Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Κυριακή, Ιουνίου 19, 2011

Μοναχὸς καὶ Ἱεραποστολὴ

undefinedΕΠΙΦΑΝΙΟΥ Ι. ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ
Μοναχς κα εραποστολ
Καλν λυπσαι γονες, κα μ Κύριον.
μν γρ Κύριος κα πλασεν, κα σωσεν.
ο δ πολλάκις ος γάπησαν πώλεσαν
κα τ κολάσει παρέδωκαν.
(γ. ωάν. Κλίμακος)
ντ προλόγου
ντως εναι μεγάλο θαμα ν βλέπει κανες νέους κα νέες, κάθε λικίας κα μόρφωσης, ν μν τος κάνουν καμία ντύπωση τ σα (δθεν ραα κα εχάριστα) διαθέτει ποχή μας, λλ ν τ' παρνονται λα, κα μ βιαστικ κα χαρούμενο βμα, πως τ λάφια πο διψον, ν πηγαίνουν στς ερς Μονς γι ν βρον κενο πο δν μπορε σήμερα ν τος προσφέρει ( δθεν πλούσια, λλ μλλον ταλαιπωρημένη) ποχή μας. Γι ν ναφέρουμε στν...
συντομότατο ατν πρόλογο, τί εναι, τί σημαίνει ρθόδοξος νατολικς Μοναχισμς εναι ντελς δύνατο. Γι ατν γραψαν συγγραφες μεγάλου ναστήματος κα Θεοφόροι Πατέρες καθοδηγούμενοι π τ γιο Πνεμα.

Διαβάζουμε στν ερ στορία, τι κάθε καλ κα θεάρεστο ργο τ πολεμάει νθρωποκτόνος χθρός, διάβολος. τσι κα στν προκειμένη περίπτωση, λες ο ερς Μονς κα ντς κα κτός του γίου ρους, ντιμετωπίζουν ρκετος φελες σχετους, Χριστιανούς, ο ποοι, καθς γνοον τί εναι Μοναχισμς – γγελικ πολίτευμα, κφράζονται μ διάφορες ντιπατερικς κφράσεις κα πολλς φορς γίνονται θεομάχοι, κα πιβαρύνουν τς ψυχές τους, λλοι κούσια κα λλοι κούσια. Μία λλη μερίδα Χριστιανν πηρεασμένη π τ δυτικ πνεμα, λέει «γιατί ο Μοναχο ν εναι στς Ι. Μονές; Τί προσφέρουν μέσα γκλειστοι; Γιατί ν μ γίνουν εραπόστολοι κ.λπ.;», χλευάζοντας κα βλασφημώντας τν ερ θεσμ τν ποο Κύριός μας ησος Χριστς θεσμοθέτησε.

Εναι πολ γνωστς στ πανελλήνιο κα τν γία μας ρθόδοξη κκλησία πολ σεβαστς Γέροντας ρχ. πιφάνιος Θεοδωρόπουλος, ποος μ τ θεία χάρη γι δεκάδες χρόνια πρόσφερε κα προσφέρει πολλ μ τ φωτισμένη κα κούραστη γραφίδα του, κα μ τ θεο το κήρυγμα σ λες τς παρεκτροπς ο ποες, δυστυχς, σήμερα εναι πολλς κα ποικίλες, κα τείνουν ν καταργήσουν κάθε ερ κα σιο.
Μέσα στ πάμπολλα πατερικά του συγγράμματα, στν ' τόμο, «ΑΡΘΡΑ – ΜΕΛΕΤΑΙ – ΕΠΙΣΤΟΛΑΙ», κδοση 1981 σέλ. 662, βρίσκουμε μία συντομότατη, λλ ντως θεόπνευστη μελέτη, ποία εναι κριβς πάντηση σ σους ποβαθμίζουν τν Μοναχισμό.
πειδ τ ν λόγω θέμα χει πάρει σήμερα διαστάσεις, κα πολλο σχετοι μ τν Μοναχισμ ταλαιπωρον τος Μοναχούς, κι πειδ τς περισσότερες φορς συμβαίνει ο περισσότεροι Μοναχο ν δυσκολεύονται ν ναιρέσουν τς κατηγορίες τους, ποφασίσαμε ν ζητήσουμε τν ελογία το σίου Γέροντα πιφανίου, γι ν ναδημοσιεύσουμε τν παραπάνω μελέτη του, γι νημέρωση τν ελαβν Χριστιανν, γι ν μν πέφτουν θελά τους σ στοχες κρίσεις, κα νίοτε σ βλάσφημες πικρίσεις κατ το ερο θεσμο τς μοναχικς πολιτείας.
ερ. συχαστήριον Μοναστικς δελφότητος
Δανιηλαίων Κατουνάκια γίου ρους 63087
τήλ. 23770 61316
ΜΟΝΑΧΟΣ ΚΑΙ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ
Πρς τ Περιοδικ «θωνικο Διάλογοι»
θήνα 15η Σεπτεμβρίου 1980
γαπητο δελφο

