τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ.κ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ
Τό μεγάλο δεῖπνο τοῦ Θεοῦ γιά τό ὁποῖο μᾶς μίλησε σήμερα τό ἱερό Εὐαγγέλιο, ἀγαπητοί μου Χριστιανοί εἶναι μιά αἰωνία πνευματική εὐτυχία. Δέν ἔχει καμμιά σχέση μέ τίς παροδικές τέρψεις τῆς ἐπιγείου ζωῆς, οὔτε μέ τίς οἰνοποσίες πού προκαλοῦν ἐμετούς, οὔτε μέ τά σαρκικά ὀργια πού τσακίζουν τά νεῦρα καί μολύνουν τήν ψυχή. Εἶναι τό δεῖπνο τῆς Βασιλείας πού παραθέτει ὁ Θεός σ΄ ἐκείνους πού ἀποδέχτηκαν τήν πρόσκλησή του καί στό ὁποῖο ἐπιφυλάσσει τήν εὐφροσύνη τῆς συνδιαγωγῆς μέ τήν Παναγία Τριάδα.
Οἱ σημερινοί καλεσμένοι ὅμως τούς ὁποίους διάλεξε ὁ Ἰησοῦς μεταξύ ὅλων τῶν ἀνθρώπων δέν ἀπάντησαν. Μέ ὑπεροψία ἀρνήθηκαν, γύρισαν τό κεφάλι, προτίμησαν τίς πρόσκαιρες ἡδονές τῆς ζωῆς ἀπό τήν χαρά τῆς αἰωνιότητος. Τότε ὁ μεγάλος οἰκοδεσπότης ἐκάλεσε πόρνες στή θέση τῶν σοφῶν, ζητιάνους στήν θέση τῶν πλουσίων, ἁμαρτωλούς στή θέση τῶν φαρισαίων καί ἐγέμισε τίς θέσεις τοῦ δείπνου.
Ἡ παραβολή τοῦ μεγάλου δείπνου δέν ἀφοροῦσε μόνο τούς ἀκροατάς τοῦ Ἰησοῦ πού μέ ψυχρότητα καί ὑπεροψία ἄκουγαν τήν πρόσκλησή του γιά σωτηρία. Ἀφορᾶ καί τούς σύγχρονους χριστιανούς, οἱ ὁποίοι καθημερινά δέχονται τήν πρόσκληση τῆς Ἐκκλησίας γιά σωτηρία καί συγκεκριμένα γιά τή συμμετοχή τους στό μυστικό τραπέζι τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Οἱ μέρες πού πλησιάζουν μᾶς καλοῦν νά παρακαθήσουμε στό δεῖπνο πού παραθέτει ὁ Κύριος, ἄν θέλουμε νά ζήσουμε τό πραγματικό νόημα τῶν Χριστουγέννων. Χριστούγεννα χωρίς Χριστό δέν νοοῦνται. Χριστούγεννα χωρίς Θεία Κοινωνία δέν διαφέρουν ἀπό τίς ἄλλες μέρες τοῦ χρόνου. Δέν θά ζήσουμε τό νόημα τῶν Χριστουγέννων μέ τό στόλισμα τοῦ δένδρου, ἄν προηγουμένως δέν κοσμίσουμε τήν ψυχή μας κι ἄν δέν τήν ἑτοιμάσουμε νά παρακαθήσει στό μεγάλο δεῖπνο τῆς Θείας Λειτουργίας. Καί ὄχι μόνο τίς ἡμέρες αὐτές, ἀλλά τακτικά κάθε Κυριακή καί σέ κάθε ἑορτή μᾶς καλεῖ ἡ Ἐκκλησία στό Μυστήριο τῆς Θείας Λειτουργίας. Ἐμεῖς τί ἀπάντηση δίνουμε στήν πρόσκληση τοῦ Θεοῦ;
Οἱ λόγοι γιά τούς ὁποίους ἀρνήθηκαν τήν πρόσκληση τοῦ οἰκοδεσπότου οἱ ἄνθρωποι τῆς παραβολῆς ἦσαν γελοῖοι. Καί οἱ τρεῖς πού περιφρόνησαν τή θεϊκή πρόσκληση ἦταν ἄνθρωποι μέ στενή καρδιά καί μικρό μυαλό. Ἔμειναν ἀλυσοδεμένοι στίς ψευτοχαρές τῆς ζωῆς καί ἀρνήθηκαν τήν αἰώνια χαρά, τήν ὁποία ἀπήλαυσαν «οἱ πτωχοί καί ἀνάπηροι καί χωλοί καί τυφλοί» πού στήν φωνή τοῦ Θεοῦ ὑπήκουσαν μέ ταπεινοφροσύνη.
Τό περίεργο εἶναι ὅτι καί στήν περίπτωση αὐτή ἀποκλείσθηκαν ἐκεῖνοι πού εἶχαν τίς προϋποθέσεις καί εἰσῆλθαν οἱ ἔσχατοι τῆς κοινωνίας. Τούς ἐμπόδισε ἡ μωρία τῆς ὑπεροψίας.
Οἱ τρεῖς ἀρνητές ἔχουν καί στίς μέρες μας πολλούς μιμητές. Στήν πρόσκληση τῆς Κυριακάτικης καμπάνας μέ τόν ἴδιο τρόπο ἀρνοῦνται ὅσοι δέν θέλουν νά παρακαθήσουν στό μυστικό τραπέζι πού παραθέτει ὁ Θεός στούς πιστούς του. Χαρακτηριστικό γνώρισμα ὅλων εἶναι ἡ ἀδιαφορία γιά ὅσα τελεσιουργοῦνται ἐκεῖ καί ἡ περιφρόνηση τῆς προσκλήσεως τοῦ Θεοῦ.
Ἡ φράση «ἀγρόν ἠγόρασα» ἐπεκράτησε καί στήν καθημερινή φρασεολογία νά σημαίνει τήν ἀδιαφορία. Σέ δικούς τους κόσμους ζοῦν οἱ περισσότεροι ἀδελφοί μας χριστιανοί. Κάθε Κυριακή δονεῖται ἡ ἀτμόσφαιρα ἀπό τίς κωδωνοκρουσίες τῶν Ἐκκλησιῶν, ἀντιλαλοῦν τά μεγάφωνα ἀπ΄ ἄκρου σ΄ ἄκρο τήν Θεία Λειτουργία κι ἐκεῖνοι μακάρια ναρκωμένοι στό κρεβάτι ἀναπαύουν τήν καταπονεμένη ἀπό τό γλέντι καί τήν οἰνοποσία σάρκα τους. Ἄλλοι τρέχουν μέ ἄγχος νά συνεχίσουν τήν ἐργασία τους, ἄλλοι μέ τήν οἰκογένειά τους φεύγουν στήν ἐξοχή κι ἄν κανείς τούς ὑπενθυμίσει τό χρέος τοῦ ἐκκλησιασμοῦ θά πάρει τήν ἴδια ἀπάντηση πού ἔδωσαν οἱ προσκεκλημένοι τῆς παραβολῆς: «ἐρωτῶ σε, ἔχε με παρατημένον», «παράτα με, ἄσε με ἥσυχο, μή μέ ζαλίζεις μ΄ αὐτά». Περιφρονοῦν τήν Ἐκκλησία καί εἰρωνικά λένε, ὅτι εἶναι γιά τούς γέρους καί τούς ἀνάπηρους και τούς καθυστερημένους. Δέν μποροῦν ποτέ νά πιστέψουν, ὅτι ἀνάπηροι στό πνεῦμα καί καθηστερημένοι εἶναι οἱ ἴδιο, πού δέν μποροῦν νά ἐννοήσουν τό συμφέρον τους.
Ἡ Θεία Λειτουργία εἶναι μιά πράξη τοῦ λαοῦ καί τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ἕνα ἔργο, στό ὁποῖο συμμετέχει καί ὁ Θεός καί ὁ λαός. Μέσα στή Θεία Λειτουργία συνεχίζεται τό ἔργο τῆς οἰκονομίας τοῦ Θεοῦ γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Ξαναγεννιέται, ξανασταυρώνεται καί πάλι ἀνίσταται ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Ὅπως στό Μυστικό Δεῖπνο ἔτσι κι ἐδῶ μεταβάλλεται τό ψωμί σέ Σῶμα Χριστοῦ καί τό κρασί σέ αἷμα Χριστοῦ. Κατέρχεται τό Ἅγιο Πνεῦμα, ὅπως τήν Πεντηκοστή καί ἑνώνεται ἡ γῆ μέ τόν οὐρανό. Δίπλα μας στέκουν Ἄγγελοι καί μαζί μέ μᾶς διακονοῦν στό μυστήριο τῆς θυσίας τοῦ Χριστοῦ. Κατά τήν ὥρα τῆς Θείας Λειτουργίας ἡ Ἐκκλησία γίνεται οὐρανός καί ἐμεῖς μέ τήν μετάληψη τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων γινόμαστε σύσσωμοι καί σύναιμοι Χριστοῦ.
Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί.
