Το μήνυμα της αγάπης του Ιωάννη Καραβιδόπουλου,

«Εκείνο τον καιρό κάποιος νομοδιδάσκαλος πλησίασε τον Ιησού και, για να τον φέρει σε δύσκολη θέση, του έκανε το εξής ερώτημα: ‘Διδάσκαλε, ποια είναι η πιο μεγάλη εντολή στο νόμο;’  Αυτός του απάντησε: «Ν' αγαπάς τον Κύριο τον Θεό σου μ' όλη την καρδιά σου, μ' όλη την ψυχή σου και μ' όλο το νου σου.Αυτή είναι η πρώτη και πιο μεγάλη εντολή. Δεύτερη, εξίσου σπουδαία με αυτήν: ν' αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου. Σ' αυτές τις δύο εντολές συνοψίζονται όλος ο νόμος και οι προφήτες’.

Εκεί που ήταν συγκεντρωμένοι οι Φαρισαίοι, τους ρώτησε ο Ιησούς: ‘Τι νομίζετε για το Μεσσία; Ποιανού απόγονος είναι;’ ‘Του Δαβίδ’, του απαντούν. Τους λέει: ‘Πώς τότε ο Δαβίδ, οδηγημένος από το Πνεύμα, τον ονομάζει “Κύριο”; Λέει:

Ο Κύριος είπε στον Κύριό μου:

κάθισε στα δεξιά μου

ώσπου να υποτάξω τους εχθρούς σου

κάτω απ' τα πόδια σου.

Αν, λοιπόν, ο Δαβίδ τον ονομάζει “Κύριο”, πώς είναι απόγονός του;’ Κανένας δεν μπορούσε να του απαντήσει, ούτε τολμούσε πια κανείς από κείνη τη μέρα να του θέσει ερωτήματα». (Ματθ. 22, 35-46).

Μια σύνοψη όλης της Π. Διαθήκης δίδει ο Χριστός αναφέροντας με τρόπο αποστομωτικό προς το νομοδιδά­σκαλο συνομιλητή του τις δυό βασικές εντολές που ο Θεός απηύθυνε προς το λαό του: «Ν' αγαπάς τον Κύριο τον Θεό σου μ' όλη την καρδιά σου, μ' όλη την ψυχή σου και μ' όλο το νου σου». Και « ν' αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου». Σ' αυτές τις δύο εντολές, προσθέτει, συνοψίζονται όλος ο νόμος και οι προφήτες ».

Η αγάπη με τη διπλή της κατεύθυνση, προς τον Θεό και προς τον άνθρωπο, συνιστά την ουσία όχι μόνο της παλιάς αποκαλύψεως του Θεού προς το λαό του αλλά και της νέας αποκαλύψεως που θεμελιώνεται στη σταυρωμένη αγάπη του Υιού του. Της αγάπης αυτής θα δούμε μερικά χαρακτηριστικά, έτσι όπως βγαίνουν από τους λίγους στίχους της περικοπής μας (στίχ. 35-41 - οι στίχ. 42-46 αναφέρονται σε άλλη συζήτηση του Χριστού με τους Φαρισαί­ους, που δεν θα σχολιάσουμε εδώ).

1.  Ή αγάπη τότε μόνο είναι γνήσια και ειλικρινής, όταν είναι ολοκληρωτική, όταν δηλ. προέρχεται από όλη την καρδιά, από όλη την ψυχή και από όλη τη διάνοια του ανθρώπου (βλ. την εντολή στο Δευτ. 6, 5). Ό διασπασμένος άνθρωπος, ο «δίψυχος», σε κανένα δεν αρέσει, κι ακόμη λιγότερο στον Θεό, ο οποίος ζητεί ολοκληρωτικό δόσιμο. Οι άνθρωποι από αδυναμία ή υπολογισμό αρέσκονται στους συμβιβασμούς· θέλουν τον Θεό και τις εντολές του, αλλ’ όχι πάντα και όχι σε βάρος άλλων υλικών επιδιώξεων. Ή, ενδιαφέρονται για τη ζωή και τις διάφο­ρες εκφάνσεις της, αλλά γιά λόγους ηρεμίας της συνειδήσεως ασχολούνται και με τη θρησκεία. Ακριβώς η εντο­λή για την οποία μιλάμε στρέφεται εναντίον των συμβιβα­σμών, των υπολογισμών, των ωφελιμιστικών διευθετή­σεων και ζητεί την ολοκληρωτική αγάπη του ανθρώπου προς τον Θεό, αυτή που βγαίνει από όλη την ύπαρξή του, τη σκέψη του και την καρδιά του. Αλλιώς αποτελεΐ εμπαιγμό του Θεού και του εαυτού μας.

2.  Ένα δεύτερο στοιχείο που ολοφάνερα υπογραμμί­ζεται στην περικοπή είναι η οριζόντια κατεύθυνση της αγάπης. Το «ν' αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου» βρίσκεται στην ϊδια γραμμή σπουδαιότητας με το «Ν' αγαπάς τον Κύριο τον Θεό σου...». Δεν νοείται, στον Χρι­στιανισμό, αγάπη προς τον Θεό όταν λείπει η αγάπη προς τον άνθρωπο, όταν στρέφει κανείς τα νώτα του στον πονεμένο συνάνθρωπο, όταν κλείνει τα αυτιά του στη δυστυχία του αδελφού. Ψεύτης και υποκριτής χαρακτηρίζεται από τον ευαγγελιστή Ιωάννη όποιος λέει ότι αγαπάει τον Θεό αλλά μισεί τον αδελφό του (βλ. Α' Ίωάν. 4, 20).

3.  Κι ένα ακόμη χαρακτηριστικό ας προσθέσουμε. Το «όπως τον εαυτό σου» της εντολής δεν άφήνει περιθώρια για επιφανειακή και ψεύτικη αγάπη. Όποιος αγαπά πραγματι­κά τον άδελφό, τον αγαπά όπως τον εαυτό του.

Όλοκληρωτική, πλήρης και ειλικρινής αγάπη προς τον Θεό και τον άνθρωπο: σ’ αυτό συνοψίζεται η Παλαιά και η Καινή Διαθήκη. Αυτό το μήνυμα έρχεται όχι μόνο από τα λόγια του Χριστού αλλά κυρίως από το σταυρό του, επάνω στον οποίο ο Χριστός «υπέρ πάντων απέθανεν» (Β΄Κορ. 5,14)..

πηγή