Ἀλήθεια καὶ τόλμη.(Ὁμολογητές: Γρηγόριος, Θεόδωρος καί Λέων). Πρωτοπρ. Γεωργίου Αντζουλάτου

Ἀλήθεια καὶ τόλμη

Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Αντζουλάτου

Μέσα στό φῶς τῆς Ἀναστάσεώς Του, στό φῶς τοῦ Παρακλήτου καί στό φῶς τῶν Ἁγίων Του, ἐπαληθεύεται καί ἡ Ἱστορία. Ἡ λήθη ἐξαφανίζεται καί στή θέση της ἀνατέλλει ἡ μνήμη. Ἡ σκιά καί τό ἡμίφως διαλύονται καί λάμπει ἡ ἀλήθεια τοῦ φωτός, γεμίζοντας δημιουργικά τίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων μέ χαρά. Διανύοντες λοιπόν τήν ἀκατάπαυστη Ἀναστάσιμη εὐφροσύνη, δέν θά μπορούσαμε νά δοῦμε τίποτε ἄλλο κατάματα, παρά τήν Ἀλήθεια καί τήν ἀλήθεια περί τῶν Ἁγίων Της, ὅπως αὐτή μέ τήν χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀποκαλύπτεται στό πέρασμα τῶν αἰώνων.

Τόν βίο πολλῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας, γνωρίζουμε ἄριστα. Γιά ὁρισμένους ἄλλους, λιγότερο γνωστούς, ἡ Πρόνοια τοῦ Θεοῦ φροντίζει νά κοινοποιεῖται τό Συναξάρι τους καί νά εὐεργετοῦνται οἱ χριστιανοί ἀπό τίς μεσιτείες τους. Μεταξύ αὐτῶν, τῶν κάποτε ἀφανῶν Ἁγίων, οἱ τρεῖς ἑορταζόμενοι τήν Κυριακή τῶν Ἁγίων Πάντων Ὁμολογητές, Γρηγόριος, Θεόδωρος καί Λέων.
Στρατιῶτες στό ἐπάγγελμα, πιστεύοντας ἀκράδαντα στό Χριστό, γιά νά μήν ὑποκύψουν στήν αἵρεση τοῦ Ἀρείου, ἐγκατέλειψαν τόν αὐτοκρατορικό στρατό στή Σικελία καί κατέφυγαν στήν Κεφαλονιά στά μέσα τοῦ 4ου μ.Χ. αἰ. Ἐγκαταστάθηκαν στήν περιοχή τῆς Σάμης, ὅπου πέρασαν τό ὑπόλοιπο τῆς ζωῆς τους μέ προσευχή, ὥσπου κοιμήθηκαν ὁσιακά. 

Ἡ φθορά καί ὁ θάνατος, νικημένα μεγέθη ἀπό τό γεγονός τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Θεανθρώπου, δέν μπόρεσαν νά ἐξαφανίσουν ἀπό τόν ἐπίγειο τόπο καταπαύσεως τῶν τριῶν ὁμολογητῶν, τά φωταγωγικά ἴχνη τους. Μέ τό πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἡ θεϊκή Πρόνοια φρόντισε, ὥστε νά ἀποκαλύψει τά πλήρη χάριτος Θεοῦ ἄφθαρτα σώματά τους καί νά τά ἐντάξει στό ἱστορικό γίγνεσθαι τῆς Κεφαλληνιακῆς Ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς.

 Ἄν καί ἀπό τήν ἱδρυθεῖσα πρός τιμήν τους παλαίφατη Ἱερά Μονή, τά χαριτόβρυτα λείψανα ἀφαιρέθηκαν ἐδῶ καί πολλούς αἰῶνες, στήν Κεφαλλονιά δέν ἔπαψε νά διατηρεῖται ἡ μνήμη τους, στά χείλη καί στίς καρδιές τῶν κατοίκων τοῦ νησιοῦ. Ἡ «τῶν Ἁγίων Φανέντων» Μονή στή Σάμη, καταγεγραμμένη ἤδη τό ἔτος 1264, ἀποτελεῖ διαχρονικό μαρτύριο τόσο τοῦ ἔνθεου βίου, τῆς ὑπέρβασης τοῦ θανάτου καί τῆς θαυμαστῆς ἀποκαλύψεώς τους, ὅσο καί κεντρικό σημεῖο ἀναφορᾶς τῶν χριστιανῶν πού τιμοῦν κάθε χρόνο τέτοια μέρα, Κυριακή τῶν Ἁγίων Πάντων, τούς τρεῖς Ἁγίους. Ἔπειτα ἀπό παραμονή τῶν ἀγνοούμενων ἱερῶν λειψάνων τους στή Βενετία, γιά τουλάχιστον ἑπτά αἰῶνες, τόν Μάϊο τοῦ 2009, μέρος τους, ἐπέστρεψε μέ κάθε τιμή στό νησί τοῦ Ἰονίου.

Καί ἐνῶ αὐτή εἶναι ἡ Ἱστορία, κατά τά τελευταῖα ἔτη διαπιστώνεται, ὅτι ὁρισμένες γραφίδες ἐκ μέρους τῆς Αἰγαιοπελαγίτικης νήσου Σάμου, ἐπιχειροῦν σφετερισμό τῆς τοπικῆς διαστάσεως τῶν τριῶν Ἁγίων, μέ ἀπώτερο στόχο τήν ἐνσωμάτωσή τους στό Τοπικό Ἁγιολόγιο. Ἡ Ἱερά Μητρόπολις Σάμου, ἐνστερνιζόμενη τίς ἀπόψεις, δίνει ἔδαφος γιά καλλιέργεια καί ἄλλων καινοφανῶν θεωριῶν. Ἔτσι, μόλις τό 1996 καί γιά πρώτη φορά, ἁγιογραφεῖται εἰκόνα τῶν τριῶν ἁγίων μέ αὐθαίρετη ἀπόδοση τῶν χαρακτηριστικῶν τῶν ἱερῶν μορφῶν, τό ἑπόμενο ἔτος καθιερώνεται ἑορτή σέ ἐσφαλμένη ἡμερομηνία, ἐνῶ λίγο ἀργότερα συντάσσεται ἀκολουθία βρίθουσα ἀπό ἀνακρίβειες καί θεμελιώνεται Παρεκκλήσι σέ στρατόπεδο.

Καί εὔλογα διερωτᾶται κάποιος: Γιατί νά μήν παρουσιάζεται ἡ ἀλήθεια, ἀκέραια καί ἀνόθευτη; Γιατί ἐξ αἰτίας ἀβάσιμων καί χαλκευμένων συγγραφῶν, νά παραπλανῶνται οἱ χριστιανοί καί νά προκαλεῖται σύγχυση; Γιατί νά παραποιεῖται τό ἐκκλησιαστικό γίγνεσθαι, ἀπό τήν προωθούμενη παραχάραξη τῆς ἱστορίας;
Ἄν καί ἔχει λεχθεῖ ἀπό τά πλέον ἁρμόδια χείλη, ὅτι "δέν διεκδικοῦμε τίποτε", ἡ ἐπιμονή στήν προβολή ἀνιστόρητων στοιχείων καί ὑποθέσεων, καταδεικνύουν, πώς τοπικιστικές σκοπιμότητες λειτουργοῦν δεσμευτικά καί ἔχουν ἐγκλωβίσει τούς ὑπευθύνους. Ἐπιτέλους! Ἀς ἀφήσουμε τό φῶς νά πλημμυρίσει τή ζωή μας. Ὅποιος γεύεται τή χαρά τοῦ Ἀναστημένου Ἰησοῦ καί τήν πληρότητα τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ἔχει τήν ἐξ ὕψους δύναμη, τήν ποιμαντική  εὐχέρεια καί τήν Νικοδήμου τόλμη, νά δώσει στόν πιστό λαό τήν ὀρθή ἱστορική διάσταση τῶν γεγονότων. Κάθε φορέας Ἁγιοπνευματικῶν χαρισμάτων, ἀκολουθῶντας τό Φῶς τό Ἀληθινό, δέν φοβᾶται, οὔτε ἐθελοτυφλεῖ, ἀλλά ὀρθοτομεῖ τήν Ἀλήθεια καί τήν ἀλήθεια τῶν Ἁγίων Του.

Οἱ κληρικοί παντός βαθμοῦ, ὡς πνευματικοί ὁδηγοί τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, (προϋποτίθεται ὅτι) γνωρίζουμε καί (ὀφείλουμε νά) διδάσκουμε τήν Ἀλήθεια. Ὁ Χριστός μας, ἡ Ἀλήθεια, νικᾶ τό θάνατο, τή φθορά, τό ψεῦδος, τή λύπη καί τό σκότος. Ἐμφανιζόμενος μέ θεοσημίες στούς ἀνά τούς αἰῶνες μαθητές του, τούς ὁδηγεῖ στό φῶς.
Ἡ ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας ἔχει καταδείξει, πώς κάθε χριστιανός, ὅταν ἀκολουθεῖ τό ἀνέσπερο φῶς Του, καταλαμπρύνεται καί γεύεται ἀνεκλάλητων δωρεῶν. Χαρισμάτων, τά ὁποῖα τό Πανάγιο Πνεῦμα διανέμει πλουσιοπάροχα στά μέλη τῆς Ἐκκλησίας Του. Τρανή  ἀπόδειξη,  οἱ  ἀγαπημένοι  καί  φίλοι  τοῦ  Θεοῦ, οἱ  Ἅγιοί  Του.
πηγή