Μακάριοι οι ελεήμονες...

 «Γι' αυτό λέει: «Μακάριοι οι ελεήμονες ότι αυτοί θα ελεηθούν». Αυτοί όχι άλλοι. Μ' αυτόν τον τρόπο κάνει σαφές το όνομα, σαν κάποιος να λέει ότι είναι μακάριο να επιμελείσθε της υγείας του σώματος». (Αγίου Γρηγορίου Νύσσης, 8η ομιλία στους Μακαρισμούς)

    Είμαστε σε περίοδο κρίσεως, που θα καταλήξει σε οριστική Κρίση για πολλούς, λόγω των Αποκαλυπτικών γεγονότων που διανύομε, και πρέπει να θυμόμαστε ότι η κρίση είναι ανέλεος στον μη ποιήσαντα έλεος.

    «Και το δεν μπορείτε να δουλεύετε στον Θεό μαζί και στον Μαμωνά, ίσο μου φαίνεται να είναι με το Μακάριοι οι ελεήμονες και οι πεινώντες την δικαιοσύνη»...λέει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Ας βάλλομε στο μέσο τον πλούσιο, της παραβολής, και θα γνωρίσομε τι είναι νέκρωση ψυχής, λέει πάλι ο Χρυσόστομος.«Το ότι εκείνος είχε νεκρή ψυχή είναι φανερό από όσα έπραττε. Διότι των μεν έργων της ψυχής ουδέν έπραττε, έτρωγε δε και έπινε και ζούσε μόνο με τρυφή».

  ...«Ο φτωχός όμως (Λάζαρος) δεν είναι τέτοιος, αλλά στο έπακρο της φιλοσοφίας έλαμπε. Και παλεύοντας με διηνεκή λιμό και χωρίς να έχει την ικανότητα να εξοικονομεί ούτε την αναγκαία τροφή, ούτε έτσι είπε κάτι βλάσφημο προς τον Θεό,αλλά τα υπέφερε όλα γενναία». Και συνεχίζει ο ιερός Χρυσόστομος «δεν είναι μικρό έργο ψυχής αυτό (του πτωχού) αλλά και της ευτονίας και της υγείας (της ψυχής) είναι απόδειξη μεγίστη»... Και διότι «λέει η θεία Γραφή, ο ελεών πτωχόν δανείζει τον Θεό. Βλέπε ποιον χρεοφειλέτη αποκτούν οι ελεήμονες, πόσο μεγάλο, πόσο εύπορο». (PG 62, 769).

    Στις ημέρες μας πολλά παραδείγματα έχομε αφρόνων πλουσίων, που μάλιστα υποκρίνονται ότι είναι Χριστιανοί. Αλλά όπως λέει σε άλλο λόγο του ο Χρυσόστομος, «Με τον λόγο είναι πολλοί Χριστιανοί, στον τρόπο όμως, λίγοι και σπάνιοι. Στο σχήμα ως Χριστιανοί και ως Χριστού μαθητές, στον δε τρόπο προδότες. Με τα λόγια ευσεβείς και εύσπλαχνοι, στον δε τρόπο ασεβείς και ανελεήμονες. Στην προσηγορία Χριστιανοί, στα δε έργα εθνικοί, καθώς προείπε ο προφήτης Δαβίδ, ότι αναμίχθηκαν με τα έθνη και έμαθαν τα έργα τους». Και πράγματι σήμερα βλέπομε τι έμαθαν στην "πολιτισμένη" Δύση οι πολιτικοί και οι πιο πολλοί οικονομολόγοι μας.

