Κυριακή των Βαΐων, «Προ εξ ημερών του Πάσχα»

Απόστολος: Φιλιπ. δ' 4 - 9

Ευαγγέλιο: Ιωαν. ιβ΄ 1 – 18

«Προ εξ ημερών του Πάσχα»

Φτάσαμε πλέον στο τέλος των πέντε εβδομάδων των νηστειών. Οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας όρισαν την περίοδο αυτή ως προπαρασκευαστικό στάδιο αγώνων πνευματικών, για να βιώσουμε την επόμενη εβδομάδα, τα Πάθη του Κυρίου μας. Φυσικά δεν είναι ευχάριστο, αγαπητοί μου, να παραδεχόμαστε ότι έχουμε αφήσει να ξεθωριάσει αυτή η περίοδος, να χάσει την αρχική της σημασία, να αποψιλωθεί από αγώνες πνευματικούς. Είναι κοινή διαπίστωση η απόλυτη σχεδόν ενασχόλησή μας με τις καθημερινές, βασανιστικές πολλές φορές, φροντίδες και τα υλικά αγαθά που αποτελούν τα αποκλειστικά μας ενδιαφέροντα. Ωστόσο όλα μπορεί να διορθωθούν. Πάντα υπάρχει χρόνος. Δεν θα λείψουν ποτέ οι ευκαιρίες για να φροντίσουμε και για την ψυχή μας. Ακόμη και τώρα, την ύστατη στιγμή, την τελευταία εβδομάδα, δεν λείπουν οι ευκαιρίες πνευματικής απασχόλησης με τον εσώτερο εαυτό μας. Θα έχουμε πολλές ευκαιρίες στο διάστημα της εβδομάδας που έρχεται να πλησιάσουμε περισσότερο, έστω και νοερά, τον Κύριό μας. Να παρακολουθήσουμε τα πάθη και την σταύρωσή Του, που υπέστη για χάρη μας. Να φτάσουμε και στην ανάστασή Του, προάγγελο και της δικής μας δυνατότητας να ζήσουμε τις συνέπειες της ανάστασής Του στην ζωή μας. Έξη λοιπόν, ημέρες πριν το Πάσχα, που γιόρταζαν οι Εβραίοι την έξοδο από την Αίγυπτο, και την μακρόχρονη δουλεία του. Μέρα σημαδιακή γι αυτούς, μέρα σωτηρίας από την σκληρή δουλεία. Συμβολική αποτύπωση της απαλλαγής μας από την δουλεία της αμαρτίας που με το θείο Του αίμα, μάς δώρισε ο Κύριος. Είναι συνεπώς πολύ σημαντικότερη γιορτή για μας τους χριστιανούς. Σταθμός σωτηρίας από την αμαρτία η θυσία του Κυρίου μας.

Είχαν περάσει τρία χρόνια από τη δημόσια παρουσία του Κυρίου μας, αγαπητοί μου αδελφοί. Χρόνια των μεγάλων περιοδειών Του, σε πόλεις και χωριά της Παλαιστίνης. Χρόνια διδασκαλίας της νέας θρησκείας. Χρόνια γεμάτα από την ένσαρκη παρουσία Του, πλημμυρισμένα από θαυματουργικές θεραπείες και αναστάσεις νεκρών. Παρά την πολεμική και την κατασυκοφάντησή Του από τους γραμματείς και τους φαρισαίους, που δεν μπορούν ή και δεν θέλουν να αποδεχτούν την θεότητά Του, υπάρχει ο λαός. Ο λαός που ευεργετήθηκε. Ο λαός που άκουσε τη θεία διδασκαλία Του. Ο λαός που Τον πλησίασε και Τον ένοιωσε κοντά του. Ένοιωσε την αγάπη και το ενδιαφέρον Του. Ανέπνευσε την θεία πνοή που απέπνεε και πλημμύριζε η έντονη παρουσία Του. Αυτός ο λαός έχει πληροφορηθεί και το πρόσφατο θαύμα της ανάστασης του Λαζάρου στη Βηθανία, την ανάμνηση του οποίου επαναφέραμε την χθεσινή ημέρα. Θέλει αυτός ο λαός, να Τον δει αλλά και να βεβαιωθεί το μεγάλο θαύμα. Η οικογένεια του αναστημένου Λάζαρου γεμάτη αγάπη και ευγνωμοσύνη, ετοιμάζει μεγάλο δείπνο, γιορτή για να γιορτάσει το μοναδικό γεγονός. Η αδελφή του Μαρία δεν διστάζει να πλύνει τα καταπονημένα πόδια Του με ένα πανάκριβο άρωμα που προκαλεί την πλεονεξία του καταχραστή Ιούδα. Ο λαός έρχεται να Τον προϋπαντήσει με τα βαϊα των φοινίκων, τώρα που φτάνει στα Ιεροσόλυμα.

«Ωσαννά ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου», κραυγάζει το πλήθος την ωραία, χαρούμενη και ανοιξιάτικη αυτή μέρα. Υποδέχεται, όπως προφήτευσε ο προφήτης Ζαχαρίας, ως θριαμβευτή τον Χριστό, «επί πώλον όνου», πάνω σ’ ένα γαϊδουράκι, στους στολισμένους και στρωμένους με τα βαϊα των φοινίκων, δρόμους των Ιεροσολύμων. Και όχι μόνο ως θριαμβευτή. Ηχούν ακόμη στα αυτιά τους τα θεία διδάγματά Του. Βρίσκονται ανάμεσά τους αψευδείς μάρτυρες της θείας προέλευσής Του, το πλήθος των ανθρώπων που θεραπεύτηκαν, που είδαν την υγεία τους, δώρο του Θεανθρώπου.

Και όμως αυτά τα ενθουσιώντα και παραληρούντα πλήθη δεν θα αργήσουν να παρασυρθούν από τη δημαγωγική τυφλότητα «των αρχιερέων και πρεσβυτέρων του λαού». Δεν θα αργήσουν να εξέλθουν μετά μαχαιρών και ξύλων και να φωνάξουν, «άρον, άρον σταύρωσον αυτόν».

Είναι πράγματι εντυπωσιακό, αγαπητοί μου αδελφοί, πως τόσο πολλοί άνθρωποι, τόσο ποικίλα και πολλαπλά ευεργετημένοι, άλλαξαν με τόση ευκολία. Περιφρόνησαν την θεία μοναδική διδασκαλία Του και την πλούσια αγάπη Του, λησμόνησαν και τις υλικές αλλά τόσο σημαντικές ευεργεσίες Του, που δέχτηκαν.

Είναι πραγματικά περίεργο αλλά και ανεξήγητο πως τόσο εύκολα και τόσο γρήγορα, όπως οι κάτοικοι των Ιεροσολύμων εκείνης της εποχής, λησμονούμε τις πολλές και ποικίλες καθημερινές ευεργεσίες που δεχόμαστε. Είναι λυπηρή η διαπίστωση πόσο περιορισμένη είναι η μνήμη μας, και ειδικά όταν πρόκειται να θυμηθούμε ευεργεσίες και καλοσύνες. Ζητούμε επίμονα, έντονα και ακατάπαυστα την βοήθεια του Θεού, επικαλούμαστε και την Παναγία μητέρα Του, που την θεωρούμε πιο κοντά μας, αφού ήταν ένας άνθρωπος, όπως και εμείς. Μόλις όμως περάσει η δυσκολία, μόλις λυθεί το πρόβλημά μας, τα ξεχνούμε αμέσως, τα καταγράφουμε σαν προσωπική μας επιτυχία ή ακόμη σαν αναγκαία υποχρέωση του Κυρίου μας. Γινόμαστε αγνώμονες, κάποτε και βλάσφημοι αν δεν γίνει αυτό που θέλαμε, η υλική επιτυχία που επιδιώκαμε.

Εύκολα μας παρασύρουν γεγονότα της καθημερινότητας. Χωρίς πολλή δυσκολία παραβλέπουμε ηθικές αξίες και ευαγγελικές επιταγές, προκειμένου να πετύχουμε. Ωστόσο, θα πρέπει να το επαναλάβουμε, υπάρχει ακόμη ο καιρός που πρέπει να τον εκμεταλλευθούμε. Αυτές τις μέρες που έρχονται, η εβδομάδα των Παθών του Κυρίου μας, είναι μια ακόμη ευκαιρία να φροντίσουμε για την σωτηρία της ψυχής μας. Πάντα θα υπάρχουν οι δυνατότητες, εφόσον βρισκόμαστε σ’ αυτή τη ζωή, να δεχτούμε τα δώρα της θυσίας του Κυρίου μας. Ας μελετήσουμε το πάθος Του κι ας οδηγηθούμε πιο κοντά Του, για να προετοιμάσουμε και τον δρόμο μας για τον τελικό μας προορισμό, της βασιλεία Του.

Μητρόπολη Πάφου - Δ.Γ.Σ