Ἄν κανείς μᾶς ὑποδείξει ἕνα τρόπο νά μείνουμε ἀθάνατοι, πάντα χαρούμενοι καί γαληνεμένοι δέν θά εἶναι ἀνοησία μας νά τόν ἀποποιηθοῦμε; Ἄν μᾶς προσφέρουν ἕνα φάρμακο πού μᾶς κάνει θεούς, δέν θά εἶναι μωρία νά τό περιφρονήσουμε; Ὁ οἰκοδεσπότης τοῦ σύμπαντος μᾶς προσφέρει καί τόν τρόπο καί τό φάρμακο. Εἶναι τό μέγα Δεῖπνον, ἡ Θεία Λειτουργία, στό ἱερό τραπέζι τῆς ὁποίας παρατίθεται τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ «τό ὑπέρ ἡμῶν κλώμενον καί διαδιδόμενον εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν».
Οἱ σημερινοί καλεσμένοι ὅμως τούς ὁποίους διάλεξε ὁ Ἰησοῦς μεταξύ ὅλων τῶν ἀνθρώπων δέν ἀπάντησαν. Μέ ὑπεροψία ἀρνήθηκαν, γύρισαν τό κεφάλι, προτίμησαν τίς πρόσκαιρες ἡδονές τῆς ζωῆς ἀπό τήν χαρά τῆς αἰωνιότητος. Τότε ὁ μεγάλος οἰκοδεσπότης ἐκάλεσε πόρνες στή θέση τῶν σοφῶν, ζητιάνους στήν θέση τῶν πλουσίων, ἁμαρτωλούς στή θέση τῶν φαρισαίων καί ἐγέμισε τίς θέσεις τοῦ δείπνου.
Ἡ παραβολή τοῦ μεγάλου δείπνου δέν ἀφοροῦσε μόνο τούς ἀκροατάς τοῦ Ἰησοῦ πού μέ ψυχρότητα καί ὑπεροψία ἄκουγαν τήν πρόσκλησή του γιά σωτηρία. Ἀφορᾶ καί τούς σύγχρονους χριστιανούς, οἱ ὁποίοι καθημερινά δέχονται τήν πρόσκληση τῆς Ἐκκλησίας γιά σωτηρία καί συγκεκριμένα γιά τή συμμετοχή τους στό μυστικό τραπέζι τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Οἱ μέρες πού πλησιάζουν μᾶς καλοῦν νά παρακαθήσουμε στό δεῖπνο πού παραθέτει ὁ Κύριος, ἄν θέλουμε νά ζήσουμε τό πραγματικό νόημα τῶν Χριστουγέννων. Χριστούγεννα χωρίς Χριστό δέν νοοῦνται. Χριστούγεννα χωρίς Θεία Κοινωνία δέν διαφέρουν ἀπό τίς ἄλλες μέρες τοῦ χρόνου. Δέν θά ζήσουμε τό νόημα τῶν Χριστουγέννων μέ τό στόλισμα τοῦ δένδρου, ἄν προηγουμένως δέν κοσμίσουμε τήν ψυχή μας κι ἄν δέν τήν ἑτοιμάσουμε νά παρακαθήσει στό μεγάλο δεῖπνο τῆς Θείας Λειτουργίας. Καί ὄχι μόνο τίς ἡμέρες αὐτές, ἀλλά τακτικά κάθε Κυριακή καί σέ κάθε ἑορτή μᾶς καλεῖ ἡ Ἐκκλησία στό Μυστήριο τῆς Θείας Λειτουργίας. Ἐμεῖς τί ἀπάντηση δίνουμε στήν πρόσκληση τοῦ Θεοῦ;
Οἱ λόγοι γιά τούς ὁποίους ἀρνήθηκαν τήν πρόσκληση τοῦ οἰκοδεσπότου οἱ ἄνθρωποι τῆς παραβολῆς ἦσαν γελοῖοι. Καί οἱ τρεῖς πού περιφρόνησαν τή θεϊκή πρόσκληση ἦταν ἄνθρωποι μέ στενή καρδιά καί μικρό μυαλό. Ἔμειναν ἀλυσοδεμένοι στίς ψευτοχαρές τῆς ζωῆς καί ἀρνήθηκαν τήν αἰώνια χαρά, τήν ὁποία ἀπήλαυσαν «οἱ πτωχοί καί ἀνάπηροι καί χωλοί καί τυφλοί» πού στήν φωνή τοῦ Θεοῦ ὑπήκουσαν μέ ταπεινοφροσύνη.
Τό περίεργο εἶναι ὅτι καί στήν περίπτωση αὐτή ἀποκλείσθηκαν ἐκεῖνοι πού εἶχαν τίς προϋποθέσεις καί εἰσῆλθαν οἱ ἔσχατοι τῆς κοινωνίας. Τούς ἐμπόδισε ἡ μωρία τῆς ὑπεροψίας.