   Αλλά τώρα είναι εποχή κρίσης, που πολλοί θα κατέβουν στον Άδη αστραπιαία από τα σύγχρονα όπλα. Η Αποκάλυψη λέει ότι το τρίτο των ανθρώπων θα πεθάνουν από τα όπλα του παγκοσμίου πολέμου. Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός λέει ότι το ένα τρίτο θα σκοτωθεί, το άλλο τρίτο θα βαρεθεί (χτυπηθεί) και το άλλο τρίτο θα επιβιώσει σκορπισμένο εδώ και εκεί. Δεν διαφέρει και πολύ από τη Συντέλεια και το εκεί πύρινο ποτάμι η κατάσταση που έρχεται άμεσα με το απότομο άναμμα του μεγάλου πολέμου. Αλλά είτε ατομικά μας βρει ο θάνατος, είτε ομαδικά, και σε οποιονδήποτε χρόνο σε σχέση με τη Συντέλεια πρέπει να είμαστε έτοιμοι για την αιωνιότητα. Διότι αλλιώς, κατά το Χρυσόστομο, θα ακουσθεί παρά του Κριτού: «Εσείς οι απάνθρωποι και οι ανελεήμονες πορεύεσθε στο πυρ το εξώτερο, το ετοιμασμένο στον διάβολο και τους αγγέλους του».

    Επί πλέον λέει ο ιερός Χρυσόστομος «και εάν έχομε κάτι εναντίον κάποιου είτε πτωχού είτε πλουσίου όλα να τα συγχωρήσομε από την ίδια την καρδιά μας, όπως μας πρόσταξε ο Χριστός, μήπως κατακριθούμε και εμείς την ημέρα της Κρίσεως, καθώς εκείνοι οι ανελεήμονες και μισάνθρωποι»...

   Ελεημοσύνη υπάρχει και πνευματική, όταν βοηθάμε τους άλλους πνευματικά, πχ. με την προσευχή μας ή με συμβουλές, παροτρύνοντάς τους με επιχειρήματα να βελτιωθούν στην ευσέβεια και στα ήθη. «Το να σπεύδεις να σωφρονείς τους αδελφούς τούτο είναι πρώτη ελεημοσύνη, διότι είναι θεραπεία ψυχής. Επειδή τροφή του σώματος είναι η ανάπαυση» λέει ο Κλήμης ο Ρωμαίος. Και ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής γράφει για την ελεημοσύνη: «Όχι μόνο δια της ελεημοσύνης που γίνεται με χρήματα φαίνεται η διάθεση της αγάπης, αλλά πολύ περισσότερο με το να μεταδίδεις στον άλλο λόγο Θεού. Ακόμη δε και με κάθε είδους εξυπηρέτηση. Εκείνος που πραγματικά έχει αποξενωθεί από τον κόσμο κι εξυπηρετεί τον πλησίον του με ειλικρινή αγάπη, γρήγορα θ’ απαλλαγεί από τα πάθη και θα γίνει συμμέτοχος της θείας αγάπης και γνώσης. Εκείνος που αγαπά τον Θεό, αγαπά απαραίτητα και τον πλησίον του. Αυτός δεν μπορεί να κρατά τίποτα για τον εαυτό του. Οικονομεί τα πάντα όπως αρέσει στον Θεό και δίνει με προθυμία ελεημοσύνη σ’ όσους έχουν ανάγκη».

    Τώρα είμαστε σε εποχή που υπάρχει πολλή ανάγκη βοηθείας πνευματικής και υλικής: «Είναι παρών ο αιτών. Εάν είσαι αργός εις την ελεημοσύνη, η αργία σου γίνεται εμπόδιο προς τον δρόμο της σωτηρίας» κατά τον Μεγάλο Βασίλειο. Και επεξηγεί:«Δεν εγκατέλειψε ο Θεός τους πτωχούς σαν να είναι αδύνατος να τους θρέψει. Αλλά ζητώντας την δίκαιη και φιλάνθρωπη καρποφορία από εμάς τους αφήνει στην δική μας ευεργεσία. Αλλά ελεημοσύνη από αδικία δεν γίνεται, ούτε από κατάρα ευλογία, ούτε από δάκρυα ευεργεσίες».

