σκόνη κι αστέρια… π. Ηλίας Υφαντής

Ιούλιος 1944. Κοντά στα Φιλιατρά Μεσσηνίας οι αντάρτες σκοτώνουν μερικούς Γερμανούς.

Τα ναζιστικά αντίποινα είναι αναπόφευκτα. Αποφασίζεται να εκτελεστούν εκατό κάτοικοι των Φιλιατρών και να καεί η μισή κωμόπολη. Χρόνος εκτέλεσης των αντιποίνων η 19η Ιουλίου. Φόβος και αγωνία στο λαό…

Κι όμως το προηγούμενο, της 19ης, βράδυ συνέβη κάτι το απίστευτο:

Ένας γέροντας παπάς παρουσιάζεται στο όνειρο του Γερμανού φρούραρχου και απαιτεί την ματαίωση των αντιποίνων.
Εκείνος ξυπνάει, αλλά, δέσμιος της γερμανικής πειθαρχίας, τον αγνοεί και ξανακοιμάται. Το ίδιο όμως σκηνικό επαναλαμβάνεται για δεύτερη και για τρίτη φορά.

Επικοινωνεί με τον ανώτερό του, στην Τρίπολη. Αλλά κι εκείνος του εξομολογείται πως είχε ανάλογες επισκέψεις απ’ τον μυστηριώδη παπά. Και, όπως φαίνεται, του ανέθεσε την εξιχνίαση του μυστηρίου.

Το πρωί, λοιπόν, ο Γερμανός φρούραρχος καλεί τους έντρομους παπάδες των Φιλιατρών, για να δει, μήπως ο νυχτερινός επισκέπτης ήταν κάποιος ανάμεσά τους.

Και, επειδή διαπιστώνει ότι δεν ήταν, καταλαβαίνει ότι ο επισκέπτης του ονείρου πρέπει να προερχόταν από άλλο χώρο και άλλη συχνότητα. Και, γι’ αυτό παίρνει σβάρνα τις εκκλησιές, πιστεύοντας ότι κάπου θα τον συναντήσει…
Και πραγματικά σε κάποια εκκλησιά συναντάει την εικόνα του. Γονατίζει και προσκυνάει. Και στρεφόμενος στους έκπληκτους παπάδες τους λέει: Αυτός σας έσωσε! Εσάς και την πόλη σας!

Το περιστατικό αυτό δεν κυκλοφορήθηκε από κάποιες ευφάνταστες, θρησκόληπτες και αλαφροΐσκιωτες γριούλες. Ούτε επινοήθκε από κάποιους επαγγελμαίες κληρικούς, ως ευκαιρία εμπορίας και αργυρολογίας.

Είναι πανθομολογούμενο και πασίγνωστο. Όχι μόνο στους κατοίκους των Φιλιατρών, αλλά και πολύ ευρύτερα…

Και το σημαντικότερο: Έχει την πηγή του αλλά και την επιβεβαίωσή του από αλλοεθνείς και αλλόδοξους. Που θα είχαν κάθε λόγο να το αμφισβητήσουν και να το απορρίψουν…

Και όμως, αντιθέτως, αναγκάστηκαν εξαιτίας του να παραβιάσουν τη σιδερένια πειθαρχία του Γ΄ Ράιχ, με αποτέλεσμα να ματαιώσουν την εκτέλεση των αντιποίνων.

Είναι δε χαρακτηριστικό ότι ο ίδιος Άγιος, δεκαοχτώ αιώνες πρωτύτερα είχε κάμψει και κονιορτοποιήσει, πριν απ’ τη γερμανική, και την, επίσης, σιδηρά ρωμαϊκή πειθαρχία.

Αφού έκαμε, ακόμη και τους βασανιστές του, που τον έγδερναν ζωντανό, προκειμένου να κλονίσουν την πίστη του, να λυγίσουν. Και να δηλώσουν ότι ο απίστευτος ηρωισμός του βασανιζόμενου ιερέα, τους έκαμε να γίνουν κι εκείνοι χριστιανοί. Παρότι η μεταστροφή τους αυτή συνεπαγόταν ανάλογα βασανιστήρια και άμεσο θάνατο.

Και βέβαια μιλάμε για τον χθες (10 Φεβρουαρίου) εορταζόμενο Άγιο Χαράλαμπο.

Ο οποίος στην εποχή του αυτοκράτορα Σεπτίμιου Σεβήρου(194-211) ήταν παπάς στη γειτονική με την Έφεσο κωμόπολη της Μαγνησίας. Όπου, επειδή αξιοποίησε στο έπακρο τα τάλαντα, με τα οποία τον προίκισε ο Θεός, προκάλεσε την αθρόα συρροή των ειδωλολατρών στο χριστιανισμό.

Αλλά, παράλληλα, και την αντίδραση τόσο του ειδωλολατρικού ιερατείου, όσο και της ρωμαϊκής εξουσίας.

Η οποία και έλαβε δραστικά μέτρα, προκειμένου να αντιμετωπίσει την περίπτωση του εξαιρετικά επικίνδυνου αυτού παπά: Μέτρα και βασανιστήρια, που, όσο φοβερότερα γίνονταν, τόσο περισσότερο προκαλούσαν το θαυμασμό και την ακατάσχετη προσέλευση των ειδωλολατρών στο χριστιανισμό. Αντί, όπως πίστευαν και επιδίωκαν οι βασανιστές, να προκαλέσουν την αποθάρρυνση και το φόβο και τη μεταστροφή των χριστιανών στην ειδωλολατρία.
Για να αναγκαστούν να παραδεχτούν ότι ματαιοπονούσαν και να προσφύγουν, τελικά, στο έσχατο μέσο αντιμετώπισης αναλόγων περιπτώσεων, που ήταν ο αποκεφαλισμός.

Αλλά, και στην περίπτωση αυτή, φαίνεται ότι ο Άγιος Χαράλαμπος νίκησε, πέρα απ’ τη γερμανική και ρωμαϊκή πειθαρχία, ακόμη και το χρόνο και το θάνατο.

Γιατί ένας άνθρωπος, που έζησε στην εποχή του Σεπτίμιου Σεβήρου και διασκέλισε κάπου δεκαοχτώ αιώνες, για να παρουσιαστεί στον ύπνο του Γερμανού φρούραρχου, σε καμιά περίπτωση δεν είναι νεκρός.

Είναι ασύγκριτα πιο ζωντανός απ’ αυτούς, που τον έγδερναν ζωντανό. Ακόμη κι απ’ τον μεγάτιμο, στην εποχή του, αυτοκράτορα, Σεπτίμιο Σεβήρο, που τώρα είναι σκόνη άσημη και άγνωστη. Όπως και τα οποιαδήποτε άλλα παρόμοια, όρθια πτώματα, όλων των εποχών. Και της σημερινής.

Όπως αυτά των εφιαλτών και τοκογλύφων, που γδύνουν και γδέρνουν και δολοφονούν, στις μέρες μας, τους λαούς. Και το δικό μας.

Και δεν καταλαβαίνουν ότι δεν είναι τίποτε άλλο από λάσπη υπό κατάρρευση. Πράγμα που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να το κατανοήσουν και όσοι εθελοδουλικά και πειθήνια σκύβουν τον τράχηλό τους κάτω απ’ την αισχρή και βάρβαρη εξουσία τους.

Πιο ζωντανός, λοιπόν και πιο δυνατός, ακόμη κι απ’ το χρόνο και το θάνατο ο ΄Άγιος Χαράλαμπος. Αλλά και πιο φωτεινός.

Όχι μόνο σε σύγκριση με τους διάττοντες γήινους αστέρες, αλλά και τους ουράνιους.
Γιατί, κάποια στιγμή, τ’ αστέρια τα’ ουρανού, ο Ήλιος, η Σελήνη θα χάσουν τη λάμψη τους. Ενώ το αστέρι του Αγίου Χαραλάμπου και πάμπολλα άλλα της δικής του ποιότητας θα λάμπουν αιώνια και αδιάπτωτα.

Σε αντίθεση με τη σκόνη και τη στάχτη της Μέρκελ, της Λαγκάρτ και του Σόιμπλε και των ντόπιων ανδρεικέλων τους και τόσων άλλων, όρθιων και οδωδότων πτωμάτων…

παπα-Ηλίας

http://papailiasyfantis.wordpress.com