Οἱ τρεῖς ἀρνητές ἔχουν καί στίς μέρες μας πολλούς μιμητές. Στήν πρόσκληση τῆς Κυριακάτικης καμπάνας μέ τόν ἴδιο τρόπο ἀρνοῦνται ὅσοι δέν θέλουν νά παρακαθήσουν στό μυστικό τραπέζι πού παραθέτει ὁ Θεός στούς πιστούς του. Χαρακτηριστικό γνώρισμα ὅλων εἶναι ἡ ἀδιαφορία γιά ὅσα τελεσιουργοῦνται ἐκεῖ καί ἡ περιφρόνηση τῆς προσκλήσεως τοῦ Θεοῦ.
Ἡ φράση «ἀγρόν ἠγόρασα» ἐπεκράτησε καί στήν καθημερινή φρασεολογία νά σημαίνει τήν ἀδιαφορία. Σέ δικούς τους κόσμους ζοῦν οἱ περισσότεροι ἀδελφοί μας χριστιανοί. Κάθε Κυριακή δονεῖται ἡ ἀτμόσφαιρα ἀπό τίς κωδωνοκρουσίες τῶν Ἐκκλησιῶν, ἀντιλαλοῦν τά μεγάφωνα ἀπ΄ ἄκρου σ΄ ἄκρο τήν Θεία Λειτουργία κι ἐκεῖνοι μακάρια ναρκωμένοι στό κρεβάτι ἀναπαύουν τήν καταπονεμένη ἀπό τό γλέντι καί τήν οἰνοποσία σάρκα τους. Ἄλλοι τρέχουν μέ ἄγχος νά συνεχίσουν τήν ἐργασία τους, ἄλλοι μέ τήν οἰκογένειά τους φεύγουν στήν ἐξοχή κι ἄν κανείς τούς ὑπενθυμίσει τό χρέος τοῦ ἐκκλησιασμοῦ θά πάρει τήν ἴδια ἀπάντηση πού ἔδωσαν οἱ προσκεκλημένοι τῆς παραβολῆς: «ἐρωτῶ σε, ἔχε με παρατημένον», «παράτα με, ἄσε με ἥσυχο, μή μέ ζαλίζεις μ΄ αὐτά». Περιφρονοῦν τήν Ἐκκλησία καί εἰρωνικά λένε, ὅτι εἶναι γιά τούς γέρους καί τούς ἀνάπηρους και τούς καθυστερημένους. Δέν μποροῦν ποτέ νά πιστέψουν, ὅτι ἀνάπηροι στό πνεῦμα καί καθηστερημένοι εἶναι οἱ ἴδιο, πού δέν μποροῦν νά ἐννοήσουν τό συμφέρον τους.
Ἡ Θεία Λειτουργία εἶναι μιά πράξη τοῦ λαοῦ καί τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ἕνα ἔργο, στό ὁποῖο συμμετέχει καί ὁ Θεός καί ὁ λαός. Μέσα στή Θεία Λειτουργία συνεχίζεται τό ἔργο τῆς οἰκονομίας τοῦ Θεοῦ γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Ξαναγεννιέται, ξανασταυρώνεται καί πάλι ἀνίσταται ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Ὅπως στό Μυστικό Δεῖπνο ἔτσι κι ἐδῶ μεταβάλλεται τό ψωμί σέ Σῶμα Χριστοῦ καί τό κρασί σέ αἷμα Χριστοῦ. Κατέρχεται τό Ἅγιο Πνεῦμα, ὅπως τήν Πεντηκοστή καί ἑνώνεται ἡ γῆ μέ τόν οὐρανό. Δίπλα μας στέκουν Ἄγγελοι καί μαζί μέ μᾶς διακονοῦν στό μυστήριο τῆς θυσίας τοῦ Χριστοῦ. Κατά τήν ὥρα τῆς Θείας Λειτουργίας ἡ Ἐκκλησία γίνεται οὐρανός καί ἐμεῖς μέ τήν μετάληψη τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων γινόμαστε σύσσωμοι καί σύναιμοι Χριστοῦ.
Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί.
Ἄν κανείς μᾶς ὑποδείξει ἕνα τρόπο νά μείνουμε ἀθάνατοι, πάντα χαρούμενοι καί γαληνεμένοι δέν θά εἶναι ἀνοησία μας νά τόν ἀποποιηθοῦμε; Ἄν μᾶς προσφέρουν ἕνα φάρμακο πού μᾶς κάνει θεούς, δέν θά εἶναι μωρία νά τό περιφρονήσουμε; Ὁ οἰκοδεσπότης τοῦ σύμπαντος μᾶς προσφέρει καί τόν τρόπο καί τό φάρμακο. Εἶναι τό μέγα Δεῖπνον, ἡ Θεία Λειτουργία, στό ἱερό τραπέζι τῆς ὁποίας παρατίθεται τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ «τό ὑπέρ ἡμῶν κλώμενον καί διαδιδόμενον εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά