Υπερατλαντική Προστασία στον « σύνδεσμο-ενέδρα » τoυ Επισκόπου Παύλου. Αποκλειστική Έρευνα : Η ταυτότητα του 4ου προσώπου, ο ρόλος του και οι μηχανισμοί που τον στηρίζουν

ΠΗΓΗ: Άναβάσεις
ΑΝΤΙΓΡΑΦH:Αμέθυστος
Βρυξέλλες, από Δημήτρη Πορφύρη και Πηνελόπη Σταφυλά

Η καλοσχεδιασμένη  αποστολή απελευθέρωσης των απαχθέντων ιερέων  Μ. Μαχφούντ και   Μ. Καγιάλ από τους Επισκόπους Χαλεπίου, κ.κ. Παύλο και Ιωάννη, κατέληξε σε φιάσκο, ενέδρα θανάτου .

Οι αγνοούμενοι μητροπολίτες με τους απαχθέντες ιερείς που επιχείρησαν να ελευθερώσουν

Ιστορικό

Ο αδερφός του 27χρονου Καγιάλ είχε ζητήσει τη διαμεσολάβηση της συροιακωβίτικης εκκλησίας.  Οι δράστες είχαν  γνωστοποιήσει στην οικογένεια  τα ανταλλάγματα, ενώ  είχαν επιτρέψει στον ίδιο τον π. Μιχαήλ να επικοινωνήσει με τη μητέρα του : Είμαι καλά , προσευχήσου για μένα(20/02/13) . Καταγόταν από την μεγάλη αρμενική κοινότητα Χαλεπίου η οποία είχε εγκατασταθεί στην πόλη μετά τη γενοκτονία του 1915. Οι δράστες είχαν υποχωρήσει από τις αρχικές απαιτήσεις τους για λύτρα και για απελευθέρωση 15 κρατουμένων και είχαν συμφωνήσει στην καταβολή μόνο χρηματικού ανταλλάγματος (1.000.000 συριακές λίρες) .

Για τον ελληνορθόδοξο π. Μαχέρ Μαχφούντ δεν υπήρχε κανένα νέο. Ο Παύλος κινητοποιείται διερευνώντας τους κύκλους της αντιπολίτευσης. Ενεργοποιεί εκκλησιαστική επαφή στο Χαλέπι, άτομο γνωστό για την στήριξή του στην αντιπολίτευση, κατά κόσμον οδηγός με ελεύθερη διέλευση στα μπλόκα των ανταρτών.

Ο ρόλος αυτού του συνδέσμου είναι καταλυτικός. Η ημερομηνία της επιχείρησης απελευθέρωσης ορίζεται για τις 22/04/13 . Θα συμμετάσχουν τέσσερα πρόσωπα, οι 2 ιεράρχες    και οι 2 οδηγοί. Οι όροι προσέγγισης   του προκαθορισμένου σημείου της κρίσιμης συνάντησης για την ανταλλαγή λύτρων και ομήρων είναι σαφείς : Ο Ιωάννης οφείλει να ξεκινήσει  από  το Χαλέπι κατευθυνόμενος προς τα συροτουρκικά σύνορα, ενώ ο Παύλος να φτάσει στο ίδιο σημείο εκ Τουρκίας. Όλες οι περιοχές και τα περάσματα κοντά στα τουρκοσυριακά σύνορα ελέγχονται  από τον « Ελεύθερο Συριακό Στρατό » .

Ο π. Ιγνάντιος Γιαπιτζίογλου , φερόμενος συνεργάτης του επισκόπου Παύλου δήλωσε στην ελληνική τηλεόραση :

Όταν έγινε το γεγονός φαίνεται ότι εκείνη τη στιγμή δεν πήραν τα κινητά που είχαν μαζί τους οι αρχιερείς και ο Σεβασμιώτατος έστειλε   κάποια κινητά  ότι μας απήγαγαν και μας πάνε σε μια περιοχή κοντά στα συροτουρκικά σύνορα.

Ο ως άνω αρχιμανδρίτης δικαιολογεί   αυτοβούλως και εκ προοιμίου τη μη αφαίρεση των κινητών (φαίνεται ότι εκείνη τη στιγμή δεν πήραν τα κινητά που είχαν μαζί τους οι αρχιερείς). Στην όλη ασυνταξία της επόμενης φράσης  (ο Σεβασμιώτατος έστειλε   κάποια κινητά),  δεν αναφέρει συγκεκριμένο αποδέκτη του μυνήματος. Ο αρχιμανδρίτης  προφανώς εκπροσωπεί τον ή τους αποδέκτες του μυνήματος, εκτός και αν ήταν ο ίδιος αποδέκτης. Η εκδήλωση της απαγωγής και όχι μιας άλλης τροπής της υπόθεσης πιστοποιείται από την αόριστη δήλωσή του περί sms. Την ίδια ιστορία μιας φιλειρηνικής απαγωγής όπου επιτρέπονται και τα κινητά τηλέφωνα, έρχεται να πιστοποιήσει και ο μόνος αυτόπτης μάρτυρας του οποίου η ταυτότητα είναι επτασφράγιστο μυστικό. 

Ο 70χρονος  με προφίλ υπεράνω πάσης υποψίας, συνομήλικος με τον δολοφονημένο οδηγό του Ιωάννη,  δήλωσε στις εκκλησιαστικές αρχές ότι οι απαγωγείς είναι τσετσένοι λόγω ξανθών μαλλιών και γεννειάδων και γαλάζιων ματιών …ότι όταν είδαν ότι στο αυτοκίνητο επέβαιναν και λαικοί απλά τους πέταξαν έξω και έφυγαν με το όχημα προς άγνωστη κατεύθυνση και πως η ομάδα που βρήκε και δολοφόνησε τον οδηγό Φατούχ δεν έχει καμιά σχέση με τους απαγωγείς . 

Για να γνωρίζει τους δολοφόνους του Φατούχ πρέπει να ήταν αυτόπτης μάρτυρας της δολοφονίας του. Σε αυτήν την περίπτωση πως εξηγεί το γεγονός ότι σε αυτόν χάρισαν τη ζωή ; Αν πάλι δεν ήταν αυτόπτης της δολοφονίας  πως δηλώνει πως οι απαγωγείς δεν εμπλέκονται στη δολοφονία; Πως γνωρίζει την ταυτότητά τους ; Αν οι εκκλησιαστικές αρχές του πρόβαλαν το βίντεο με το δολοφονημένο οδηγό προκειμένου να αναγνωρίσει κάποιον από τους εμφανιζόμενους, εκείνοι  δήλωναν ότι βρήκαν το πτώμα και έξαλλοι φώναζαν : « Nα τι κάνουν οι άνθρωποι του Άσσαντ !!! » 

Στις περιγραφές αυτού του « θαυματουργικά σεσωσμένου γέροντα » που κυκλοφορεί ελεύθερος και ανενόχλητος στο Χαλέπι, προκαλώντας το δημόσιο αίσθημα των ορθόδοξων χριστιανών της πόλης, oφείλουμε τις όποιες πληροφορίες μας περί της διαδραμάτισης των συμβάντων. 

Ονομάζεται  Φουάντ Ελία. Είναι το όνομα που όλοι οι παροικούντες γνωρίζουν αλλά  αρνούνται  να γνωστοποιήσουν για να μην σπάσουν τον κώδικα  σιωπής. Το « μη ταυτοποιημένο άτομο »,  δεν εκτίθεται από μέσα και αρχές. Ο  Φουάντ Ελία, αυτός ο σύγχρονος « Αινείας », είναι μέλος του « Συμβουλίου των Πρεσβυτέρων » του Χαλεπίου, δηλαδή ανήκει στο κατά την Ιουδαική παράδοση « Μέγα Συνέδριο » των   « Σοφών της Πρεσβυτεριανής Ευαγγελικής Εκκλησίας » της πόλης. Aπολαμβάνει της προστασίας μάρτυρα κατά τα αμερικανικά πρότυπα. Η εκκλησιαστική οργάνωση  Nαtional Evangelical Synod of Syriaand Lebanon, στην οποία ανήκει, διοικείται και λαμβάνει εμβάσματα και εντολές από την Πρεσβυτεριανή Εκκλησία των ΗΠΑ .

Ο Φουάντ Ελία στο κέντρο ακριβώς του 7μελούς Πρεσβυτεριανού Συμβουλίου στο Χαλέπι

To Συμβούλιο Πρεσβυτεριανών Χαλεπίου σε χειροθεσίες. Συμμετέχει και ο κ. Φουά

Ο ρόλος των αμερικανικών προτεσταντικών οργανώσεων

Η εκκλησία του Χαλεπίου όπως και οι υπόλοιπες της Συρίας, στέλνουν διαρκείς αναφορές στους ανωτέρους τους στην Αμερική και αυτές αξιοποιούνται για πολιτική χρήση από τις αρμόδιες αρχές. Πρόκειται για τακτική που την έχουν υιοθετήσει από τον 19^ο αιώνα όταν εκμεταλλευόμενοι την πολιτική αστάθεια της περιοχής, εγκαθιστούν τις πρώτες ιεραποστολές. Στη διεθνή βιβλιογραφία διαπιστώνεται η ύπαρξη μεγάλου αρχειακού υλικού από τη δράση τους στη Συρία τον 19^ο αώνα. Σε μια από τις αναφορές τους κατονομάζουν όλες τις χριστιανικές ορθόδοξες εκκλησίες ως « σέκτες ».

Σήμερα, επίσης συντάσσονται ανάλογες εκθέσεις από πρεσβυτεριανούς παράγοντες όπως ο κ. Φουάντ. Σύμφωνα με αυτές διαμορφώνεται η συντηρητική κοινή γνώμη του προστενταντικού αμερικανικού πληθυσμού. Ειδικοί επιστήμονες επεξεργάζονται τα δεδομένα των τοπικών εκκλησιών της Μέσης Ανατολής και με βάση αυτά προχωρούν σε σύνταξη πορισμάτων για την πολιτική κατάσταση της κάθε χώρας. Αυτά διαβιβάζονται σε φορείς, υπηρεσίες πληροφοριών  και σε πολιτικά όργανα των ΗΠΑ για τη διευκόλυνση και ηθική νομιμοποίηση χάραξης της εξωτερικής πολιτικής. Οι τοπικές πρεσβυτεριανές αρχές της Συρίας λειτουργούν σαν άτυπα αμερικανικά προξενεία συλλέγοντας πληροφορίες με επιλεκτικά κριτήρια και με σκοπό να καθορίσουν τις εξελίξεις κατά το δοκούν.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η έκκληση της  Cynthia Rigby, καθηγήτριας Θεολογίας στην Πρεσβυτεριανή Σχολή Παστόρων στο Austin , που αναφέρει ότι η Ευαγγελική Λουθηριανή Εκκλησία της Αμερικής απέστειλε επιστολή  στον πρόεδρο Ομπάμα προτρέποντάς τον να συνεχίσει τις ειρηνικές του πρωτουβουλίες στη Συρία για τερματισμό της βίας ( 12 Απριλίου ). Προσθέτει ότι « οι αρχηγοί 3 θρησκειών ( Βαπτιστών, Μεθοδιστών και  Ενωμένων Μεταρρυθμιστών) απηύθυναν επιστολή στον ΟΗΕ (15 Μαρτίου) πιέζοντας να καταδικάσει κατηγορηματικά  το Συριακό Κράτος για τις επιθέσεις που εξαπολύει στον ίδιο του το λαό. » Ο μεθοδιστής William Larence καθηγητής Αμερικανικής Εκκλησιαστικής Ιστορίας στο PerkinsSchool of Theology καυτηριάζει τη σιωπή των Εκκλησιαστικών αρχών απέναντι στους πρώην δικτάτορες Πινοσέτ,Χίτλερ,Πολ Ποτ και Ίντι Αμίν και καλεί τους αμερικανούς ιεροκήρυκες να μην πράξουν το ίδιο, αλλά να  καταδικάσουν από άμβωνος τον πανίσχυρο παράφρονα ηγέτη της Συρίας. Ο Βαπτιστής θεολόγος Jim Denison, Πρόεδρος του Forum on Truth and Culture δηλώνει ότι βρέθηκε στην Ουάσιγκτον για ένα meetingσχετικά με το ρόλο της θρησκείας στον πόλεμο της Συρίας, τονίζοντας ότι και εκεί πρέπει ν’ αναληφθούν πρωτοβουλίες. Ο Joe Cliffordεπικεφαλής της First Presbyterian Church of Dallasαναφέρει ότι « η Σύνοδος Συρίας και Λιβάνου της Πρεσβυτεριανής Εκκλησίας έχει συμβάλει με δεκάδες χιλιάδες δολάρια για ανθρωπιστική βοήθεια. » (Dallas News 4/06/13).

Ο αρχηγός της Πρεσβυτεριανής Εκκλησίας των ΗΠΑ ενημερώνει τη Γενική Συνέλευση του οργάνου ότι σύμφωνα με πληροφορίες που έχει στην κατοχή του και οι οποίες προέρχονται από τη Σύνοδο Συρίας και Λιβάνου « οι χριστιανοί της Συρίας υπήρξαν φιλειρηνικοί αλλά μετά τον Μπασάρ αλ Άσσαντ τίποτα δεν είναι σίγουρο... »(Presbyterian News Service17/7/2012). 

Ο πάστορας Δαμασκού της Πρεσβυτεριανής Εκκλησίας

Η Πρεσβυτεριανή Ευαγγελική Εκκλησία

Ιδρύθηκε το 1983 στις ΗΠΑ και προέκυψε από συνένωση Μεταρρυθμιστών και Πρεσβυτεριανών. Η πρώτη Σύνοδος της νέας Εκκλησίας πραγματοποιήθηκε κοντά στο Ντιτρόιτ στο Μίτσιγκαν. Πρόκειται για Καλβινιστές, είναι η μεγαλύτερη προτεσταντική Ομολογία των ΗΠΑ με δογματική αρχή την Ομολογία Πίστης του Westminster. Απαριθμεί 2.077.138  και πλέον μέλη. Προκαθήμενή της η Cyntia Bolbah.Πρεσβεύει τη διαρκή μεταρρύθμιση,  πρωτοστατεί σε χειροτονία γυναικών και ομοφυλόφιλων ενώ έχει αναπτύξει πρόγραμμα ιεραποστολών μισσιονάριων σ’ όλον τον κόσμο από την Αφρική ως και την Λατινική Αμερική. Η δομή της προβλέπει   Συνόδους ως ανώτατα όργανα σε τοπικό ή εθνικό επίπεδο όπου εδρεύουν οι αντιπρόσωποι των ενοριών και οι τομεάρχες. Μια τέτοια Σύνοδος είναι η επονoμαζόμενη « Σύνοδος Ευαγγελικών Συρίας και Λιβάνου ».Eνοριακά όργανα είναι τα Συμβούλια των Πρεσβυτέρων με υπεραρμοδιότητες αφού αυτά επιλέγουν τους πάστορες. Στην Μέση Ανατολή οι ευαγγελικοί είναι συνώνυμοι των πρεσβυτεριανών. Οι μεταρρυθμιστές Προτεστάντες ή Πρεσβυτεριανοί γενικά απαριθμούν 75.000.000 πιστούς με ποικίλες ονομασίες. Σ΄αυτήν την ευρύτερη Ομολογία στεγάζεται και το επίμαχο μόρφωμα. Δύσκολα ταυτοποιούνται όλες αυτές οι προτεσταντικές εκκλησίες μέσα σ’ ενα πολυδαίδαλο παγκόσμιο δίκτυο αφού π.χ στην Βραζιλία ξεπηδούν κάθε εβδομάδα πολλές διαφορετικές νεοσύστατες ομολογίες- εκκλησίες. Αυτή η πανσπερμία οφείλεται στο γεγονός ότι δεν απαιτείται η λεγόμενη αποστολική διαδοχή για την διατήρηση της εκκλησίας αλλά το πνευματικό χάρισμα που σου δίνει την δυνατότητα να ιδρύσεις εκκλησία.

Τον 19ο αι. Πρεσβυτεριανοί άγγλοι και αμερικανοί αποβιβάστηκαν σε Συρία, Λίβανο και Αίγυπτο.Την ίδια εποχή αγγλικανοί, λουθηρανοί εγκαταστάθηκαν στους Αγίους Τόπους ενώ στον Περσικό κόλπο ιδρύθηκε η Μεταρρυθμιστική Εκκλησία της Αμερικής. Χαρακτηριστικό των διαχρονικών  βλέψεών τους στην περιοχή είναι ότι οι δυο πρώτοι μισσιονάριοι αφήχθησαν στη Σμύρνη το 1819 με αντικείμενο την ιεραποστολή στα Ιεροσόλυμα. Ένας από τους πρώτους 5 σταθμούς που ίδρυσαν σ’ όλη την Μέση Ανατολή ήταν στο Χαλέπι το 1920 . Η τοπική εκκλησία της πόλης ανήκει στη Nαtional Evangelical Synod of Syria and Lebanon που όπως περιαυτολογούν για να στηρίξουν την ιστορική τους παρουσία στην περιοχή, χρονολογείται εδώ και 150 χρόνια.   Eδραιώθηκαν με τις επιδόσεις τους στον εκπαιδευτικό κυρίως τομέα αλλά και σ’ αυτόν της υγείας. Με τα κονδύλια των ΗΠΑ , ίδρυσαν σχολεία και νοσοκομεία και μερικά από τα καλύτερα κολέγια του Λιβάνου έχουν προτεσταντικές ρίζες όπως παρομοίως  και αυτά του Χαλεπίου. Το 1867 ίδρυσαν το Syrian Protestant College που μετεξελίχθηκε στο Αμερικάνικο Πανεπιστήμιο της Βυρηττού απ΄οπου αποφοίτησαν πολλά ανώτατα κυβερντικά στελέχη των χωρών της Μέσης Ανατολής κατά τον 20^ο  αιώνα.

Η τακτική τους είναι ν’ αποσπούν και ν’ αφομοιώνουν κομμάτια από άλλες εκκλησίες π.χ Κοπτική Ευαγγελική Εκκλησία, Αρμενική Ευαγγελική Εκκλησία  προσφέροντας την απαραίτητη προστασία στις χριστιανικές αραβικές μειονότητες με δέλεαρ και τις παρεχόμενες εκπαιδευτικές και υγειονομικές υποδομές. Κομβικό σημείο για τη διείσδυσή τους είναι η αραβική μετάφραση και έκδοση της Βίβλου. Το 1865 ο Van Dyck εξέδωσε τη Νέα Βίβλο της οποίας 100.000.000 αντίτυπα διοχετεύθηκαν στον αραβικό κόσμο. Το όλο εγχείρημα τους στοχεύει στο οικουμενικό άνοιγμα.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι στην οργάνωση The Clarion Project, προβλέπεται η διαθρησκευτική σύμπραξη της Πρεσβυτεριανής Εκκλησίας των ΗΠΑ με Ισλαμικές Ενώσεις ελεγχόμενες  από τους « Αδελφούς Μουσουλμάνους ». Τέτοιες συνεργασίες προδίδουν και τον πολιτικό προσανατολισμό των Πρεσβυτεριανών στα καίρια πολιτικά ζητήματα της Μέσης Ανατολής.

Τα πολλαπλά οφέλη της Απαγωγής

Σύμφωνα με τα παραπάνω στοιχεία, δικαιολογείται απόλυτα και η  πολιτική στράτευση του  Φουάντ Ελία στο πλευρό της ένοπλης αντιπολίτευσης αφού ο Εθνικός Συναπισμός της Συρίας κυριαρχείται από αδελφούς μουσουλμάνους.

Με την εξαφάνιση των δυο χαρισματικών και δημοφιλών επισκόπων , απαρφανίζονται οι δυο από τις μεγαλύτερες χριστιανικές κοινότητες στη Συρία (1^η η Δαμασκός και 2^ο το Χαλέπι). Η από τον 1^ο αιώνα μ.Χ. ορθόδοξη παρουσία στη Συρία, έχοντας ήδη συντριβεί σε επίπεδο ποσοστών από τον εξισλαμισμό του πληθυσμού , και αντιμετωπίζοντας μέχρι και σήμερα την μουσουλμανική μισαλλοδοξία, έχει να αντιπαλέψει και έναν εισαγόμενο, νεόφερτο και χωρίς ιστορική ή θεολογική βάση χριστιανισμό που του παρουσιάζεται ως η μόνη εναλλακτική λύση διατήρησης της χριστιανικής πίστης (σε αυτήν την περίπτωση θα απολαμβάνει την ασφάλεια της προστάτιδας δύναμης) έναντι σε έναν υποχρεωτικό προσυλητισμό στο Ισλάμ.

Η ανεξιχνίαστη αυτή εξαφάνιση των μητροπολιτών έχει και έναν σαφή πολιτικό συμβολισμό. Σπέρνει το τρόμο στους ορθόδοξους χριστιανούς όπου και εντοπίζονται τα μεγαλύτερα ποσοστά  υποστήριξης στην κυβέρνηση Άσαντ, και λειτουργεί αποτρεπτικά σε σχέση με οποιαδήποτε έκφραση πολιτικής συμπάθειας στην κυβέρνηση, όπως αυτή έχει αδιάψευστα καταγραφεί κατά τη διάρκεια του πολέμου.

Οι εξαφανισθέντες επίσκοποι που γιά πολλούς θεωρούνται εδώ και καιρό νεκροί, είχαν ήδη προαναγγείλει ως προορατικοί Πατέρες  το ενδεχόμενο μαρτυρικού τέλους:

Ο Μόνος Αναμάρτητος Δρόμος είναι αυτός του Μαρτυρίου ( Παύλος)

Καλύτερα Μάρτυρας στο Χαλέπι, παρά Εξόριστος στον Κόσμο ( Ιωάννης).