ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΟ ΟΞΥΤΕΡΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΠΟΥ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΙ Η ΧΩΡΑ ΜΑΣ τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

 Τὸ  δημογραφικὸ  εἶναι  ἕνα  ἀπὸ  τὰ μεγαλύτερα προβλήματα, τὰ ὁποῖα ἀντιμετωπίζει  ἡ χώρα μας καὶ  τὸ  ὁποῖο  ὅλους  μας πρέπει  νὰ μᾶς ἀπασχολήσῃ  πολὺ σοβαρά.

Οἱ  στατιστικὲς  ποὺ  βλέπουν, κατὰ καιροὺς, τὸ φῶς  τῆς  δημοσιότητος εἶναι  ἐξόχως ἀπογοητευτικὲς καθ’ ὅσον παρουσιάζουν ἀνησυχητικὸ  τὸ παρὸν  καὶ  ζοφερὸ τὸ μέλλον γιὰ  τὴν  Πατρίδα μας. Ἡ ὑπογεννητικότητα σέ συνδυασμό  μέ τήν γήρανση τοῦ πληθυσμοῦ, ἀποτελοῦν ἀπειλή γιά τό Ἔθνος μας. Μόλις πρὸ ὀλίγων ἡμερῶν, πληροφορηθήκαμε ἀπό διάφορες πηγές, ὅτι ὁ πληθυσμὸς τῆς Ἑλλάδος μὲ τὴν νέα ἀπογραφὴ ἔχει μειωθεῖ ἀρκετά! Ἡ εἴδηση αὐτὴ εἶναι πολὺ κακὴ γιὰ τὴν Ἑλλάδα, ἡ ὁποία παρουσιάζεται πλέον ὡς μιά γηρασμένη χώρα, μὲ τὸν πληθυσμό της νὰ φθίνῃ συνεχῶς κατὰ τὰ τελευταῖα ἔτη (Τό 2050 θά εἴμαστε, ἐξ ὅσων λέγουν οἱ εἰδικοί, λιγότεροι ἀπό 8.000.000).

Βεβαίως τὶς  διαπιστώσεις αὐτὲς  τὶς  κάνομε ὅλοι μας καὶ  ἰδιαίτερα  ὅσοι ἔχομε τήν πνευματικὴ καὶ γενικώτερη ἐνασχόληση μὲ τὸν Λαό μας.

Θὰ ἀναφερθῶ συγκεκριμένα σὲ ὡρισμένα στοιχεῖα τὰ ὁποῖα  εἶναι  ἡλίου φαεινότερα καὶ δὲν εἶναι ἀπαραίτητες  οἱ ὅποιες στατιστικὲς νὰ μᾶς  βεβαιώσουν περὶ τούτων.

Θὰ  ἀρχίσω ἀπὸ  τὰ σχολεῖα, στὰ  ὁποῖα  ἔχει αἰσθητὰ  μειωθῇ ὁ  ἀριθμὸς  τῶν μαθητῶν. Ἂν σὲ κάποια ἀπ’ αὐτὰ δὲν φοιτοῦσαν παιδιὰ ἀλλοδαπῶν, οἱ ὁποῖοι εὑρίσκονται στὴν Ἑλλάδα γιὰ διαφόρους λόγους, θὰ εἴχαμε πρόβλημα λειτουργίας ἀρκετῶν σχολείων καὶ ἐντὸς τῶν πόλεων.

Θὰ προχωρήσω  σὲ ἕνα ἄλλο σημεῖο, τὸ ὁποῖο  εἶναι ἀποκαρδιωτικό. Εἶναι ἡ  ἐρήμωση τῆς ὑπαίθρου τῆς Ἑλλάδος. Δυστυχῶς τὰ περισσότερα ἀπὸ τὰ χωριὰ μας διελύθησαν καὶ ἀπέμειναν σπίτια κλειστὰ καὶ δρόμοι ἔρημοι, ποὺ γεμίζουν μὲ πόνο τὴν καρδιὰ μας κάθε φορά ποὺ ἐπισκεπτόμεθα αὐτοὺς τοὺς τόπους.

Οἱ ἐξελίξεις, ἦλθαν ραγδαῖες κατὰ τὰ τελευταῖα  ἔτη καὶ τὸ ποτάμι δυστυχῶς προχωράει χωρὶς κανεὶς νὰ μπορῇ; ἢ νὰ θέλῃ; νὰ τὸ γυρίσῃ πίσω.

