ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ (κατά Ματθαίον θ' 1-8) "Η θεραπεία του παραλυτικού"

"Θάρσει, τέκνον· ἀφίενταί σου αἱ ἁμαρτίαι."

 Ένα ακόμα θαύμα του Χριστού μας περιγράφει σήμερα ο ευαγγελιστής Ματθαίος, το οποίο αποτελεί συνέχεια της διήγησης της περασμένης Κυριακής, όπου είχε θεραπεύσει τους δύο δαιμονισμένους στη χώρα των Γαδαρηνών, και οι κάτοικοι της πόλης εκείνης αντί να Τον υποδεχτούν Τον παρεκάλεσαν να φύγει. 

    Μπήκε ο Κύριος πάλι στο πλοίο και επέστρεψε στη Γαλιλαία. Εκεί του έφεραν έναν παράλυτο, κατάκοιτο στο κρεβάτι, και καθώς είδε ο Ιησούς την πίστη των ανθρώπων, λέει στον παράλυτο “έχε θάρρος, παιδί μου, οι αμαρτίες σου έχουν συγχωρεθεί”. Κάποιοι από τους γραμματείς σκέφτηκαν ότι ο Χριστός βλασφημεί και ο Κύριος, γνωρίζοντας τις σκέψεις τους, ρωτά “γιατί έχετε πονηρούς λογισμούς μέσα σας; τί είναι άραγε ευκολότερο να πει κανείς, συγχωρούνται οι αμαρτίες σου, ή σήκω και περπάτα; για να δείτε όμως ότι ο υιός του ανθρώπου έχει εξουσία να συγχωρεί στη γη αμαρτίες”, λέει στον παράλυτο: “σήκω, και πάρε το κρεβάτι σου και πήγαινε στο σπίτι σου”. Έτσι κι έγινε: σηκώθηκε ο ασθενής και επέστρεψε στο σπίτι του, ενώ ο κόσμος που είδε το θαύμα κυριευμένος από δέος δόξαζε τον Θεό, που δίνει τόσο μεγάλη εξουσία στους ανθρώπους. 

    Παρά το σύντομο της σημερινής διήγησης, τα μηνύματα που αντλούμε από αυτή είναι πολλά και πλούσια. Και πρώτα από όλα, αντιπαραβάλλονται η πίστη των απλών ανθρώπων με την αμφισβήτηση των γραμματέων. Όπως πολλές φορές έχουμε δει, σχεδόν σε κάθε θαύμα που έκανε ο Χριστός, απαραίτητη προϋπόθεση αποτελεί η πίστη εκείνου που το ζητά. Τόσο ο παράλυτος της σημερινής περικοπής, όσο και οι άνθρωποι που τον μετέφεραν, είχαν πίστη μέσα τους, γι αυτό και ο Κύριος, πριν ακόμα εκφράσουν με λόγια την επιθυμία τους, σπεύδει να παράσχει την ίαση. 

    Αυτή η πίστη, δυστυχώς, συχνά απουσιάζει από τις καρδιές μας, ακόμα και όταν παρακαλούμε στις προσευχές μας τον Θεό να επέμβει στη ζωή μας, να μας βοηθήσει, να κάνει ένα μικρό ή μεγαλύτερο θαύμα. Τα χείλη μας μπορεί να προσεύχονται, η καρδιά μας όμως διατηρεί αμφιβολίες ότι ο Θεός θα μας ακούσει ή ότι θα μας βοηθήσει. Και αυτό, άλλοτε μπορεί να αποτελεί δική μας πνευματική αδυναμία, και άλλοτε έναν από τους μεγαλύτερους πειρασμούς στη ζωή μας, που σκοπό έχει να αποδυναμώσει την προσευχή μας και ουσιαστικά να μας απομονώσει από τον Θεό. 

    Πίστη όμως είναι η βεβαιότητα ότι για τον Θεό τα πάντα είναι δυνατά, ότι στο θέλημά Του τίποτα δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο, ότι ο Θεός νοιάζεται για τα πλάσματά Του και συντρέχει σε όσους Τον επικαλούνται με ταπείνωση και συντριβή καρδίας. Πίστη είναι η σιγουριά για πράγματα που δεν είναι ορατά με το ανθρώπινο μάτι, όπως η άφεση των αμαρτιών την οποία παρέχει σήμερα ο Κύριος στον παράλυτο.

     Ένα άλλο μήνυμα είναι ότι ο Χριστός είναι ο ιατρός όχι μόνο των σωμάτων, αλλά και των ψυχών μας. Θεωρεί τον άνθρωπο στο σύνολό του, και δεν περιορίζεται μόνο στη σωματική ασθένεια, γι αυτό και πρώτα ασχολείται με τη θεραπεία της ψυχής, με την συγχώρεση των αμαρτιών. Για τον Θεό δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία η σωματική μας ακεραιότητα, όσο η πνευματική μας υγεία. Το κάθε θαύμα, ακόμα και όταν πρόκειται για αποκατάσταση μιας σωματικής ασθένειας, στοχεύει στην πνευματική μας προκοπή και τελείωση.

