Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Σάββατο, Απριλίου 13, 2013

ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΚΑΙ ΕΝΟΡΑΣΕΙΣ. ΓΕΡΩΝ ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΗΣ (2006) ΑΥΤΟ ΤΟ ΌΝΤΩΣ ΠΡΟΦΗΤΙΚΟ ΚΑΙ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΑΡΘΡΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΤΥΠΟ ΣΤΙΣ 23/11/2001





Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, μεταξύ άλλων, λέγει ότι «οι Μοναχοί είναι οι κήρυκες της ερχόμενης Βασιλείας, οι προφήται της Καινής Διαθήκης». Την φράσι αύτη μου θύμισαν κάποιες συζητήσεις, πού είχα τελευταίως με τρεις φίλους ησυχαστές, πού και οι τρεις, ωσάν από προφητική διαίσθηση, ίσχυρίζοντο για την επέλευση απίθανων εθνικών καταστάσεων.


Και ποιες καταστάσεις είναι αυτές; Ότι, τάχα, ή Ελλάς, σταδιακώς, δεν θα συρρικνωθεί μεν εδαφικός, άλλα θα κατακτηθεί εκ των ένδον από το Ισλάμ! Και στήριζαν τον ισχυρισμό των στις ηλεγμένες πληροφορίες, όπως έλεγαν, πού τούς μετέδιδαν παλαιοί φίλοι τους κορυφαίων πολιτικών θέσεων, πού τούς έπεσκέπτοντο στην Έρημο του Άθωνας ή τούς έγραφαν.


Και στην ερώτηση μου: Ό Θεός θα επιτρέψει την αντικατάσταση της αγίας Εκκλησίας Του, πού «έπεριποιήσατο τω Ιδίω Αίματι», με τον σκοτεινό και δαιμονικό μουσουλμανισμό μέσα στην τοπική Ορθοδοξία της Ελλάδος; Μου απήντησαν με ένα στόμα ότι, ό Θεός θα το επιτρέψει εξ αφορμής της εκτεταμένης αμαρτίας. Και ανεφέρθησαν στους Βυζαντινούς Ρωμιούς, πού δεν μετανοούσαν.
Και όταν πάλιν τούς ρώτησα πώς θα συμβεί αυτό και πότε και τί θα γίνουν οι Έλληνες, απήντησαν, ότι ήδη ενεργείται ή άλωσις με τα 2-3 εκατομμύρια των μωαμεθανών, πού ονομάζονται μετανάστες, και πού θα στερεώνονται σταδιακώς με την Ελληνική ιθαγένεια, πού θα τούς χορηγεί ευχαρίστως το Κράτος, δηλαδή ή άθεη κυβέρνησης. Οι δέ Έλληνες βαθμιαίως θα γίνουν μειονότης, έως ότου θα μείνουν ελάχιστοι Χριστιανοί ως... δείγμα.


Μη άπορης, πάτερ  Θεόκλητε, έσπευσαν να εξηγήσουν, αυτήν την τραγωδία του λαού μας. Πολλοί θα αποδεχτούν τον μουσουλμανισμό αβιάστως. Άλλοι, με κάποιαν βία ποικίλης μορφής. Και άλλοι «Χριστιανοί» θα μεταναστεύσουν σε «Χριστιανικές» χώρες, μη δυνάμενοι να συμβιώσουν με τούς βαρβάρους αυτούς, πού τους χρησιμοποιεί ό Θεός ως μέσον παιδαγωγίας, όπως ανά τούς αιώνας ενεργούσε στους Ισραηλίτες και στους Χριστιανούς, πού δεν μετανοούσαν για τις αμαρτίες τους. Παράδειγμα ό Κατακλυσμός, τα Σόδομα, ό Ελληνισμός της Ανατολής, το Βυζάντιο.


Αυτά όλα με είχαν συντρίψει ψυχικώς και σκεφτόμουνα, τάχα θα επιτρέψει ό Θεός αυτήν την ασύλληπτο συμφορά; Επακολούθησε σιωπή για αρκετή ώρα. Στην συνέχεια, έθεσα το ερώτημα: Πατέρες άγιοι και αδελφοί, φαντάζεσθε σεις, πώς θα άνεχθή ό Κύριος τις μουσουλμανικές δαιμονικές θυσίες, αντί των Ορθοδόξων θυσιαστηρίων; Τότε ένας ησυχαστής μου υπενθύμισε την περίπτωση του ασκητού πού, μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλης, είδε πάνω στην αγία Πρόθεσι ερειπωμένου Ναού, μία γουρούνα με τα νεογνά της και άρχισε να κλαίει και να οδύρεται. Τότε ενεφανίσθη Άγγελος Κυρίου και του είπε: «Άββά, τί κλαίεις; Γνωρίζεις ότι, αυτό που είδες, είναι πιο ενάρετο στον Κύριον από την αναξιότητα των ιερέων, πού λειτουργούσαν;» Και ό Άγγελος έγένετο άφαντος.


Ή συζήτησις κράτησε περισσότερο από δύο ώρες, οπότε οι ησυχαστές αναχώρησαν και μου τόνισαν να ευχαριστώ τον Κύριον για όσα επιτρέπει να γίνονται εξ αγάπης και για την σωτηρία των ψυχών. Και να μη παρασύρομαι συναισθηματικώς από την επιφάνεια των γεγονότων, αλλά να εισδύω στην ουσία των, αφού είναι δεδομένο, ότι «ό Θεός αγάπη εστί».
Κι έμεινα μόνος...


Μέσα στον συγκλονισμό μου για την τραγωδία του λαού μας, τον κλαυθμό και τους στεναγμούς μου προς τον πανυπερεύσπλαγχνον Θεόν, άρχισα να μελετώ όσα είπαν με βεβαιότητα οι όσιοι εκείνοι ερημίτες και άνθρωποι του Θεού και να αναλύω λογικώς τους ισχυρισμούς τους. Παρ' ότι καμιά ανησυχούσα φωνή δεν ακούεται, όμως, κάποια σποραδικά δημοσιεύματα προ μηνών στον γρηγορούντα «Ορθόδοξο Τύπον» ήρχοντο να επαληθεύσουν σχεδόν τους ισχυρισμούς των φίλων μου ησυχαστών. Και μάλιστα κάποια δημοσιεύματα των τελευταίων ημερών, πάλιν στον «Ο.Τ.» από σώφρονες Χριστιανούς, θεολόγους και συγγραφείς, οι όποιοι με πειστικά επιχειρήματα κατέληγαν στα ίδια συμπεράσματα, πού έβασίζοντο σε αντικειμενικά στατιστικά στοιχεία.


Αλλά το σκάνδαλο  ευρίσκεται στην σκοπήν των κοινής πληροφορήσεως μέσων, των λεγομένων μαζικής ενημερώσεως. Όμως, όσον και αν φαίνεται περίεργη ή βαθειά σιγή επί ενός βοώντος εθνικού κινδύνου, το φαινόμενο δεν είναι ανεξήγητο. Πρόκειται περί σχεδόν καθολικής πωρώσεως των συνειδήσεων. Και είναι ιστορικώς αποδεδειγμένο, ότι όταν ή αμαρτία καθολικοποιήται, γενικεύεται, ακολουθεί, δίκην συνδρόμου, ή άγνοια του κακού.

Ίδου ή άπόδειξις: Όταν ό Θεός είχεν αποφασίσει τον Κατακλυσμό, με το αίτιολογικόν «Ου μη καταμείνη το πνεύμα μου εις τους ανθρώπους τούτους, δια το είναι αυτούς σάρκας», έδωκεν εντολή στον δίκαιον Νώε να κατασκευάσει την Κιβωτό. Είργάζοντο οι τεχνίτες επί ένα χρόνο. Βλέποντες οι άπονεκρωθέντες αμαρτωλοί την κατασκευαζόμενη Κιβωτό και τον σκοπό, πληροφορούμενοι, έλεγαν: και τί κάνουμε ώστε να πνίγουμε; Και όταν οι Άγγελοι είπαν στον δίκαιον Λώτ να ειδοποίηση τους συγγενείς του, διότι θα έριχναν φωτιά να κάψουν τα Σόδομα, όλη την Πεντάπολιν, οι συγγενείς του γελούσαν με τον γέροντα-και τί κάνουμε, ώστε να μας κάψει ό Θεός;


Το ίδιο συμβαίνει και τώρα, σε κάποιο μέτρο-το σύνδρομο της πωρώσεως. Καμία εφημερίδα δεν έγραψε για τον εθνικό κίνδυνο με εξαίρεση την πολύτιμη Ορθόδοξη έπαλξη, τον «Ορθόδοξο Τύπον», που, και μόνον διότι από ένα χρόνο σχεδόν σαλπίζει, το σάλπισμα της μετανοίας, αξίζει τον έπαινο της Εκκλησίας και την εκ Θεού δικαία μισθαποδοσία. Οι απόψεις και οι απελπιστικές ενοράσεις των αγίων εκείνων ερημιτών, όσον και αν δεν είναι αποδεικτικές, δεν στερούνται, όμως, σε κάποιον βαθμό, πειστικότητος, διότι βασίζονται σε απτά δεδομένα, ένα των οποίων είναι οι ενεργούμενες αμαρτίες αγνοουμένης της μετανοίας, σ' όλη την Ελλάδα, παρά τις ελάχιστες νησίδες Χριστιανικής ζωής και ηθικής αντιστάσεως.


Δεύτερον ότι, ό προφητικός λόγος «άμαρτίαι, έθνη έλαττονούσι», έχει πολλάκις έπαληθευθή. Τρίτον, στην δραστηριότητα της αμαρτίας, περιλαμβάνονται και οι ένα εκατομμύριο εκτρώσεις κάθε τριετία. Οι υπερτερούντες θάνατοι των γεννήσεων. Ναρκωτικά και άλλες ηθικές πληγές. Και τέλος, το κυριότερο, είναι τα τρία σχεδόν εκατομμύρια των νομιμοποιουμένων μουσουλμάνων, που αυξάνονται και πληθύνονται με ταχύτατους ρυθμούς, ένα φαινόμενο, που ερμηνεύει και τις απόψεις των ησυχαστών, των μουσουλμάνων ενεργούντων ως οργάνων ασυνειδήτων του Θεού.


Όπως επίσης ασυνείδητα όργανα, όχι ανεύθυνα, βεβαίως είναι οι άθεοι κυβερνήτες μας, πού υποδέχονται τους δεδηλωμένους εχθρούς του Έθνους μας, για να μη κατηγορηθούν, τάχα, ως ρατσιστές ή εθνικιστές. Αύτη ή καραμέλα έχει πολλή πέραση στην εποχή μας, μεταξύ των επιπόλαιων και άθεων, πού γίνονται καταγέλαστοι με τις παραδοξολογίες των. Παράδειγμα, «το άλβανάκι» πέρυσι και τώρα ή γερμανιδούλα του Βόλου, πού αν είναι διαποτισμένοι, ό πρώτος από τον αλβανικό ανθελληνικό σωβινισμό και ή δεύτερη πιστεύει στο γερμανικό «ούμπερ άλλες» τότε στα χέρια των το  Έλληνοχριστιανικόν σύμβολο, ή γαλανόλευκη με Σταυρόν, είναι τιμωρία, δεν είναι τιμή! Είναι αντίφασης.


Τώρα το πρόβλημα, το παμπρόβλημα, είναι ή άλλοτρίωσις του Ελλαδικού χώρου, κατά παραχώρηση Θεού, για την αμετανοησία των πιστών. Όποτε αβιάστως ανακύπτει ή ύποχρέωσις της ποιμαινούσης Εκκλησίας να κηρύξη μετάνοια στον λαό.
Αλλιώς; «Εάν μη μετανοείτε, πάντες ωσαύτως απολείσθε»! (Λουκ 13:3). Το γάρ στόμα Κυρίου έλάλησε ταύτα!      

BIB. ORTHODOX HERITAGE. VOL 11 ISSUE 03/04

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...