πηγή
Προβληματισμὸς ἑνὸς Ὀρθοδόξου
Θὰ μοῦ νὰ καταθέσω κάποιες σκέψεις μου, καρπὸ τῆς ἀγωνίας μου γιὰ τὴν πορεία τῶν ἐκκλησιαστικῶν μας πραγμάτων, μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι θὰ ὠφεληθοῦν ἀπὸ τὸν δικό μου προβληματισμὸ καὶ ἄλλοι ἀδελφοί μας, ἀνα γνῶστες τῆς ἔγκριτης Ἐφημερίδος σας.
Οἱ ἀγωνιζόμενοι, μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ, παραδοσιακοὶ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ αἰσθανόμαστε ὡς ὁμολογητὲς καὶ θύματα μιᾶς σὲ πολλὰ σφαλλομένης ἐκκλησιαστικῆς Ἡγεσίας καὶ προσευχόμεθα ἀδιάκοπα γιὰ τὴν κατὰ Χριστὸν πορεία της. Διαπράττουμε ὅμως ἕνα μεθοδολογικὸ σφάλμα. Ρίπτουμε τὸ βάρος τοῦ ἀγῶνος μας στὴν αἵρεση καὶ τοὺς αἱρετικούς, τοὺς ὁποίους ἡ θεολογία τῶν Ἁγίων μας Πατέρων καὶ ἡ κανονικὴ τάξη τῆς Ἐκκλησίας, ἔχει ἀπὸ αἰῶνες μὲ ἀναθέματα διαχρονικῆς ἰσχύος ἐκβάλλει ἀπὸ τοὺς κόλπους της καὶ οἱ ὁποῖοι, γι᾽ αὐτὸ τὸν λόγον μικρὸ κακὸ μποροῦν νὰ μᾶς προξενήσουν...
Μᾶλλον, εἶναι ἀνάγκη ν᾽ ἀσχοληθοῦμε περισσότερο μὲ τοὺς Ποιμένες (Ὀρθ/ξους) ἐκείνους, ποὺ συμμαχοῦντες μὲ τὴν αἵρεση καὶ πλάνη
καὶ χαρακτηρίζοντάς την ὡς ἐκκλησία (παπικοὺς δηλαδὴ καὶ προτεστάντες), οἱ ὁποῖοι συμπεριφέρονται ὡς «λύκοι βαρεῖς» μέσα στὴν ὀρθόδοξη χριστιανικὴ οἰκογένεια. Αὐτοὶ εἶναι ὁ ἀληθινὸς κίνδυνος, διότι παραπλανοῦν τοὺς πιστοὺς καὶ τοὺς ὁδηγοῦν στὴν ταύτιση μὲ τὴν πλάνη καὶ τὸν πνευματικὸ ὄλεθρο...
Οἱ αἱρετίζοντες Οἰκουμενιστὲς Θεολόγοι καὶ Ἱεράρχες φθάνουν σὲ σημεῖο νὰ παρασιτοῦνστὸ ἐκκλησιαστικὸ σῶμα, ἐκτελώντας ἔργο διαβρωτικὸ κατὰ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ τῶν τέκτων της, καὶ τοῦτο, διότι ὄχι μόνο δὲν σέβονται, ἀλλὰ στὴν πράξηἀπορρίπτουν τὴν μοναδικότητα καὶ ἀποκλειστικότητα τῆς Ὀρθοδοξίας μας στὴσωτηρία τοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ κόσμου. Εἶναι λοιπόν, ἀνάγκη ὅλοι νὰ συνειδητοποιήσουμε αὐτὸν τὸν κίνδυνο καὶ νὰ μὴ παρασυρόμεθα ἀπὸ ποιμένες, ποὺ ἔχουν λησμονήσει τὴν ἀποστολή τους καὶ μεταβάλλονται σ᾽ ἐχθροὺς τοῦ ποιμνίου τους...
