Σταυροφόρων συμπόρευση του Αρχιμ.Χρυσόστομου Χρυσόπουλου

Η αυριανή  γιορτή μπορεί να  μην έχει ιστορικά συγκεκριμένα στοιχεία (όπως η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού), έχει καθιερωθεί όμως για πνευματικούς λόγους.  Βρισκόμαστε  στην μέση της Μεγάλης  Τεσσαροκοστής.  Μας προτάσσει για προσκύνηση  τον Τίμιο Σταυρό η Εκκλησία,  για να κοιτάξουμε  τους  ώμους μας.  Εκεί θα υπάρχει  ένας  ή περισσότεροι σταυροί.  Όταν τους ζυγίσουμε  με  εκείνους του Κυρίου δεν θα είναι  όμοιοι,  θα είναι  όμως ισοβαρείς  με τις δυνάμεις μας.  Η Θεία Πρόνοια το επιτρέπει, για να μην απογοητευόμαστε, να μην καμπτόμεθα  εύκολα.

  Πολλοί και διάφοροι είναι οι Σταυροί μας.  Ξεκινούν  από προβλήματα  υγείας,  περνούν  από την ανεργία και την φτώχεια,  την ξενιτειά  και την ορφάνια, για να φτάσουν στην  ανατροφή των παιδιών που δυσκολεύει μέρα με την ημέρα, και στις διανθρώπινες σχέσεις που περνούν κρίση  ακόμα και για ασήμαντα θέματα.  Καρφωνόμαστε σε  κάθε λογής σταυρό  με καρφιά τα λόγια των άλλων που κρύβουν  κακία ή δείχνουν κακεντρέχεια.  Με  καρφιά αδικίας ή  συκοφαντίας,  πένθους ή απογοήτευσης.  Είμαστε  βέβαια σταυροφόροι στην βιωτή μας,  όμως πρέπει να είμαστε και ελπιδοφόροι  στην πορεία μας.

  Ο προσωπικός μας Γολγοθάς  θα δώσει αργά ή γρήγορα  την θέση του στο μνήμα. Εκεί ας  θάψουμε τις αμαρτίες μας, τις αστοχίες μας,  όσα μας έκαναν οι άλλοι. Η  ταφόπλακα  ας καλύψει την πτώση μας  και πλέον  ας αναμένουμε την ανάσταση  της δικαίωσης  και της  λύτρωσης,  από τον Εσταυρωμένο  Θεό της αγάπης.

  Δεν είναι λόγια  παρηγοριάς αλλά βεβαιότητα καρδιάς. Αν πιστέψουμε  στον Σταυρό του Κυρίου,  τότε θα είμαστε  οι όντως αναστημένοι δίπλα Του.  Διδάσκει  ο Κύριος αύριο  την άρση του Σταυρού,  όχι γιατί είναι μόνο δικός Του,  αλλά γιατί υπάρχει και δίπλα μας ακριβώς. 

  Θα περιφέρει  η Εκκλησία  αύριο τον Τίμιο Σταυρό  και ταυτόχρονα  θα κάνει τους λόγους του Κυρίου  προσκλητήριο, για να πάρουμε  όλοι μας  τους σταυρούς μας και να συμπορευτούμε  στο πλευρό Του.  Δεν είμαστε μόνοι.  Αυτό  είναι που κάνει να αισθανόμαστε  τους  αναπόφευκτους  σταυρούς μας  άλλοτε ελαφρύτερους και  κάποτε να τους βλέπουμε και ως ευλογία.  Θα δούμε και αυτούς που δεν κατανοούν  τον σκοπό του Σταυρού  και δεν  αντέχουν το βάρος του, όσο μικρό  ή παροδικό  και αν είναι, να συμμετέχουν. Είναι  εκείνοι που θέλουν την ζωή τους  γεμάτη ανέσεις, απροβλημάτιστη  και άπικρη.  Μπορεί να είναι έτσι;  Όχι!  Είναι μυστήριο λοιπόν ο Σταυρός.  Αν δεν ήταν,  θα είχαν  και οι θνητοί την  δυνατότητα να τον βαστάζουν στους ώμους τους και δεν θα ήταν έργο μόνον  Χριστού για την δική μας ζωή και λύτρωση.  Άλλοι όμως  αίρουν τους σταυρούς ως μιμητές Του και άλλοι ως της απιστίας τους  σφραγίδα.

  Ο Σταυρός που θα δούμε να τοποθετείται  αύριο, όπως  και την Μεγάλη Πέμπτη στο μέσον του  Ναού μας δεν είναι απλό όριο θανάτου αλλά αρχή  ζωής και πέρασμα  στην ανάσταση. Δεν έμεινε  εκεί  άφωνος  ο Θεός,  η ανθρωπότητα έμεινε άφωνη που  είδε τον Θεό εκεί πάνω. Η εσταυρωμένη και πονεμένη ανθρωπότητα  εκεί στον Τίμιο Σταυρό βλέπει την αντοχή  της, εκεί αναμένει  την δικαίωσή  της. Ο Σταυρός του Ιησού από  όπλο  τιμωρίας  γίνεται σύμβολο επανάστασης  της αγιότητας  έναντι της αμαρτίας,  της  αφθαρσίας  έναντι της φθοράς,  της ζωής έναντι  του θανάτου.

  Λιγοστεύουν  οι ημέρες  που θα δούμε  στον Σταυρό  του Κυρίου μας  στον Γολγοθά.  Γίνονται όμως περισσότεροι και οι πειρασμοί,  μήπως παρακολουθούμε με δάκρυα  μια ρομαντική ιστορία  και με συγκίνηση την ιερή πορεία, αυτού του ίδιου του Θεού.  Ότι έπραξε  δεν το έκανε για την δική Του  προβολή και καταξίωση. Δεν είχε ανάγκη να δείξει  την δύναμή Του.  Να μας δώσει ελπίδα θέλει η Εκκλησία  προτείνοντας ενώπιόν μας γα προσκύνηση.  Η ανανέωση  παντού και πάντα χρειάζεται.  Όταν μάλιστα  οι αντιστάσεις μας λιγοστεύουν  ή φαίνονται  ανίσχυρες  για μάχες πνευματικές, έρχεται ο Χριστός, όχι ως σταυρωμένος αλλ’ ως συγκυρηναίος.