Κυριακή ΙΒ΄Λουκά – Η θεραπεία των δέκα λεπρών

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Τοῦ  Ὁσίου: Β΄ Κορ. δ΄ 6-15

 ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Τῆς Κυριακῆς: Λουκ. ιζ΄ 12-19

Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΝ ΔΕΚΑ ΛΕΠΡΩΝ

1. Ὅπως θέλει Ἐκεῖνος

Καθὼς ὁ Ἰησοῦς πήγαινε στὰ Ἱεροσόλυμα, περνώντας μέσα ἀπὸ τὰ σύνορα τῆς Σαμαρείας καὶ Γαλιλαίας, Τὸν συνάντησαν στὴν εἴσοδο ἑνὸς χωριοῦ  δέκα λεπροί. Στάθηκαν μακριά, καὶ ἀπὸ ἐκεῖ ἄρχισαν νὰ φωνάζουν ἱκετευτικά: «Ἰησοῦ ἐπιστάτα, ἐλέησον  ἡμᾶς»! Κύριε Ἰησοῦ, λυπήσου μας!

Ἀξίζει νὰ προσέξουμε τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο οἱ λεπροὶ ζητοῦσαν βοήθεια ἀπὸ τὸν Κύριο. Δὲν φώναζαν «Κύριε, θεράπευσέ μας ἀπὸ τὴ λέπρα», ἀλλὰ «Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς». Σπλαχνίσου μας, Κύριε. Ἐλπίζουμε στὴν ἀγάπη καὶ στὸ ἔλεός Σου. Κάνε λοιπὸν ὅ,τι Ἐσὺ θέλεις καὶ ὅπως τὸ θέλεις. Αὐτὸ φανερώνει τὴν ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη τους στὸν Κύριο, ἡ ὁποία ἐκδηλώθηκε στὴ συνέχεια καὶ μὲ τὴν ὁλοπρόθυμη ὑπακοὴ στὴν ὑπόδειξή Του νὰ πᾶνε νὰ ἐξεταστοῦν ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς γιὰ νὰ διαπιστωθεῖ ἡ θεραπεία τους. Καὶ γιὰ τὴν ὑπακοή τους αὐτὴ ἀνταμείφθηκαν. Βρῆκαν ξανὰ τὴν πολυπόθητη ὑγεία τους!

Πόσα ἔχει νὰ μᾶς διδάξει αὐτὸ τὸ παράδειγμα τῶν δέκα λεπρῶν...! Εἶναι πολὺ σημαντικὸ νὰ μάθουμε νὰ ἐμπιστευόμαστε τὴ ζωή μας στὴν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ χωρὶς νὰ ἀπαιτοῦμε αὐτὸ ποὺ ἐμεῖς περιμένουμε ἢ θεωροῦμε καλύτερο. Ὑπάρχει μία θαυμάσια μικρὴ προσευχὴ ποὺ ἐκφράζει αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ φρόνημα: «Κύριε, ποίησόν με οἷον θέλεις καὶ ὡς θέλεις‧ κἂν θέλω, κἂν μὴ θέλω». Δηλαδή: Κάνε, Κύριε, νὰ γίνω αὐτὸς ποὺ Ἐσὺ θέλεις καὶ ὅπως Ἐσὺ θέλεις, εἴτε τὸ θέλω εἴτε ὄχι. Ἂς ἐμπιστευθοῦμε λοιπὸν τὴ ζωή μας στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ κι ἂς ἀφήσουμε νὰ τὴν κατευθύνει ὅπως θέλει Ἐκεῖνος! Αὐτὸ εἶναι τὸ πραγματικό μας συμφέρον.

2. Ἡ εὐάρεστη προσευχὴ

Ἐνῶ ὅμως οἱ δέκα λεπροὶ θεραπεύθηκαν καὶ ἀπέκτησαν πάλι τὴν ὑγεία τους, μόνο ἕνας ἐπέστρεψε γιὰ νὰ εὐχαριστήσει τὸν Κύριο: «Ὑπέστρεψε μετὰ φωνῆς μεγάλης δοξάζων τὸν Θεόν», μᾶς πληροφορεῖ ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστής· δηλαδή, γύρισε πίσω καὶ μὲ δυνατὴ φωνὴ δόξαζε τὸν Θεὸ κι ἔπεσε μὲ τὸ πρόσωπο καταγῆς στὰ πόδια τοῦ Ἰησοῦ καὶ Τὸν εὐχαριστοῦσε.

