Στόν παράδεισο, ἀγαπητοί μου χριστιανοί, μετά τήν πτώση τῶν πρωτοπλάστων ἔδωσε ὁ Θεός τήν ὑπόσχεση τῆς λυτρώσεως.
Ἐκεῖ προανήγγειλε ὅτι ὁ υἱός τῆς γυναικός, ὁ υἱός τῆς Παρθένου, θά καταργοῦσε τήν ἐξουσία τοῦ διαβόλου καί θά ἔσωζε τό ἀνθρώπινο γένος. Αὐτή ἡ χαρμόσυνη ὑπόσχεση ἀπό τούς ἐκπεσόντες πρωτοπλάστους μέχρι τούς ἀνθρώπους τῆς ἐποχῆς τοῦ Χριστοῦ διεδίδετο καί παρεδίδετο. Ἡ πίστη τῶν ἀνδρῶν καί γυναικῶν πού ἀπό τό Θεό εἶχαν ὁρισθεῖ γιά νά μεταδώσουν τό μήνυμα τῆς λυτρώσεως ἦταν ὁ συνδετικός κρίκος πού διατηροῦσε ἀναμμένο τό φῶς τῆς ἐλπίδος. Δέν εἶναι τυχαία ἡ ἀναφορά τῶν κατορθωμάτων καί τῶν μαρτυρίων τῶν ἀνθρώπων τῆς πίστεως. Ἐκεῖνοι ἄν καί γιά τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ ὑπέστησαν φρικτά μαρτύρια καί ὑπεβλήθησαν σέ μεγάλες δοκιμασίες, δέν εἶδαν τή δόξα τῆς ἐνανθρωπήσεως, ὅπως τή βιώσαμε ἐμεῖς.
Θαυμάσια τά γεγονότα καί τά κατορθώματα τῆς πίστεως. Τά παραδείγματα πού ἀναφέρει ἡ Ἀποστολική περικοπή εἶναι συνταρακτικά. Πρῶτος ὁ Ἀβραάμ, ὁ γενάρχης καί πατριάρχης, εἶχε ἀφοσίωση καί πίστη στό Θεό. Μέ αὐτή τή δύναμη ἔγινε μέγας. Ἀπέκτησε ἀνυπολόγιστα πλούτη, χρυσό, ἄργυρο, κοπάδια ζώων. Αὐτά ὅμως δέν τόν ὑποδούλωσαν στήν ὕλη. Πάνω ἀπ΄ ὅλα ποθοῦσε τά ἀγαθά τοῦ οὐρανοῦ. Μετά τόν Ἀβραάμ πολλοί ἀκόμη, ὅπως ὁ Γεδεών, ὁ Βαράκ, ὁ Σαμψών, ὁ Ἰεφθάε, ὁ Δαβίδ, ὁ Σαμουήλ, μέ τή δύναμη τῆς πίστεως κατώρθωσαν μεγάλα ἔργα. Δέν ἐπαρκεῖ ὁ χρόνος γιά νά ἀπαριθμήσει κανείς τούς ἀνθρώπους τῆς πίστεως, οἱ ὁποῖοι μέ τή δύναμή της ἀνέτρεψαν βασίλεια, ἔφραξαν στόματα λεόντων, ἔσβησαν τή δύναμη τῆς φωτιᾶς, διέφυγαν τή σφαγή, ἔγιναν ἰσχυροί στούς πολέμους. Ἄλλοι πάλι λιθοβολήθηκαν, μαστιγώθηκαν, φυλακίστηκαν, πριονίστηκαν, ὑπέστησαν πολλές δοκιμασίες, πλανήθηκαν στίς ἐρημιές, κατώκησαν μέσα στά σπήλαια καί στίς τρύπες τῆς γῆς χάρη τῆς πίστεως στόν ἕνα καί ἀληθινό Θεό. Ἡ πίστη στήν ὑπόσχεση τοῦ Θεοῦ, ὅτι δέν πρόκειται ποτέ νά ἐγκαταλείψει τό λαό του, τούς ἔκανε δυνατούς, νικητές, ἰσχυρούς. Μέχρι θανάτου ἔφθασαν ὁ Ἐλεάζαρος καί οἱ ἑπτά Μακκαβαῖοι. Δέν δέχθηκαν τήν ἀπελευθέρωση πού τούς ἐπρότειναν οἱ βασανιστές ὑπό τόν ὅρο νά ἀρνηθοῦν τό Θεό τους. Φρικτά ἦταν τά βασανιστήρια, οἱ μαστιγώσεις καί οἱ ἐμπαιγμοί τοῦ προφήτου Ἱερεμίου καί τοῦ Μιχαίου. Μέ λιθοβολισμό φονεύθηκε ὁ Ζαχαρίας. Πριονίσθηκε ὁ προφήτης Ἡσαΐας. Σκληρή καί περιπετειώδης ἦταν ἡ ζωή τοῦ προφήτου Ἠλία. Μεγάλες οἱ στερήσεις καί οἱ θλίψεις ὅλων αὐτῶν. Παρά ταῦτα ὅμως δέν εἶδαν νά ἀνοίγουν γι΄ αὐτούς οἱ πύλες τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ γιατί ἡ πρόνοια καί ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἤθελε μαζί μέ ἐμᾶς νά τελειωθοῦν μέσα στό Μυστικό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας.
Ἡ ὁλοκλήρωση τῆς λυτρώσεως ἔγινε μέ τήν ἵδρυση τοῦ μυστηρίου τῆς Ἐκκλησίας. Μέ τήν ἐνανθρώπησή του ὁ Χριστός ἀνέλαβε τή σάρκα τῆς Ἐκκλησίας, τήν ὁποία θέωσε.
Μέσα στήν Ἐκκλησία μαζί μέ τούς Ἁγίους τῆς Παλαιᾶς καί τῆς Καινῆς Διαθήκης βιώνουμε καθημερινά ὅλες τίς ἐπαγγελίες τοῦ Θεοῦ. Στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας ἐνοοῦμε τό τοῦ Ἀποστόλου: «Τά γάρ πάντα δι΄ ἡμᾶς». Ὅταν ἑορτάζουμε τή μνήμη τῶν Προφητῶν αἰσθανόμεθα ὅτι οἱ πύρινοι λόγοι τους ἦταν γιά τήν προετοιμασία τῆς δικῆς μας σωτηρίας. Ὅταν διαβάζουμε τό Ψαλτήρι βλέπουμε στό πρόσωπο τοῦ προφητάνακτα Δαβίδ τίς δικές μας περιπέτειες καί θεωροῦμε τούς πόθους του γιά μετάνοια καί σωτηρία, δικούς μας πόθους. Ὅλοι αὐτοί γιά μᾶς ἐργάσθηκαν χωρίς νά τό γνωρίζουν. Γι΄ αὐτό ἡ τιμή πού τούς ἀπονέμει ἡ Ἐκκλησία εἶναι μεγάλη. Τά λόγια τους διαβάζονται ὅπως τό Εὐαγγέλιο. Οἱ μορφές τους ἁγιογραφοῦνται ὅπως καί τῶν Ἀποστόλων. Περίοπτη θέση καταλαμβάνουν στήν Ἐκκλησία. Ἰσάξια καί ἰσότιμα ἡ Παλαιά καί ἡ Καινή Διαθήκη «τόν ἕνα Δεπότην δορυφοροῦσιν». Στή δόξα τοῦ Χριστοῦ μαζί μέ τούς τρεῖς Ἀποστόλους παραβρέθηκαν καί οἱ δύο Προφῆτες, Μωυσῆς καί Ἠλίας. Καί τώρα καί ἐκεῖνοι ἀνακαινισμένοι ἀπό τό ἀναστάσιμο φῶς εὐφραίνονται κι ἀγάλλονται ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. Ὡς χριστιανοί τοῦ παλαιοῦ Νόμου ἑνωμένοι μ΄ ἐμᾶς «ἀναπαύονται ἐκ τῶν κόπων αὐτῶν» ἕως ὅτου «Κύριος ὁ Θεός τῶν πνευμάτων τῶν προφητῶν» ἔλθει πάλι γιά νά κρίνει τόν κόσμο.
Ἀγαπητοί μου χριστιανοί.
Ὅλη ἡ προετοιμασία ἔγινε γιά τή δική μας σωτηρία. Οἱ προφῆτες καί ὅλα τά ἱερά πρόσωπα τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης κράτησαν ἀναμμένη τή φλόγα τῆς πίστεως γιά νά ἑνωθεῖ μέ τή λάμψη τοῦ ἀστέρος τῆς Βηθλεέμ καί φωτίσει τό δρόμο πρός τήν ταπεινή φάτνη τῶν ἐκπροσώπων τῆς ἀνθρωπότητος. Ἐμεῖς σήμερα τιμοῦμε τή θυσία αὐτῶν τῶν Ἁγίων καί πῶς; Ἤ μήπως ζαλισμένοι ἀπό τήν ταχύτητα τῆς προόδου, στρέφουμε σέ ἄλλα φῶτα τήν προσοχή μας; Ἕνα εἶναι τό φῶς τό ἀληθινό. Αὐτό πού ἄναψε ὁ Θεός στόν παράδεισο μέ τήν περί λυτρώσεως τοῦ ἀνθρώπου ἐπαγγελία του, αὐτό πού κράτησαν μέ πίστη οἱ ἀγωνιστικές μορφές τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, αὐτό πού ἀνέτειλε στή φτωχική φάτνη τῆς Βηθλεέμ, τό φῶς τῆς πίστεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἐκεῖνοι πού στερήθηκαν τήν εὐφροσύνη τῆς λυτρώσεως ἐπί αἰῶνες γιά νά τήν ἀπολαύσουν μαζί μας ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ, μᾶς βεβαιώνουν ὅτι «τό πλήρωμα τῆς θεότητος κατοικεῖ ἐν τῷ Χριστῷ». Μέ αὐτή τήν πίστη νά πορευόμεθα. Αὐτή ἡ πίστη νά μᾶς ἀνακαινίζει. Αὐτή τήν πίστη νά βιώνουμε ὡς ἐμπειρία καί ὡς κοινωνία μέσα στήν Ἐκκλησία μας
Θαυμάσια τά γεγονότα καί τά κατορθώματα τῆς πίστεως. Τά παραδείγματα πού ἀναφέρει ἡ Ἀποστολική περικοπή εἶναι συνταρακτικά. Πρῶτος ὁ Ἀβραάμ, ὁ γενάρχης καί πατριάρχης, εἶχε ἀφοσίωση καί πίστη στό Θεό. Μέ αὐτή τή δύναμη ἔγινε μέγας. Ἀπέκτησε ἀνυπολόγιστα πλούτη, χρυσό, ἄργυρο, κοπάδια ζώων. Αὐτά ὅμως δέν τόν ὑποδούλωσαν στήν ὕλη. Πάνω ἀπ΄ ὅλα ποθοῦσε τά ἀγαθά τοῦ οὐρανοῦ. Μετά τόν Ἀβραάμ πολλοί ἀκόμη, ὅπως ὁ Γεδεών, ὁ Βαράκ, ὁ Σαμψών, ὁ Ἰεφθάε, ὁ Δαβίδ, ὁ Σαμουήλ, μέ τή δύναμη τῆς πίστεως κατώρθωσαν μεγάλα ἔργα. Δέν ἐπαρκεῖ ὁ χρόνος γιά νά ἀπαριθμήσει κανείς τούς ἀνθρώπους τῆς πίστεως, οἱ ὁποῖοι μέ τή δύναμή της ἀνέτρεψαν βασίλεια, ἔφραξαν στόματα λεόντων, ἔσβησαν τή δύναμη τῆς φωτιᾶς, διέφυγαν τή σφαγή, ἔγιναν ἰσχυροί στούς πολέμους. Ἄλλοι πάλι λιθοβολήθηκαν, μαστιγώθηκαν, φυλακίστηκαν, πριονίστηκαν, ὑπέστησαν πολλές δοκιμασίες, πλανήθηκαν στίς ἐρημιές, κατώκησαν μέσα στά σπήλαια καί στίς τρύπες τῆς γῆς χάρη τῆς πίστεως στόν ἕνα καί ἀληθινό Θεό. Ἡ πίστη στήν ὑπόσχεση τοῦ Θεοῦ, ὅτι δέν πρόκειται ποτέ νά ἐγκαταλείψει τό λαό του, τούς ἔκανε δυνατούς, νικητές, ἰσχυρούς. Μέχρι θανάτου ἔφθασαν ὁ Ἐλεάζαρος καί οἱ ἑπτά Μακκαβαῖοι. Δέν δέχθηκαν τήν ἀπελευθέρωση πού τούς ἐπρότειναν οἱ βασανιστές ὑπό τόν ὅρο νά ἀρνηθοῦν τό Θεό τους. Φρικτά ἦταν τά βασανιστήρια, οἱ μαστιγώσεις καί οἱ ἐμπαιγμοί τοῦ προφήτου Ἱερεμίου καί τοῦ Μιχαίου. Μέ λιθοβολισμό φονεύθηκε ὁ Ζαχαρίας. Πριονίσθηκε ὁ προφήτης Ἡσαΐας. Σκληρή καί περιπετειώδης ἦταν ἡ ζωή τοῦ προφήτου Ἠλία. Μεγάλες οἱ στερήσεις καί οἱ θλίψεις ὅλων αὐτῶν. Παρά ταῦτα ὅμως δέν εἶδαν νά ἀνοίγουν γι΄ αὐτούς οἱ πύλες τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ γιατί ἡ πρόνοια καί ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἤθελε μαζί μέ ἐμᾶς νά τελειωθοῦν μέσα στό Μυστικό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας.
Ἡ ὁλοκλήρωση τῆς λυτρώσεως ἔγινε μέ τήν ἵδρυση τοῦ μυστηρίου τῆς Ἐκκλησίας. Μέ τήν ἐνανθρώπησή του ὁ Χριστός ἀνέλαβε τή σάρκα τῆς Ἐκκλησίας, τήν ὁποία θέωσε.
