Ένας χρόνος απουσίας, και καθώς ο χρόνος θα κυλά, όλο και περισσότερο η ανάμνηση θα φωτίζει το παρελθόν με τη μορφή του και το παρόν με τα ελλείμματά μας. Οι νεώτεροι θα μας ρωτούν για τον γέροντα που ήρθε ξένος σε μια πνευματικά άγονη και χέρσα γη για να υπηρετήσει επί τριάντα δύο χρόνια ανθρώπους και εμείς θα αναρωτιόμαστε γιατί δεν ήπιαμε περισσότερο νερό από «τους ποταμούς που έρρεαν εκ της κοιλίας του».
Σε μια δύσκολη, μικρή επαρχιακή πόλη, στιγματισμένη από το παρελθόν της, ένας επίσκοπος κλήθηκε να στήσει εκκλησία. Δούλεψε δίχως τις γνωστές επιτηδευμένες εικόνες παρωχημένου ευσεβισμού ή προσποιητής σεμνότητας, δίχως χρεοκοπημένα κηρύγματα, ανούσιες ηθικολογίες ή ψυχαναγκαστικά διλήμματα κληρικαλιστικών βεβαιοτήτων. Δούλεψε με μεθοδική καλλιέργεια ψυχής, με τιμιότητα και ειλικρινείς πράξεις αγάπης. Δούλεψε με έναν καθαρό, λιτό αλλά και κοφτερό λόγο: με «το ναι ναι και το ου ου». Έναν καθαρό λόγο που έβγαινε από ένα καθαρό πρόσωπο και εξέφραζε μια καθαρή ψυχή. Δούλεψε με την παράδοση ως ελευθερία και όχι ως δέσμευση, ως ευθύνη και όχι ως εφησυχασμό, για να μιλήσει και να ανακουφίσει τον ταλαιπωρημένο και απελπισμένο άνθρωπο της σύγχρονης εποχής. Και έφτιαξε εκκλησία, όχι οργάνωση άκαρπου ακτιβισμού ούτε ομήγυρη οπαδών αρρωστημένου γεροντισμού, ούτε κοινωνικό θεσμό διατήρησης χριστιανικών εθίμων ή γλωσσικών στερεοτύπων, αλλά έμπρακτη απάντηση στην καθημερινή αναζήτηση νοήματος ζωής, ζωντανό οδοδείκτη του δρόμου που μας ελευθερώνει.
Ξένη υπήρξε η παρουσία του Μελέτιου στη σύγχρονη κοινωνία της αδιαφορίας και του ατομισμού, ξένη στην εποχή του πληθωρικού βερμπαλισμού και των άτολμων μετριοτήτων, αλλά και ξένη στο εκκλησιαστικό περιβάλλον της εξωτερικής θρησκευτικότητας, των πανηγυριών, του άναλου άλατος, όπως και εκείνη του Ξένου, «του εκ βρέφους ως ξένου ξενωθέντος εν κόσμω». Ξένη υπήρξε η παρουσία του Μελέτιου σε όσους έμειναν προσηλωμένοι σε σύμβολα, σχήματα, σε έννοιες και συνήθειες που κρύβουν την κενότητα, εξυπηρετούν την αυταρέσκεια ή καλύπτουν ακόμη και την υποκρισία, ξένη σε κάθε τι που μας απαλλάσσει από την ευθύνη ή μας αυτό-δικαιώνει, αποξενώνοντάς μας από εκείνον τον Ξένον, «όστις οίδεν ξενίζειν τους πτωχούς και τους ξένους». Ξένη όμως έμεινε και η απουσία του Μελέτιου σε όσους συνηθίζουν γρήγορα να ξεχνούν, αποφεύγοντας έτσι τις ενοχλητικές συγκρίσεις και τα ζωντανά πρότυπα βίου που μας ελέγχουν, ξένη όπως εκείνη του Ξένου, «ον τω φθόνω αποξένωσαν κόσμω».
Σε μας μένουν πια λίγα λόγια ευγνωμοσύνης και αγάπης για εκείνον που με το παράδειγμα ζωής του μας έδειξε να ξεπερνάμε σχήματα, σκιές και πρόσωπα και να ζητάμε, να ζητάμε με ελπίδα: «Δος μοι τούτον τον Ξένον».
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά