Του Σεβ. Μητροπολίτη Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού κ. Δανιήλ
Ποῦ
εὑρίσκεται ὁ Χριστός; Ἐρώτησε ὁ Ἡρώδης τοὺς Μάγους στοὺς ὁποίους
συνέστησε νὰ ἐρευνήσουν καλῶς νὰ Τὸν εὕρουν καὶ στὴν συνέχεια νὰ τὸν
ἐνημερώσουν γιὰ νὰ πάει νὰ Τὸν προσκυνήσει κι αὐτός (Ματθαίου β΄ 2-8).
Τὸ ἐρώτημα
τίθεται καὶ σήμερα. Οἱ ἄνθρωποι ψάχνουν νὰ βροῦν τὸν Ἰησοῦ Χριστό, τὴν
ζωή, τὴν ἐλπίδα, τὴν εἰρήνη, τὴν ἀλήθεια, τὴν ὁδὸ καὶ τὴν ἀνάσταση. Ποῦ
ὅμως θὰ εὕρουν τὸν Ἰησοῦν Χριστόν καὶ ὅλα τὰ προηγούμενα;
Ἀναζητοῦν τὸν
Ἰησοῦ Χριστὸ στὰ πολυκαταστήματα, στὰ ὁποῖα οἱ ἔμποροι ἔχουν
συσσωρρεύσει τὰ ἀγαθά, τὸν πλοῦτο τῆς γῆς. Ἀλλὰ ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς δὲν
εὑρίσκεται στὴν ἐφήμερη ἱκανοποίηση τοῦ καταναλωτισμοῦ.
Ἀναζητοῦν τὸν
Χριστὸ στὴν τύχη καὶ «στὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου», (Γαλάτας δ΄ 3) τούς
Ἀστρολόγους, Μάντεις καί θλιβερούς Μελλοντολόγους καὶ σ’ ὅσους πωλοῦν
ἐλπίδες μὲ τὴν προτροπὴ «ἀγόρασε μιὰ ἐλπίδα». Ἡ ἐλπίδα ὅμως δὲν
πωλεῖται, δὲν ἀγοράζεται. Εἶναι τὸ πρόσωπο, τὸ Ὁποῖο γεννήθηκε. Ὁ Ἰησοῦς
Χριστός.
Ἀναζητοῦν τὸν
Χριστὸ στὴν ἱκανοποίηση τῶν ματαίων καὶ φθαρτῶν, ἀλλὰ ἡ ἐπιθυμία καὶ ὁ
ὑπαρξιακὸς πόθος δὲν ἱκανοποιεῖται, διότι τὰ μάταια καὶ φθαρτὰ δὲν
μποροῦν νὰ στηρίξουν τὸν ἄνθρωπο ἐκτὸς δὲ τούτου εἶναι καὶ ἀπατηλά.
******
Ὅπως στοὺς
Μάγους τὸ λαμπερὸ ἀστέρι ἔτσι καὶ σ’ ἐμᾶς σήμερα ἡ Ἐκκλησία μὲ τὸν λόγο
τῆς ἁγίας Γραφῆς μᾶς δείχνει ποῦ εὑρίσκεται ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς γιὰ νὰ Τὸν
προσκυνήσουμε:
α) «Κείμενος ἐν τῇ φάτνῃ» (Λουκᾶ β΄ 16).
Εὑρίσκεται
στὴν φάτνη τῆς ἐνανθρωπήσεως, στὴν φάτνη τῆς κενώσεως καὶ τῆς
ταπεινώσεως. Μυστήριο μοναδικὸ καὶ ἀνεπανάληπτο. Ἱστορία θεϊκῆς ἀγάπης.
Τὴν περιγράφει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στὴν πρὸς Φιλιππησίους ἐπιστολή του:
«ὃς ἐν μορφῇ Θεοῦ ὑπάρχων οὐχ ἁρπαγμὸν ἡγήσατο τὸ εἶναι ἴσα τῷ Θεῷ, ἀλλ’
ἑαυτὸν ἐκένωσεν μορφὴν δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος,
καὶ σχήματι εὑρεθεὶς ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτὸν γενόμενος ὑπήκοος
μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ» (Πρὸς Φιλιππησίους β΄, 6-9).
Μὲ τὴν
ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ Του ὁ Θεὸς Πατέρας ἀπήντησε στὴν ἐναγώνια ἱκεσία
καὶ φωνὴ τῶν ἐπιθυμούντων νὰ φανερωθεῖ «Μακάρι νὰ ἄνοιγες τοὺς οὐρανοὺς
καὶ νὰ κατέβαινες» (Ἡσαΐου ξδ΄, 1).
Τὰ
Χριστούγεννα ἂν θέλεις νὰ συναντήσεις τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ πήγαινε στὴν
φάτνη. Ἡ Ἐκκλησία θὰ σοῦ δείξει, ὅπως οἱ Ἄγγελοι ἐπληροφόρησαν τὴν νύκτα
τῆς γεννήσεως τοὺς Ποιμένες «καὶ τοῦτο ὑμῖν τὸ σημεῖον· εὑρήσετε βρέφος
ἐσπαργανωμένον, κείμενον ἐν τῇ φάτνῃ» (Λουκᾶ β΄ 12).
Ὅπου συναντᾶς ταπείνωση καὶ αὐταπάρνηση ἐκεῖ εὑρίσκεται ὁ Ἰησοῦς
Χριστός. Παραγγέλλει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος «Τοῦτο γὰρ φρονείσθω ἐν ὑμῖν ὃ
καὶ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» (Πρὸς Φιλιππησίους β΄, 5).
β) « Ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ Τελώνου» (Λουκᾶ ε΄, 27-32).
Τὸν Ἰησοῦ
Χριστὸ θὰ συναντήσουμε καὶ στὴν οἰκία τοῦ ἁμαρτωλοῦ, διότι ὅπως ἐξήγησε
«οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ὑγιαίνοντες ἰατροῦ, ἀλλ’ οἱ κακῶς ἔχοντες· οὐκ
ἐλήλυθα καλέσαι δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν» (Λουκᾶ ε΄
31-32).
Οἱ ἁμαρτωλοὶ
χρειαζόμαστε τὸν Ἰησοῦ Χριστό. Πολλοὶ θεωροῦν ἑαυτοὺς «ὑγιαίνοντες»,
δηλαδὴ ἀναμάρτητους καὶ σοφούς, γι’ αὐτὸ καὶ κλείνουν τὴν θύρα τῆς
ψυχῆς, τοῦ νοῦ, τῆς ζωῆς καὶ τῆς οἰκογενείας τους στὸν Σαρκωθέντα Θεό.
Ὅσοι καλέσουν τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ γιὰ νὰ εἰσέλθει στὴ ψυχή τους, θὰ φέρει
τὴν σωτηρία, ὅπως σ’ ὅλους τοὺς ἁμαρτωλοὺς ποὺ μετανόησαν γιὰ τὴν
ἁμαρτωλὴ ζωή τους.
γ) «Καθεζόμενον ἐν τῇ πηγῇ τοῦ Ἰακώβ»
Θὰ
συναντήσουμε τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ «στὸ φρέαρ τοῦ Ἰακὼβ» (Ἰωάννου δ΄ 11)
διδάσκοντα μία ἁμαρτωλὴ γυναίκα, τήν Σαμαρείτισσα (Ἰωάννου δ΄ 6), ἀλλὰ
καὶ «ἐν τῇ οἰκίᾳ» νὰ διδάσκει τὴν εὐσεβῆ Μαρία, τήν ἀδελφή τοῦ Λαζάρου
(Λουκᾶ δ΄ 42).
Ἦλθε νὰ μᾶς
διδάξει τὴν ἀλήθεια. Πόσοι καὶ πόσο ὅμως εἴμαστε πρόθυμοι νὰ Τὸν
ἀφήσουμε νὰ μᾶς διδάξει; Νὰ μᾶς ὁδηγήσει μὲ τὸ ὑπέρλαμπρο φῶς;
δ) Ἐκτελοῦντα τό θέλημα τοῦ Οὐράνιου Πατέρα
Θά
συναντήσουμε τόν Ἰησοῦ Χριστό ἐπιτελοῦντα ἀποκλειστικῶς στήν ζωή Του
ἐλευθέρως, ἐθελουσίως, χωρίς καταναγκασμό καί ὑπεκφυγές τό θέλημα τοῦ
Οὐρανίου Πατέρα.
«Ἐμὸν βρῶμά ἐστιν ἵνα ποιῶ τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με καὶ τελειώσω αὐτοῦ τὸ ἔργον» (Ἰωάννου δ΄ 34).
«Ἐμὲ δεῖ ἐργάζεσθαι τὰ ἔργα τοῦ πέμψαντός με ἕως ἡμέρα ἐστίν· ἔρχεται νὺξ ὅτε οὐδεὶς δύναται ἐργάζεσθαι» (Ἰωάννου θ΄ 4).
«Ἰδοὺ ἥκω, ἐν κεφαλίδι βιβλίου γέγραπται περὶ ἐμοῦ, τοῦ ποιῆσαι, ὁ Θεός, τὸ θέλημά σου» (Πρός Ἑβραίους ι΄ 7)
«Ὅτι οὐ ζητῶ τὸ θέλημα τὸ ἐμὸν, ἀλλὰ τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με πατρός» (Ἰωάννου ε΄ 30)
Ἑπομένως ὅπου συναντήσουμε ἀδελφούς νά ἐργάζονται τά ἔργα τοῦ Θεοῦ καί
νά ἐπιτελοῦν τό θέλημά Του ἐκεῖ εὑρίσκεται ὁ Ἰησοῦς Χριστός.
ε) «Εἰς τό μέγα ἀνώγιον»
Θὰ
συναντήσουμε τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ στὸ ὑπερῷο τῶν Ἱεροσολύμων (Λουκᾶ κβ΄ 12),
νὰ διακονεῖ τοὺς μαθητές Του γιὰ νὰ μᾶς ἀφήσει πρότυπο ὑπηρέτου.
«Γινώσκετε τί πεποίηκα ὑμῖν; ὑμεῖς φωνεῖτέ με, ὁ Διδάσκαλος καὶ ὁ
Κύριος, καὶ καλῶς λέγετε˙ εἰμὶ γάρ. Εἰ οὖν ἐγὼ ἔνιψα ὑμῶν τοὺς πόδας, ὁ
Κύριος καὶ ὁ Διδάσκαλος, καὶ ὑμεῖς ὀφείλετε ἀλλήλων νίπτειν τοὺς πόδας.
ὑπόδειγμα γὰρ δέδωκα ὑμῖν, ἵνα καθὼς ἐγὼ ἐποίησα ὑμῖν, καὶ ὑμεῖς ποιῆτε.
ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐκ ἔστι δοῦλος μείζων τοῦ κυρίου αὐτοῦ, οὐδὲ
ἀπόστολος μείζων τοῦ πέμψαντος αὐτόν. εἰ ταῦτα οἴδατε, μακάριοί ἐστε ἐὰν
ποιῆτε αὐτὰ» (Ἰωάννου ιγ΄, 12-17).
Σήμερα ποῖος ὑπηρετεῖ τὸν ἄνθρωπο; Ὅπου συναντήσετε πνεῦμα διακονίας καί ταπεινῆς ὑπηρεσίας ἐκεῖ εὑρίσκεται ὁ Χριστός.
στ) «Ἐπί τοῦ σταυροῦ»
Θὰ
συναντήσουμε τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ στὸν σταυρὸ τῆς θυσίας Του καὶ τοῦ
ἐξιλασμοῦ μας. Ἡ Βηθλεὲμ συνδέεται μὲ τὸν Γολγοθᾶ. Αὐτὸ προκύπτει ἀπὸ
τοὺς λόγους τοῦ Κυρίου «Νῦν ἡ ψυχή μου τετάρακται, καὶ τί εἴπω; πάτερ
σῶσόν με ἐκ τῆς ὥρας ταύτης, ἀλλὰ διὰ τοῦτο ἦλθον εἰς τὴν ὥραν ταύτην»
(Ἰωάννου ιβ΄ 27).
Τὴν φάτνη τῆς
ἐνανθρωπήσεως φωτίζει ὁ Σταυρὸς τῆς θυσίας. Ὅπου συναντήσετε πνεῦμα
αὐτοθυσίας καὶ ἀπαρνήσεως ἐκεῖ εὑρίσκεται ὁ Ἰησοῦς Χριστός.
ζ) «Ἑστῶτα καί κρούοντα ἐπί τήν θύρα»
Θὰ
συναντήσουμε τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ ἔξω ἀπὸ τὴν θύρα τῆς ψυχῆς. Λέγει: «Ἰδοὺ
ἔστηκα ἐπὶ τὴν θύραν καὶ κρούω, ἐάν τις ἀκούσῃ τῆς φωνῆς μου καὶ ἀνοίξῃ
τὴν θύρα καὶ εἰσελεύσομαι πρὸς αὐτὸν καὶ δειπνήσω μετ’ αὐτοῦ καὶ αὐτὸς
μετ’ ἐμοῦ» (Ἀποκάλυψις γ΄ 20).
