Στὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα, ἀδελφοί μου, ὀφείλουμε νὰ σταθοῦμε σὲδύο ἄκρως ἀποκαλυπτικὰ καὶ θεολογικὰ σημεῖα, τὰ ὁποῖα ἀποστομώνουν τοὺς αἱρετικοὺς χιλιαστὲς ποὺ ἀρνοῦνται τὴν θεότητα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ καὶγενικῶς ὅσους αἱρετικοὺς καὶ ὀρθοδόξους τάχα στὸ ὄνομα τῆς ἀγάπηςἀμβλύνουν τὶς ἀμφοτέρωθεν δογματικὲς καὶ ἐκκλησιολογικὲς διαφορές.
Λέγει ὁ Κύριός μας: «Καὶ νῦν δόξασόν Με, Σὺ Πάτερ, παρὰ Σεαυτῷ τῇ δόξῃ, ᾗεἶχον παρὰ Σοί πρὸ τοῦ τὸν κόσμον εἶναι». Δηλαδὴ «Τώρα δόξασέ Με Ἐσύ, Πατέρα Μου, μὲ τὴν δόξα ποὺ εἶχα κοντά Σου προτοῦ νὰ δημιουργηθῇ ὁ κόσμος».Ὁ ἴδιος ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ὁμολογεῖ ὅτι ὕπάρχει πρὶν τὴν δημιουργία τοῦ κτιστοῦκόσμου, πρὶν ἀκόμη καὶ ἀπὸ τοὺς κτιστοὺς ἀγγέλους. Ὑπάρχουν ὅμως καὶσήμερα πολλοὶ ἀνόητοι καὶ ἀσεβεῖς, ποὺ λένε ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς δὲν ἀνέφερε ποτὲ πὼς εἶναι ὁ Θεός. Τὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα διαψεύδει αὐτοὺς καὶτοὺς ὁμοίους τους, αἱρετικοὺς τοῦ τετάρτου αἰῶνος. Τὰ λόγια τοῦ Κυρίου μαςἀποδεικνύουν περίτρανα ὅτι εἶχε πλήρη συνείδηση τοῦ ποιός ἦταν καὶ ποιό ἦταν τὸ ἔργο ποὺ ἔπρεπε νὰ ἐπιτελέσῃ γιὰ τὴν σωτηρία μας, ἀποδεικνύουν ὅτι ὁἸησοῦς Χριστὸς εἶναι ὁ συνάναρχος μὲ τὸν Θεὸ Πατέρα Θεὸς Λόγος, ποὺβρισκόταν κοντά Του πρὶν καὶ κατὰ τὴν δημιουργία τοῦ κόσμου, συνδημιουργὸς μὲ Ἐκεῖνον καὶ μὲ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Αὐτὸ ἀποδεικνύεται καὶ λίγο παρακάτω, στὴφράση «ἵνα ὦσιν ἕν, καθὼς ἡμεῖς», δηλαδὴ «γιὰ νὰ εἶναι ἕνα (δηλαδὴ ἑνωμένοι),ὅπως κι Ἐμεῖς».
Ἂν ὁ Χριστὸς ἦταν ἕνας ἄνθρωπος ἁπλός, ἕνας καλὸς κοινωνικὸς διδάσκαλοςἢ ἱδρυτὴς μιᾶς καινούριας θρησκείας καὶ τίποτε περισσότερο, τότε πῶς θὰ ἦταν δυνατὸν νὰ ἰσχυρίζεται ὅτι εἶναι ἕνα μὲ τὸν Θεὸ Πατέρα, ὅτι προϋπάρχει τῆς δημιουργίας καὶ ὅτι ὅλα ὅσα ἀνήκουν στὸν Πατέρα εἶναι καὶ δικά Του; Ἢ θὰἔπρεπε νὰ εἶναι ἀσεβὴς ἢ τρελός, ὥστε νὰ ξεστομίσῃ τέτοια λόγια! Ἀλλ’ ἀπάγετε,ἀδελφοί μου, τῆς βλασφημίας! Φεύγετε μακρυὰ ἀπὸ τέτοιες ἀνόητες ὑποθέσεις. ὉΧριστὸς εἶναι ὁ αἰώνιος Θεός, ὁ ἀληθινὸς καὶ ταπεινὸς Θεός, ποὺ ἔγινε ἄνθρωπος γιὰ χάρη μας, ἐπειδὴ ἡ ἀνθρωπότητα δὲν εἶχε τὴ δυνατότητα νὰ σωθῇ ἀπὸ μόνη της. Διότι, ἐὰν δὲν εἶναι Θεὸς ὁ Χριστός, ἀλλὰ ἄνθρωπος ὑποταγμένος κι Αὐτὸς στὴ φθορὰ τῶν ὄντων, τότε πῶς μπορεῖ νὰ μᾶς σώσῃ; Μία τέτοια θεώρησηὁδηγεῖ τὰ πάντα στὴν ματαιότητα. «Ἐὰν ὁ Χριστὸς δὲν ἀναστήθηκε, τότε εἶναι μάταιη ἡ πίστη μας», λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Ἐὰν ὁ Χριστὸς δὲν εἶναι Θεός, τότε αὐτὴ ἡ πίστη εἶναι δυὸ φορὲς μάταιη.
Ἀλλὰ καὶ πάλι ἡ φράση «ἵνα ὦσιν ἕν, καθὼς ἡμεῖς» ἀποτελεῖ μέτρο ὀρθόδοξηςἐκκλησιολογίας, ἀφοῦ ἡ ἑνότητα τῆς οὐσίας τῶν τριαδικῶν προσώπων εἶναι καὶἑνότητα θελήσεως. Ὑπάρχει, ἀδελφοί μου, στὸν Πατέρα καὶ στὸν Υἱὸ καὶ στὸἍγιο Πνεῦμα μία βουλή, μία θέληση, μία ἀπόφαση, μία, ἂς τὸ ποῦμε ἔτσι, γνώμη. Δὲν εἶναι δυνατὸν ἄλλα νὰ θέλῃ ὁ Πατὴρ καὶ ἄλλα νὰ θέλουν ὁ Υἱὸς καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Θὰ πῇ κάποιος: «Καλά, ἐντάξει! Ἀλλὰ αὐτὰ τί μᾶς νοιάζουν καὶ γιατί τόση ἐπιμονὴ στὸ νὰ γνωρίζουμε τόσο βαθεῖες θεολογικὲς ἀλήθειες περὶ Θεοῦ;».
Ἔχει μεγάλη σημασία, ἀγαπητοί μου, τὸ θέμα αὐτό, διότι ἀπὸ κάτι τέτοιες λεπτομέρειες διασφαλίζεται τὸ ὀρθόδοξο πλήρωμα. Σήμερα ὑπάρχουν χριστιανοὶποὺ πιστεύουν λανθασμένα πὼς ἡ Ἐκκλησία ποὺ ἵδρυσε ὁ Χριστὸς ὁμοιάζει μὲδέντρο ἀποτελούμενο ἀπὸ πολλὰ κλαδιά, τὴν Ὀρθοδοξία, τὸν παπισμό, τὶςἑκατοντάδες προτεσταντικὲς παραφυάδες, ὄτι δηλαδὴ καμία ἀπὸ αὐτὲς τὶςὁμολογίες δὲν κατέχει τὴν ἀλήθεια, ἀλλὰ ὅλες μαζὶ ἀποτελοῦν τὸ Σῶμα τοῦΧριστοῦ, τὴν Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία. Ὄμως ἡ ἄποψη αὐτὴ δὲν εἶναι ἁπλῶς λανθασμένη, εἶναι καὶ δαιμονική, ἂν ἀναλογιστοῦμε μάλιστα καὶ τὴν μεγάλη παγίδα τοῦ ἑωσφορικοῦ οἰκουμενισμοῦ, ποὺ ἐπιδιώκειἄμβλυνση τῶν θεολογικῶν διαφορῶν, ἰσοπέδωση τῶν δογματικῶν ἀληθειῶν καὶἕνωση ὅλων τῶν χριστιανῶν στὸ ὄνομα τῆς ἀγάπης καὶ ὄχι τῆς ἀληθείας.
Εἶναι ὅμως ποτὲ δυνατὸν νὰ ὑπάρξῃ ἑνότητα κατὰ τὸ τριαδικὸ πρότυπο, ὅτανὑπάρχῃ διαφορὰ στὸν τρόπο ποὺ ἀντιλαμβάνεται κάθε ὁμολογία τὴν ἀλήθεια;ὅταν ἄλλα πιστεύουν καὶ θέλουν οἱ ὀρθόδοξοι καὶ ἄλλα πιστεύουν καὶ θέλουν οἱλοιποὶ χριστιανοί; ὅταν οἱ πρῶτοι ὁμολογοῦν ὅτι ἡ θεία κοινωνία εἶναι αὐτὸ τὸΣῶμα τοῦ Χριστοῦ καὶ οἱ ἄλλοι ὅτι αὐτὰ εἶναι παραμύθια τῶν ὀρθοδόξων; Πῶς μποροῦν νὰ συνυπάρξουν σὲ μία ἑνότητα ἀποδέκτες καὶ ἀρνητὲς τῆς θεότητος τοῦ Χριστοῦ; Τί θὰ ἔπρεπε νὰ κάνουν οἱ πατέρες τῆς πρώτης οἰκουμενικῆς συνόδου, τοὺς ὁποίους ἑορτάζουμε σήμερα, ὅταν ὁ Ἄρειος ἔλεγε πὼς ὁ Λόγος, ὁΥἱός, ὁ Ἰησοῦς Χριστός, δὲν εἶναι Θεός, ἀλλὰ τὸ πρῶτο δημιούργημα τοῦ Θεοῦ; Πῶς θὰ μπορούσαν ἀκόμη καὶ στὸ ὄνομα τῆς ἀγάπης νὰ ἐναρμονίσουν τὴν εὐσέβεια καὶ τὴν ἀλήθεια μὲ τὴν ἀσέβεια καὶ τὸ ψέμα;
Εὐχόμαστε βεβαίως ὡς Ἐκκλησία καὶ καλῶς γιὰ τὴν ἑνότητα τῶν πάντων·ὅμως αὐτὴ δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρξῃ σὲ ἑτερόγνωμους χριστιανούς. Ἡ ἀλήθεια δὲν εἶναι παιχνιδότοπος, γιὰ νὰ διαλέγῃ ὁ καθένας τὸ παιχνίδι του. Ἡ ἀλήθεια εἶναι μία καὶ ὀρθόδοξη. Γι’ αὐτὴν ἀγωνίστηκαν οἱ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας κι ἐμεῖςἔχουμε εὐθύνη νὰ τὴν διαφυλάξουμε ἀκέραιη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά