Κυριακή της Σαμαρείτιδος Κὺριε, δος ὓδωρ πιεῖν π.Χρήστος Πιτυρ'ίνης

Κυριακή της Σαμαρείτιδος σήμερα, αδελφοί μου, και όλο το Ευαγγέλιο μας μιλά για μια δίψα, για μια αιώνια έλλειψη του ανθρώπου. Η αναζήτηση αυτή, αλλά και η ικανοποίησή της ήταν ένα από τα μεγαλύτερα αιτήματα του ανθρώπου όλα του  τα χρόνια. Η γυναίκα από τη Σαμάρεια προσφέρει νερό στο Χριστό μας χωρίς να ξέρει ποιός είναι και ότι τελικά Εκείνος θα την ξεδιψάσει. Το πηγάδι είναι βαθύ και οπωσδήποτε μπορεί να καλύψει το εσωτερικό κενό που δημιούργησε η προσκόλλησή μας σε άλλου είδους «νερά», άσχετα με την ψυχική μας δίψα.

Αιώνες τώρα αντλούμε συμβουλές και ιδέες από ακατάλληλους ανθρώπους χωρίς πίστη και μεταφυσικές ανησυχίες. Οι διάφοροι «Μεσσίες» μας έχουν κουράσει, αλλά και η διάθεσή μας να βρούμε το νερό της ζωής έχει επικίνδυνα αλλοτριωθεί. Ο Χριστός ξεδιψά σήμερα την γυναίκα που Τον πλησίασε με τον λόγο και την παρηγοριά Του που είναι βάλσαμο, διότι αναφέρονται στην αγάπη, τη συγχώρεση, την καθαρότητα καρδιάς, ψυχής και σώματος και δίνουν ταυτόχρονα και τις ανάλογες εμπειρίες σ’ αυτόν που τις ψάχνει.

Ο άγιος άνθρωπος του Θεού σου προσφέρει γαλήνη και δύναμη ενώ ο σατανικός άνθρωπος σε γεμίζει με ταραχή, πονηριά και σου δημιουργεί διάθεση για άρνηση του Θεού και της ζωής. Σ’ αυτή τη βάση επάνω ας κρίνουμε και όλες εκείνες τις μορφές που πέρασαν από τον κόσμο αυτό, αλλά και  τις τεχνολογικές προόδους και τ’ αποτελέσματά τους.

Το δέντρο φαίνεται από τους καρπούς του, αδελφοί μου, και δυστυχώς αποδεικνύεται ότι η ευτυχία δεν βρίσκεται στα γλέντια, τις σαρκικές απολαύσεις, την κακώς εννοούμενη ανεξαρτησία ακόμα και στη σύγχυση του ρόλου του άνδρα και της γυναίκας. Είμαστε ανικανοποίητοι οι άνθρωποι και χρειαζόμαστε κάποιον άλλον για να συμπληρώσουμε την αδυναμία μας. 

Τρέχουμε συνεχώς και με πολύ άγχος για τη ζωή μας χωρίς μετάνοια, χωρίς συγχώρεση, χωρίς προσευχή, χωρίς να προσπαθούμε συνεχώς ν’ αντλούμε από την ουράνια πηγή του Χριστού, νερό σωτηρίας. Όλες οι επιστήμες πλέον παραδέχονται την ευεργετική παρουσία της πίστεως στη ζωή του ανθρώπου. Άνθρωποι που πιστεύουν γίνονται καλύτεροι, ξεμπλέκουν από τα ναρκωτικά, δημιουργούν όμορφες οικογένειες, πετυχαίνουν και για τους άλλους, ζουν και χαίρονται μέσα σ’ ένα κόσμο τόσο άχαρο.

Πιστεύουν στο Θεό, αλλά δεν στέκονται με σταυρωμένα τα χέρια Διαρκώς αναζητούν το πνεύμα Του, την αγιότητά Του και δεν προσπαθούν να δημιουργήσουν άλλους Θεούς που θα βολεύουν τα πάθη και τις αδυναμίες τους. «Πνεῦμα ὁ Θεὸς» γι’ αυτό και ζητά τις αμαρτίες μας και την καρδιά μας πρώτα και μετά τα προσκυνήματα, τα τάματα και το κερί μας. Δυστυχώς πολλές φορές «αφήνουμε το γάμο και πάμε στα πουρνάρια» όπως λέει η σχετική θυμόσοφη ελληνική παροιμία μας.

Τελειώνοντας, αδελφοί μου, θέλω να προσέξετε κάτι σημαντικό από την σημερινή συνάντηση του Χριστού με την  Σαμαρείτιδα, η οποία όπως γνωρίζετε είναι η σημερινή εορταζόμενη Αγία Φωτεινή η ιεραπόστολος που άλλαξε τη  δική της ζωή και αυτών που την πλησίασαν μετά από εκείνη τη συνάντηση. Ο Χριστός λοιπόν μίλησε μαζί της μια ώρα που ήταν για όλους ώρα ξεκούρασης. Η έκτη ώρα, δηλαδή τρεις το μεσημέρι, όπως θα λέγαμε σήμερα. Αυτό το γεγονός μας κάνει να σκεφτόμαστε ότι οι ελεύθερες ώρες μας δεν σημαίνει ότι πρέπει να είναι άχρηστες ώρες. Φεύγουν συνέχεια και είναι πολύτιμες.

Πάντοτε και παντού μπορούμε να μιλούμε για τον Χριστό. Πάντοτε να δροσίζουμε τον άλλο με το νερό Του, το νερό της παρηγοριάς, της κατανόησης, της αγάπης. Πάντοτε να καθαρίζουμε τα πνευματικά νεφρά μας, τις αισθήσεις μας δηλαδή, που λερώνονται συνεχώς και δεν καθαρίζουν χωρίς το νερό της αιωνιότητας. Πάντοτε να δυναμώνουμε τον άλλον αλλά και τον εαυτό μας, διότι δίνοντας χαρά και αγάπη, παίρνουμε χαρά και αγάπη από τους άλλους, ιδίως όταν μας λείπει πολύ. Ας ζητήσουμε ταπεινά και εμείς νερό από τον Χριστό. Εκείνος δεν φοβάται να μας ζητήσει την καρδιά μας. Ας Του την δώσουμε για να κερδίσουμε την αιώνια Βασιλεία Του, την οποία εύχομαι σε όλους. Αμήν.

π.Χρήστος Πιτυρίνης