Όταν οι Καλόγεροι πολεμούσαν, οι Νενέκοι προσκυνούσαν

Γράφει ὁ Κωνσταντῖνος Χολέβας, Πολιτικὸς Ἐπιστήμων

Στὶς 24 Ἰουνίου 1827 ἔλαβε χώρα μία ἀπὸ τὶς τελευταῖες μάχες τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως. Ἡ μάχη τῶν μοναχῶν τοῦ Μεγάλου Σπηλαίου 
Καλαβρύτων κατὰ τοῦ Ἰμπραὴμ καὶ τῶν Τουρκο-αἰγυπτίων του. Ὁ Ἰμπραήμ, υἱοθετημένος γιὸς τοῦ Μεχμὲτ Ἀλῆ, Ἀντιβασιλέως τῆς Αἰγύπτου, εἶχε πάρει ἐντολὴ ἀπὸ τὸν Σουλτάνο νὰ ἐκκαθαρίσει τὴν Πελοπόννησο ἀπὸ κάθε ἑστία ἑλληνικῆς ἀντίστασης.
Ἀρχικὰ εἶχε ἐπιτυχίες λόγω τῆς διχόνοιας τῶν ἐπαναστατῶν καὶ λόγω τῆς προδοτικῆς στάσης μερικῶν τουρκοπροσκυνημένων, ὅπως ὁ διαβόητος Νενέκος.
Ὅταν ὁ Ἰμπραὴμ μὲ 15.000 στρατιῶτες βρέθηκε στὴν περιοχὴ τῶν Καλαβρύτων αἰσθάνθηκε ντροπὴ ποὺ ἡ Μονὴ τοῦ Μεγάλου Σπηλαίου μὲ τὴ θαυματουργὸ εἰκόνα τῆς Παναγίας, ἔργο τοῦ Εὐαγγελιστῆ Λουκᾶ, ἔμενε ἀπόρθητη. Οἱ μοναχοὶ ἀξιοποιοῦσαν τὸ βραχῶδες τοῦ ἐδάφους καὶ εἶχαν μεταβάλει τὴ Μονὴ τῆς μετανοίας τους σὲ καστρομονάστηρο. Τοὺς ἐνίσχυσαν μερικὲς ἑκατοντάδες ἀνδρῶν ὑπὸ τὸν Ν. Πετιμεζὰ καὶ ὁ ὑπασπιστὴς τοῦ Κολοκοτρώνη, ὁ γνωστὸς λόγιος Φωτάκος Χρυσανθόπουλος, ὁ ὁποῖος ἔγραψε στὰ...

Ἀπομνημονεύματά του ὅτι «οἱ Τοῦρκοι αἰσθάνθηκαν καλογερικὸ πόλεμο». Στὸ πλευρὸ τοῦ Ἰμπραὴμ πολέμησε ὁ Νενέκος ἐπικεφαλῆς λίγων προδοτῶν Ἑλλήνων.
Τὴ λεβεντιὰ τῆς ἑλληνικῆς ψυχῆς καὶ τὸ ἦθος τοῦ ἑλληνορθοδόξου κληρικοῦ καὶ μοναχοῦ διατρανώνουν οἱ πολυάριθμοι τότε μοναχοί τοῦ Μ. Σπηλαίου μὲ τὶς δύο ἀπαντήσεις τους πρὸς τοὺς ἀπεσταλμένους τοῦ Ἰμπραήμ. Στὴν πρώτη ἀπαντοῦν ὅτι δὲν παραδίδονται καὶ ὅτι θὰ ἀγωνισθοῦν, διότι πιστεύουν στὴ Θεία Πρόνοια καὶ στὴν τελικὴ ἥττα τοῦ Αἰγυπτίου στρατάρχη.
Ἡ δεύτερη ἀπάντησή τους ἀξίζει νὰ ἀναδημοσιευθεῖ ὁλόκληρη. Σημειώνω ὅτι ὑπῆρχε σὲ παλαιότερα ἀναγνωστικά τοῦ Δημοτικοῦ ποὺ σήμερα ἔχουν ἀντικατασταθεῖ ἀπὸ ψευδοπροοδευτικὰ κείμενα. Θαυμάστε:
«Ὑψηλότατε ἀρχηγὲ τῶν Ὀθωμανικῶν ἁρμάτων, χαῖρε.
Ἐλάβομεν τὸ γράμμα σου καὶ εἴδομεν τὰ ὅσα γράφεις. Ἠξεύρομεν πὼς εἶσαι εἰς τὸν κάμπον τῶν Καλαβρύτων πολλᾶς ἡμέρας καὶ ὅτι ἔχεις ὅλα τὰ μέσα τοῦ πολέμου. Ἠμεῖς διὰ νὰ προσκυνήσωμεν εἶναι ἀδύνατον, διότι εἴμεθα ὁρκισμένοι εἰς τὴν πίστη μας, ἢ νὰ ἐλευθερωθῶμεν ἢ νὰ ἀποθάνωμεν πολεμοῦντες, καὶ κατὰ τὸ ἀϊνὶ(πίστη) μας, δὲν γίνεται νὰ χαλάσει ὁ ἱερὸς ὅρκος τῆς πατρίδος μας. Σᾶς συμβουλεύομεν, ὅμως, νὰ ὑπάγεις νὰ πολεμήσεις σὲ ἄλλα μέρη, διότι ἀν ἔρθεις ἐδῶ νὰ μᾶς πολεμήσεις καὶ μᾶς νικήσεις, δὲν εἶναι μεγάλον κακόν, διότι θὰ νικήσεις παπάδες. Ἂν ὅμως νικηθεῖς, τὸ ὁποῖον ἐλπίζομεν ἄφευκτα μὲ τὴ δύναμη τοῦ Θεοῦ, διότι ἔχομεν καὶ θέση δυνατή, καὶ θὰ εἶναι ἐντροπή σου καὶ τότε οἱ Ἕλληνες θὰ ἐγκαρδιωθοῦν καὶ θὰ σὲ κυνηγοῦν πανταχοῦ. Ταῦτα σὲ συμβουλεύομεν καὶ ἠμεῖς, κάμε ὡς γνωστικὸς τὸ συμφέρον σου. Ἔχομεν καὶ γράμματα ἀπὸ τὴν βουλὴ καὶ ἀρχιστράτηγον Θεόδωρον Κολοκοτρώνην, ὅτι εἰς πάσαν περίπτωσιν πολλὴν βοήθειαν θὰ μᾶς στείλει, παλληκάρια καὶ τροφᾶς, και ότι ἢ θὰ ἐλευθερωθῶμεν τάχιστα ἢ θὰ ἀποθάνωμεν κατὰ τὸν ἱερὸν ὅρκον τῆς Πατρίδος μας.
ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ ὁ Ἡγούμενος
Καὶ οἱ σὺν ἐμοὶ παπάδες καὶ καλόγεροι
Τὴν 22αν Ἰουνίου 1827, Μέγα Σπήλαιον».
Ἡ μάχη ἔγινε μετὰ ἀπὸ δύο ἡμέρες καὶ δίπλα στοὺς Ἕλληνες ἐνόπλους πολέμησαν 100 μοναχοὶ ποὺ ἔβγαλαν τὰ ράσα καὶ φόρεσαν φουστανέλλες. Ὁ Ἰμπραὴμ ἡττήθηκε καὶ ἔχασε πολλοὺς ἄνδρες. Μετὰ τὴν Ἁγία Λαύρα ἄλλο ἕνα μοναστήρι τῶν Καλαβρύτων ἔδωσε τὸ μήνυμα τῆς ἀξιοπρέπειας στοὺς ἀγωνιζομένους. Ἐπισημαίνω τὰ ἐπίκαιρα διδάγματα:
Α) Ἡ ὑπερήφανη ἀπάντηση τῶν μοναχῶν ἐντάσσεται στὴν παράδοση τῶν πολλών ΟΧΙ τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἀπὸ τὸ Μολῶν Λαβὲ μέχρι τὸ ΟΧΙ τοῦ 1940.Αὐτὴ εἶναι ἡ διαχρονικὴ συνέχεια τοῦ Ἑλληνισμοῦ.
Β) Ὁ καλογερικὸς πόλεμος καὶ ἡ ἀπώθηση πολλαπλασίων στρατευμάτων ἀποδεικνύουν γιὰ μία ἀκόμη φορᾶ πόσο ἄδικο ἔχουν οἱ ἀποδομητὲς ἱστορικοί, ποὺ ἀρνοῦνται τὴν ἐθνικὴ προσφορὰ τοῦ Ὀρθοδόξου κλήρου καὶ τῶν μοναστηριῶν.
Γ). Οἱ τουρκοπροσκυνημένοι Νενέκοι τότε ἔπαιρναν τὰ ὄπλα ὑπὲρ τοῦ κατακτητῆ. Σήμερα μᾶς ὑπονομεύουν παραχαράσσοντας τὴν Ἱστορία. Τελικὰ ἡττῶνται καὶ χλευάζονται!


ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 18/6/2013