ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠ. ΚΥΘΗΡΩΝ κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Ἐν Κυθήροις τῇ 9ῃ Ἰουνίου 2011

Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος
Κύριον κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΝ
Πρόεδρον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος
Ἰωάννου Γενναδίου 14
115 21 Ἀθήνας

Μακαριώτατε ἅγιε Πρόεδρε,
Ἅγιοι Συνοδικοί,

. Ἐν πρώτοις προάγομαι καί διά τοῦ παρόντος νά εὐχηθῶ ἅπαξ ἔτι ταχεῖαν ἀνάρρωσιν καί ἀποκατάστασιν τῆς ὑγιείας Ὑμῶν, τοῦ Μακ. Προέδρου, καί ἀκώλυτον συνέχισιν τῶν πολυευθύνων καθηκόντων Ὑμῶν ὥς τε Πρωθιεράρχου καί ὡς Προκαθημένου - Προέδρου τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἑλλαδικῆς ἡμῶν Ἐκκλησίας.
. Ἐν συνεχείᾳ ἄς μοῦ ἐπιτραπῇ, Μακαριώτατε καί Ἅγιοι Συνοδικοί, νά ἐπισημάνω ἀκροθιγῶς φλέγοντά τινα καί ἐπείγοντα καίρια ἐκκλησιαστικά θέματα, περί ὧν ἔγραψαν μέν πρεσβύτεροί τινες καί σεβάσμιοι Ἀδελφοί Συνεπίσκοποι, δέν ἠκούσθη ὅμως ἐπισήμως καί ἁρμοδίως ἡ φωνή τῆς Ἐκκλησίας, τῶν Ἀνωτάτων Διοικητικῶν Ὀργάνων Αὐτῆς.
. 1. Τό καυτόν καί ἀγωνιῶδες διά ἑκατομμύρια χριστιανῶν θέμα τῆς Κάρτας τοῦ Πολίτου, περί οὗ πολλαί κινητοποιήσεις καί πολλά δημοσιεύματα, ἐν οἷς καί τό προσφάτως ἀπευθυνθέν εἰς Ὑμᾶς σχετικόν ἔγγραφον τοῦ Σεβ.Μητροπολίτου Καλαβρύτων καί Αἰγιαλείας κ.Ἀμβροσίου. Τό ἐν θέματι νομοσχέδιον ἔχει κατατεθῆ πρός ψήφισιν εἰς τήν Βουλήν τῶν Ἑλλήνων, χωρίς προηγουμένως, συμφώνως πρός τήν ὑπόσχεσιν τοῦ Ὑπουργοῦ Ἐσωτερικῶν κ.Ἰωάν. Ραγκούση, νά τεθῇ ἐν σχεδίῳ ὑπ' ὄψιν τῆς Ἱερᾶς ἡμῶν Συνόδου διά τήν ἔκφρασιν καί διατύπωσιν τῶν ἐπ' αὐτοῦ θέσεων τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ Ἱερά Κοινότης τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἔλαβε σαφῆ θέσιν ἐπ' αὐτοῦ καί ἡμεῖς οἱ Ἐπίσκοποι οἱ συγκροτοῦντες τό Σῶμα τῆς Σεπτῆς Ἱεραρχίας μας τηροῦμεν σιωπήν μέχρι στιγμῆς.
. 2. Τά πλήθη τῶν «ἀγανακτισμένων» συνανθρώπων μας προσβλέπουν ἐν πολλοῖς μέ ἐμπιστοσύνην εἰς τήν Μητέρα Ἐκκλησίαν, ὅπου πολλοί καταφεύγουν διά τάς βιοτικάς ἀνάγκας των καί τόν ἐπιούσιον ἄρτον, ἀλλά καί διά τήν ποθητήν διέξοδον ἀπό τήν ἠθικήν καί πνευματικήν κρίσιν, καί δι' αὐτῶν ἀπό τήν διογκουμένην οἰκονομικήν τοιαύτην, παρά τά τυχόν ἀναφυόμενα ἐκκλησιαστικά σκάνδαλα καί θλιβεράς τινας περιπτώσεις. Προσβλέπουν δέ εἰς τήν Μητέρα Ἐκκλησίαν, θεωροῦντες Αὐτήν ὡς τήν Κιβωτόν τῆς σωτηρίας, τήν Ταμειοῦχον τῆς Θείας Χάριτος, τήν Οἰκονόμον τῶν Μυστηρίων τοῦ Θεοῦ καί τήν Θεματοφύλακα τῆς σῳζούσης Θείας Ἀληθείας, τήν κατέχουσαν τήν ἀσφαλῆ καί βεβαίαν ἄγκυραν τῆς πίστεως ἡμῶν. Ἀποτελεῖ αὕτη τήν μόνην ἐλπίδα καί καταφυγήν καί σωτηρίαν των. Διά