Πρν π μνες βρέθηκα σ κάποια ερ Μονή, πο βρίσκεται μακρι π τν θήνα. Τν δια μέρα τυχε ν ρθει κε κα μία μικρ μάδα κδρομέων π τν θήνα. λοι ταν εσεβες πιστήμονες, λλοι γαμοι κα νεαροί, κα λλοι οκογενειάρχες. Στν Τράπεζα, μετ τν νάγνωση, νοίχτηκε συζήτηση. Σ' ατν τέθηκε π κάποιον τ ρώτημα: « Τί προσφέρει στν ταλαιπωρούμενη Κοινωνία Μοναχισμός; Δν θ ταν προτιμότερο ο Μοναχο ν βρίσκονται, ς γαμοι Κληρικο ς λαϊκο εροκήρυκες, στν κόσμο κα ν σκον εραποστολικ ργο;»

γούμενος στράφηκε στν ταπεινότητά μου κα μ παρακάλεσε ν ναλάβω γ τν πάντηση στ ρώτημα. μιλία μου κείνη στν Τράπεζα, ν κα πρόχειρη κα ατοσχέδια κα χωρς καμία προετοιμασία, κατ τν ταπεινή μου ποψη προσφέρει κάποια συμπληρώματα στ ρθρο «ρθόδοξος Μοναχισμς κα εραποστολή», πο δημοσιεύτηκε πρόσφατα στ περιοδικ σς (φύλλο πριλίου – ουνίου .ε.). Σς τν ποστέλλω ατούσια κα ν νομίζετε τι περιέχει κάτι «σιγς κρεττον», ν τν δημοσιεύσετε.
Μετ τς ν Κυρίω γάπης
«Ο Κληρικο πο ργάζονται στν κόσμο προσφέρουν σπουδαιότατο ργο τ ποο κανένας δν πιτρέπεται ν ποτιμ κα ν περιφρονε. Εναι ργανα τς Χάριτος. Εναι "πηρέτες Χριστο κα οκονόμοι Μυστηρίων Θεο". Συνεχίζουν στος αἰῶνες τ ργο τν γίων ποστόλων. Κηρύττουν Χριστν σταυρωμένον κα ναστάντα, διδάσκουν μετάνοια κα φεση μαρτιν "π τ νόματι Ατο". Μέσω τς διδασκαλίας κα τς τέλεσης τν γίων Μυστηρίων δηγον πλθος νθρώπων στν νέσπερη Βασιλεία το Θεο. "Χωρς τούτων κκλησία ο καλεται", κατ τν θεον γνάτιο (Τράλλ. Γ', 1). λλ ν δν πιτρέπεται ν ποτιμται ποστολ κα τ ργο τν Κληρικν πο διακονον στν κόσμο (κα τν ζηλωτν κα χαρισματούχων λαϊκν), ξ σου δν πιτρέπεται ν ποτιμται ποστολ κα τ ργο τν Μοναχν. Τν κκλησία τν δηγε λάνθαστα τ Πνεμα τ γιο. ν Μοναχισμς ταν βάρος περιττ κα χρηστο, ν ταν μία κατάσταση χωρς οσία κα νόημα, δν θ γίνονταν θεσμς στν κκλησία, δν θ σχολονταν μ ατν γιες Οκουμενικς κα Τοπικς Σύνοδοι, δν θ γραφαν γι ατν μεγάλοι κα θεοφόροι Πατέρες. ν Μοναχισμς δν ταν "ργον Θεο", ν δν ταν "καρπς το γίου Πνεύματος", ν δν ταν "φυτεία ν φύτευσεν Πατήρ", θ ποβάλλονταν, ταν μφανίστηκε, π τν ργανισμ τς κκλησίας ς "ξένον σμα". λλ' Μοναχισμς βλάστησε στ "χωράφι" του, τν γιωτάτη κκλησία, κα σ ατ νδρώθηκε κα καρποφόρησε, κριβς διότι ταν "φυτεία Θεο". μφισβήτηση τς ξίας το Μοναχισμο εναι διανόητη π ρθόδοξη σκοπιά. Κάθε καταφορ ναντίον του, ς "θεσμο", εναι καθαρ θεομαχία. Κα γώ, δελφοί μου, νήκω στος Κληρικος πο διακονον στν κόσμο. λλ' σν επειθς τέκνο τς ρθοδόξου κκλησίας φείλω ν κολουθ τ διδασκαλία της κα ν μν μφισβητ , πολ περισσότερο, ν πικρίνω ,τι κείνη, "π Πνεύματος γίου φερομένη", πικρότησε κα ναγκαλίστηκε. γνοομε τι τ γιολόγιό μας βρίθει Μοναχν; Ο Μάρτυρες κα ο Μοναχο (Μάρτυρες κα ατο προαιρέσει") παρτίζουν τ κτ σως κα τ ννέα δέκατά του "Καταλόγου" τν γίων μας! Δν εμαστε μες θεολογικότεροι κα σοφότεροι π τν κκλησία. Δν γνωρίζουμε καλύτερα π ατν τί συμβιβάζεται κα τί δν συμβιβάζεται πρς τ πνεμα το Εαγγελίου. ρνούμενος τν Μοναχισμό, πειδ τάχα δν συμβιβάζεται πρς τ πνεμα το Χριστιανισμο, καθίσταται αρετικός, διότι θέτει τν αυτ το περάνω της αθεντίας τς κκλησίας. Κανες δν πιβάλλει στν ναν τν λλον ν γίνει Μοναχός. ν κάποιος χει πόθο (λλ κα κλήση!) ν διακονήσει τν κκλησία στν κόσμο, τ ργο εναι ερ κα δρόμος νοιχτς κα κανες δν τν μποδίζει. σοι μως χουν τν φεση ν τραπον πρς τν Μοναχισμό, ς μ δεχθον τς πιθέσεις μας, ς μ συναντήσουν τ μπόδιά μας. γία πιθυμία τους κα μακαρία πιλογή τους. Τ Πνεμα τ γιο διαιρε τ χαρίσματα "δια κάστω καθς βούλεται".

Δν θ ναπτύξω δ τν ξία το Μοναχισμο, ς "τελειοτάτης δο θεώσεως", στηριζόμενος, χι βεβαίως στν νύπαρκτη πείρα μου, λλ στν διδασκαλία τν γίων Πατέρων. Δν θ μιλήσω γι τος κοπιώδεις κα πραγματικ ρωικος γνες τν Μοναχν γι κάθαρση π "ψεκτν παθν", τν ποίων γώνων μες πο ζομε στν κόσμο δν χουμε καμία λαχίστη "γεύση". Δν θ π τίποτε γι τν σίγητο λατρεία το Τριαδικο Θεο, ποία τελεται στς ερς Μονς κα στν καρδι κάθε Μονάχου. Δν θ πισημάνω τ "οράνια χαρίσματα", τ ποα πολλο Μοναχο ξιώθηκαν. Θ σταθ σ να κα μόνο σημεο, τ ποο χει μεση σχέση μ τ ρώτημα πο ποβλήθηκε. Κα θ τολμήσω ν σχυρισθ τι Μοναχς προσφέρει πολλ «στν ταλαιπωρούμενη Κοινωνία»! Θ τολμήσω ν σχυρισθ τι Μοναχός, κάθε Μοναχός, (ννοεται, ληθινς Μοναχός,) εναι εραπόστολος! Επα "κάθε Μοναχός", διότι πρόθεσή μου δν εναι ν περιορίσω τν διότητα το εραποστόλου μόνο στος Μοναχος κείνους, ο ποοι, χοντας κα τ Χάρισμα τς εροσύνης, ξέρχονται π τν ερή τους Μάνδρα καί, μ τν δεια τν πισκόπων, περιοδεύουν στς πόλεις κα τ χωριά, διδάσκοντας κα ξομολογώντας, οτε σ κείνους, ο ποοι, χοντας συγγραφικ χάρισμα, μερικς φορς σπάνιας δύναμης, κδίδουν θαυμάσια βιβλία κα μ ατ οκοδομον χιλιάδες ψυχς κα μάλιστα γι λόκληρες γενιές, ς π.χ. γιος Νικόδημος. γώ, δελφοί μου, πιστεύω -κα μ θεωρήσετε τι μιλάω παράδοξα, διότι θ δικαιολογήσω τν πίστη μου ατ- τι εραπόστολοι εναι κα ο Μοναχο κενοι, ο ποοι ποτ δν βγκαν ξω π τν περίβολο τς Μονς τους οτε γραψαν κάποια σελίδα. -ννοες τν προσευχή, θ πον μερικο πό σας. Βεβαίως ννο κα τν προσευχή, λλ' χι μόνο τν προσευχή. δύναμη τς προσευχς κα μάλιστα τς προσευχς νθρώπων πο χουν "βίον Θε κεκαθαρμένον καθαιρόμενον", νθρώπων "πολλν πρς Θεν κεκτημένων παρρησίαν", εναι πανίσχυρη. να "καρδιοστάλακτον δάκρυον" γιασμένης παρξης εναι δυνατν ν φέρει ποτελέσματα γι τ ποία θ παιτονταν πολλ κηρύγματα κα πολλ βιβλία. προσευχ θαυματουργε. "Πολ σχύει δέησις, δικαίου νεργουμένη. λίας νθρωπος ν μοιοπαθς μίν, κα προσευχ προσηύξατό του μ βρέξαι, κα οκ βρεξεν π τς γς νιαυτος τρες κα μήνας ξ. κα πάλιν προσηύξατο κα ορανς ετν δωκε κα γ βλάστησε τν καρπν ατς" (ακ. ε', 16 κ.ε.). Δν πευθύνομαι σ πίστους σ θρησκευτικς διάφορους. πευθύνομαι σ πιστούς. Κα γι' ατ δν πάρχει λόγος ν πεκταθ ν προκειμένω. λοι ποδεχόμαστε τν δύναμη τς προσευχς, λοι γνωρίζουμε τ σωτήρια ποτελέσματά της. πομένως λοι πρέπει ν βλέπουμε σν μεγάλη προσφορ πρς τν κόσμο τς προσευχς τν Μοναχν. Σκεφτετε! Δν πάρχει ρα, δν πάρχει στιγμ το εκοσιτετραώρου, κατ τν ποίαν ν μ ναβαίνουν θερμς κεσίες πρς τν Θρόνο το Δυνατο. Καθ' λο τ εκοσιτετράωρο Θες "πολιορκεται" π πύρινες κα δακρύβρεκτες δεήσεις "ν λεήσει" κα σώσει" τν κόσμο. Κα ταν μες ργαζόμαστε κα ταν τρμε κα ταν κοιμόμαστε, κάποιοι προσεύχονται γιά μας, κάποιοι "σχολάζουν" κα γρυπνον καί, μ γωνία ψυχς, κραυγάζουν τ "Κύριε, λέησον!". Μικρ εναι ατ προσφορά; πισκέφθηκα πρν χρόνια μεγάλη γυναικεία Μονή. Μεταξ τν μοναζουσν, τς ποες γνώριζα, ταν κα μία σχεδν αωνόβια. παρξη λιγογράμματη, λλ γιασμένη. Λόγω το γήρατος δν σηκωνόταν πλέον π τ κρεβάτι. Κλαίγοντάς μου επε τό... παράπονό της: "χ, ατ Γερόντισσα! Τν παρακαλ ν μο δίνει δουλει ν κάμω δ πάνω στ κρεβάτι, φο δν μπορ ν σηκωθ ν δν μ κρατον, κα ατ δν μο δίνει. Μπορ ν τυλίγω κουβάρια. Δν μ φήνει μως. Μο λέει τι δούλεψα γδόντα χρόνια στ Μοναστήρι. (Εχε μεταβε κε σ λικία 16 τν). λλ τσι γ τρώω δωρεν τ ψωμί μου. Δουλεύουν λλες κα ταΐζουν μενα. Τί ν κάμω μως; Γερόντισσα δν ποχωρε. Στενοχωρήθηκα τόσο πο δν θελα ν τρώω. λλ μετ σκέφθηκα κάτι κα ναπαύθηκα. Σκέφθηκα ν κάμω συνέχεια προσευχ γι λους. τσι μου φαίνεται σν ν δουλεύω κα γώ. Βλέπεις ατ τ κομποσχοίνι; (Μο δειξε κομποσχοίνι πο εχε πολ μεγάλους κόμπους). Δν τ φήνω καθόλου π τ χέρια μου μέρα-νύκτα, κτς π δύο-τρες ρες πο κοιμμαι. Κάνω συνέχεια προσευχ γι τν Γερόντισσα κα γι τς Καλογρις πο δουλεύουν γι ν τρώω γώ. λλ κάνω κα γι λους. Γι τν Δεσπότη μας κα γι τος λλους ρχιερες, γι τος ερες, γι τος Κήρυκες, γι τος ρχοντες, γι τος Δικαστές, γι τ Στρατό, γι τος Χωροφύλακες, γι τος Δασκάλους, γι τος Μαθητές, γι τς χρες, γι τ ρφανά, γι λους σους θυμηθ. τσι ασθάνομαι λιγότερο βάρος στν ψυχή μου πο τρώω δίχως ν δουλεύω...". Δακρύζω σες φορς φέρω στν μνήμη μου τν σκην ατή. π τότε δν ξαναεδα τν σία κείνη Μοναχή. Μετ π λίγους μνες φυγε σ λλους κόσμους, γι ν συνεχίζει π κε τς "κ βαθέων" προσευχές της "γι λους σους θυμηθε" (λπίζω κα γι μένα...), ν κα πλέον δίχως τ χοντρ κομποσχοίνι της, τ ποο τάφηκε μαζ μ τ ερ σκήνωμά της...

λλ προσευχ εναι π το τρόπους πρτος μ τν ποο Μοναχς σκε εραποστολή, δηλαδ βοηθάει τς ψυχς ν σωθον. πάρχουν δύο κόμη τρόποι, δελφοί μου.

δεύτερος: Πο πρξε Μοναστήρι κα δν γινε πόλος λξης τν νθρώπων; Πο πρξε ρημίτης κα δν φθασαν ς κε, "ν σπηλαίοις κα ρεσι κα τας πας τς γής", στρατις πισκεπτν ζητώντας π ατν ετε "λόγον παρακλήσεως" ετε κα μόνη τν θέα το προσώπου του, πο διδάσκει πολλ κα οκοδομε μεγάλα; Κι ατ χι μόνο στν παλι ποχή, λλ κα στς μέρες μας. Πόσοι "κοπιντες κα πεφορτισμένοι" δοιπόροι το βίου δν καταφεύγουν στς ερς Μονές, γι ν βρον λίγη γαλήνη ψυχς; Πόσοι δν φελονται π τν ποβλητικ τμόσφαιρα, ποία πικρατε κε κατ τς ερς κολουθίες; Πόσοι πιστοι κα θρησκευτικς διάφοροι, πο πισκέπτονται γι λόγους τουριστικος τ ερά του Μοναχισμο Σκηνώματα, δν ασθάνονται σκιρτήματα στν καρδιά τους π σα βλέπουν κε; Πολλς φορς ταν ρκετ μία πίσκεψη γι ν τεθε σ δοκιμασία πιστία διαφορία τους. κόμα περισσότερο: Δν εναι λίγες ο περιπτώσεις κατ τς ποες ασθάνθηκαν τν σωτερικό τους κόσμο ν σείεται, κατ τς ποες πέστησαν τν "καλν λλοίωσιν", κατ τς ποες φυγαν π τς ερς Μονές, μετ π λιγοήμερη λιγόωρη παραμονή, ναγεννημένοι! Κάθε Μοναστήρι ποτελε ληθιν αση στν κατάξερη ρημό της παρούσας ζως, κα μάλιστα τς σύγχρονης... Εδικότερα γι τς γύρω πόλεις κα τ γύρω χωρι κάθε ερ Μον ποτελε πνεύμονα ξυγόνου, ξυγόνου πνευματικο. Τ δ γιο ρος ποτελε "πνεύμονα ξυγόνου" γι λη τν λλάδα. τί λέω; Γι λη τν Οκουμένη! ς μ βγαίνουν ο Μοναχο στν κόσμο. Πορεύεται κόσμος πρς ατούς. ς κρύβονται μέσα σ περιμαντρωμένους χώρους ο Μοναχοί. Τ φς τος κτινοβολε κα φωτίζει τ γύρω. Μερικς φορς φωτίζει κα τ πολ μακριά. ς μ λένε πολλά. πάρχει κα " σιωπηλ εγλωττία το γίου βίου". δελφοί, ς πάρχουν Μοναστήρια! Μόνον ς εχόμαστε ν εναι ξια του προορισμο τους. Κα τότε, κατ μία θεϊκ νομοτέλεια, γίνονται ατομάτως κα διότυπα εραποστολικ κέντρα, ποβαίνουν πνευματικο Φάροι, καθίστανται ψυχικς άσεις, μεταβάλλονται σ θεία Πανδοχεα πολλν "περιπεσόντων ληστας"... Σ πάρα πολλ χει ν φεληθε κόσμος π τ Μοναστήρια.

τρίτος: Μοναχός, κι ν σιωπ, κι ν κρύβεται, εναι τ πλέον κραυγαλέο κήρυγμα. Κήρυγμα χι μ λόγια, λλ μ πράξεις. Κήρυγμα σχυρ κα συγκλονιστικό. Τί κηρύσσουν, δελφοί μου, ο εραπόστολοι, δηλαδ ο ργάτες τς κκλησίας μας, στ κηρύγματά τους; Τί γράφουν στ βιβλία τους; Ποι εναι τ θέματά τους; Τί μς προτρέπουν; Ν γαπμε τν Θεό, ν προσευχόμαστε, ν πολεμμε τς κακίες μας, ν μετέχουμε στ για Μυστήρια, ν μετανοομε γι τς μαρτίες μας, ν εμαστε ταπεινοί, ν μν προσκολλόμαστε στ λικ γαθά, ν χουμε τ πολίτευμα ν ορανος κ.τ.λ. κ.τ.λ. λλ τ δια κριβς δν κηρύσσει κα Μοναχς χι μ τ λόγια του, λλ μ τ ργα του, μ τ παράδειγμά του; ποφασίζω ν γίνω Μοναχός, ληθινς Μοναχός, σημαίνει: γάπη το Θεο, θεος ρως, κατατρώγει τν παρξή μου. (ννοεται τι μία τέτοια γάπη συναντται μν κυρίως κα κατ' ξοχν στος Μοναχούς, λλ δν μπορομε ν πομε τι μόνο κα ποκλειστικ Μοναχς χει τέτοια γάπη κα κανες νεξαιρέτως λλος. περ το ντιθέτου σχυρισμς θ ποτελοσε μονομέρεια παράδεκτη σύμφωνα μ τν ρθοδοξία. Τ Πνεμα τ γιο, επαμε, διαιρε πως θέλει τ χαρίσματα. ωάννης τς Κροστάνδης π.χ. ταν "κοσμικς" ερέας. Ποις θ μποροσε ν ρνηθε τν πυριφλεγ θεϊκ ρωτα τς γιασμένης καρδις του;). προσευχ εναι τ νερ κα τ ξυγόνο τς ψυχς μου. Τ Μυστήρια τς κκλησίας εναι καθημεριν τροφή μου. μετάνοια εναι πόθεση λης μου τς ζως. Τ "γώ μου" καταδικάστηκε σ θάνατο. Περιφρον τ λικ γαθά. "γομαι πάντα σκύβαλα να Χριστν κερδίσω". Πλοτος, εμάρεια, ξιώματα, τιμς κα δόξες, δν μ συγκινον. Τ ντιπαρέρχομαι κα προσηλώνω τενς τ βλέμμα μου στν νω ερουσαλήμ...

ταν λοιπν κούσεις τι φίλος σου, γείτονάς σου, συγγενής σου, γνώριμός σου, γκατέλειψε τ γκόσμια κα ποσύρθηκε σ Μοναστήρι, δν εναι σν ν κος να χηρότατο κα κκωφαντικ κήρυγμα γι λα τ παραπάνω, ν μάλιστα ατς πο ναχώρησε εχε ξιόλογα προσόντα κα μποροσε ν χει πολλς "πιτυχίες" στν παροσα ζωή; φίλος σου φεύγει σιωπηλά. Δν σ εδε πρν φύγει, δν σ ποχαιρέτισε. πράξη το μως, πράξη ρωική, πράξη μεγάλης θυσίας γι τν γάπη το Θεο, μιλάει π μόνη της. χος τν βημάτων τς ναχώρησής του ντηχε εκρινέστατα. Κα δν θ σβήσει ποτέ. Θ τν κος σ λη σου τν ζωή. ς μ δες πάλι τν φίλο σου. Ή κα ς μάθεις τι πέθανε. νθύμησή του δν θ σ φήσει συχο. Θ σο φέρνει διαλείπτως σωτήρια ταραχ κα γία νησυχία. Θ σ λέγχει συνεχς. γώ, θ σκέπτεσαι, δυσκολεύομαι ν νηστεύσω Τετάρτη κα Παρασκευή, ν κενος... γ δν κοινώνησα οτε τ Πάσχα φέτος, ν κενος... γ μόλις κα μετ βίας λέω δύο λόγια προσευχς, ν κενος... γ μαζεύω χρήματα πολλ κα σχηματίζω μεγάλη περιουσία κα τρέμω ν δώσω λίγα στος φτωχούς, ν κενος... γ ψεύδομαι κα κολακεύω γι ν πετύχω κοινωνικ νοδο, ν κενος... γ διψ γι τιμς κα δόξες, ν κενος... γ κόλλησα στ γ, ν κενος...

λλ κα πιστος ν εσαι θρησκευτικς διάφορος, πράξη το φίλου το γνωστο σου, πέρα π τν κατάπληξη τν ποία θ σο προξενήσει, θ διαβρώνει κατάπαυστα τ θεμέλια της πιστίας τς διαφορίας σου. Θ σκέπτεσαι τν πράξη ατ σ στιγμς νηφαλιότητας κα σ στιγμς πικρίας κα πογοήτευσης πν το κόσμου τερπνν" κα θ κος μία φων ν σ ρωτ: Μία πίστη, πο μπνέει τέτοιες θυσίες, μήπως δν εναι πλ πλάσμα τς φαντασίας; Μία πίστη πο σ κάνει ετυχισμένο, ταν σ ρνεσαι τ πάντα κα πορρίπτεις ,τι ο λλοι θεωρον σπουδαο, δήλ. δονές, χρήματα, νέσεις, προβολή, δόξα κ.τ.λ., μήπως χει τν λήθεια; Μήπως δν τελειώνουν λα δ; Μήπως πάρχει ζω μετ θάνατον; Μήπως ατ πο κανε φίλος σου, τόσο λλωστε συνετς κα εφυής, δν εναι μία ρωικ "τρέλλα", λλ μία πολ "πικερδς πιχείρηση"; Μήπως βρκε ντως τν "πολύτιμον Μαργαρίτην", γι τν ποο μιλάει κάποιο βιβλίο πο νομάζεται Εαγγέλιο;...

Ατ κα λλα παρόμοια θ κηρύττει σ μεγάλο ριθμ προσώπων τ παράδειγμα το Μοναχο. Ποις θ σχυριστε τι τ σιωπηλ ατό, λλ κα τόσον βροντόφωνο, "κήρυγμα", δν "σπάζει κόκκαλα" πως λέγεται; Δν εναι κήρυγμα θεωρητικό. εναι κήρυγμα μπρακτο. Δν διαρκε λίγα λεπτά. Χτυπάει τ ατιά σου συνεχς κα κατάπαυστα. Κυριολεκτικ σ καταδιώκει! Μοναχός, "λαμβάνων τν Σταυρν κα κολουθν τ Χριστ ΠΡΑΤΤΩΝ ΔΙΔΑΣΚΕΙ -κα διδάσκει μεγαλοφωνότατα— περορν μν σαρκός, παρέρχεται γάρ. πιμελεσθαι δ ψυχς πράγματος θανάτου".

Εναι λοιπν δν εναι, μόνο μ τ παράδειγμά του, σαλπιγκτς τς Αωνιότητας Μοναχός; Εναι δν εναι δοδείκτης το Ορανο; Εναι δν εναι εροκήρυκας κα εραπόστολος;...»
«ΑΘΩΝΙΚΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ», φύλλο κτωβρίου - Νοεμβρίου - Δεκεμβρίου 1980.
πόδοση στ νέα λληνικ
Γεώργιος Τέζας - Φιλολογος 
ΠΗΓΗ: "ΜΟΝΑΧΟΣ ΚΑΙ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ"
ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ Ι. ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ
ΑΝΑΤΥΠΩΣΙΣ ΥΠΟ ΜΟΝΑΣΤΙΚΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ
ΔΑΝΙΗΛΑΙΩΝ 1989 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...