Ὁ Χριστὸς
ἦλθε στὸν κόσμο «κρούων ἐπὶ τὴν θύραν» τῆς ψυχῆς καὶ τῆς ζωῆς μας καὶ
μᾶς ζητεῖ νὰ ἀνοίξουμε γιὰ νὰ εἰσέλθει. Δὲν παραβιάζει τὸ ἄσυλο καὶ τὴν
ἐλευθερία μας. Περιμένει μὲ εὐγένεια καὶ ὑπομονὴ ἀπ’ ἔξω. Πότε θά τοῦ
ἀνοίξουμε;
η) «Ἐν ἡμῖν καί μεθ’ ὑμῶν»
Ὁ
Χριστὸς εὑρίσκεται στὴν καρδιὰ τῶν πιστῶν, κατὰ τὸν λόγον Του «Ἡ
Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντὸς ὑμῶν ἐστὶ» (Λουκᾶ ιζ΄ 21), οἱ ὁποῖοι μαζὶ μὲ τὸν
Παῦλο ὁμολογοῦν, ὅτι «Πιστὸς ὁ λόγος καὶ πάσης ἀποδοχῆς ἄξιος, ὅτι
Χριστὸς Ἰησοῦς ἦλθεν εἰς τὸν κόσμον ἁμαρτωλοὺς σῶσαι, ὧν πρῶτος εἰμὶ
ἐγὼ» (Α΄ Τιμόθεον α΄ 15).
θ) Σέ κάθε ἀγωνιζόμενο πιστό
Ὁ Χριστὸς
εὑρίσκεται δίπλα σὲ κάθε ἀγωνιζόμενο πιστὸ κατὰ τὴν ὑπόσχεσι Του: «ἰδοὺ
ἐγὼ μεθ’ ὑμῶν εἰμὶ πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος.
Ἀμήν». (Ματθαίου κη΄ 20) καί τήν διαβεβαίωσή Του:
«Χωρίς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν» (Ἰωάννου ιε΄ 15)
Βεβαιώνει γι’
αὐτό ὁ ἀπόστολος Παῦλος «Πάντα ἰσχύω ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντί με Χριστῷ»
(Πρός Φιλιππησίους δ΄ 13) πού εὐχόταν στόν ἀγαπημένο μαθητή Του ἀπόστολο
Τιμόθεο «Ἐνδυναμοῦ ἐν τῇ χάριτι τῇ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» (Πρός Τιμόθεον Β΄
β΄ 1)
ι) Στήν σύναξη τῆς Ἐκκλησίας
Ὁ Χριστὸς
εὑρίσκεται στὴ σύναξη τῶν πιστῶν κατὰ τὴν διαβεβαίωσή Του: «ὅπου εἰσὶν
δύο ἢ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα ἐκεῖ εἰμὶ ἐν μέσῳ» (Ματθαίου
ιη΄ 20).
Στήν Ἐκκλησία
θά συναντήσει τόν Χριστό προφητευόμενο, σαρκούμενο, διδάσκοντα,
θεραπεύοντα, σταυρούμενο, δοξασμένο, ζωντανό καί δίκαιο κριτή.
Σὲ ὅσους ἐρευνοῦν καὶ ἐρωτοῦν ποῦ εὑρίσκεται ὁ Χριστός;
Ἡ Ἐκκλησία ἀπαντᾶ:
Θὰ Τὸν εὕρουν γιὰ νὰ Τὸν προσκυνήσουν:
• στὴν φάτνη τῆς ἐνανθρωπήσεως καὶ τῆς ταπεινώσεως,
• στὸν οἶκο τῆς σωτηρίας τῶν ἁμαρτωλῶν,
• διδάσκοντα τοὺς «διδακτοὺς Θεοῦ» (Ἰωάννου στ΄ 45),
• στὸ ἀνώγιο διακονοῦντα,
• στὸ Σταυρὸ θυσιασμένο,
• στὴ θύρα τῆς ψυχῆς τους νὰ κρούει γιὰ νὰ Τοῦ ἀνοίξουν,
• στὴν σύναξη τῶν ἀδελφῶν.
Τοῦτα τὰ Χριστούγεννα ἂς Τὸν δεχθοῦμε Σωτῆρα καὶ Κύριο στὴν καρδιά μας.
πηγή
Με
ιδιαίτερη Χάρη οι ιεροί υμνογράφοι της Ορθόδοξής μας Εκκλησίας εξυμνούν
το γεγονός της θείας Οικονομίας μέσα από τους ιερούς ύμνους της
σημερινής γιορτής της ενσάρκωσης του Υιού και Λόγου του Θεού, του Κυρίου
και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού. Το γεγονός τούτο της θείας ενσάρκωσης του
Θεού Λόγου αποτελεί μοναδικό και ανεπανάληπτο. Δι' αυτού διασημαίνεται
όχι μόνον η απαρχή της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους, αλλά ταυτόχρονα
εκφράζεται η άπειρη αγάπη του Τριαδικού Θεού προς το πλάσμα Του, δηλαδή
τον άνθρωπο.