Εἶναι χρέος πλέον τῶν λογικῶν προβάτων τῆς Τοῦ Χριστοῦ ποίμνης νὰ νουθετήσουμε αὐτοὺς τοὺς Ἱεράρχες μας, μὲ τὴν προσευχὴ καὶ τὸν ἀγώνα μας, ἀντίσταση καλύτερα στὶς ἀντιπατερικὲς ἐνέργειές τους, καὶ ἀντὶ νὰ παρασυρόμεθα ἀπὸ τοὺς οἰκουμενιστές, νὰ τοὺς βοηθήσουμε νὰ μείνουν ἑδραῖοι στὰ θεμέλια τῆς ἀποστολικοπατερικῆς παραδόσεώς μας. Ἔχω δὲ τὴν τιμή, νὰ εἶμαι ἕνας ἐκ τῶν πιστῶν, ποὺ ὑπογράψαμε τὸ 2009 τὴν «Ὁμολογία Πίστεως κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ». Σ᾽ αὐτὸ τὸ «ἱστορικὸ – θεολογικὸ» κείμενο, ὅπως ἔχει χαρακτηρισθεῖ ἀπὸ πολλούς, κληρικούς, μοναχοὺς καὶ θεολόγους, ὁριοθετήθηκε ἡ πίστη μας κατὰ τὸν ἀκριβέστερο τρόπο. Ἀπεδείχθη λοιπόν, γιὰ μία ἀκόμη φορὰ ὅτι οἱ αἱρετικοί, Παπικοὶ καὶ Προτεστάντες, εἶναι ἀποδεδειγμένα ἐκτὸς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ καὶ οἱ αἱρετίζοντες ποιμένες μας εἶναι μὲν ἀκόμη ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας, ἀφοῦ δὲν ἔχουν συνοδικὰ καταδικασθεῖ, ἀλλὰ προκαλοῦν, ἀναπτύσσοντας τὸν ρόλο ζιζανίων, ποὺ μόνο κακὸ μποροῦν νὰ προκαλέσουν. Κηρύσσοντας ὅμως αὐτοί, ἀντορθόδοξα καὶ ἀντιπατερικά, ὅπως ἐλέχθη στὴν ἐν λόγῳ «Ὁμολογία» «…θέτουν ἑαυτοὺς ἐκτὸς Ἐκκλησίας…», ἔξω δηλαδὴ ἀπὸ τὴν ζωογόνο Ἀλήθειά της. Μὲ τὴν πλάνη τους δ᾽ αὐτή, νοθεύουν τὸ σωτήριο μήνυμά της, βλάπτοντας πολλὲς φορὲς ἀνεπανόρθωτα τὰ ἐμπιστευμένα σ᾽ αὐτοὺς πνευματικά τους τέκνα...
Εἶμαι ὡς ἐκ τούτου ἀπολύτως βέβαιος, ὅτι λόγῳ τῶν ἐξελίξεων τοῦ οἰκουμενιστικοῦ διαλόγου χρειαζόμεθα μία ἀνανέωση τοῦ μηνύματος τῆς «Ὁμολογίας Πίστεως», μὲ μία συλλογικότερη συμμετοχὴ στὸ μήνυμα, ποὺ ἐκπέμπει μὲ τὴν ὑπογραφή της ἀπὸ ὅλο τὸ ἀγωνιζόμενο ποίμνιο, γιὰ τὴν ἔκφραση τῆς ἀντίθεσής μας στὰ ὅσα τεκταίνονται δυστυχῶς εἰς βάρος τῆς Ἐκκλησίας μας.
Ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρά, πιστεύω ὅτι ἡ ἀντίστασή μας αὐτὴ τὴν στιγμὴ δὲν εἶναι, ὅπως ἀπὸ κάποιους ἀδελφοὺς τονίζεται, ἡ «ἀποτείχισις» ἀπὸ τοὺς αἱρετίζοντες Ἱεράρχες, ἀλλὰ ἡ «ἀπομόνωσή» τους, ὥστε μέσα στὴν μοναξιὰ τῆς ἐγκαταλείψεώς τους ἀπὸ τὸ θλιβόμενο ποίμνιό τους, νὰ μπορέσουν νὰ συναισθανθοῦν τὴν ἐσφαλμένη ὁδό, ποὺ ἀκολουθοῦν...
Εὔχομαι ὁ Χριστὸς καὶ Κύριός μας, ποὺ ἐσαρκώθη "δι᾽ ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν", νὰ φωτίζει τοὺς Ποιμένας μας, ὥστε νὰ εἶναι ἀληθινοὶ «δοῦλοι καὶ διάκονοί» Του, γιὰ νὰ προΐστανται Ὀρθόδοξα καὶ νὰ μᾶς καθοδηγοῦν σωστὰ στὴν «Ἀλήθεια
τῆς πίστεως τῶν Ἁγίων Πατέρων μας καὶ τοῦ Ἑλληνορθοδόξου πολιτισμοῦ μας», ἀλλὰ καὶ ὅλους ἐμᾶς, γιὰ νὰ εἴμεθα ζωντανὰ μέλη τοῦ Σώματός Του κι ἑνωμένοι μὲ τοὺς γνησίους ποιμένες μας...
Μὲ τιμή,
Κων/νος Σταυρινίδης
Από τη στήλη «Επιστολαί αναγνωστών» του Ορθοδόξου Τύπου, 11/1/2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά