Αδυναμία Αποστόλων, δύναμη Χριστού του Αρχιμ.Χρυσόστομου Χρυσόπουλου,

Άλλη μια φορά πρόβλημα νέου ανθρώπου απασχολεί  τον Κύριο και γεμάτος συμπόνια έρχεται και προσφέρει θεραπεία.  Το θαύμα αποδεικνύει την  αγάπη Του. Τα λόγια Του  δείχνουν την αγανάκτησή Του.  Βλέπει  την απιστία του γένους μας. Το ερώτημα «μέχρι πότε θα είμαι μαζί σας;»  σφραγίζει την αντίδρασή Του.

Ο πατέρας  του δαιμονιζομένου  έχει πρώτος απελπιστεί  από το χρόνιο πρόβλημα  του παιδιού του και τώρα απελπίζεται πιο έντονα,  όταν βλέπει την αδυναμία των μαθητών του Χριστού. Εκεί  είχε τις ελπίδες του. Δεν βρήκε όμως  την επιθυμητή ανταπόκριση,  την ίαση.

Σε ανάλογες περιπτώσεις ο Κύριος ήταν η πρώτη και άμεση επιλογή. Εδώ οι μαθητές Του στα μάτια του βασανισμένου  πατέρα φαίνονται  ως σίγουρα  ικανοί να αλλάξουν την κακή σχέση του νεαρού με τον περίγυρό του. Είχε γίνει σημείο κακής αναφοράς. Η θάλασσα  και η φωτιά ήταν οι «φίλοι»  του.  Η εκεί  βουτιά  του ήταν λύση στο αδιέξοδο που τα πονηρά  δαιμόνια τον οδηγούσαν.

Μια προσευχή,  παρ’ όλα αυτά,  είναι αρκετή για ν’ αλλάξει  την κατάσταση, η απελπισία να παραχωρήσει την θέση της στη χαρά για το θαύμα. Με λίγες  κουβέντες  που θα εκστομίσει ο Ιησούς  θα μας λυτρώσει.  Η ομολογία  της δικής μας πίστης γίνεται η πόρτα  για να περάσουμε στον κόσμο  των υγιών σωματικά και πνευματικά ατόμων.  Η πίστη που θα δείξουμε  θα μας κάνει συγκάτοικους  ανθρώπων λογικών  και όχι υποχείρια  δαιμόνων  με παρενέργειες βλαβερές  σε προσωπικό και κοινωνικό  επίπεδο.

Ο πατέρας είχε  ένα παράπονο,  πήγε στους μαθητές Του και εκείνοι δεν κατάφεραν  το ποθητό. Το ίδιο συμβαίνει και μ’ εμάς.  Τις πληγές σώματος  ή ψυχής,  τα προβλήματα της καθημερινότητάς μας,  θέλουμε μεν  να τα λύσουμε αλλά  όμως με οποιονδήποτε  τρόπο.  Γι’ αυτό και  απογοητευόμαστε. Η συνεργασία μας  με ακατάλληλα  άτομα  φέρνει αποτυχία.  Το ανεκπλήρωτο αίτημα διαιωνίζεται, χειροτερεύει  το πρόβλημα.  Αν προστρέχαμε  έγκαιρα και μόνον στον Θεό, τότε δεν  θα φερόμασταν επιπόλαια και σίγουρα  θα κερδίζαμε. Θα βλέπαμε επιτέλους το χέρι που απλώνεται  μπροστά μας  για να μας  απαλλάξει από δαιμόνια  πολλά και διάφορα.  Στοιχείο  αναγνώρισης  είναι οι πληγές  από τον Σταυρό. Εκείνος μόνο  θα μπορούσε  να σταυρωθεί  για την σωτήρια θεραπεία  των παιδιών Του και να χαρίσει την απαλλαγή από ασθένειες.

  Οι περισσότεροι γύρω μας  ζητούν ανταλλάγματα,  πολλά και μεγάλα,  για να μας εξυπηρετήσουν.  Πουθενά και κανένας δεν λέει ότι με λίγα λόγια και μικρές κινήσεις  θα  πετύχουμε  απείρως  πολλαπλάσια  απ’ ότι ζητήσαμε. Η αγάπη  του Χριστού δεν ζητά  τίποτα περισσότερο  από την πίστη. Όταν  διαπιστώσει την ύπαρξη της  ή  όταν  ακούσει την ομολογία της,  δεν  αρνείται το θαύμα Του.

  Ο Χριστός  έρχεται  όχι για να διδάξει απλά  και μόνο. Δεν κάνει άμβωνα κάθε  πόλη και γειτονιά  του τόπου του για άσκηση μονολόγου.  Προχωρεί παραπέρα, δίνει τον λόγο  και στον άλλο, τον ρωτά  και αποφασίζει.  Ο νέος της  ευαγγελικής περικοπής  ομολόγησε  την πίστη του και θεραπεύτηκε. Σπάραξε  και έφυγε  το δαιμόνιο.  Η  ομολογία  έφερε  την θεραπεία και εκείνη  την κοινωνικότητα.