Μέσα στήν Ἐκκλησία μαζί μέ τούς Ἁγίους τῆς Παλαιᾶς καί τῆς Καινῆς Διαθήκης βιώνουμε καθημερινά ὅλες τίς ἐπαγγελίες τοῦ Θεοῦ. Στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας ἐνοοῦμε τό τοῦ Ἀποστόλου: «Τά γάρ πάντα δι΄ ἡμᾶς». Ὅταν ἑορτάζουμε τή μνήμη τῶν Προφητῶν αἰσθανόμεθα ὅτι οἱ πύρινοι λόγοι τους ἦταν γιά τήν προετοιμασία τῆς δικῆς μας σωτηρίας. Ὅταν διαβάζουμε τό Ψαλτήρι βλέπουμε στό πρόσωπο τοῦ προφητάνακτα Δαβίδ τίς δικές μας περιπέτειες καί θεωροῦμε τούς πόθους του γιά μετάνοια καί σωτηρία, δικούς μας πόθους. Ὅλοι αὐτοί γιά μᾶς ἐργάσθηκαν χωρίς νά τό γνωρίζουν. Γι΄ αὐτό ἡ τιμή πού τούς ἀπονέμει ἡ Ἐκκλησία εἶναι μεγάλη. Τά λόγια τους διαβάζονται ὅπως τό Εὐαγγέλιο. Οἱ μορφές τους ἁγιογραφοῦνται ὅπως καί τῶν Ἀποστόλων. Περίοπτη θέση καταλαμβάνουν στήν Ἐκκλησία. Ἰσάξια καί ἰσότιμα ἡ Παλαιά καί ἡ Καινή Διαθήκη «τόν ἕνα Δεπότην δορυφοροῦσιν». Στή δόξα τοῦ Χριστοῦ μαζί μέ τούς τρεῖς Ἀποστόλους παραβρέθηκαν καί οἱ δύο Προφῆτες, Μωυσῆς καί Ἠλίας. Καί τώρα καί ἐκεῖνοι ἀνακαινισμένοι ἀπό τό ἀναστάσιμο φῶς εὐφραίνονται κι ἀγάλλονται ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. Ὡς χριστιανοί τοῦ παλαιοῦ Νόμου ἑνωμένοι μ΄ ἐμᾶς «ἀναπαύονται ἐκ τῶν κόπων αὐτῶν» ἕως ὅτου «Κύριος ὁ Θεός τῶν πνευμάτων τῶν προφητῶν» ἔλθει πάλι γιά νά κρίνει τόν κόσμο.
Ἀγαπητοί μου χριστιανοί.
Ὅλη ἡ προετοιμασία ἔγινε γιά τή δική μας σωτηρία. Οἱ προφῆτες καί ὅλα τά ἱερά πρόσωπα τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης κράτησαν ἀναμμένη τή φλόγα τῆς πίστεως γιά νά ἑνωθεῖ μέ τή λάμψη τοῦ ἀστέρος τῆς Βηθλεέμ καί φωτίσει τό δρόμο πρός τήν ταπεινή φάτνη τῶν ἐκπροσώπων τῆς ἀνθρωπότητος. Ἐμεῖς σήμερα τιμοῦμε τή θυσία αὐτῶν τῶν Ἁγίων καί πῶς; Ἤ μήπως ζαλισμένοι ἀπό τήν ταχύτητα τῆς προόδου, στρέφουμε σέ ἄλλα φῶτα τήν προσοχή μας; Ἕνα εἶναι τό φῶς τό ἀληθινό. Αὐτό πού ἄναψε ὁ Θεός στόν παράδεισο μέ τήν περί λυτρώσεως τοῦ ἀνθρώπου ἐπαγγελία του, αὐτό πού κράτησαν μέ πίστη οἱ ἀγωνιστικές μορφές τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, αὐτό πού ἀνέτειλε στή φτωχική φάτνη τῆς Βηθλεέμ, τό φῶς τῆς πίστεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἐκεῖνοι πού στερήθηκαν τήν εὐφροσύνη τῆς λυτρώσεως ἐπί αἰῶνες γιά νά τήν ἀπολαύσουν μαζί μας ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ, μᾶς βεβαιώνουν ὅτι «τό πλήρωμα τῆς θεότητος κατοικεῖ ἐν τῷ Χριστῷ». Μέ αὐτή τήν πίστη νά πορευόμεθα. Αὐτή ἡ πίστη νά μᾶς ἀνακαινίζει. Αὐτή τήν πίστη νά βιώνουμε ὡς ἐμπειρία καί ὡς κοινωνία μέσα στήν Ἐκκλησία μας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά