Ελπίζει ακόμα στους ανθρώπους ο Θεός!

Το τεκμήριο! Γεννήθηκε απόψε ένα παιδί!
Ελπίζει ακόμα στους ανθρώπους ο Θεός! (Σώτια Τσώτου)

Γράφει ο Αθαν. Στρίκος

Ο Ηρώδης είχε τουλάχιστον ένα λόγον όταν διέτασσε τη σφαγή των νηπίων. Κι’ η χάρη του έφτασε ως την Κάσο, όπου κι’ εκεί έκοψε το νήμα της ζωής των παιδιών. Δεν ήθελε να του πάρει κάποιο απ’ αυτά την εξουσία. Γιατί όπως όλοι οι επικυρίαρχοι της γης πίστευε ο ανόητος ότι η βασιλεία του είναι αιώνια. Και στη σκέψη πως μπορεί να τη χάσει, το γράφει καθαρά ο Ευαγγελιστής, τον έπιανε ταραχή.

Οι Τούρκοι που άρπαζαν τα παιδιά χωρίς οίκτο από τις μανάδες τους είχαν κι’ αυτοί λόγο. Ήθελαν, κάνοντάς τα γενίτσαρους να στηρίξουν την εξουσία. Το σουλτανιλίκι. Είναι κι’ αυτή μια δικαιολογία εν τέλει. «Νιώθετε» που θα’λεγε ο ποιητής. Και μολονότι οι Τούρκοι συνέλαβαν σχέδιο εξόντωσης του Ελληνισμού (Σελίμ ο Α΄ 1512-1520) ουδέποτε το εφήρμοσαν (Δημ. Κατσαφάνας «Περί κρυφού Σχολειού». Πελοποννησιακά Τομ. Λ2 2011 σελ. 322).

Οι κομμουνιστές – ξέρω ότι ξέω πληγές, μα τι να κάνουμε; η ιστορία βλέπετε, η αληθινή, όχι η συμβατική ή η ρεπούσια, δεν αστειεύεται – που άρπαζαν επίσης τα παιδιά στον εμφύλιο από τις αγκαλιές των μανάδων τους, είχαν κι’ αυτοί λόγο. Να στρατολογήσουν στο δρόμο για τον επίγειο παράδεισο, όπως έλεγαν τη νέα ιδεολογία = το σύστημα εξοντώσεως των αντιπάλων, καθώς όριζε τις ιδεολογίες ο Ι.Ν. Θεοδωρακόπουλος. Και δεν κρύβω ότι πληρέστερο ορισμό των ιδεολογιών δεν διάβασα μήτ’ άκουσα ποτέ μου. Είτε λέγονται μαρξιστικές ή έχουν άλλα ονόματα.

Κι’ έφερνε παράδειγμα ο μεγάλος εκείνος Έλληνας την Πολωνία. Που το 1939 την έβαλαν κάτω, από τη μια οι Εθνικοσοσιαλιστές του Χίτλερ κι’ απ’ την άλλη οι κομμουνιστές του Στάλιν. Κι’ όπως χαρακτηριστικά έλεγε «την κομμάτιασαν ως ένα σφαχτό και την μοίρασαν αυτοί οι ιδεολόγοι σε μια νύχτα» (Μαθήματα 7ης περιόδου. «Η πολιτική των Ελλήνων». Αθήναι 1981 σελ. 35-36).

Και κανείς να μην προκαλέσει ότι τα παιδιά τά ’παιρναν για να τα προστατέψουν τάχα από τους μοναρχοφασίστες. (Να τες πάλι οι ιδεολογίες και τα συστήματα εξοντώσεως εκατέρωθεν). Γιατί η απάντηση σ’ όλ’ αυτά, τούτη τη φορά έρχεται από αυθεντικά φιλελεύθερο και προοδευτικό πνεύμα. Τον Ευάγγελο Παπανούτσο. Και το κείμενό του «τα δεινά του παιδιού» («Παιδεία» 15.9.1948 Τεύχος 23-24) θάναι πάντα κραυγή στον αιώνα.