τοῦτο ἡ εὐθύνη ἡμῶν τῶν Ποιμένων τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι τρισμέγιστη καί ἀκεραία, ἐάν δέν τυγχάνωμεν ἄξιοι καί συνεπεῖς πρός τήν ἀποστολήν μας ἤ τό χειρότερον, ἐάν τυχόν σκανδαλίζωμεν τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας μας, μή φυλάσσοντες ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ τήν ἁγίαν Ὀρθόδοξον Πίστιν καί Παράδοσιν ἀνόθευτον ἤ παραθεωροῦντες τήν τήρησιν καί ὁμολογίαν τῆς ἀκραιφνοῦς δογματικῆς καί ἐκκλησιολογικῆς διδασκαλίας της καί τά Εὐαγγελικά, ἠθικά καί πνευματικά διδάγματα καί μηνύματα Αὐτῆς. Ἐάν καί ἡμεῖς ἀπογοητεύσωμεν τούς «ἀγανακτισμένους» εἰς θέματα Ὀρθοδόξου Πίστεως καί Παραδόσεως, εἰς θέματα ἁπτόμενα τῆς παραχαράξεως τῆς ἀληθείας καί τῆς νοθείας τοῦ Εὐαγγελικοῦ σωτηρίου μηνύματος καί εἰς θέματα ἐμπλοκῆς ἡμῶν εἰς τούς πλοκάμους τῆς αἱρέσεως, τῆς κακοδοξίας, τῆς πλάνης καί τῆς κοινωνίας μετά τῶν αἱρετικῶν καί ἀκοινωνήτων, τότε οὐαί καί ἀλλοίμονον, ἡ κατάστασις θά εἶναι ἄνευ προηγουμένου ζοφερωτάτη καί ἀθλιωτάτη καί θά φθάσωμεν εἰς τό ἀνθρωπίνως ἀδιέξοδον.. Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ.Σεραφείμ διά προσφάτων πρός Ὑμᾶς ἐγγράφων ἐπεσήμανε : α) τήν καινοτόμον ἐκτροπήν τοῦ ὁμοδόξου Πατριαρχείου Σερβίας εἰς τήν τέλεσιν τοῦ Ἱεροῦ Μυστηρίου τοῦ Βαπτίσματος, οὐχί διά τοῦ παραδοσιακοῦ τρόπου τῆς τριπλῆς καταδύσεως καί ἀναδύσεως, ἀλλά διά τοῦ ραντισμοῦ (βάπτισμα Παπικῶν) ἤ δι' ἐπιχύσεως ὕδατος, ἥτις, οὕτως ἐχόντων τῶν πραγμάτων καθιστᾶ ἀτέλεστον τό Ὀρθόδοξον Βάπτισμα καί συνιστᾶ ἐκτροχιασμόν ἐκ τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως, μεθ' ὅσων οὗτος συνεπάγεται, καί ὕφαλόν τινα διά τήν ἀκώλυτον ἐκκλησιαστικήν κοινωνίαν μετά τῶν λοιπῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ὡς διεξοδικῶς ἀνέλυσε τό θέμα τοῦτο, καί β) τήν ἀντικανονικήν συμμετοχήν δι' ἀμφίων τῶν ἐκπροσώπων τῶν Παπικῶν καί τῶν Ἀρμενίων εἰς τόν Ἱερόν Πατριαρχικόν Ναόν τῆς Πρωτοθρόνου Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως, κατά τόν Πατριαρχικόν Ἑσπερινόν τῆς Ἀγάπης, ὁπότε ἀμφότεροι οἰ ἐκπρόσωποι, ἐνδεδυμένοι μετά τῶν ἀμφίων των, ἀνέγνωσαν εἰς τήν γλῶσσαν των τό Εὐαγγέλιον τῆς Ἀγάπης, διελθόντες διά τῆς Ὡραίας Πύλης τοῦ Πατριαρχικοῦ Ναοῦ, ὡς ἐάν ἦσαν κανονικοί Κληρικοί ἐν ἐκκλησιαστικῇ κοινωνίᾳ.