Σημειωθήτω  ὅτι στὶς διαπιστώσεις αὐτὲς ποὺ  κάνομε ὅλοι μας, ὅσοι ζοῦμε στὰ  κεντρικὰ ἢ νότια διαμερίσματα τῆς χώρας, ἔρχονται νὰ προστεθοῦν καὶ οἱ φωνὲς ὅλων ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ζοῦν σὲ ἀκριτικὲς περιοχές, ὅπως, Θράκη καὶ Νησιὰ ἢ ἀλλοῦ καὶ οἱ ὁποῖοι ἀπὸ μεγάλη ἀγάπη γιὰ τὴν Πατρίδα, κρούουν τὸν κώδωνα τοῦ κινδύνου πρὸς πᾶσαν κατεύθυνση. Εἶναι χαρακτηριστικὸ καὶ ὁλόψυχο τὸ ἐνδιαφέρον τῶν Ἱεραρχῶν τῶν περιοχῶν αὐτῶν, οἱ ὁποῖοι ὡς πνευματικοὶ πατέρες τοῦ Λαοῦ, καθημερινὰ πονοῦν καὶ ἀγωνίζονται ἔχοντας ἄμεση ἐπικοινωνία μὲ τὸν κόσμο, τὸν τόπο καὶ τὰ προβλήματά του.

Οἱ αἰτίες αὐτοῦ  τοῦ μεγάλου κακοῦ γιὰ τὴν  Ἑλλάδα εἶναι πολλές.

1. Εἶναι κοινὸς τόπος, ὅτι ὁ πρῶτος λόγος τῆς ἀφαίμαξης τῆς Ἑλλάδος εἶναι ἡ κατὰ τὶς τελευταῖες δεκαετίες, μεγάλη ἀδιαφορία ἤ γιά νά εἶμαι πιό δίκαιος, τό ἐλάχιστον ἐνδιαφέρον τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας γιὰ τό τόσο σοβαρό αὐτό θέμα, τὸ ὁποῖο ἀποτελεῖ μεῖζον ἐθνικὸ ζήτημα.

2.  Ἡ ἐγκατάλειψη τῶν ἀγροτικῶν περιοχῶν καὶ γενικῶς της ὑπαίθρου χώρας. Οἱ περιοχὲς αὐτὲς ἦταν οἱ σιτοδότες καὶ αἱμοδότες τῆς χώρας. Ὁ παραδοσιακὸς τρόπος ζωῆς, ἡ Ἑλληνικὲς συνήθειες, τὰ ἤθη καὶ ἔθιμα γενικῶς, ἡ συνοχὴ τῆς οἰκογένειας, οἱ ρίζες τῆς φυλῆς μας, χάνονται, ἀφοῦ κανεὶς δὲν ἐνδιεφέρθη νὰ κρατήσῃ «ζωντανὴ» αὐτὴ τὴν βρυσομάνα τοῦ Ἔθνους μας. Ὁ εὐτελισμὸς τῆς παραγωγῆς, γεωργικῆς καὶ κτηνοτροφικῆς, ἡ ἀπαξίωση τῶν προϊόντων μας κ.λ.π. ὁδήγησαν στὴ συρρίκνωση τοῦ πληθυσμοῦ καὶ τὴν ἐγκατάλειψη τῆς ὑπαίθρου. Πουθενὰ στὸν κόσμο δὲν ἔχει συντελεσθῆ ἕνα τέτοιο ἔγκλημα μὲ τὴν «ἐπιχορήγηση» τῆς κεντρικῆς ἐξουσίας. Ἀκόμη καὶ ἄν προσελάμβανε κάποιος ἐπαγγελματίες αὐτοῦ τοῦ εἴδους, δὲν θὰ κατάφερνε νὰ φθάσῃ σ’ αὐτὴ τὴν καταστροφή. Εἶναι λίγο αὐστηρὸς ὁ λόγος, ἀλλὰ πέρα γιὰ πέρα ἀληθινός. Ἴσως κάποιοι δὲν εἶναι σὲ θέση, νὰ τὸ ἀντιληφθοῦν, ἀλλὰ ἂς ἔλθουν νὰ τοὺς πάρω ἀπὸ τὸ χέρι, νὰ περπατήσωμε λίγο πιὸ πέρα ἀπὸ τὴν πόλη καὶ νὰ ἐπισκεφθοῦμε τὰ χωριά μας, ποὺ πρὶν ἀπό λίγα χρόνια ἔσφυζαν ἀπὸ ζωή.

