὰ τὸ λέμε. Εἶσαι ὁ Ἐμμανουήλ μας. Ὅλοι οἱ δρόμοι μας, ὅλες οἱ πλατεῖες τῶν πόλεών μας θὰ μποροῦσαν νὰ λέγωνται: ὁδὸς Ἐμμανουὴλ ἢ πλατεία Ἐμμανουήλ. Γιατί εἶσαι ὁ μόνιμος διαβάτης τους. Βαδίζεις ἀδιάκοπα δίπλα μας. Μᾶς στηρίζεις στοὺς πειρασμούς. Ἀκοῦς τὶς σκέψεις μας, τὶς γκρίνιες μας. Μᾶς συνοδεύεις διακριτικά, ἀλλὰ οὐσιαστικά. Εἶσαι μόνιμα κοντά μας περισσότερο ἀπὸ ὅ,τι εἶναι ἡ ἴδια μας ἡ σκιά. Εἶσαι ἡ σκιά μας. Λάθος: τὸ φῶς μας.

Ἐμμανουήλ! Ἐμμανουήλ! Καὶ ὅταν ξεφεύγουμε ἀπὸ τὸν δρόμο σου, καὶ πάλι δὲν μᾶς ἀφήνεις μοναχούς. Δὲν μᾶς ἐγκαταλείπεις στὴ μοναξιά μας. Ἂν κοιτάξουμε λίγο πίσω, μποροῦμε νὰ ξαναβροῦμε τὸν δρόμο. Κάτω στὸ ἔδαφος θὰ ὑπάρχη μιὰ γραμμή. Εἶναι τὰ δάκρυα ποὺ ἔχυνες ἀκολουθώντας μας σιωπηλά. Παίρνοντας τὴ γραμμὴ αὐτή, ποὺ τὴν χάραξε ὁ πόνος σου, μποροῦμε νὰ ξανασυναντήσουμε τὴν ὁδό. Γιατί ὅμως νὰ κοιτάξουμε κάτω, ἀφοῦ Σὺ ὁ ἴδιος στέκεσαι δίπλα μας, ἕτοιμος νὰ μᾶς ὁδηγήσης; Ναί, βέβαια! Εἶσαι μαζί μας, ἀφοῦ τὸ ὄνομά σου εἶναι Ἐμμανουήλ.

Ἐμμανουήλ! Ὄνομα ὑπέρτατα ἀγαπημένο. Μοῦ φθάνει αὐτὸ γιὰ κάθε πόνο, γιὰ κάθε θλίψη, γιὰ κάθε πειρασμό. Στὸν ἀδελφό μου ποὺ πονάει θὰ λέω αὐτὴ τὴ λέξη: Ἐμμανουήλ! Στὸν ἄνθρωπο ποὺ θρηνεῖ γιὰ τὴν ἐγκατάλειψή του θὰ ψιθυρίζω γεμάτος σιγουριά: Μὴν ξεχνᾶς τὸν Ἐμμανουήλ! Ὁ Θεὸς ὁ παντοδύναμος σύντροφος, εἶναι μαζί σου. Δὲν εἶσαι μόνος. Καὶ στὴν τραυματισμένη καρδιά μου θὰ μπορῶ νὰ χρησιμοποιήσω αὐτὸν τὸν θαυμαστὸ ἐπίδεσμο, ποὺ φέρει τὸ ὄνομα: Ἐμμανουήλ.

“ΖΩΗ” 15/12/2011)