ΒΕΒΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΟΥ ΤΑΦΟΥ ΣΥΝΙΣΤΑ Η ΔΗΘΕΝ ΕΡΕΥΝΑ ΑΠΟ ΤΟ NATIONAL GEOGRAPHIC ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΠΙΤΑΦΙΟΥ ΛΙΘΟΥ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ- ΜΕΓΑΛΕΣ ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΓΙΑ ΤHN BEBHΛH "EΡEYNA"

2 ΒΙΝΤΕΟ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΘΕΟΦΙΛΟΥ

Το 2015, το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, με τη σύμφωνη γνώμη των άλλων δύο μεγάλων κοινοτήτων, κάλεσε το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο να μελετήσει το Κουβούκλιο του Παναγίου Τάφου.

Το Κουβούκλιο του Παναγίου Τάφου, όπως βρίσκεται στην σημερινή του μορφή κατασκευάστηκε το 1808 από Έλληνες τεχνίτες από την Καππαδοκία, όταν το παλαιότερο μαρμάρινο κουβούκλιο είχε καταστραφεί από σεισμο. Τα ονόματά των Ελλήνων κτητόρων του σημερινού κουβουκλίου βρίσκονται χαραγμένα στους μαρμάρινους τοίχους, όπως μπορεί να δει όποιος επισκεφθεί.

Χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερος λόγος, ανακοινώθηκε πως τον Μάρτιο του 2016 οι κοινότητες της εκκλησίας του Παναγίου Τάφου συμφώνησαν να "αποκαταστήσουν" τη δομή του κουβουκλίου.

 Η απόφαση αυτή είναι τουλάχιστον περίεργη αφού η στατική κατάσταση του κουβουκλίου δεν ενέπνεε ανησυχία.
Αυτό που επικαλέστηκαν ήταν ότι η δομική ακεραιότητα του Κουβουκλίου από τις αρχές του 19ου αιώνα απασχολούσε του ερευνητές, καθώς υπέστη ζημιές κατά τη διάρκεια του σεισμού το 1927, και οι βρετανικές αρχές αναγκάστηκαν να καλύψουν το κτίριο το 1947 με αντιαισθητικούς δοκούς που παραμένουν μέχρι και σήμερα. 

 Η αποκατάσταση χρηματοδοτήθηκε με δωρεές ύψους 4 εκατομμυρίων δολαρίων. Ανάμεσα στους δωρητές και ο βασιλιάς της Ιορδανίας Αμπντάλα ΙΙ, ο οποίος πρόσφερε 1.3 εκατ. δολ. Το έργο να πρέπει να έχει ολοκληρωθεί μέχρι την άνοιξη του 2017.

Μήπως λοιπόν η αναστύλωση του κουβουκλίου είναι ένας εύσχημος τρόπος να φύγουν τα ονόματα των Ελλήνων κτητόρων του σημερινού κουβουκλίου που βρίσκονται χαραγμένα στους μαρμάρινους τοίχους του; 

Διότι ξαφνικά, στην όλη έρευνα τρύπωσε και η National Geographic Society, με τις ευλογίες του Πατριάρχη Ιεροσολύμων Θεόφιλου. Η σιωνιστική εταιρία που κάθε χρόνο λίγο πρίν το Πάσχα ή τα Χριστούγεννα ανακαλύπτει και ένα "εύρημα" που αμφισβητεί την Θεότητα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, μπήκε μέσα στον Πανάγιο Τάφο για να Τον βεβηλώσει...

Και εν πάση περιπτώσει θέλανε υποτίθεται να υποστυλώσουν το κουβούκλιο, γιατί έπρεπε να βεβηλώσουν τον επιτάφιο λίθο και να αφαιρέσουν το μάρμαρο που τον έχει καλύψει εδώ και αιώνες;

Εργαζόμενοι τεχνίτες ξηλώνουν το μαρμάρινο κάλυμμα του Επιταφίου Λίθου μέσα στο κουβούκλιο του Παναγίου Τάφου!

«Το μαρμάρινο κάλυμμα του τάφου έχει τραβηχτεί προς τα πίσω, και ήμασταν έκπληκτοι από την ποσότητα του υλικού πλήρωσης κάτω από αυτό», δήλωσε ο Fredrik Hiebert, αρχαιολόγος στο National Geographic Society και συνέχισε:

«Πρόκειται για μια μακρά επιστημονική ανάλυση, ωστόσο θα μπορέσουμε τελικά να δούμε την πρώτη πέτρινη επιφάνεια πάνω στην οποία, σύμφωνα με την παράδοση, τοποθετήθηκε το σώμα του Ιησού»!

Ιδού και το δηλητήριο της αμφισβήτισης: Δεν φτάνει που με πρόσχημα την αναστήλωση του κουβουκλίου βεβήλωσαν τον επιτάφιο λίθο ξηλώνοντας το επί αιώνες μαρμάρινο κάλυμα του, παρουσιάζουν τον Πανάγιο Τάφο ως τόπο που ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ότι τοποθετήθηκε το σώμα του Ιησού.

Το γράφουν με κεφαλαία γράμματα και στην αρχή του πρώτου βίντεο που σας δημοσιοποιούμε πιο κάτω:

"ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ Ο ΠΙΣΤΕΥΟΜΕΝΟΣ ΩΣ ΤΕΛΙΚΟΣ ΤΟΠΟΣ ΑΝΑΠΑΥΣΕΩΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΑΠΟΚΑΛΥΦΘΗΚΕ ΑΠΟ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ" 

Αυτά όλα γίνονται βέβαια με τις ευλογίες του πατριάρχη Θεόφιλου

Η στιγμή Βεβήλωσης

Μέσα στον Πανάγιο Τάφο που συνήθως φωτίζεται μόνο από κεριά, υπήρχαν ηλεκτρικά φώτα μεγάλης έντασης, αντί για προσκυνητές βρισκόταν ένα μεγάλο πλήθος από συντηρητές, Ελληνορθόδοξοι ιερείς, Φραγκισκανοί και Κόπτες και είχαν περικυκλώσει το Κουβούκλιο.

Η μαρμάρινη πλάκα που καλύπτει την Αγία έδρα είχε τραβηχτεί μακριά. Από κάτω υπήρχε μια γκρι-μπεζ πέτρινη επιφάνεια.

Πανθρησκιακό μήνυμα του πατριάρχη Ιεροσολύμων Θεόφιλου

Έξω από το Κουβούκλιο, ο Πατριάρχης Θεόφιλος Γ' Ιεροσολύμων οοποίος στεκόταν παρακολουθώντας τις εργασίες, δήλωσε:

 «Χαίρομαι που το κλίμα είναι τόσο ξεχωριστό, υπάρχει μια κρυφή ευδαιμονία. Εδώ έχουμε Φραγκισκανούς, Αρμένιους, Έλληνες, Μουσουλμάνους φρουρούς και Εβραίους αστυνομικούς. Ελπίζουμε και προσευχόμαστε πως αυτό θα αποτελέσει ένα αληθινό μήνυμα πως το αδύνατον μπορεί να γίνει δυνατό. Χρειαζόμαστε όλοι ειρήνη και αλληλοσεβασμό» 

ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΒΙΝΤΕΟ ΚΑΙ ΦΡΙΞΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΧΘΗ ΒΕΒΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΟΥ ΤΑΦΟΥ!
Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΜΑΣ ΕΛΕΗΣΕΙ!

πηγή

ΟΙ ΠΙΟ ΩΡΑΙΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

ΟΙ ΠΙΟ ΩΡΑΙΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

     Οι πιο ωραίοι άνθρωποι, που γνώρισα και δε λησμονώ στη ζωή μου, τους άρπαξε η Έρημος και τους κατάπιε η Ευχή. Ευγενείς, απρόβλεπτες και ακλόνητες υπάρξεις, μίσησαν 

τη δόξα και την απάτη του συστήματος. Συνάμα δε, με τη σειρά του, δυσάρεστο, εκνευρισμένο και πειραγμένο αυτό το σύστημα, τους πέταξε έξω από τη βερνικωμένη του αυλή. Κι όμως η καρδιά τους γέμισε από υπερκόσμια σοφία, ικανή οπωσδήποτε να φωτίσει τα σκοτάδια χιλιάδων και να παρηγορήσει τον πόνο πολλών τσακισμένων και μαραζωμένων ανθρώπων. Τη θωριά τους δεν την τσάκωσε ο φακός, το στόμα τους δε συλλάβισε δηλώσεις, η περπατησιά τους δεν ολίσθησε στο βάραθρο των εντυπώσεων, η ατσαλακωσιά και η πολυτέλεια της βιτρίνας δεν τους γράπωσε το πνεύμα. Η θεοφιλή ψυχή τους δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μια άχραντη εστία βιωμάτων ενός πανέμορφου και αψευδούς χριστιανισμού, τον οποίο δεν μπορεί να συλλάβει ποτέ ο εφησυχασμένος κόσμος που, μέσα στη ρηχότητα και την ανημποριά του, έκανε το κάθε αυτονόητο και σαθρό, πνευματική υπόθεση. Η ανάσα αυτών των ουράνιων ανθρώπων είχε τόσο δεθεί με την επίκληση του θείου Ονόματος, με την εσώτατη εμβίωση της Θείας Λειτουργίας, που σκορπούσαν παντού χάρη, δύναμη και αίγλη αθανασίας. Τα σεμνά βήματά τους, χαμένα στις βροχές και τ’ αγιάζια, στα λιοπύρια και τους καύσωνες της Ερήμου, χάραζαν και χαράζουν θελκτικά μονοπάτια μεγάλης και μοναδικής έμπνευσης για όλους μας. Ακόμη κι αυτή τη φίλη τους την Έρημο και την ερημητική τους ζωή φρόντισαν να μη την πάρει χαμπάρι κανείς. Έσβηναν και τον τρόπο και τον τόπο τους, ποθώντας να εγγράψουν τα μαρτύρια και τους πόθους της καρδιάς τους, τη μυστική και πολύπονη βιωτή τους στο επτασφράγιστο βιβλίο του παντεπόπτη Θεού. Ο κόσμος κοιμάται. Έμαθε και επιθυμεί να κοιμάται. Είτε με χάπια ηρεμίας και ευτυχίας, είτε με θεωρίες και φαντασίες που του αφαιρούν ολοένα πιο πολύ την ισορροπία από μέσα του, τη σπιρτάδα, την ακμή, τη συναίσθηση και την εμβάθυνση. Ο εχθρός, με γιαλαντζί θρησκευτικές αιτιολογήσεις και με θεολογιστικούς προφασισμούς, κάνει τα πάντα ώστε κανείς ποτέ να μη χαλάσει τούτη τη μαζική νάρκωση. Γιατί όποιος αφυπνίζεται, αρχίζει και ζει καλύτερα, ουσιαστικότερα, αυθεντικότερα. Κάποιοι χριστοάνθρωποι, όμως, μένουν πραγματικά ακοίμητοι και ανύστακτοι. Και με τον εγκαρδιωμένο τρόπο της θαυμαστής πολιτείας τους, στέκονται για μας σαν ασάλευτοι φάροι μέσα στις μεγάλες νύχτες μας, στα πελάγη των δοκιμασιών μας, στις καταχνιές των παθών μας, στην κοιλάδα των βασάνων μας. Αξίζει μόνο μια στιγμή, μια στιγμή της στιγμής, ν’ αφήσουμε, επιτέλους, το γλυκό και θανατηφόρο ύπνο μας, να σηκωθούμε πολύ ορμητικά και, μέσα από τα στέρνα της ύπαρξής μας, να τους στείλουμε το πιο ανυπόκριτο, αληθινό και συγκινητικό μας «Ευχαριστώ!». Ο κόσμος, αν και δεν το γνωρίζει, αν και δεν πρόκειται να το συνειδητοποιήσει ποτέ, επαρκώς και δεόντως, χάρη σ’ αυτούς τους ανθρώπους της Χάριτος, συνεχίζει να έχει ευστάθεια, συνέχεια, νόημα, ουσία και ζωή…

π. Δαμιανός

http://myprofylia.blogspot.gr/2016/10/blog-post_17.html

πηγή

Το Ξύλο της Ζωής.

 

Άγιος Ιππόλυτος Ρώμης

Αυτό το ξύλο του σταυρού με τρέφει, με στεριώνει με τις ρίζες του, αναπαύομαι κάτω από τους κλώνους του, εγκαταλείπομαι με απόλαυση στην πνοή του…
Αυτό το δέντρο, απλώνεται όσο κι ο ουρανός, υψώνεται από τη γη στους ουρανούς. Αθάνατο φυτό, ορθώνεται στο κέντρο του ουρανού και της γης, στήριγμα γερό του σύμπαντος, δεσμός όλων των πραγμάτων,… περίπτυξη του κόσμου…

Καρφωμένο με τα αόρατα καρφιά του Πνεύματος για να μην ταλαντεύεται στην προσαρμογή του στο θείο, αγγίζοντας τον ουρανό με την κορφή της κεφαλής, στεριώνοντας τη γη με τα πόδια του και, στον ενδιάμεσο χώρο, αγκαλιάζοντας όλη την ατμόσφαιρα με τα απέραντα χέρια του, ήταν ολόκληρο παντού, σε κάθε πράγμα…
Με την Ανάληψη Του (Εκείνος) μετάδωσε ζωή και δύναμη σε όλα τα πράγματα που τρέμανε, και το σύμπαν ολόκληρο έγινε σταθερό, σα να είχε διεισδύσει σε όλα τα πράγματα αυτή η θεία έκταση και η οδύνη του Σταύρου. Ω εσύ, πού είσαι μόνος ανάμεσα στους μόνους και πού είσαι όλος στο παν, ας έχουν οι ουρανοί το πνεύμα σου και ο παράδεισος την ψυχή σου, αλλά το αίμα σου ας είναι στη γη.
Πηγή: taxiarhes.blogspot.gr

το είδαμε  εδώ

Αυτή είναι η 28η Οκτωβρίου Ραδιοφωνικό σχόλιο του Μάνου Χατζιδάκι για την 28η Οκτωβρίου

Γιατί είπε το -Όχι- ο Μεταξάς αφού θαύμαζε τον άξονα και κυβερνούσε με τον τρόπο του χιτλερικού εθνικοσοσιαλισμού;

 Αυτά είναι λίγο πολύ γνωστά, οι πιέσεις, οι Άγγλοι, τα ανάκτορα κτλ.

Μπορεί κανείς να ερωτηθεί: 

Και αν λέγαμε ναι;

 Πάλι στα ίδια θα ήμασταν.

 Ένα δυο χρόνια υπό συμμαχική επιστασία (μήπως δεν ήμασταν πέντε και δέκα χρόνια κάτω από αυτούς;) και ύστερα μέσα στη συμμαχία και τέλος στην ευρωπαϊκή κοινότητα.

Άσε και εκείνη την μεταπολεμική ψευδαίσθηση που μας την καλλιεργούσαν και οι πρώτες μεταπολεμικές κυβερνήσεις μας, ότι ήμασταν οι πρωταγωνιστές του πολέμου, οι περιούσιοι των συμμάχων. Πιστεύαμε στο τέλος σαν τον Καραγκιόζη πως εμείς σκοτώσαμε τον κατηραμένον όφι. Μεθύσαμε από δόξα που μόνοι μας χαρίσαμε στους εαυτούς μας.

Για μια ακόμα φορά νικήσανε οι Χίτες, οι κουτσαβάκιδες, οι ταγματασφαλίτες, οι βασανιστές και οι μέλλοντες Μιχαλόπουλοι και Κουρήδες. Αυτή είναι η 28η Οκτωβρίου».

Πηγή: Ιστοσελίδα ΤΕΤΑΡΤΟ

Να κάνουμε τα σπίτια μας κρυφά νέα σχολειά…

Ο κυρ-Φώτης ο Κόντογλου υπήρξε ένας από τούς γνησιότερους εκφραστές τής ελληνορδοδόξου παραδόσεώς μας, την οποία είχε ως κύριο δέμα στο συγγραφικό και καλλιτεχνικό του έργο, αγωνίστηκε όσο λίγοι για την προάσπιση και την αναβίωσή της στηλιτεύοντας την ξενομανία και τον μιμητισμό, άλλα κυρίως τήρησε πιστά τις αρχές και τις αξίες της στον προσωπικό του βίο μέχρι το τέλος τής ζωής του… 
Έγραφε, λοιπόν, με διορατικότητα, εδώ και μισό αιώνα περίπου, προφητεύοντας σχεδόν την σύγχρονη τραγική μας διολίσθηση και κρίση:
«Η ψευτιά και ο πνευματικός εκφυλισμός απλώνει μέρα με την ημέρα απάνω στους Έλληνες και τούς παραμορφώνει. Έναν λαό πού ξεχωρίζει ανάμεσα σ’ όλα τα έθνη και πού είναι γεμάτος πνευματική υγεία, πάμε να τον κάνουμε εμείς, οι λογής-λογής καλαμαράδες, κι οι άλλοι γραμματιζούμενοι, σαχλόν, χωρίς πνευματικό νεύρο, χωρίς πνευματική ανδροπρέπεια, χωρίς χαρακτήρα».
Είναι ή σύγχρονη λαίλαπα της υποτέλειας, της ξενομανίας, του ραγιαδισμού και του γραικυλισμού πού βιώνουμε στις μέρες μας. Το σύνδρομο, του δήθεν εκσυγχρονισμού και της ψευτοδιανόησης, πού έχει αλλοτριώσει την λεγόμενη «πνευματική ηγεσία» του τόπου μας και την οδηγεί στην άρνηση του ιστορικού μας παρελθόντος, στην απώλεια της ιστορικής μας μνήμης και τής εθνικής μας αυτοσυνειδησίας, στην απαξίωση των αρχών και των ιδανικών τής παραδόσεώς μας και τής φυλής μας.

Η ζωή του Έλληνα έχει ζυμωθεί με την πατρογονική πίστη του, την αγία Ορθοδοξία, την «περιβεβλημένη ως πορφύραν και βύσσον» τα αίματα των μαρτύρων προγόνων του. 


Έχει ζυμωθεί με την αγάπη για την πατρίδα του, το πάθος και τον πόθο του για την ελευθερία, την θυσία και την αυταπάρνηση για την κατάκτηση και την προάσπισή της.
Αυτός είναι και ο λόγος πού όλοι οι δαίμονες τής κολάσεως ξεχύθηκαν να ξεριζώσουν από την ψυχή του Έλληνα την ορθόδοξη πίστη του και την εθνική του συνείδηση. Πόλεμος κατά τής Εκκλησίας και του Κλήρου, ειρωνεία τής ευσέβειας, υποβάθμιση τής ελληνικής γλώσσας, εξάρθρωση τής ελληνορθόδοξης παιδείας, περιθωριοποίηση και αλλοίωση τής πνευματικής κουλτούρας και του πολιτισμού μας και κάδε άλλο αντίθεο και αντεθνικό σχέδιο μπήκε σ’ εφαρμογή.

Είναι γνωστές, άλλωστε, από πολύ παλιά οι πρακτικές και οι μέθοδοι αυτών πού κινούν τα νήματα τής ιστορίας του πλανήτη και παράγουν ιδεολογία και νοθευμένο τρόπο ζωής, των διαφόρων, δηλαδή, κλειστών ομάδων προωθήσεως και ελέγχου τής εξουσίας με πρωτοπόρους τον διεθνή σιωνισμό, την μασσωνία, τα οικονομικά λόμπυ των πολυεθνικών, τις λέσχες επιλεγμένων ατόμων, όπως η Μπίλντεμπεργκ, πού κατασκευάζουν ηγέτες μαριονέτες, πειθήνια εκτελεστικά όργανα δικά τους, πριν ακόμη οι λαοί τούς επιλέξουν και τούς ψηφίσουν. Προεπιλέγουν και προκατασκευάζουν, έτσι, το πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό σύστημα, το σύγχρονο παγκόσμιο κατεστημένο πού επιβάλλουν στον κόσμο. Μέσω αυτών των εκλεκτών και δοτών ηγετών κυβερνά τον κόσμο μια πανίσχυρη πολιτική, οικονομική, κοινωνική και θρησκευτική ολιγαρχία.

Σε οικονομικό επίπεδο, πολυεθνικές εταιρείες, οικονομικοί κολοσσοί, εταιρείες κατασκευής οπλικών συστημάτων, πανίσχυρα οικονομικά συμφέροντα και νεόκοποι κροίσοι έχουν ήδη αναλάβει και διεκπεραιώνουν την οικονομική παγκοσμιοποίηση μέσω τής οικονομικής εκμετάλλευσης και εξαθλίωσης των ασθενέστερων από τούς οικονομικά ισχυρούς. Χαρακτηριστικό και αντιπροσωπευτικό παράδειγμα η οικονομική ανέχεια στην οποία έχουν οδηγήσει την χώρα μας, με μια Ελλάδα υπό κατάρρευση, με μια κυβέρνηση υπό ξένη κηδεμονία και υπουργούς υπό επίβλεψη.

Ο σκοπός τους είναι ορατός και προδιαγεγραμμένος: πρόκειται για την σαφή και οργανωμένη επιδίωξη όχι για την απλή ένταξη, άλλα για την ολοκληρωτική υποδούλωση τής πατρίδος μας και του λαού μας στους σχεδιασμούς τής παγκοσμιοποίησης, τής Νέας Τάξης Πραγμάτων και τής Νέας εποχής, για την ένταξη και την δέσμευσή μας στην γιγαντιαία αυτή πολιτιστική, θρησκευτική, οικονομική, εθνική και οικονομική χοάνη πού ομογενοποιεί, νωθεύει, μεταλλάσσει, παραλύει, αποδυναμώνει και αποσυνθέτει θεσμούς, πιστεύματα, παραδόσεις, πολιτισμούς, ήθη, αρχές, αξίες, εθνότητες, λαούς και πατρίδες.

Για την βίαιη και άμεση υπαγωγή μας στον ηλεκτρονικό ολοκληρωτισμό πού παρακολουθεί, χαρακτηρίζει, στιγματίζει και ενοχοποιεί ό,τι και όσους επιθυμεί, ό,τι και όσους αντιδρούν και αντιτάσσονται στις επιταγές του. για τον βίαιο και άμεσο εγκλεισμό μας στην νέα παγκόσμια ηλεκτρονική φυλακή.
Με αιχμή του δόρατος τις ηλεκτρονικές κάρτες και κυρίως την κάρτα του πολίτη, πού συνιστά οξύτατη απειλή για τις ατομικές μας ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα μας οδηγούν ως αγέλη στο μεγάλο παγκόσμιο ηλεκτρονικό μαντρί.
Ας ξέρουν, όμως. οι αρχιτέκτονες τής Νέας Τάξης πραγμάτων, που κρίνουν μόνο με το μυαλό και τα νούμερα, ότι «η τύχη μας έχει πάντοτε ολίγους. Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θεριά πολεμούν να μάς φάνε και δε μπορούνε. Τρώνε από μάς και μένει και μαγιά». (Μακρυγιάννης).

«Μακάριος» λοιπόν «ο λαός ο γινώσκων αλαλαγμόν», όπως λέγει ό Ψαλμός (Ψαλμ. Πη’ (πδ’), 16). Χαρά δηλαδή στο λαό πού ξέρει να γιορτάζει τα μεγάλα γεγονότα τής Ιστορίας του. Να μεθά η ψυχή του από εθνική υπερηφάνεια. Να κάνει άσμα και παιάνα τούς ηρωισμούς και τις θυσίες τής ψυχής του. Να διδάσκει την ανδρεία και τη φιλοπατρία των προγόνων του και να φρονηματίζει τις γενεές πού έρχονται. Να εμπνέεται και να αναζωογονείται από τις παραδόσεις και τις παρακαταθήκες τους. Να τιμά και να διατηρεί τα ήθη και τα έθιμά τους. Ο λαός αυτός δεν χάνεται από το πρόσωπο τής γης. Διότι έχει προορισμό στη ζωή και έχει να επιτελέσει έργο στην Ιστορία.
Και είναι παρήγορο το γεγονός ότι ακόμη και μέσα από αυτή την τραγική κατάσταση των ήμερών μας, μέσα από τα σκοτεινά σύννεφα τού εφησυχασμού, τής ευμάρειας, τής ευδαιμονίας, τής άνεσης, τής ευζωίας και τής αυτάρκειας• μέσα από τα σκοτεινά σύννεφα τής λησμοσύνης, τής άρνησης και τής απαξίας, θερμαίνει ακόμη και φωτοδοτεί η ηλιαχτίδα τής ελπίδας και τής επιστροφής.
Το σύνθημα μάς το δίνει και πάλι ο κυρ-Φώτης ο Κόντογλου:
«Όσοι απομείναμε πιστοί στην παράδοση, όσοι δεν αρνηθήκαμε το γάλα πού βυζάξαμε, αγωνιζόμαστε, άλλος εδώ, άλλος εκεί, καταπάνω στην ψευτιά. Καταπάνω σ’ αυτούς πού θέλουνε την Ελλάδα ένα κουφάρι χωρίς ψυχή, ένα λουλούδι χωρίς μυρουδιά».

…Ας κάνουμε τα σπίτια μας κρυφά και νέα σχολειά κι ας γαλουχήσουμε τα παιδιά μας με τις παραδόσεις του γένους μας υποκαθιστώντας εμείς την πλημμελή σχολική εκπαίδευση πού τούς παρέχεται. Να προβάλουμε στα παιδιά μας τα πρότυπα των άγιων και των ηρώων μας, να τούς εμπνεύσουμε την φιλοπατρία, να τούς διδάξουμε σωστά την γλώσσα μας και την ιστορία μας.
Να τούς διδάξουμε το αληθινό νόημα και τον σκοπό τής ζωής μας, πού είναι ο ουρανός, η πραγματική δηλαδή και μόνιμη πατρίδα μας. Σε αυτή την πρόσκαιρη ζωή είμαστε, άλλωστε, οδίτες και όχι κάτοικοι και ένοικοι τής γης. Γι’ αυτό και θα πρέπει να πορευόμαστε εδώ με την προοπτική τής αιωνιότητος…

Απόσπασμα από την ομιλία,
ΠΑΡΑΔΟΣΗ-ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ. Δρόμοι πού χαράξαμε… Για να ακολουθούμε
Αρχιμ. Αθανασίου Αναστασίου
Προηγουμένου Ιεράς Μονής Μεγάλου Μετεώρου Αγίων Μετεώρων
Ομιλία στο Πανκαλαμπακιώτικο Χοροστάσι (10-7-2011).

Δυσεύρετοι οἱ ἄξιοι κληρικοί

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου πατρός ∆ιονυσίου Τάτση

ΣΥΧΝΑ εἶναι τά παράπονα τῶν χριστιανῶν γιά τούς ἱερεῖς καί ἀρχιερεῖς. Τούς ἐνοχλεῖ τό κοσµικό τους φρόνηµα, ἡ ἀπρόσεκτη συµπεριφορά τους, ἡ ἔλλειψη ἱεραποστολικοῦ ζήλου, ἡ φιλαργυρία καί πλεονεξία τους, ἀλλά καί ἡ φιλοδοξία καί ἡ φιληδονία τους. Τούς προκαλεῖ ἐπίσης τό γεγονός ὅτι εἶναι ἄξιοι διάδοχοι τῶν Φαρισαίων, τούς ὁποίους ὁ Χριστός εἶχε ἐλέγξει µέ τά σκληρότερα λόγια. Ἡ ὑποκρισία ποτέ δέν ἀπέδωσε µόνιµους καρπούς στό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας.

Στήν ἀρχή οἱ ὑποκριτές κληρικοί ἐντυπωσιάζουν τό λαό, µετά ὅµως ἀπό σύντοµο χρονικό διάστηµα, διαλύονται οἱ καλές ἐντυπώσεις καί ἀποκαλύπτεται ἡ ἀναξιότητά τους.

Εἶναι ἀναγκαῖο οἱ κληρικοί ὅλων τῶν βαθµίδων νά συναισθάνονται τήν ἱερότητα τῆς ἀποστολῆς τους καί νά εἶναι σταθεροί στόν προσωπικό τους πνευµατικό ἀγώνα κατά τῶν...

παθῶν καί τῶν ἁµαρτωλῶν συνηθειῶν. Συνήθως οἱ κληρικοί, ὅταν χειροτονοῦνται, ἔχουν συναίσθηση τῆς ἀποστολῆς τους. Γρήγορα ὅµως, πιεζόµενοι ἀπό τά αὐξηµένα καθήκοντα καί τίς ποικίλες δραστηριότητες, γίνονται ψυχροί ἐπαγγελµατίες καί ἐξωστρεφεῖς κοινωνικοί ἐργάτες. Ἰδιαίτερα αὐτό παρατηρεῖται στούς ἐπισκόπους, οἱ ὁποῖοι παράλληλα µέ τήν πνευµατική ἐξουσία ἀποκτοῦν καί κοσµική, ἀταίριαστη σ᾿ ἕνα ἀληθινό κληρικό.

Οἱ κληρικοί πρέπει πρωτίστως νά ἐµπνέονται ἀπό τόν ἴδιο τό Χριστό. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ἀναφερόµενος στήν ἀρχιερωσύνη τοῦ Χριστοῦ, λέει τά ἑξῆς χαρακτηριστικά: «Τέτοιος ἀρχιερέας µᾶς χρειαζόταν· ἅγιος, ἄκακος, ἀψεγάδιαστος, χωρίς σχέση µέ τήν ἀνθρώπινη ἁµαρτία, ὁ ὁποῖος ἀνέβηκε πάνω ἀπό τά οὐράνια» (Ἑβρ. ζ΄ 26). Οἱ κληρικοί πρέπει νά εἶναι ἅγιοι, ἤ ἀκριβέστερα νά ἀγωνίζονται γιά τόν ἐξαγιασµό τους, ἄκακοι καί ἀπονήρευτοι, χωρίς ἀδυναµίες καί ἀπρόσεκτη συµπεριφορά καί ἀκούραστοι πνευµατικοί ἀγωνιστές.

Ὁ ἱερός Χρυσόστοµος, ἀναφερόµενος στό ἔργο τῶν κληρικῶν, λέει: «∆ίκαια οἱ ἱερεῖς πρέπει νά θεωροῦνται ὄχι µόνο ἰσχυρότεροι ἀπό τούς ἄρχοντες καί τούς βασιλεῖς, ἀλλά καί πολυτιµότεροι ἀπό τούς πατέρες. Γιατί οἱ µέν πατέρες µᾶς ἐγέννησαν σωµατικά, ἐνῶ οἱ ἱερεῖς εἶναι αἴτιοι τῆς πνευµατικῆς µας γεννήσεως, τήν ὁποία χαρίζει ὁ Θεός, τῆς εὐτυχισµένης ἐκείνης ἀναγεννήσεως, τῆς ἀληθινῆς ἐλευθερίας καί τῆς υἱοθεσίας, πού µᾶς παρέχει δωρεάν ὁ Θεός».

Ὡστόσο, οἱ λαϊκοί συχνά σκανδαλίζονται ἀπό τούς ἀνάξιους κληρικούς, πού ὑπάρχουν δυστυχῶς στήν Ἐκκλησία. Γι᾿ αὐτό χρειάζεται µεγάλη προσοχή προκειµένου νά χειροτονοῦνται ἄνθρωποι µέ φόβο Θεοῦ καί ἱεραποστολικό ζῆλο. Ἐκεῖ πρέπει νά ἔχουν µονίµως στραµµένο τό ἐνδιαφέρον τους οἱ ἐπίσκοποι, οἱ ὁποῖοι ἔχουν καί τήν κύρια εὐθύνη. Μόνο τότε θά βελτιωθεῖ ἡ κατάσταση καί οἱ ἐνάρετοι κληρικοί δέν θά εἶναι δυσεύρετοι, ὅπως συµβαίνει στίς µέρες µας.

Ὀρθόδοξος Τύπος, 21.10.2016

Ρωμαίικο οδοιπορικό 
πηγή

Ο Χριστιανός πάντοτε συγχωρεί - ο Έλληνας ποτέ δε λησμονεί

Ενενήντα τέσσερα χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922! Τούτο τον καιρό, που ο Σουλτάνος εξ ανατολών  συνεχώς μάς προκαλεί, ο νους και η καρδιά μας, τρέχει και επισκέπτεται τις αλύτρωτες πατρίδες, τις σκλαβωμένες πατρίδες 

του Μικρασιατικού Ελληνισμού,

 της Ανατολικής Θράκης, 

του Πόντου, 

της Ανατολικής Ρωμυλίας,

 της Πελαγονίας, 

της τουρκοκρατούμενης Κύπρου και

 της Βορείου Ηπείρου. 

Πώς μπορούμε να λησμονήσουμε οι Νεοέλληνες

 την ξακουσμένη Σμύρνη, 

την Έφεσο,

 την Καισάρεια της Καππαδοκίας, 

την Τραπεζούντα·

 ή - γιατί όχι; -

 το Αργυρόκαστρο, 

την Κορυτσά, 

την Ανδριανούπολη, 

τη Φιλιππούπολη,

 τη Βάρνα,

την Αμμόχωστο και

 τη γλυκιά Κωνσταντινούπολη; 

Πώς να ξεχάσουμε όλες εκείνες τις γεμάτες από ελληνική πνοή και πολιτισμό αξέχαστες πατρίδες;

 Εκεί υπάρχουν τάφοι προγόνων, αγιασμένες εκκλησιές, όνειρα και οράματα, που η διπλωματία των πολιτικών τα μοίρασε και τα ερήμωσε. Ενενήντα τέσσερα χρόνια πέρασαν αφότου η Ελλάδα υπέστη τη φοβερότερη τραγωδία που μπορεί να υποστεί ένας λαός στην πορεία του. Ενενήντα τέσσερα χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή...  

Ήταν, και μάλιστα σκληρή γενοκτονία, όλα όσα συνέβησαν στην απέναντι μαρτυρική γη πριν ενενήντα τέσσερα χρόνια. 

Έτσι μας τα διέσωσαν στη μνήμη οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας κι όλοι εκείνοι που σαν τα καταδιωγμένα πουλιά σκορπίστηκαν στα πέρατα της γης.

 Εμείς, γενοκτονία χαρακτηρίζουμε τη Μικρασιατική Καταστροφή, την απάνθρωπη αυτή σφαγή τόσων αδελφών μας Ελλήνων, τον ξεριζωμό τόσων εκατομμυρίων πονεμένων ψυχών... 

Έτσι τη θεωρούμε, κι υποσχόμαστε πως έτσι θα την παραδώσουμε στα παιδιά μας.

πηγή

Παθογένειες! Περί αγάμων κληρικών, εκκοσμίκευσης και στο βάθος ο Οικουμενισμός!

Σε μεγάλο «δόκανο» έχει βάλει ο υπουργός Παιδείας κ. Φίλης την ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος. Και όσο διαμαρτύρεται ο Αρχιεπίσκοπος τόσο πιο δύσκολες γίνονται οι καταστάσεις μέσα στην Εκκλησία. Οι έλληνες ιεράρχες καταλαβαίνουν μέρα τη μέρα ότι οι «παχιές αγελάδες» πέρασαν ανεπιστρεπτί. Ωστόσο εκτός από μερικές σποραδικές φωνές αυτογνωσίας δεν έχει γίνει σωστή αποτίμηση της καταστάσεως μέσα στους κόλπους της διοικούσας εκκλησίας.
 Σύμφωνα με τις πανάρχαιες αντιλήψεις που πολυτρόπως διατυπώνονται στην Αγία Γραφή και την ιερά Παράδοση ο Θεός παραδίδει το λαό του και την Εκκλησία του σε αντίπαλες ηγεσίες για δύο λόγους ή για να τους τιμωρήσουν όταν το κακό δεν μπορεί να διορθωθεί αλλιώς ή για να τους δοκιμάσουν προσωρινά και να φανεί η πίστη τους. Στην προκειμένη περίπτωση ο Φίλης είναι απλά το «μαστίγιο του Θεού» και όσο και αν φαίνεται ότι ενεργεί αυτοβούλως είναι στην πραγματικότητα «θεϊκό» όργανο.
  Για πιο λόγο ο Πανάγαθος Θεός μας «φόρτωσε» το Φίλη και την άθεη Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ; Την απάντηση ας την δώσει ο καθένας μόνος του αφού ακούσει ένα γεγονός που έγινε την εβδομάδα που πέρασε και αφού το αξιολογήσει βάσει των Ιερών Κανόνων και των σχετικών Νόμων που ισχύουν πολλές δεκαετίες σε αυτό το Κράτος:
Σε ιερατική Σύναξη που έγινε πριν λίγες μέρες στην Μητρόπολη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού ο προσκεκλημένος ομιλητής, μητροπολίτης Καισαριανής κ. Δανιήλ, καταφέρθηκε με βίαιο τρόπο κατά εκείνων που θέλουν να περικόψουν τους μισθούς των αγάμων κληρικών-εφημερίων και δεν δέχονται να πληρώνονται οι άγαμοι όπως και έγγαμοι. Έφτασε μάλιστα έναν εκπρόσωπο του ΙΣΚΕ (Ιερού Συνδέσμου Κληρικών Ελλάδος) να το απειλήσει ωμά και τελικά εγκατέλειψε ο ίδιος την αίθουσα διαμαρτυρόμενος μέχρις ότου αυτός ο κληρικός  απεβλήθει της αιθούσης και έτσι επανήλθε ο μητροπολίτης. Αυτό το γεγονός δείχνει το τεράστιο θέμα που υπάρχει μέσα στην Εκκλησία, δηλαδή την παθογένεια που σχετίζεται με την διαχείριση των οικονομικών και την συναφή άνεση που έχουν επιτύχει οι Αρχιερείς για τον εαυτό τους και το περιβάλλον τους.

 Η Εκκλησία δεν γνωρίζει «τρίτο φύλο» κληρικών. Έχει τους εγγάμους για τις ενορίες και τους ιερομονάχους για τα μοναστήρια. Σύμφωνα με τον Καταστατικό Χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος ΜΟΝΟΝ έγγαμοι κληρικοί διορίζονται εφημέριοι (άρθρον 37 παρ. 2). Κατ εξαίρεσιν δε διορίζονται ΠΡΟΣΩΡΙΝΑ άγαμοι κληρικοί ως εφημέριοι, δηλαδή ιερομόναχοι, όπου δεν υπάρχει δυνατότητα να διορισθούν έγγαμοι. Η εξαίρεση στις μέρες μας έγινε Κανόνας, το προσωρινό έγινε οριστικό  και σε τέτοιο μάλιστα σημείο που όταν πηγαίνει κάποιος έγγαμος να ζητήσει από τον Επίσκοπο να γίνει κληρικός ερωτάται «είσαι έγγαμος; Αν είσαι έγγαμος φύγε. Αν είσαι άγαμος μείνε για τα περαιτέρω». Λένε μάλιστα ότι μετά την οικονομική κρίση, αυτή η πρακτική έχει καθιερωθεί κατόπιν αποφάσεως και της Ιεράς Συνόδου. Τώρα δηλαδή, που θα έπρεπε να στηριχθούν οι πολυμελείς ευσεβείς οικογένειες, τώρα που το κράτος δίνει μόρια για διορισμό σε όσους έχουν παιδιά η επίσημη Εκκλησία τραβάει άλλο δρόμο… Ζητάει τα μοναχικά άτομα, οι άγαμοι κληρικοί, να πληρώνονται όπως οι οικογενειάρχες.
 Βέβαια η άγαμοι κληρικοί είναι τα πρωτοπαλήκαρα των Επισκόπων και πρέπει να έχουν λεφτά για να προσφέρουν απερίσπαστοι τις υπηρεσίες τους. Εκτός αυτού διορίζονται σε πλούσιες Ενορίες για να έχουν επιπλέον και επιμίσθιο. Τελικώς ένας άγαμος αρχιμανδρίτης έχει περισσότερα έσοδα από ότι ένας έγγαμος με 2-3 ή πολλές φορές 10 και 12 παιδιά. Αυτή η κατάφορη ανισότητα σε καιρούς χαλεπούς που όλη η Ελληνική Κοινωνία βράζει από την οικονομική καταπίεση δεν έχει απασχολήσει την Ιεραρχία. Ενώ θα περίμενε κανείς η ίδια η Εκκλησία να βάλει φραγμό και να ζητήσει το μισό μισθό τουλάχιστο των αγάμων κληρικών για να βοηθήσει όσους κληρικούς είναι σήμερα άμισθοι απειλεί και ταράζει τους εγγάμους ιερείς μη τυχόν και αμφισβητήσουν τα εισοδήματα των αγάμων αρχιμανδριτών. Έτσι η παθογένεια μέσα στην κτιστή Εκκλησία πολλαπλασιάζεται. Όλοι πλέον βλέπουν το ενδιαφέρον των περισσοτέρων Επισκόπων να επικεντρώνεται  στην οικονομική τους άνεση και μαζί με αυτούς στη ομάδα των αγάμων που τους περιστοιχίζει, μέσα από τους οποίους οι ίδιοι θα εκλέξουν εν καιρώ τους διαδόχους τους.
Ο κ. Φίλης, ώς «νεοορθόδοξος» που υπήρξε κάποτε, γνωρίζει «που πονάει και που σφάζει», έχει και την Άνωθεν ανοχή και θα βάλει, όπως φαίνεται, το μαχαίρι μέχρι το κόκκαλο. Εκτός και αν μετανοήσουμε ειλικρινά, κληρικοί και λαϊκοί, οπότε δεν θα ξέρει ο πολυπληθής κ. Υπουργός που να κρυφτεί…

το είδαμε εδώ

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς. Σκέψεις στον καθρέπτη. ΚΑΙΝ, ΑΒΕΛ ΣΑΟΥΛ, ΔΑΥΙΔ ΙΟΥΔΑΣ.

Λίγοι είναι οι νέοι άνθρωποι στήν κοινωνία μας πού θα μπορούσαν να περάσουν μια ολόκληρη μέρα χωρίς ευτελείς καί αισχρές σκέψεις.

 Λίγοι είναι οι γηραιότεροι πού οι καθημερινές τους σκέψεις θα ήταν σκέψεις σοφίας.

 Λίγες είναι οι γυναίκες των όποιων όλες οι σκέψεις είναι σκέψεις πίστης στον άνδρα τους καί φροντίδας γιά τά παιδιά τους. 

Λίγοι είναι οι αγαθοεργοί των όποιων οι σκέψεις δε θα ήταν γεμάτες από κενοδοξία. 

Λίγοι είναι οι συγγραφείς καί οι καλλιτέχνες των όποιων οι σκέψεις δεν είναι δηλητηριασμένες από τή μανία τού μεγαλείου.

«Οι σκέψεις είναι αθώο πράγμα», θα πει κάποιος. 

«Οι σκέψεις δεν είναι ακόμα έργο καί οι άνθρωποι κρίνονται από τά έργα τους». 

Δεν είναι έτσι, αδελφοί, ασφαλώς καί δεν είναι. 

Οι σκέψεις είναι πρωτοβουλία των έργων. 

Οι σκέψεις μάς δίνουν τόν παλμό καί την κατεύθυνση των έργων μας.

 Ή πονηρή σκέψη είναι αρχή τού κακού στον κόσμο. 

Ή βρώμικη σκέψη λερώνει τό νου, την καρδιά, τή γλώσσα καί τά χέρια.

Ό Κάιν σκέφθηκε πώς θα ήταν ευτυχέστερος χωρίς τόν ενάρετο αδελφό του ’Άβελ. 

Αυτή ή αισχρή σκέψη τού λέρωσε αρχικά τό νου,

 κατόπιν την καρδιά, 

μετά τή γλώσσα 

καί τέλος τά χέρια.

Ό Βασιλιάς Σαούλ εξυμνούσε τόν Δαυίδ, όταν έπαιζε την άρπα μπροστά του, αλλά μια σκέψη ότι ό Δαυίδ είναι καλύτερος καί δημοφιλέστερος άπ’ αυτόν συννέφιασε στον Σαούλ ολόκληρο τό νου, τού γέμισε την καρδιά μέ δίψα γιά αίμα, καί τού κατέστησε τή ζωή θεομίσητη.

Ό Δαυίδ βλέπει μια μέρα τή γυναίκα του έπαρχου του.

 Τό βλέμμα του ακολούθησε ή αμαρτωλή σκέψη, 

την αμαρτωλή σκέψη ή αμαρτωλή λαγνεία,

 καί την αμαρτωλή λαγνεία τό αίμα ενός αθώου.

Ό Ιούδας σκεφτόταν την προδοσία πριν πράξει την προδοσία.

 Ή προδοσία του ξεκίνησε από τή σκέψη του γιά την προδοσία. 

Χωρίς την αισχρή σκέψη δε θα υπήρχε ούτε καί ή αισχρή πράξη του Ιούδα.

Ό Ιούδας αυτοκτόνησε τότε, όταν είδε την προδοτική του σκέψη πραγματοποιημένη.

 ’Αν μπορούσε να δει αυτή τή σκέψη του στον καθρέπτη πριν την πραγματοποίησή της, θα φοβόταν μ’ αυτή τή σκέψη καί θα απομακρυνόταν, όπως φοβήθηκε καί απομακρύνθηκε όταν την είδε πραγματοποιημένη.

Καί ό Δαυίδ θα φοβόταν καί θα απομακρυνόταν από την αισχρή σχέση μέ τή γυναίκα τού άλλου καί από τό έγκλημά του, αν εγκαίρως μπορούσε να δει στον καθρέπτη πώς φαίνεται ή φιλήδονη σκέψη του γιά την ξένη γυναίκα καί επίσης τό έγκλημα πού σκέφθηκε ενάντια στον νόμιμο σύζυγο αυτής της γυναίκας.

Μπροστά σ’ έναν τέτοιο μαγικό καθρέπτη των σκέψεων, θα απομακρύνονταν από τά εγκλήματα τους καί ό Σαούλ καί ό Κάιν.

Όσο μια κακή σκέψη είναι ασαφής καί σκοτεινή, τόσο δε μας φαίνεται πολύ φοβερή. Μάς γίνεται φοβερή όταν μάς είναι σαφής. 

Όμως δυστυχώς, πολλές κακές σκέψεις μας γίνονται σαφείς όχι πριν, αλλά μόλις αρχίζουμε να τις πράττουμε.

 Οι κακές πράξεις μ’ αυτόν τόν τρόπο αντικαθρεφτίζουν τις κακές σκέψεις. Στις πράξεις βλέπουμε πλήρως την ποιότητα καί τό εύρος μιας σκέψης, πού γιά πολύ καιρό περνούν μέσα στο σκοτάδι τού ασυνείδητου, στο μισοσκόταδο της συνείδησής μας.

 Σα να είμαστε σε θέση πολλές από τις σκέψεις μας να τις λογοκρίνουμε καί να τις πνίξουμε πριν αναπτυχθούν καί ακμάσουν πάνω μας, σπρώχνοντάς μας καταναγκαστικά να τις κάνουμε πράξεις!

  ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΟΙ ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΙ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ.  ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ . ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΡΡΗΣΙΑ.

ΠΗΓΗ

Άγια Μετέωρα, η Θηβαΐδα των Σταγών

Εικ. από το άρθρο Πώς σχηματίστηκαν τα Μετέωρα;

Από την ιστοσελίδα του Αγίου Νικολάου Μετεώρων (Αναπαυσά)

Φωτο από εδώ

Άγια Μετέωρα, η Θηβαΐδα των Σταγών, η μεγαλύτερη και σημαντικότερη ορθόδοξη μοναστική πολιτεία του ελλαδικού χώρου μετά το Άγιο Όρος. Στο βορειοδυτικό τμήμα της θεσσαλικής γης από τα πανάρχαια χρόνια υψώνονται επιβλητικοί και περήφανοι οι πέτρινοι θεόπλαστοι γίγαντες της Άγιας Λιθούπολης, ανάμεσα στην οροσειρά της Πίνδου και των Χασίων, εκεί που τα νερά του Πηνειού αρχίζουν να διασχίζουν το θεσσαλικό κάμπο, θεόσταλτοι πύργοι, ακοίμητοι φρουροί της Καλαμπάκας και του Καστρακίου.
Το πέτρινο δάσος των Αγίων Μετεώρων συνθέτει ασύλληπτο σε μεγαλοπρέπεια θέαμα και αποτελεί ένα από τα θαυμαστότερα και υποβλητικότερα γεωλογικά φαινόμενα του πλανήτη μας. Η επικρατέστερη θεωρία υποστηρίζει, ότι η δημιουργία των πανύψηλων βράχων οφείλεται σε έναν δελτογενή κώνο, αποτελούμενο από ποταμίσια βότσαλα και 
ασβεστολιθικό υλικό, πού εκβάλλονταν στην αρχέγονη θεσσαλική λίμνη. Μετά τη γεωλογική απόσχιση του Ολύμπου και της Όσσας, τα νερά της λίμνης άποτραβήχτηκαν στο Αιγαίο μέσα από την κοιλάδα των Τεμπών. Οι σεισμοί, η διάβρωση των βροχών καί των ανέμων με το πέρασμα του χρόνου απογύμνωσαν το δελτογενή κώνο από τα σαθρά υλικά, αφήνοντας τεράστιους ακανόνιστους συμπαγείς ογκόλιθους, ύψους μέχρι τετρακοσίων μέτρων!
Στις απάτητες αυτές κορυφές των απόκρημνων βράχων επέτρεψε ό Πανάγαθος θεός να εγκαταβιώσει ο ένδεδυμένος το αγγελικό σχήμα ασκητής, παραμένοντας συνεχώς φωτεινός οδοδείκτης της βασιλείας του θεού.
Οι αγιοβάδιστοι τούτοι βράχοι, οι ατενίζοντες τον ουρανό, έλαβαν το όνομα "Μετέωρα" από τον Όσιο Αθανάσιο το Μετεωρίτη (κτίτορα της Μονής Μεγάλου Μετεώρου) το 14ο αι.

Τα Άγια Μετέωρα κατέστησαν έκτοτε τόπος άσκησης, ιδρώτων, πόνων, προσευχών, νηστείας, μαρτυρία Χριστού, ακοίμητη λυχνία της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας.
Η Μοναστική ζωή μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία είναι Νεοσύστατος θεσμός, είναι η πεμπτουσία του Χριστιανισμού, η τελειότερη και συνεπέστερη αυτοέκφρασή του. Έχει τις ρίζες της στην αποστολική εποχή και βασικούς θεμελιωτές της το Μέγα Αντώνιο και τον 'Αγιο Βασίλειο.
Προϋποθέτει ειδική κλήση και ειδικό χάρισμα του Αγίου Πνεύματος. Σκοπός του Μοναχισμού είναι ο αγιασμός, η σωτηρία της ψυχής, η αφοσίωση στο θεό, μέσω της υπακοής, της άσκησης και της προσευχής. "Τι γαρ ωφελείται άνθρωπος εάν τον κόσμον όλον κερδίση, την δε ψυχήν αυτού ζημιώσει ή τι δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού;". Οι Μοναχοί κοπιάζουν μέρα-νύχτα με εγκράτεια, αγρυπνία, εργασία, δεόμενοι υπέρ της σωτηρίας του σύμπαντος κόσμου με πολύωρες θερμές προσευχές, λειτουργίες, δεήσεις καί παρακλήσεις. Την όλη βιοτή του Μοναχού, μακριά από τίς εγκόσμιες μέριμνες, χαρακτηρίζει η παρθενία, η ακτημοσύνη, η υπακοή, η ταπείνωση, ο διαρκής αγώνας προς τη θέωση.
Τα πρώτα ίχνη της ιστορίας των Αγίων Μετεώρων χάνονται στην αχλύ των μύθων και των παραδόσεων. Φαίνεται, πως από τον 11ο ήδη αι. οι πρώτοι ερημίτες έγκαταβίωναν στα κοιλώματα των διάσπαρτων βράχων, "εν ερημίαις πλανώμενοι και ορέσι και σπηλαίοις και ταίς οπαίς της γης". Περί τα τέλη του 11ου και στις αρχές του 12ου αι. συγκροτήθηκε υποτυπώδης μικρή ασκητική πολιτεία, η Σκήτη της Δούπιανης ή των Σταγών, με κέντρο λατρείας το "Κυριακό" της σκήτης, το ναό της Θεοτόκου, που βρίσκεται αριστερά της Μονής του Αγίου Νικολάου Αναπαυσά.

Η ιερά μονή Αγίου Νικολάου Αναπαυσά (από την ιστοσελίδα της)

Στο "Κυριάκο" συγκεντρώνονταν οι απόκοσμοι ερημίτες και ασκητές από τις σπηλιές των βράχων, τα προσευχάδια και τις "κέλλες", τα ασκηταριά και τις εγκλείστρες τις Κυριακές και τις γιορτές, για να τελέσουν από κοινού την καθιερωμένη λατρεία στον Ύψιστο Δημιουργό. Μία από τις πιο ηγετικές μορφές του Μετεωρικού μοναχισμού στα τέλη του 14ου αι. είναι ο "πρώτος" της σκήτης και καθηγούμενος της Μονής Δούπιανης Νείλος.

Μεγάλη μορφή του Ορθόδοξου μοναχισμού, που η εκκλησία μας τον ανακήρυξε άγιο, είναι ο Αθανάσιος ο Μετεωρίτης, ο οποίος το 14ο αι. συγκροτεί το πρώτο οργανωμένο μοναστικό κοινόβιο στο Μεγάλο Μετέωρο.
Από τότε και μέχρι σήμερα, για 600 ολόκληρα χρόνια, η λυχνία του μοναχισμού στους θεοφρούρητους βράχους των Μετεώρων παραμένει ακοίμητη, συνοδευόμενη από τη χορεία Οσίων, Ασκητών και Μαρτύρων. Το 16ο αι., πού έχουμε τη μεγαλύτερη ακμή της Μετεωρίτικης μοναστικής πολιτείας, λειτουργούν είκοσι τέσσερις μονές.
Σήμερα σώζονται ακέραιες και λειτουργούνοι ιερές Μονές του Μεγάλου Μετεώρου(Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού), τουΒαρλαάμ (Αγίων Πάντων), της Αγίας Τριάδος, του Αγίου Στεφάνου ["Ν": από εκεί η διπλανή φωτο της γερόντισσας Χριστονύμφης],Ρουσάνου (Αγίας Βαρβάρας) και του Αγίου Νικολάου Αναπαυσά.
Συντηρούνται καλά κτιριακά, της Υπαπαντής, του Αγίου Νικολάου Μπάτοβα ή Κοφινά, καθώς και άλλες δύο, που διατηρούν το μικρό τους ναό στο κοίλωμα των βράχων, του Αγίου Αντωνίου και του Αγίου Πνεύματος. Είναι εντελώς ερειπωμένες, ή χωρίς κανένα ίχνος, του Αγίου Δημητρίου, της Υψηλοτέρας η Καλλιγράφων, του Αγίου Γεωργίου Μανδηλά και των Αγίων Αποστόλων.
Τα Άγια Μετέωρα είναι στο συνολό τους Αγία Γη, είναι χώρος ιερός, θεοπρόβλητος και θεοσκέπαστος. Κάθε βράχος, σπηλιά και χαράδρα έχει ευλογία θεού.

Τα Άγια Μετέωρα είναι τα προπύργια της πίστεως και της Ορθοδοξίας, κιβωτός πολύτιμη των θρησκευτικών και εθνικών μας παραδόσεων, όπως έχουν καθιερωθεί με την υπερεξακοσιόχρονη ιστορία και προσφορά τους.
Τα Άγια Μετέωρα αποτελούν παγκόσμιο μνημείο της ανθρωπότητας, προστατευόμενο από την UNESCO, για τη χριστιανική, ιστορική, αρχιτεκτονική, αγιογραφική και γεωλογική μαρτυρία τους.
Από το 1995 με νόμο της πολιτείας η περιοχή των Μετεώρων αναγνωρίζεται ως τόπος ιερός, αναλλοίωτος και απαραβίαστος.
Σήμερα οι Μονές των Αγίων Μετεώρων συνεχίζουν τη μακρά παράδοση, προσφέρουν πλούσιο πνευματικό, ιεραποστολικό, εθνικό και κοινωνικό έργο και αποτελούν αστείρευτες πηγές ψυχικής ανάτασης και πνευματικής ενίσχυσης. 

πηγή