Τί συγκινητικὴ αὐτὴ ἡ ἐκδήλωση εὐγνωμοσύνης τοῦ πρώην λεπροῦ! Φώναζε καὶ πρίν, μαζὶ μὲ τοὺς ἄλλους λεπρούς, γιὰ νὰ ἐπιτύχει τὴν ποθητὴ θεραπεία. Τώρα φωνάζει ὄχι γιὰ νὰ ζητήσει κάποια χάρη, ἀλλὰ γιὰ νὰ εὐχαριστήσει γιὰ τὴ δωρεά. Πλέον εἶναι ὑγιὴς καὶ πανευτυχής. Καὶ ἀπὸ τὰ βάθη τῆς  ψυχῆς του, ποὺ πλημμυρίζει ἀπὸ εὐγνωμοσύνη, ἀπευθύνει «μετὰ φωνῆς μεγάλης» ὕμνο δοξολογίας στὸν Θεὸ καὶ προσκυνεῖ τὸν εὐεργέτη του Κύριο!

Ἂς ὑπογραμμίσουμε κι ἐμεῖς ὅτι ἡ ἄρτια καὶ ὁλοκληρωμένη προσευχὴ δὲν μπορεῖ νὰ ἀποτελεῖται μόνο ἀπὸ αἰτήματα ἀλλὰ περιλαμβάνει πρωτίστως λόγια δοξολογίας καὶ εὐχαριστίας πρὸς τὸν Κύριο. Ἄλλωστε ἔχουμε τόσο πολλὲς ἀφορμὲς γιὰ νὰ εὐχαριστοῦμε τὸν Κύριο! Αὐτὸς μᾶς ἔφερε ἀπὸ τὴν ἀνυπαρξία στὴν ὕπαρξη, Αὐτὸς συντηρεῖ τὴ ζωή μας, Αὐτὸς μᾶς ἐξασφαλίζει τὴ σωτηρία μας, ἂν ἐμεῖς τὸ θελήσουμε... Γιὰ ὅλα αὐτά, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὶς ἄπειρες εὐεργεσίες Του, γνωστὲς καὶ ἄγνωστες, ποὺ ὁ καθένας μας δέχεται στὴν προσωπική του ζωή, ἂς μὴν ξεχνοῦμε νὰ Τὸν δοξάζουμε καὶ νὰ Τὸν εὐχαριστοῦμε. Αὐτὴ εἶναι ἡ ὡραιότερη καὶ ὁπωσδήποτε εὐάρεστη στὸν Θεὸ προσευχή.

3. Ἕνας στοὺς δέκα

Βέβαια εἶναι θλιβερὸ ὅτι μόλις ἕνας ἀπὸ τοὺς δέκα λεπροὺς ἐπέστρεψε γιὰ νὰ εὐχαριστήσει τὸν Κύριο. Καὶ στὴν καθημερινή μας ζωὴ παρατηροῦμε δυστυχῶς ὅτι ἀντίστοιχη εἶναι ἡ ἀναλογία· οἱ περισσότεροι ξεχνοῦν τὸν εὐεργέτη τους καὶ ἀποδει-κνύονται μᾶλλον ἀχάριστοι.

Ἂς μὴ μείνουμε ὅμως στὴν ἀρνητικὴ πλευρὰ τῆς ἀχαριστίας, ποὺ ὁπωσδήποτε δὲν τιμᾶ τοὺς εὐεργετηθέντες. Ἂς θαυμάσουμε τὸ ἄνθος τῆς εὐγνωμοσύνης ποὺ ἔχει τόση χάρη καὶ ὀμορφιά! Ἡ εὐγνωμοσύνη φανερώνει εὐγένεια, ταπείνωση, ἀγά-πη καὶ πολλὲς ἀκόμη ἀρετὲς ποὺ κρύβονται στὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου ποὺ τὶς καλλιεργεῖ.

Ἂς φροντίσουμε λοιπὸν κι ἐμεῖς νὰ καλλιεργοῦμε αὐτὴ τὴν ἐξαίρετη ἀρετή.Ἂς εἴμαστε εὐγνώμονες πρὸς ὅλους ὅσους μᾶς εὐεργετοῦν. Τὰ παιδιὰ πρὸς τοὺς γονεῖς τους, οἱ μαθητὲς πρὸς τοὺς δασκάλους τους κ.ο.κ. Καὶ τὸ κυριότερο: Ἡ εὐγνωμοσύνη μας ἂς ἐκδηλώνεται ποικιλοτρόπως πρὸς τὸν πανάγαθο Θεὸ καὶ Πατέρα μας, στὸν Ὁποῖο χρωστοῦμε τὰ πάντα!

«Ο ΣΩΤΗΡ» 1-1-2013