    Και σκεφθείτε το χάλι των σημερινών, πρώην Χριστιανών ηγετών της Δύσης που συνεταιρισμένοι με τους αποκρυφιστές, όχι μόνο δεν δίνουν ελεημοσύνη στους φτωχούς αλλά φτωχαίνουν τους ανθρώπους και μετά παριστάνουν τους φιλάνθρωπους χωρίς να δίνουν στην πραγματικότητα ελεημοσύνη αλλά "δάνεια" που κι αυτά είναι από κλεμμένα χρήματα των λαών και πηγαίνουν σε ανώνυμα Τραπεζικά ιδρύματα χωρίς τελικά να φθάνουν στους ανθρώπους! Κατόπιν θέλουν να στερήσουν και την ελευθερία των ατόμων με το ηλεκτρονικό μαρκάρισμα στις ταυτότητες αρχικά και με το τσιπ στο σώμα ύστερα. «Αυτοί τώρα πάνε να πάρουν όλη την οικονομία στο χέρι τους... Τέτοια δικτατορία που σκέφτονται να κάνουν, μόνο ο διάβολος μπορεί να την είχε σκεφτεί! ...Τελικά θα φάει μια σφαλιάρα ή θα πάει στην άκρη», όπως έλεγε ογέροντας Παΐσιος.

     Πραγματικά όσα αυτοί πράττουν είναι αποτέλεσμα του εωσφορισμού τους, διότι το δένδρο από τον καρπό φαίνεται, και γι'  αυτό τους αναμένει η αιώνια πύρινη... "ανάπαυση" μαζί με τον αρχηγό τους διάβολο. Και αν τώρα οι άνθρωποι του Θεού υποφέρουν, αυτό γίνεται για να φανερωθούν και πεταχτούν έξω από την κοινωνία των πιστών οι πλανεμένοι αυτοί, ώστε να μην προλάβουν να τους μεταδώσουν την αρρωστημένη νοοτροπία τους. Δεν πρέπει έστω και με τα λίγα που έχομε στη διάθεσή μας να τους μοιάσομε στην απανθρωπιά. «Διότι όταν δεν προσφέρομε ελεημοσύνη, ίδια με αυτούς που αποστερούν θα κολασθούμε» λέει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος στο λόγο για τον (πτωχό) Λάζαρο.

   «Και η μετάνοια χωρίς ελεημοσύνη είναι νεκρή και άπτερη. Δεν μπορεί η μετάνοια να ανοίξει πτερά, χωρίς να έχει το πτερό της ελεημοσύνης», λέει επίσης ο Χρυσόστομος. Και, συνεχίζει, «στον καλώς μετανοήσαντα Κορνήλιο, πτερό έγινε της ευσεβείας η ελεημοσύνη. Διότι οι ελεημοσύνες σου και και οι προσευχές σου ανέβηκαν στον ουρανό (είπε ο άγγελος). Σαν να έλεγε ότι αν δεν είχε η μετάνοια φτερό την ελεημοσύνη δεν θα έφθανε στον ουρανό».

     Και όπου υπάρχουν χρήματα για να διατεθούν σε ελεημοσύνη, είναι άβατος στους δαίμονες ο τόπος όπως λέει επίσης ο Χρυσόστομος:  «Όπου πτωχών ευρίσκονται χρήματα, άβατος στους δαίμονες είναι ο τόπος. Και περισσότερο από ασπίδα και δόρυ και όπλα και σωματική ισχύ και πλήθος στρατιωτών, τα συλλεγόμενα για ελεημοσύνη χρήματα τειχίζουν τις οικίες». Να λοιπόν ένας εύκολος τρόπος φρούρησης των οικιών: Να είμαστε ελεήμονες!

     Και βέβαια περιφρουρεί και τους άλλους κόπους για την αρετή η ελεημοσύνη, «διότι αν η παρθενία χωρίς ελεημοσύνη δεν ήταν ικανή να εισάγει στην Βασιλεία, ποιο άλλο κατόρθωμα θα το μπορέσει χωρίς αυτήν»; ερωτά ο Χρυσόστομος.

     «Και συ λοιπόν όταν κάνεις ελεημοσύνη μην εξετάζεις τον βίο, μήτε να απαιτείς ευθύνες για τους τρόπους (που σου ζητείται)» λέει πάλι ο Χρυσόστομος.

    Και από τον Διογένη τον Λαέρτιο αναφέρεται για τον Αριστοτέλη πως «κάποτε όταν τον κορόϊδευαν ότι έδωσε σε πονηρό άνθρωπο ελεημοσύνη, είπε: Εγώ τον άνθρωπο ελέησα, όχι τον τρόπο του»!                πηγή