        Κι εδώ συχνά κάνουμε ένα μεγάλο σφάλμα, όταν παρακαλούμε στις προσευχές μας τον Κύριο να μας βοηθήσει σε πράγματα που έχουν σχέση είτε με την καθημερινότητά μας είτε με την σωματική μας υγεία. Καλά κάνουμε βέβαια και παρακαλούμε τον Θεό για όλα αυτά, όμως πρωτίστως οφείλουμε να ενδιαφερόμαστε και να Τον παρακαλούμε για την ψυχική μας θεραπεία, για τη συγχώρεση των αμαρτιών μας, για την καλλιέργεια των αρετών. Γι αυτό και σε αρκετές περιπτώσεις που νιώθουμε ότι ο Θεός δεν εισακούει τις προσευχές μας, αυτό οφείλεται στο ότι τα αιτήματά μας είτε δεν απευθύνονται με την δέουσα πίστη, είτε δεν ωφελούν την πνευματική μας υγεία, ειδικά όταν πρόκειται για υλικά αγαθά ή σωματική υγεία.

     Τέλος, το τρίτο μήνυμα που αντλούμε από τη σημερινή περικοπή είναι ότι ο Θεός, δια μέσω του σαρκωθέντος Υιού Του και Λόγου Του, δίνει την εξουσία στους ανθρώπους, της αφέσεως των αμαρτιών, και της σωματικής θαυματουργίας. Βέβαια, ο Χριστός δεν είναι ένας απλός άνθρωπος, οπότε και δεν χρειάζεται να του δοθεί η εξουσία αυτή, αφού την έχει από πάντοτε, μια εξουσία την οποία και μετέδωσε με την Σταύρωση, την Ανάσταση, την Ανάληψη και την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, πρώτα στους Αποστόλους Του και μέσω αυτών στην πληθώρα των Αγίων της Εκκλησίας Του στην μετέπειτα μεγάλη και επίπονη ιστορία της, ανθρώπους φαινομενικά απλούς, που όμως στις μέρες μας αποτελούν τα παραδείγματα του Θάρρους και της Πίστης που ζητά από εμάς ο Χριστός.

     Ο Θεός θαυματουργεί στη ζωή μας και στην εποχή που ζούμε, όποιος θέλει να το δει το βλέπει καθαρά μέσα στην ζώσα Εκκλησία του Υιού Του Ιησού Χριστού, με την χάρη των Αγίων Του, από τα Ιερά Λείψανα και τις Εικόνες τους, αλλά και της ειλικρινούς προσευχής των ανθρώπων που επικαλούνται τις πρεσβείες τους στον Δημιουργό και Σωτήρα Χριστό. Θαυματουργεί όμως ο Θεός και καθημερινά μέσα από εκείνους τους χαρισματικούς ανθρώπους και απογόνους των Αποστόλων, τους Αρχιερείς και τους Ιερείς μας, μέσω των Μυστηρίων της Εκκλησίας μας, της Βαπτίσεως και του Χρίσματος στην αρχή της ζωής μας και κατόπιν του Γάμου και του Ευχελαίου, αν θέλει ο Θεός και του μεγαλείου της Ιεροσύνης, μα κυρίως της Μετανοίας, δηλαδή της Εξομολογήσεως και το ουσιαστικότερο όλων της Θείας Ευχαριστίας, δηλαδή της Θείας Λειτουργίας, που όλα αυτά μαζί αποτελούν το θεραπευτήριο της ψυχής μας και φυσικά την σωτηρία μας.

      Πίστη επομένως στον Θεό, καρδιά χωρίς αμφιβολίες και μέριμνα πρωτίστως για τα πνευματικά αγαθά, είναι αυτά που χρειαζόμαστε όλοι μας. Και ακόμη, ζωή Μυστηριακή, όχι ατομική θρησκευτικότητα, αλλά συνδεδεμένη με την Εκκλησία, η οποία αποτελεί το σώμα του Χριστού και προσφέρει στον καθένα μας το διαρκές θαύμα της σωτηρίας.

      Άς ξυπνήσουμε με τον γλυκό ήχο της καμπάνας του Ιερού Ναού της Ενορίας μας και ας έρθουμε στο "σπίτι" μας, την εκκλησιά της γειτονιάς μας για να δούμε τον Χριστό να μας γνέφει όλο νόημα να πάμε κοντά Του, να τον ακούσουμε να λέει σε όλους μας... 

"...ἔγειρε καὶ περιπάτει"

π.   Χρυσόστομος Τελίδης