Ο Οικουμενισμός

Ο Οικουμενισμός αποτελεί ένα κοκτέιλ, συντεθειμένον 
από τας πλέον παραδόξους θρησκευτικάς δοξασίας
 και τας πλέον εκκεντρικάς φιλοσοφίας. 
Είναι ένας θρησκευτικός και φιλοσοφικός συγκρητισμός.
 Είναι μία σαθρά στέγη, όπου στεγάζει ό,τι ημπορεί 
κανείς να διανοηθή, ως θρησκειολογίαν και φιλοσοφίαν. 
Ένα μόνον δεν είναι: α λ ή θ ε ι α. 
Είναι ένα δυσθεώρητον ψεύδος, αλλ’  ωραίον ψεύδος,
 όπου θέτει εις δοκιμασίαν τας συνειδήσεις, τας πεπειθήσεις, 
την πίστιν. Είναι ένα γοητευτικόν μηδέν, όπου λαμβάνει 
υπόστασιν υπαρξιακήν εις την ψυχήν εκείνων, οίτινες 
δεν έζησαν την πληρότητα της Ορθοδοξίας και δεν εύρον
 «ανάπαυσιν ταις ψυχαίς αυτών»…                     
Ο οικουμενισμός έχει δαιμονικήν διάρθρωσιν.
 Υποστηρίζει ότι ουδαμού υπάρχει αλήθεια. 
Υπόσχεται ότι με την μωσαϊκήν του σύνθεσιν
 θα δώση λύσιν εις όλα τα προβλήματα του ανθρώπου. 
Αποτελεί το μέσον μιας νέας θεωρήσεως της ζωής. 
Είναι άθεος μέσα εις την πολυθεϊαν του. 
Είναι ασεβής εν τη αποδοχή του υπό την στέγην 
του όλων των ασεβών. 
Παντού βλέπει κλάσματα αληθείας, κλάσματα
 ενός τεθραυσμένου καθρέπτου, τα οποία φιλοδοξεί 
να ενώση. 
Δεν παραδέχεται προσωπικόν Θεόν. 
Αρνείται να δεχθή αυθεντικά, θεόπνευστα δόγματα. 
Δεν πιστεύει εις αποκεκαλυμμένην αλήθειαν.
 Δεν υπάρχει μία αλήθεια, αλλά πολλαί, μερικαί, ατελείς. 
Ο οικουμενισμός δεν κάμνει διακρίσεις.
 Δεν στενοχωρείται δια την ποικιλίαν ιδεών. 
Διαλέγετε και παίρνετε. 
Δεν υπάρχουν αυθεντικά κριτήρια θρησκείας, 
φιλοσοφίας, τέχνης, ηθικής.
 Όλα είναι δεκτά και συγχωρημένα.
 Η αρνητική στάσις του εις πάσαν αλήθειαν, ως απόλυτον 
τον οδηγεί εις πάσαν ελευθερίαν. Ηθικόν είναι 
ό,τι επιθυμείς. 
Αληθές είναι ό,τι φρονείς. 
Καλόν ό,τι αισθάνεσαι.
 Ο οικουμενισμός λοιπόν αποτελεί μίαν
 νέαν έκδοσιν του παλαιού μηδενισμού. 
Δεν πιστεύει εις τίποτε και δεν απορρίπτει τίποτε.
 Είναι ένα τέρας, όπου αφομοιώνει τα πάντα…
πηγή