Σε ευκαιρία το σπουδαίο αυτό κείμενο θα παραθέσουμε αυτούσιο. Τώρα εδώ μόνον την κατάληξη: «Ένα πρέπει να είναι το σύνθημα όλων μας προς κάθε διεύθυνση: Μακριά τα χέρια από το παιδί! Σε κανένα δεν ανήκει το παιδί. Ανήκει στον εαυτό του. Ανήκει στο Έθνος! Σφίγγεται η ψυχή κάθε πονετικού ανθρώπου, όταν αναλογίζεται τη δυστυχία των παιδιών μας».

Καλά λέω όλοι αυτοί. Έπεσαν λαύροι πάνω στο παιδί, γράφει ο Παπανούτσος. Το μασκάρεψαν με φανταχτερές στολές, του’μαθαν να παπαγαλίζει συνθήματα που δεν εννοούσε. Το έκαναν μαριονέτα.

Μα τούτοι οι σημερινοί Κυβερνώντες; Τα σημερινά αφεντικά, Σαμαράδες και Στουρνάρια το ‘καναν… τεκμήριο.

Δεν τους έφτασε, ούτε τους αρκεί που το υπ’ αριθμ. 1 πρόβλημα στην Ελλάδα είναι το δημογραφικό. Κι’ ότι (απ’ το 1980 τα ‘λεγε ο φιλόσοφος, όπως ο Πλήθων τις παραμονές της αλώσεως της Πόλης «Έλληνες εσμέν» από τον ίδιο χώρο που πρόσφατα μόλυνε η παρουσία Ακαδημαϊκού Προέδρου της Βουλής). Αν το 2000 δεν αποφασίσουμε να είμαστε τουλάχιστον 20 εκατομ., οι Τούρκοι «με την εθνικιστική τους εμπάθεια» δεν χρειάζεται να κάνουν πόλεμο να μας καταλάβουν. 

Και το 2000 φαινόταν τόσο μακρινό. Και να που το φτάσαμε και προ πολλού το περάσαμε. Και μετριόμαστε από τότε κι’ όλο λιγότεροι βγαίνουμε. Η στάθμη του πληθυσμού, όπως την έλεγε, όσο πάει και χαμηλώνει. Ακόμα. Δεν τους έφτασε που το 1985 όλες οι πτέρυγες της Βουλής (μ’ αρέσουν οι πτέρυγες) ψήφισαν όχι απλώς τη νομιμοποίηση των αμβλώσεων, αλλά και την επιδότησή τους. Αφού κάθε ασφαλισμένη του ΙΚΑ δικαιούται τρεις (3) εκτρώσεις το χρόνο αμειβόμενες. Την πληρώνουμε να σκοτώνει. Κανονικά και με το Νόμο. (Κι’ ό,τι νόμιμο είναι και ηθικό έλεγε η… χρυσή ιδιοφυΐα Βουλγαράκης). 

Κι’ αυτά τα ψήφισαν ομόφωνα Έλληνες βουλευτές που σα βαρβάτα άλογα ρίχνονται στη μάχη για το μεγαλείο της νεώτερης Ελλάδος. Κι’ από τότε ως τα σήμερα αποδεδειγμένα και με τεκμήρια επίσημα σκοτώσαμε περισσότερα από 6 εκατομ. παιδιά. Με το Νόμο φυσικά. Άλλοι επιδοτούν τη ζωή κι’ εμείς το θάνατο. Κι’ αυτό δεν είναι νοσηρό, σχιζοειδές κι εγκληματικό. Κάτι πολύ χειρότερο. Μα δεν ευρέθη ακόμη λέξη να αποδώσει αυτή τη παγκόσμια πρωτοτυπία. Ούτε εισαγγελέας να τους δέσει. 

Κι’ εκεί που έπρεπε το κράτος ν’ αναλάβει την πλήρη συντήρηση των παιδιών μπροστά στην υπογεννητικότητα, όπως έκανε ο μεγάλος Ντε Γκωλ στη Γαλλία, εντελής εξόντωση της φυλής. Ό,τι δεν τόλμησε να εφαρμόσει ο Σελίμ στην Τουρκοκρατία, το εφαρμόζουν οι σημερινοί έλληνες (;) πολιτικοί. Κατά τρόπον μάλιστα σατανικό, αφού μας τον περνούν ως σωτηρία.

Δεν έχεις παιδιά. Είναι καλά. Πεθαίνεις κι’ εσύ αύριο και ησυχάζουμε οριστικά.
Έχεις ένα; Τόσο στο κεφάλι. Φόρο ανόητε κεφαλικό, που τύφλα νάχει ο μπουνταλάς ο Τούρκος. Έχεις δύο; Επί δύο. Τρία; Γεωμετρική πρόοδος. Κι’ από τέσσερα κι’ απάνου δεν σε γλυτώνει τίποτα. Σε ξεκάνουμε συφάμελον. Γιατί από ‘δώ και πέρα το παιδί θα θεωρείται αδιάσειστη απόδειξη. Όχι γι’ απαλλαγή, μα να φορολογηθείς. Θάναι παιδί τεκμήριο. Έτσι αποφάσισαν.

Διότι υπάρχει κατά την προσφιλή τους έκφραση «πολύ λίπος ακόμα». (Αυτό όποιος το σκέφτηκε ή το χρησιμοποιεί είναι δολοφόνος αιμοδιψής της γλώσσας και της ζωής). Τα παιδιά λιγώνονται από την πείνα και τούτοι μιλούν για λίπος. Όπως ο Γιαννόπουλος. Γιατρός. Άλλοτε υπουργός υγείας, τρομάρα του, που πρότεινε να νομιμοποιηθεί το φακελάκι στα Νοσοκομεία και να μοιράζονται οι γιατροί τη λεία. (Αν αυτοί δεν είν’ εγκληματίες του λευκού περιλαίμιου πέστε σεις τι είναι. Μόνο μην πείτε πως δεν πέρασε η πρόταση. Την πρόθεση ιδείτε και το βέλος που έδειχνε από τότε).

Καθόλου λοιπόν αφορολόγητο. Απ’ το πρώτο ευρώ. Και καμμιά απαλλαγή. Ούτε γι’ ανάπηρο ούτε για παιδί. Ούτε γι’ ανάπηρο παιδί. Δίκαια πράματα και πολεμάμε τη φοροδιαφυγή στη ρίζα. Όχι το παιδί – λάθος καταλάβατε θα μας πουν – τη φοροδιαφυγή στοχεύουμε.

Μα το ίδιο λέω ανόητοι. Το παιδί μέσω της φοροδιαφυγής. Δηλαδή με όπλο καμπύλης τροχιάς.

Και πέστε πάλι, τίμια όμως, αν η θυελλώδης επέλαση των νέων κατακτητών του τόπου θα επιτρέψει ποτέ στα νέα παιδιά της Ελλάδος να ονειρευτούν. Να ερωτευτούν. Όταν μάλιστα ακούν: θα σας λιώσουμε. Εμείς να περάσουμε. Οι άλλοι που θα ‘ρθούν, αν έρθουν, ας κάνουν καλά.

Εκεί λοιπόν που ο Τούρκος ξαστόχησε, ο ινστρούχτορας του εμφυλίου («καλλίτερα λιγότεροι θα περνάμε πιο καλά») απέτυχε, οι νομιμοποιήσεις κι’ επιδοτήσεις των αμβλώσεων, οι γάμοι των λισπόπυγων (=αυτοί που έχουν λείες και γυαλιστερές τις πυγές = τα κωλομέρια, δηλαδή οι κίναιδοι, ήτοι οι μεγαρικές σφίγγες και παντοειδείς τριβάδες = σερνικές και θηλυκές εταίρες), δεν στάθηκαν ακόμα ικανά να δώσουν το τελειωτικό χτύπημα, φιλοδοξούν να πετύχουν τώρα με τη φορολογία.

Και πιο πέρα ακόμα: Τη γλώσσα, το φορέα της ιστορικής μας αιωνιότητας, από νόημα την αδειάσαμε. Την οικογένεια την πλήξαμε. Θανάσιμα. Τη θρησκεία, τις αρχές και τις αξίες τα διαλύσαμε. Αλλόγλωσσους κι’ αλλόφυλους φέραμε κι’ όσους τόλμησαν να ειπούν κουβέντα τους κράξαμε ρατσιστές. Ανέργους και δούλους στρατιές δημιουργήσαμε. Την υγεία, την περίθαλψη, την κοινωνική ασφάλιση τα αναγορεύσαμε σε είδη πολυτελείας και προνόμιο των κατεχόντων. Με μιστούς και συντάξεις καθαρίσαμε κι’ αναστολή πληρωμών κάναμε. 

Την παιδεία εντάξαμε στην οικονομία και την αγορά. Συνθήκες υποταγής της πατρίδος υπογράψαμε και τους Έλληνες να ζουν με ενοχές σε πατρίδα ντροπιασμένη…. Εμείς που όλα τα μπορούμε. Και τώρα το παιδί τεκμήριο (στοιχείο). Με μέθοδο σίγουρη και ασφαλή και πράξεις νομοθετικού περιεχομένου δίνουμε τη χαριστική βολή. Και παραπάνω μη ρωτάτε, μόνο σκάστε. 

Ύστερα Εκείνον που ξέρει τα παραπάνω και τα παρακάτω, το Θεό δηλαδή, φρόντισαν οι σημερινοί παντοδύναμοι εξουσιαστές και τον σκότωσαν. Και για να μην υπάρξει ελπίδα να ξαναγεννηθεί Θεός, σκοτώνουμε τώρα τα παιδιά. Την ίδια την ελπίδα. Η φωνή του δικού τους Θεού μέσα τους αυτό τους λέει. Γιατί τούτοι άλλο Θεό λατρεύουν.

Κι’ εκτελεστής ο Βρούτσης. Ο νέος χαλαστής των νηπίων. Εκείνος που χτες μόλις μιλούσε για «σφοδρή επίθεση κατά των πολυτέκνων και βραβεία αναλγησίας».
Ναι, ο ίδιος είναι. Κι’ εκριζωτής και ρημαχτής Στουρνάρας μετά του Σαμαρά. Που χτες κι’ αυτός από το Ζάππειο ξεκούφαινε την Ελλάδα με την: «αποκατάσταση των αδικιών σε χαμηλοσυνταξιούχους και πολυτέκνους μέσα στο χρόνο». Και: «Θα επανορθώσουμε τις αδικίες που απαιτούν μόλις 550 εκατομμύρια. Γιατί εμείς βρήκαμε ΔΙΠΛΑΣΙΑ ΙΣΟΔΥΝΑΜΑ ΚΙ ΑΝ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΙ ΑΛΛΑ». Κατά το «λεφτά υπάρχουν» του άλλου διεθνούς απατεώνα-λυμεώνα. 

Και τα παιδιά στους παιδικούς σταθμούς έχουν μήνες να φάνε κρέας και ψαρόσουπα με ψάρι. Τ’ ακούς Στουρνάρι; Και τα πολλά βάσανα ακολουθούν.
Κι’ επειδή όταν μιλώ γι’ ανάλγητους και προδότες με λένε υπερβολικό και αδυνατώ ν’ αντιταχθώ στις δικές τους «γενναίες πράξεις σωτηρίας», τα ονομάζω απλώς τραγικά. Κι’ αφήνω ένα ΑΧ! Την πιο μακρινή από τις πιο βαθιές λέξεις της γλώσσας του ανθρώπου, όπως λέει ο αγαπημένος μου μεγάλος διδάσκαλος Φώτης Βαρέλης.

Και καλώ να μην ξεχάσουμε ποτέ ότι είμαστε κάποτε Έλληνες. «Έλληνες εσμέν». Και μαζί με τον Ε. Παπανούτσο να τους πούμε: Μακριά τα χέρια απ’ το παιδί. Δε σας ανήκει. Ανήκει στο Έθνος το Ελληνικό.

ΥΣΤΕΡΟΛΟΓΙΟ:
Ι. Πριν λίγα χρόνια λέγανε ότι κάθε παιδί που γεννιέται χρωστά 300 χιλ. δραχμές, Μετά πως χρωστά 3 εκατομμ. Ας ξοφλήσει λοιπόν παιδί και γονιός το γραμμάτιο. Ήρθε η ώρα. Αλλιώς να πεθάνουν οι Έλληνες. Το δήλωσαν καθαρά ντόπια και ξένα αφεντικά.

ΙΙ. Ο κ. Μπαμπινιώτης στην άλλη έκδοση του λεξικού ας συμπληρώσει το λήμμα. Τεκμήριο = το παιδί ως στοιχείο εισοδήματος για φορολόγηση του πατέρα του. 

πηγή