Φωνάζαμε, ὅτι  ἐλάχιστα θά ὠφελήσῃ ὁ «Καποδίστριας» τήν χώρα μας. Καί ὅμως δέν εἰσακουσθήκαμε. Διελύθησαν ἔτσι τά μικρότερα χωριά καί διετηρήθησαν, δῆθεν, κάποια μεγαλύτερα. Ἀφοῦ «δοκιμάστηκε» αὐτό τό σύστημα, προχωρήσαμε στό δεύτερο κτύπημα τῆς ὑπαίθρου τό ὁποῖο ἐπῆλθε μέ τήν ἄκαιρη ἐφαρμογή τοῦ «Καλλικράτη», ὁ ὁποῖος ἀποτελείωσε ὅ,τι εἶχε ἀπομείνει καί «ἐπέβαλε» τήν ἐρήμωση ἤ τήν δημιουργία προβλημάτων καί στά μεγάλα χωριά.  Καί ὡς πρός αὐτό τό σημεῖο εἴχαμε τίς ἀντιρρήσεις μας, διότι βλέπαμε τά ἐπερχόμενα δεινά. Ὅμως, κάποιοι «πολύ δημοκρατικά» ἐπέβαλαν στόν Λαό καί αὐτό τό μέτρο.

Τώρα πλέον  ἀπολαμβάνομε τά προϊόντα αὐτῆς τῆς  ἐπιλογῆς τῶν ὀλίγων. Δυστυχῶς ἔκλεισαν τά περισσότερα σχολεῖα καί τά χωριά μας πλέον, ἐξ αἰτίας τῆς  ἄκριτης πολιτικῆς πού ἐφαρμόστηκε  μέχρι τώρα καί ἐπί πλέον ἕνεκα  τῆς παύσεως διορισμοῦ Κληρικῶν ἀπό τό Κράτος, στεροῦνται καί τῆς παρουσίας τοῦ Ἱερέως. Δέν ἀπομένει παρά νά βάλωμε καί τήν ταφόπλακα, ἄν βεβαίως συνεχισθῇ αὐτή ἡ τακτική.

3. Ὅμως δέν εἶναι δυνατόν νά μή άναφερθοῦμε στή μετανάστευση, ἡ ὁποία ἔρχεται νά ἐπιδεινώσῃ τό πρόβλημα, στό ὁποῖο ἀναφερόμεθα.

Τά τελευταῖα χρόνια πολλά  παιδιά πῆραν τό δρόμο τῆς ξενητειᾶς  καί ἀπό ὅτι φαίνεται χωρίς  γυρισμό. Εἶναι ἴσως τῆς Ἑλλάδος  «γραφτό», παρ’ ὅτι ἔχει τόσες δυνατότητες, νά μή μπορῇ νά κρατήσῃ τά παιδιά της στήν ἀγκαλιά της. Πιστεύω, ὅτι  ἐσκεμμένα κάποιοι δέν παρουσιάζουν τά στοιχεῖα, τά ὁποῖα δείχνουν αὐτή τήν αἱμοραγία τῆς Ἑλλάδος. Τόν τελευταῖο καιρό πολλοί νέοι ἐγκαταλείπουν, δυστυχῶς, τήν χώρα μας.

4. Οἱ ἐκτρώσεις. Πάνω ἀπό 300.000 τό χρόνο, λένε οἰ στατιστικές, ὅτι εἶναι οἱ ἐκτρώσεις στήν Ἑλλάδα. Στό θέμα αὐτό πολλάκις ἔχομε ἐκτενῶς ἀναφερθῆ καί γραπτῶς καί προφορικῶς. Ἡ Ἐκκλησία πάντοτε ἀναφέρεται μέ ἀγάπη πατρική στό ἐν λόγῳ ζήτημα καί ἐπισημαίνει ὅλους τούς κινδύνους, οἱ ὁποῖοι ἀπορρέουν ἀπό τήν τακτική αὐτή, πού φονεύει τόσες χιλιάδες ἀνυπεράσπιστα πλάσματα.

5. Ἡ ὑπογεννητικότητα πού ὀφείλεται, στήν μείωση τῶν γάμων, στόν λεγόμενο προγραμματισμό τῆς οἰκογένειας ἀνάλογα μέ τίς κοινωνικές καί οἰκονομικές δυνατότητες, στήν ἀνεργία, στόν μιμητισμό τῶν ξένων προτύπων, στήν ἔλλειψη συγκεκριμένης πολιτικῆς ἀπό τήν ἑκάστοτε Κυβέρνηση κλπ.

