Κυριακή του Τυφλού – ( Σκέψεις στο Αποστολικό Ανάγνωσμα του Μητροπολίτου Κυθήρων Σεραφείμ)

Φθάσαμε, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, στήν 6η Κυριακή ἀπό τοῦ Πάσχα, τήν Κυριακή τοῦ Τυφλοῦ, ὅπως μᾶς εἶναι γνωστή καί ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία τιμᾶ τήν ἱερή μνήμη τοῦ ἁγίου Πατρός ἡμῶν Κυρίλλου Ἀρχιεπισκόπου Ἀλεξανδρείας, πού ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ τό ἔτος 444 μ.Χ.

          Στό σημερινό Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα ἀπό τό βιβλίο τῶν Πράξεων τῶν Ἀποστόλων γίνεται λόγος γιά τή θεραπεία ἀπό τόν Ἀπόστολο Παῦλο μιᾶς κόρης πού ἦταν στούς Φιλίππους τῆς Μακεδονίας δαιμονισμένη καί τήν κυρίευε τό μαντικό πνεῦμα, μέ τό ὁποῖο ἔκανε διάφορες μαντεῖες καί προγνώσεις, ἀπό τίς ὁποῖες κέρδιζαν πολλά χρήματα τά ἀφεντικά της.

          Μετά τή θεραπεία της, τά ἀφεντικά της, ἀφοῦ εἶδαν ὅτι ἔχαναν πιά τά μεγάλα τους ἐκεῖνα κέρδη, ἔλαβαν τό Ἀπόστολο Παῦλο καί τόν συνοδό του Ἀπόστολο Σίλα καί τούς ἔσυραν στήν ἀγορά γιά νά τούς καταγγείλουν στούς ἄρχοντες τοῦ τόπου. Τούς παρουσίασαν στούς στρατηγούς σάν ταραξίες Ἰουδαίους, πού ἀναστατώτουν τήν πόλι διακηρύσσονται θρησκευτικά ἔθιμα, ἀνάρμοστα σέ πολίτες μιᾶς ρωμαϊκῆς κοινωνίας.

          Μαζεύτηκε ὁ ὄχλος ἐναντίον τους καί οἱ στρατηγοί τότε τούς ξέσχισαν τά ἐνδύματά τους καί διέταξαν γυμνούς πλέον καθώς ἦταν νά τούς ραβδίσουν μπροστά σέ ὅλο ἐκεῖνο τό πλῆθος. Καί ἀφοῦ τούς ἔδωσαν πολλά κτυπήματα, τούς ἔρριψαν στή φυλακή, μέ τήν παραγγελία στόν δεσμοφύλακα νά τούς περιφρουρῆ γιά νά μή δραπετεύσουν.

          Ὁ δεσμοφύλακας τούς ἔβαλε στό βαθύτερο διαμέρισμα τῆς φυλακῆς καί τούς ἔδεσε σφιχτά τά πόδια στό τιμωρητικό ὄργανο πού λέγονταν ξύλο, ὥστε νά μή μποροῦν πιά οἱ Ἀπόστολοι νά μετακινηθοῦν οὔτε στό ἐλάχιστο.

          Ὅμως, ὁ Παῦλος καί ὁ Σίλας κατά τό μεσονύκτιο, σάν νά μήν εἶχε γίνει τίποτε καί σάν νά μήν ἔνοιωθαν κανένα πόνο προσεύχονταν καί ἔψαλλαν ὕμνους πρός τόν Θεό, πού τούς ἄκουγαν οἱ φυλακισμένοι. Καί ξαφνικά ἔγινε μεγάλος σεισμός, ὥστε ἐσαλεύθησαν τά θεμέλια τῆς φυλακῆς. Ἄνοιξαν τότε τήν ἴδια στιγμή ὅλες οἱ θύρες τῆς φυλακῆς καί οἱ ἁλυσίδες τῶν φυλακισμένων λύθηκαν.

          Ὅταν ἐν τῷ μεταξύ ξύπνησε ὁ δεσμοφύλακας καί εἶδε ἀνοιχτές τίς πόρτες τῆς φυλακῆς, τράβηξε τό μαχαῖρι του καί ἦταν ἕτοιμος νά αὐτοκτονήση, γιατί νόμιζε ὅτι εἶχαν δραπετεύσει οἱ φυλακισμένοι καί συνεπῶς θά τοῦ ἐπιβάλλονταν ἡ ποινή τοῦ θανάτου.

          Τότε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος φώναξε δυνατά καί τοῦ εἶπε νά μή κάνει κανένα κακό στόν ἑαυτό του, γιατί κανένας ἀπό τούς φυλακισμένους δέν εἶχε μετακινηθῆ ἀπό τή θέσι του.

          Ἔπειτα ἀπό αὐτό ὁ δεσμοφύλακας ζήτησε φῶτα καί μπῆκε στή φυλακή. Διαπίστωσε ἀμέσως τό θαῦμα, καταλήφθηκε ἀπό τρόμο καί ἔπεσε στά πόδια τοῦ Παύλου καί τοῦ Σίλα. Καί, ἀφοῦ τούς ἔβγαλε ἔξω στήν αὐλή τῆς φυλακῆς τούς ρώτησε τί πρέπει νά κάνη γιά νά σωθῆ. Ἐκεῖνοι τοῦ ἀπάντησαν ὅτι πρέπει νά πιστεύη στόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό καί θά σωθῆ καί αὐτός καί ἡ οἰκογένειά του.

          Στή συνέχεια οἱ Ἀπόστολοι κατήχησαν μέ τά λόγια τοῦ Κυρίου καί αὐτόν καί ὅλους ὅσοι ἦταν στό σπίτι του. Μετά τούς ἔλουσε ἀπό τά αἵματα, πού εἶχαν τρέξει ἀπό τά ραβδίσματα καί ἀμέσως βαπτίσθηκε καί αὐτός καί ὅλοι οἱ ἰδικοί του. Καί ἀφοῦ τούς ἀνέβασε στό σπίτι του, ἑτοίμασε τραπέζι καί ἐδοκίμασε μεγάλη χαρά μαζί μέ ὅλη τήν οἰκογένειά του. Ἡ αἰτία δέ αὐτῆς τῆς χαρᾶς ἦταν τό ὅτι εἶχε πιστεύσει στό Θεό καί ἀναγεννήθηκε αὐτός καί ὅλη ἡ οἰκογένειά του μέ τό χριστιανικό βάπτισμα.

          Ἡ φυλακή, λοιπόν, πρῶτα μεταβλήθηκε σέ τόπο Θείας λατρείας καί δοξολογίες τοῦ Θεοῦ καί ἔπειτα σέ λουτρό πνευματικῆς ἀναγεννήσεως μέ τό ἅγιο Βάπτισμα, ἀφοῦ προηγήθηκε ἡ ἱερή Κατήχησι. Ἡ παρουσία τοῦ Θεοῦ καί ἡ Θεία Λατρεία μεταβάλλει καί αὐτόν τόν σκοτεινό τόπο τῆς φυλακῆς σέ Παράδεισο.

          Ὅπου ὁ Θεός καί Κύριός μας, ἐκεῖ καί ὁ Παράδεισος.

† Ὁ Κ.Σ.