. Ἡ πρᾶξις αὐτή, ἀνεπίτρεπτος καί ἀσυγχώρητος ἀπό κανονικῆς ἀπόψεως, ἀφοῦ πρόκειται περί ἀκοινωνήτων ὡς πρός ἡμᾶς λειτουργῶν - ἐκπροσώπων, εἶναι ἀνωτέρα τῆς ἁπλῆς συμπροσευχῆς καί κατωτέρα τῆς συλλειτουργίας καί τῆς συμμετοχῆς εἰς τό κοινόν Ποτήριον. Καί ἐάν ἡ ἁπλῆ συμπροσευχή («εἴ τις ἀκοινωνήτῳ, κἄν ἐν οἴκῳ συνεύξηται, οὗτος ἀφοριζέσθω» κατά τόν 10ον Ἀποστολικόν Κανόνα) ἐπισύρει τοιαύτην βαρεῖαν ποινήν, ἡ ἐν τῇ ἐπισήμῳ Θείᾳ Λατρείᾳ τῆς κορυφαίας τῶν Δεσποτικῶν ἑορτῶν συλλειτουργία, ὑπό τήν εὐρυτέραν ἔννοιαν, πῶς κανονίζεται, ἀφοῦ οὐδείς ἀπολύτως, οὐδέ οἱ Πρωθιεράρχαι καί Προκαθήμενοι τῶν κατά τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ἐξαιροῦνται τοῦ Ἀποστολικοῦ τούτου Κανόνος; Οὕτως δέ ἐχόντων τῶν πραγμάτων καί ἐνταῦθα παρακωλύεται ἡ ἐκκλησιαστική κοινωνία, ὅταν «μεταίρωνται ὅρια αἰώνια, ἅ οἱ Πατέρες ἔθεντο». Καί ὅταν τοῦτο, ἀντί νά συντελέσῃ εἰς τήν ἀληθῆ κατά Θεόν προσέγγισιν καί κοινωνίαν, μόνον προβλήματα συνειδήσεως καί ἐνοχάς ἐκ τῆς παραβιάσεως τῶν Ἱερῶν Κανόνων ἐπισωρεύει, κλονισμόν ἐμπιστοσύνης προξενεῖ καί σκανδαλισμοῦ πρόξενος γίνεται ἐπ' ἀπωλείᾳ ψυχῶν, «ὑπέρ ὧν Χριστός ἀπέθανε».
. 3. Ἕτερος Ἀδελφός ἐν Κυρίῳ, ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Γλυφάδας κ.Παῦλος, παρακαλῶν διά τοῦ ὑπ᾽ ἀριθ. 484/12-4-2011 ἐγγράφου του πρός τήν Δ.Ι.Σ. «ὅπως αἱ ἀποφάσεις τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς ἐπί τῶν Διορθοδόξων καί τῶν Διαχριστιανικῶν Σχέσεων α) περί τῆς συμμετοχῆς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος εἰς τό Παγκόσμιον Συμβούλιον Ἐκκλησιῶν καί β) περί τοῦ Διαλόγου μετά τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν, τῶν Διαμαρτυρομένων καί πάσης ἄλλης ὁμάδος ἐκτός Ἐκκλησίας, ἐγκεκριμέναι ἤδη ὑπό τῆς Δ.Ι.Σ., λόγῳ τῶν ἐν αὐταῖς ἐξαιρετικῶς σοβαρῶν διαλαμβανομένων θεμάτων καί πνευματικῶν συνεπειῶν, εἰσαχθῶσι πρός ἔγκρισιν εἰς τό Σῶμα τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος...», ἀπεδοκιμάσθη ὑπό νεωτέρου συνεπισκόπου μας, ἐνῷ αἱ προτάσεις του εἶναι ὀρθαί καί ἐνδεδειγμέναι.
. 4. Αἱ ἐπίκαιροι καί ἐπείγουσαι προτάσεις τῶν Σεβ. Μητροπολιτῶν Καλαβρύτων καί Αἰγιαλείας κ.Ἀμβροσίου καί Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης κ.Ἀνδρέου διά τόν διορισμόν νέων Ἐφημερίων καί τήν μισθοδοσίαν τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου, δέον νά τύχουν ἰδιαιτέρας προσοχῆς καί
. 5. Ἡ πατερική τοποθέτησις τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως κ.Ἱερεμίου κατά τῆς «μεταπατερικῆς» θεολογίας καί τῶν «μεταπατερικῶν» θεολόγων, ὡς οὔσης βλασφημίας κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, (ἥτις καί κατ' οὐσίαν τοιαύτη τυγχάνει), εἶναι ὀρθή καί ἀξιοπρόσεκτος. Παρόμοιόν τι συμβαίνει καί μέ τήν συναφῆ ἀρχήν τῆς «μετανεωτερικότητας», προτεσταντικῆς ὑφῆς καί ἀφετηρίας οὐσῶν ἀμφοτέρων, ἐφ' ὅσον ἅπαντα τά θεολογικά θέματα ἐπαναπροσδιορίζονται διαρκῶς κατ' αὐτήν (ἀποκλειομένης οὕτω πως τῆς στερεᾶς καί ἀμεταθέτου Ὀρθοδόξου Παραδόσεως) ἐπί νεωτέρων βάσεων καί δεδομένων.

Μακαριώτατε, Ἅγιοι Συνοδικοί,

. Ταπεινῶς φρονῶ ὅτι δι' ἅπαντα τά ἀνωτέρω, δι᾽ ἃ τυγχάνω σύμψηφος μετὰ τῶν προειρημένων Σεβ. Μητροπολιτῶν καί ἐκθύμως συνυπογράφω τάς θέσεις των, δέον νά τοποθετηθῇ ἐπισήμως καί ὑπευθύνως ἡ Ἱερά ἡμῶν Σύνοδος, ἐφ' ὅσον αὐτά εἶναι λίαν σοβαρά θέματα καί ἀπασχολοῦν ἐναγωνίως τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας καί ἀκολούθως ἡ Σεπτή ἡμῶν Ἱεραρχία. Μή ἀφήσωμεν, πρός Θεοῦ, τά ὑπεράνω ὅλων ὕψιστα δογματικά καί ἐκκλησιολογικά θέματα «εἰς ... τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ», διότι ἔχομεν βαρυτάτας εὐθύνας. Δέν εἶναι ἰδιωτικαί ὑποθέσεις τῶν κατά τόπους ὁμοδόξων Ἐκκλησιῶν, ἀλλά κοιναί, καθολικαί καί πανορθόδοξοι, διότι τά θέματα αὐτά ἐκπηγάζουν ἐκ τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου καί τῆς καθόλου Ἁγίας Γραφῆς, ἐκ τῶν κοινῶν Ἱερῶν Κανόνων καί τῶν κοινῶν ἱερῶν δογμάτων τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας. Ὅταν π.χ. μία ὁμόδοξος Ἐκκλησία προβαίνει εἰς συμπροσευχάς μετά ἑτεροδόξων, αἱρετικῶν ἤ καί ἀλλοθρήσκων, ὅταν προσφέρῃ τά ἅγια Μυστήρια εἰς τούς, κατά τό Κανονικόν Δίκαιον τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀκοινωνήτους, ὅταν συλλειτουργῇ μετ' αὐτῶν, κατά κυριολεξίαν ἤ μέ τήν εὐρυτέραν ἔννοιαν τῆς λέξεως ἐν ὥρᾳ Θείας Λατρείας, καί ἄν τυχόν δεχθῇ, Θεός φυλάξοι, τόν γάμον ἤ τήν χειροτονίαν ὁμοφυλοφίλων ἤ τήν κατάργησιν τῶν κωλυμάτων Ἱερωσύνης κλπ, τότε αἱ λοιπαί ὁμόδοξοι Ἐκκλησίαι διά νά ἔχουν ἀκώλυτον τήν ἐκκλησιαστικήν κοινωνίαν μετ' αὐτῆς ὑποχρεοῦνται νά ἀνακαλέσουν αὐτήν εἰς τήν τάξιν. Καί αὐτό δέν θά ἀποτελῇ τό παράπαν ἀνάμειξιν εἰς τά ἐσωτερικά πράγματα μιᾶς Τοπικῆς ὁμοδόξου Ἐκκλησίας. Ἐάν λίαν προσφάτως διεκόπη ἡ ἐκκλησιαστική κοινωνία μεταξύ δύο Ὀρθοδόξων Πατριαρχείων διά τι θέμα κανονικῆς μέν τάξεως, ἀλλ' οὐχί καί δογματικόν, μετά πόσης εὐαισθησίας καί μεθ' ὁποίου φόβου Θεοῦ καί τρόμου πρέπει νά διαχειριζώμεθα τά ὡς ἄνω μείζονα θεολογικά καί δογματικά θέματα;

. Ἐξαιτούμενος τήν ὑμετέραν κατανόησιν καί τόν διακριτικόν χειρισμόν τῶν ὡς ἄνω φλεγόντων καί ἐπικαίρων θεμάτων ἐπ' ἀγαθῷ τοῦ Χριστεπωνύμου τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν Πληρώματος,

διατελῶ,

Μετά βαθυτάτου σεβασμοῦ Ἐλάχιστος ἐν Ἐπισκόποις

† Ὁ Κυθήρων Σεραφείμ