ΚΥΡΙΑΚΗ I΄ ΛΟΥΚΑ (Συγκυπτούσης) του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λέρου Καλύμνου και Αστυπάλαιας κ.κ. Παισίου

 

(αποκριθείς δε ο αρχισυνάγωγος, αγανακτών ότι τω Σαββάτω εθεράπευσεν ο Ιησούς, έλεγεν τω όχλω ότι Εξ ημέραι εισιν εν αις δει εργάζεσθαι, εν αυταίς ουν ερχόμενοι θεραπεύεσθε και μη τη ημέρα του Σαββάτου)

Αγαπητοί μου αδελφοί,
Ο Αρχισυνάγωγος της σημερινής ευαγγελικής περικοπής λυπάται, θλίβεται, αγανακτεί, λυσσά από φθόνο και κακία και λέγει στον όχλο: «υπάρχουν έξι ημέρες που επιτρέπεται κανείς να εργάζεται, μέσα σ’ αυτές λοιπόν να έρχεστε και να θεραπεύεστε και όχι το Σάββατο».
Ο Κύριος, ο Μέγας Ιατρός της ψυχής και του σώματος, ο Οποίος ήλθε να συμπληρώσει τον Νόμο του Μωϋσέως, θεραπεύει το Σάββατο την συγκύπτουσα γυναίκα, που για 18 ολόκληρα χρόνια ήτα σκυμμένη και δεν μπορούσε να σταθεί καθόλου όρθια και να ατενίσει τα ουράνια.
Δέκα οκτώ ολόκληρα χρόνια η δυστυχισμένη γυναίκα σκυμμένη έβλεπε στην γη και δεν μπορούσε να ατενίσει το βλέμμα της ψηλά, εκεί που είναι ο θρόνος του παντάνακτος Θεού.
Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, πλήρης αγάπης και αγαθότητος προς όλους τους ανθρώπους, χωρίς να κάνει καμία διάκριση, «διότι πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν», βλέπει στην συναγωγή την πονεμένη γυναίκα, που παρά το σοβαρό πρόβλημα της υγείας της, τακτικά πήγαινε στην συναγωγή και με προθυμία άκουγε τον λόγο του Θεού.
Ο πόνος και η δυστυχία αυτής της ταλαιπωρημένης γυναίκας άναψε στην ψυχή του Κυρίου Ιησού όλη την συμπάθειά Του, και στη δυστυχία της πονεμένης γυναίκας εκδηλώνεται η άπειρος αγάπη Του.
Και ω, του θαύματος! Ο Μέγας Ιατρός της ψυχής και του σώματος στρέφει το βλέμμα Του το άγιο προς αυτήν και της λέγει: «γύναι, απολέλυσαι της ασθενείας σου».Ο λόγος του Κυρίου θεράπευσε την γυναίκα, η οποία σηκώθηκε και δοξολογούσε τον θεό δια την μεγάλη ευεργεσία που της έκαμε να μπορεί να βλέπει γύρω της και προπάντων να βλέπει στον ουρανό και με υψωμένα τα χέρια της να υμνεί και να δοξολογεί τον Δημιουργό του παντός.
Και ενώ η ταλαιπωρημένη γυναίκα είναι πλέον υγιής, ο αρχισυνάγωγος λυπάται, θλίβεται, αγανακτεί, μαίνεται, λυσσά από την κακία του, από τον φθόνο του και φωνάζει ο τυπολάτρης, ο δήθεν τηρητής του Μωσαϊκού Νόμου, φωνάζει στο λαό και λέγει τα του Νόμου.
Ο άνθρωπος αυτός της συναγωγής, δεν βλέπει το θαύμα και δεν χαίρεται ότι μία γυναίκα, που τόσα χρόνια δεμένη από τον διάβολο βρίσκει την υγεία της, αλλά χύνει το ιοβόλο δηλητήριο της κακίας, του φθόνου και μάλιστα κάτω από την προστασία δήθεν του Νόμου του Μωσαϊκού.
Ο άνθρωπος αυτός δεν ακούει τον Μέγα Νομοθέτη που του λέγει «και αυτή η γυναίκα, που είναι και αυτή απόγονος του Αβραάμ, δεν έπρεπε να λυθεί από τα δεσμά την ημέρα του Σαββάτου;».
Αγαπητοί μου αδελφοί,
«Φθόνω δε διαβόλου ο θάνατος εισήλθεν εις τον κόσμο». Στην σημερινή ευαγγελική περικοπή ο Κύριος της αγάπης μας διδάσκει ότι ο άνθρωπος δεν πρέπει να ομοιάσει με την αρχισυνάγωγο, ο οποίος από φθόνο και κακία αγανάκτησε γιατί έγινε υγιής η επί 18 χρόνια συγκύπτουσα γυναίκα.
Ο φθόνος σκοτίζει την διάνοια του ανθρώπου, διαφθείρει την καρδία, βλάπτει την κοινωνία, καταστρέφει την ψυχή. Όπως τα παιδιά της έχιδνας κατατρώγουν όταν γεννιώνται την κοιλία της δηλητηριώδους μάνας τους, έτσι και οι κακίες που γεννιώνται από τον φθόνο κατατρώγουν το σώμα και την ψυχή του φθονερού ανθρώπου.
Πόσοι και πόσοι από εμάς τους χριστιανούς δεν μας κυριεύει η επάρατος κακία του φθόνου και όπως ο αρχισυνάγωγος αγανακτούμε και βάλλουμε με τα χειρότερα λόγια κατά των αδελφών μας, εκείνων που διακρίνονται για την αρετή τους και είναι άνθρωποι του καθήκοντος;
Το αμάρτημα του φθόνου είναι φοβερό, θανάσιμο και η πηγή όλων των δυστυχημάτων. Τούτο εσκότισε τον Σατανά, τούτο εξώρισε τον πρώτο άνθρωπο από τον Παράδεισο, τούτο έφερε όλα τα δεινά στη Γή, και τούτο το δεινότερο κακό όλων, τον θάνατο τον πνευματικό, που είναι ο χωρισμός του ανθρώπου από τον Θεό.
Ο φθονερός άνθρωπος έχει μίσος και έχθρα και πάσα άλλη κακία και η καρδία του είναι πωρωμένη, για τούτο είναι δακτυλοδεικτούμενος από τούς ανθρώπους και δεν έχει καμία μα καμία δικαιολογία και ομοιάζει με τον αρχισυνάγωγο στην υποκρισία, στο ψεύδος, στην συκοφαντία.
Ο φθόνος είναι από όλα τα ανθρώπινα πάθη ανοητότερο και ελεεινότερο αμάρτημα, τούτο λέγει και ο Ιερός Χρυσόστομος, «διάβολον εξ’ ανθρώπου ποιεί, τούτο δε δαίμονα άγριον απεργάζεται». Ο φθόνος επισκοτίζει την διάνοια του ανθρώπου, διαφθείρει την καρδιά του, βλάπτει την κοινωνία και καταστρέφει την ψυχή.
Δια τούτο ας αποβάλλουμε από την ψυχή μας, αδελφοί μου, το ιοβόλο και ακάθαρτο τούτο θηρίο του φθόνου και ας επικαλεστούμε την χάρη του Σωτήρος Χριστού να θερμάνει την ψυχή μας και νε εμφυτευθεί μέσα μας η αγνή και αγία αγάπη προς όλους του ανθρώπους. Όλοι είμαστε αδέλφια, εν Χριστώ Ιησού και παιδιά κατά χάρη του Θεού Πατρός, του Πλάστη και Δημιουργού του παντός.
Ας έχουμε λοιπόν αγάπη Χριστού μεταξύ μας γιατί οι μέρες είναι πονηρές και ο αρχέκακος, ο διάβολος, ως λέων ωρυόμενος ζητά να σπείρει την αμαρτία στις καρδιές μας και να μας δηλητηριάσει με τον φθόνο, το μίσος, την κακία την συκοφαντία ως τον αρχισυνάγωγο της σημερινής ευαγγελικής περικοπής. ΑΜΗΝ.

Ο ΛΚΑ Παΐσιος