6. Ἄφησα τελευταῖο τό σπουδαιότερο. Πρόκειται γιά τήν ἀπομάκρυνση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν Θεό. Αὐτή ἡ ἀπομάκρυνση δημιουργεῖ αἴσθημα ἀνασφάλειας καί ψαλιδίζει τά φτερά τῆς ἐλπίδος. Γι’ αὐτό τὀν λόγο τό δημογραφικό πρόβλημα, θά ἔλεγα, ὅτι εἶναι πρωτίστως πνευματικό. Συνηθίσαμε στήν εὐμάρεια καί τήν καλοπέραση καί γενικῶς υἱοθετήσαμε τήν ἥσσονα προσπάθεια, σέ κάθε τομέα τῆς ζωῆς μας. Σημειωθήτω, ὅτι ὅσοι ἀγωνίστηκαν γιά τήν ἀπελευθέρωση τῆς Ἑλλάδος, ἦσαν πολύτεκνοι. Ἔβλεπαν οἱ ἄνθρωποι αὐτοί μπροστά καί μόνο μέ τά μάτια τῆς πίστεως στόν Θεό καί τῆς ἀγάπης στήν Πατρίδα. (Ὁ Κολοκοτρώνης εἶχε 12 ἀδέλφια, ὁ Παπαφλέσσας 18 ἀδέλφια, ὁ Μακρυγιάννης εἶχε 12 παιδιά κλπ).

Καί τώρα θά ἤθελα νά ἐπισημάνω  κάποια πράγματα πρός τούς ἔχοντας  αὐτή τήν στιγμή τήν εὐθύνη γιά  τίς τύχες τῆς χώρας μας. Πιστεύω, ὅτι χρειάζεται, σύν τοῖς ἄλλοις:

1.  Στήριξη τοῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογενείας. Ἀπαιτεῖται γενικευμένη πολιτική, ὥστε νά δοθοῦν κίνητρα στά νέα ζευγάρια, γιά νά δημιουργήσουν οἰκογένεια. Ἐξ  ὅσων γνωρίζω ὑπάρχει ἔκθεση διακομματικῆς ἐπιτροπῆς, ἡ ὁποία ἔχει συνταχθῆ πρίν ἀπό ἀρκετά χρόνια, στήν ὁποία γίνονται συγκεκριμένες ἐπισημάνσεις καί προτείνονται συγκεκριμένα μέτρα ἀντιμετωπίσεως τοῦ δημογραφικοῦ προβλήματος. Ὅμως πῆγε στίς «καλένδες» καί ὡς ἐκ τούτου οὐδέποτε ἐφηρμόσθη, ὡς συνέβη καί μέ ἄλλες περιπτώσεις. 

Εἶναι γεγονός, ὅτι ἡ ἀντιμετώπιση τοῦ ζητήματος  χρειάζεται εἰδική καί συντονισμένη, πολύ μελετημένη στρατηγική, ἡ ὁποία ἄν δέν ὑπάρχει, δέν πρόκειται νά ἀνατείλουν καλύτερες ἡμέρες.

2.  Στήριξη τῶν πολυτέκνων γιά τήν ἀντιμετώπιση τῶν βασικῶν προβλημάτων  τῆς ζωῆς. Σήμερα οἱ πολύτεκνοι ἀλλά καί ὅλες, θά ἔλεγα, οἱ οἰκογένειες, ἐξ αἰτίας τοῦ πληθυσμιακοῦ συνωστισμοῦ στίς πόλεις, ἀντιμετωπίζουν θέματα χωροταξικά, οἰκονομικά καί κοινωνικά.

3.  Εἰδική φροντίδα γιά τόν Ἑλληνικό πληθυσμό στίς παραμεθόριες περιοχές. Ἐκεῖ ὑπάρχει μεγάλη εὐαισθησία καί γι’ αὐτό ἀπαιτεῖται ἰδιαίτερη προσοχή.

Εἶναι γνωστή ἠ  ἀπόφαση  τῆς  Ἒκκλησίας  τῆς  Ἑλλάδος  ἐπί  μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου  Χριστοδούλου, νά ἐπιδοτῆται τό τρίτο  τέκνο τῶν χριστιανικῶν οἰκογενειῶν  τῆς Θράκης. Τό μέτρο αὐτό τό ὁποῖο  συνεχίζεται μέχρι σήμερα, παρά τίς  μεγάλες δυσκολίες, ἀπέβη σωτήριο ἀφοῦ οἱ οἰκογένειες, ἀπό 100 περίπου πού ἦταν στήν ἀρχή, ξεπέρασαν τίς 1000. Τόσο δύσκολο εἶναι νά τό ἀντιληφθῇ αὐτό ἡ κρατική ἐξουσία καί νά πράξῃ ἀπό τή μεριά της τά δέοντα;

4.  Νά βοηθηθοῦν οἱ οἰκογένειες μέ παιδικούς καί βρεφονηπιακούς σταθμούς σέ κάθε πόλη, ὥστε νά δοθῇ ἀνάσα στά ἀνδρόγυνα νά ἀντιμετωπίσουν τά προβλήματα, πού ὀρθώνονται ἐνώπιόν τους. Καί ὡς πρός αὐτό τό θέμα ἀξίζει νά σημειώσωμε τήν προσφορά τῆς Ἐκκλησίας, ἀφοῦ σέ πολλές Μητροπόλεις λειτουργοῦν βρεφονηπιακοί καί παιδικοί σταθμοί. Στήν Μητρόπολη μας λειτουργεῖ ὁ βρεφονηπιακός σταθμός στήν Ἐγλυκάδα πού προσφέρει ἀγάπη σέ πάνω ἀπό 100 παιδιά καί συμπαραστέκεται στούς γονεῖς.

5.  Νά ἐνημερωθῇ ὁ Λαός γιά τούς κινδύνους τούς ὁποίους διατρέχει τό Ἔθνος μας ἀπό τήν μείωση καί τήν γήρανση τοῦ πληθυσμοῦ. Ἔτσι ἡ ἀντιμετώπιση τοῦ δημογραφικοῦ προβλήματος μπορεῖ νά προγραμματισθῇ ὑπό τήν ἀναγκαία αὐτή προϋπόθεση, ὅτι δηλαδή οἱ πολίτες τῆς χώρας θά ἀντιληφθοῦν πλήρως τήν ὕπαρξη καί τήν σοβαρότητά του.

6.  Πρέπει ὅλοι μας νά ἀγωνιστοῦμε ἐναντίον τῆς ἀναβολῆς τοῦ γάμου ἀπό τά νέα παιδιά καί τῆς ἀποφυγῆς τεκνοποίησης ἀπό τά νέα ζευγάρια. Αἰσθάνομαι ὅτι πολλοί νέοι μας, σήμερα, διακατέχονται ἀπό ἕνα φοβικό σύνδρομο ἔναντι τοῦ γάμου καί κυρίως ἔναντι τῶν εὐθυνῶν τους γιά τήν ἀπόκτηση καί τήν ἀνατροφή παιδιῶν. Τό κοινωνικό σύστημα φρόντισε νά ἀπογοητεύσῃ βαθειά τούς νέους. Μέ τά κηρύγματά μας προσπαθοῦμε νά ἐμπνεύσωμε τά παιδιά, νά τολμήσουν στήν ζωή τους, νά κάνουν ἀποφασιστικά βήματα καί νά πάρουν γενναῖες ἀποφάσεις.

7.  Ἐπιστροφή στίς ρίζες μας, στήν πνευματική ζωή, στήν Ἑλληνική Ὀρθόδοξη οἰκογένεια πού στηρίζεται στήν πίστη στόν Θεό, στήν κοινωνία μεταξύ τῶν μελῶν της καί στήν ἀγάπη πρός τήν Πατρίδα. Πρέπει νά ἀγωνιστοῦμε ὅλοι μας ὡς πρός αὐτή τήν κατεύθυνση μέ συνείδηση εὐθύνης ἔναντι τῆς ἱστορίας μας καί τοῦ μέλλοντος τῆς Πατρίδος μας.

Αὐτά  ἀναφέρονται  ἀπλῶς  ἐνδεικτικά. Ἡ  εἰς  βάθος μελέτη τοῦ θέματος θά ἀναδείξῃ καί  ἄλλες πτυχές, ὅπως τήν γενικώτερη πολιτική τῆς Κυβερνήσεως σχετικά μέ τό δημογραφικό (λ.χ. ἐπιδόματα, φοροαπαλλαγές, χαμηλότοκα δάνεια, στήριξη πολυτέκνων καί τριτέκνων οἰκογενειῶν καί ἄλλα πολλά, τά ὁποῖα πολύ καλῶς γνωρίζουν οἱ Κυβερνῶντες. Ἐμεῖς περιμένομε τό ἀποφασιστικό βῆμα γιά τήν ἐφαρμογή τους).

Ὅλα τά παραπάνω γράφτηκαν μέ πόνο ψυχῆς καί προέρχονται ἀπό τό πατρικό ἐνδιαφέρον μας, ὥστε νά βοηθήσωμε μέ ὅλες μας τίς δυνάμεις, νά ζήσῃ ἡ Πατρίδα μας καί νά συνεχίσῃ τήν παρουσία της δυναμικά, μέσα στό παγκόσμιο γίγνεσθαι.