Επικίνδυνες Μεταπτώσεις...

Κάθε άνθρωπος που αγωνίζεται στην πνευματική ζωή διατρέχει τον κίνδυνο να καμφθεί, να υποχωρήσει και να ξαναγυρίσει στην παλαιά ζωή της αμαρτίας. Αν η προσοχή μας ατονήσει και ο πολυμήχανος εχθρός εντείνει τον πόλεμο και τις μεθοδείες του εναντίον μας, δεν είναι δύσκολο να πέσουμε, να κυριευθούμε από την απελπισία και να επιστρέψουμε πάλι σ' εκείνα που με την απόφαση της μετανοίας είχαμε καταλύσει. Δυστυχώς η έλλειψη σταθερής αποφάσεως για αγώνα μας κάνει να πέφτουμε και να ξαναπέφτουμε. Εδώ χρειάζεται ελπίδα στο έλεος του Θεού, μη τυχόν η απόγνωση μας βυθίσει μια για πάντα στην άβυσσο της απώλειας.

Πολέμιοι της ζωής τους

Όταν ο απόστολος Παύλος επισκέφθηκε την Γαλατία βρήκε τους αν¬θρώπους εκεί σε αξιοθρήνητη κατάσταση. Η ειδωλολατρία τους είχε δέσει με πολλές πλάνες και δεισιδαιμονίες. Μακριά από τον αληθινό Θεό ως «άθεοι εν τω κόσμω» (Έφεσ. 2,12) ήταν βυθισμένοι στη διαφθορά και την πολύμορφη αμαρτία. Σκοτισμένοι στο νου, με πίκρα στην ψυχή και πολύ άγχος εταλαιπωρούντο καθημερινά χωρίς να μπορούν να απεγκλωβιστούν από τα δίχτυα τής συμφοράς, έως ότου ανέτειλε και γι' αυτούς το αληθινό φως. Ήλθε ο απόστολος Παύλος και με το κήρυγμα της αλήθειας και της αγάπης του Ναζωραίου Χριστού, τους απελευθέρωσε από τον εξευτελιστικό δρόμο τής πλάνης. Αυτοί δόξαζαν και ευγνωμονούσαν τον Θεό που με τον Παύλο τους έσωσε. Ο Απόστολος γράφοντας στους ίδιους εκφράζει τον θαυμασμό του για την αγάπη και ευγνωμοσύνη που έτρεφαν στο πρόσωπό του: «μαρτυρώ γαρ υμίν ότι ει δυνατόν τους οφθαλμούς υμών εξορύξαντες αν εδώκατέ μοι» (Γαλ. 4,16). Παρά ταύτα όμως μόλις ήλθαν οι πρώτοι πειρασμοί, οι πρώτοι ψευδοδιδάσκαλοι, οι πρώτοι αιρετικοί, οι Γαλάτες κλονίσθηκαν, επηρεάσθηκαν, παρασύρθηκαν. Γι' αυτό ο Απόστολος τους παρακαλεί να προσέχουν να μην επανέρχονται στις παλαιές συνήθειες που οι ίδιοι απέρριψαν. Αυτό ισοδυναμεί με αυτοκαταδίκη.

Το να επιστρέψει κανείς σ' εκείνα που τον δηλητηριάζουν και τον θανατώνουν τούτο είναι παραφροσύνη. Η εξουσία του σκότους είναι πιο βασανιστική για τους αρνητές. «Οι αμαρτάνοντες πολέμιοι εισί της εαυτών ζωής», λέγει ο Τωβίτ (12,10). Όποιος νικά τις αμφιβολίες και τους λογισμούς της απιστίας έχει ειρήνη και χαρά στην ψυχή του.

Έχουμε ελεύθερη βούληση

Το κατάντημα των χριστιανών της Γαλατίας μπορεί να γίνει και δικό μας πάθημα. Όλοι διατρέχουμε τον κίνδυνο να ατονήσουμε πνευματικά, να χάσουμε τον πρώτο ζήλο, να επιστρέψουμε στην αμαρτία. Μας έδωσε ο Θεός το ανεκτίμητο δώρο της πίστεως και τον θησαυρό της θείας Χάριτός Του. Συγχρόνως όμως μάς προίκισε με τη δύναμη της ελευθερίας για να διαλέγουμε με την ελεύθερη βούλησή μας το δρόμο της ζωής μας. Με αναρίθμητους τρόπους μας προπαρασκεύασε για τη σωτηρία και με σοφία μας έφερε περιστάσεις πολλές για να γνωρίσουμε το θέλημά Του. Η αγάπη του όμως δεν εξουδετέρωσε την ελευθερία μας. Άφησε σ' εμάς την εκλογή. Ελεύθερα αγωνιζόμεθα και ελεύθερα αμαρτάνουμε. Εάν θέλουμε ακολουθούμε το δρόμο της Εκκλησίας κι αν θέλουμε ακολουθούμε το δρόμο τής νέας ειδωλολατρίας. Η ώρα της Χάριτος μας οδηγεί σε μια αφύπνιση και σ' ένα θείο φωτισμό. Έρχεται καιρός που οι αλήθειες της πίστεως φωτίζουν το νου μας, θερμαίνουν την καρδιά μας, μας οδηγούν σε μετάνοια. Τότε ευλογούμε το Θεό για τα δώρα τής πατρικής Του αγάπης. Αισθανόμεθα την εμπειρία της ενότητας στο Μυστικό Σώμα τής Εκκλησίας και γευόμεθα τις δωρεές του Αγίου Πνεύματος.

Οι πνευματικές και πανευφρόσυνες καταστάσεις της παρουσίας του Θεού δεν είναι όμως μόνιμες. Έρχονται οι πειρασμοί, ξεσπούν καταιγίδες, ορμούν τα άγρια θηρία των παθών, σκοτίζεται το λογικό μας από τα σύννεφα τής αμφιβολίας και τότε αρχίζει μέσα μας το δράμα. Ο νόμος της αμαρτίας γίνεται πολύ βίαιος. Η θέλησή μας αδυνατίζει. Η αντίστασή μας στο κακό κάμπτεται και ξαναγυρίζουμε στα παλαιά.

«Ο έχετε κρατήσατε»

Χρειάζεται άγρυπνη προσοχή και συνεχής αγώνας για να κρατήσουμε τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος που λάβαμε με το Βάπτισμα και συνεχώς λαμβάνουμε δια των Μυστηρίων της Εκκλησίας μας. Εκτός από τη δική μας αδυναμία και την ύπουλη πολεμική του διαβόλου, υπάρχει ακόμα μια απειλή από τους ανθρώπους της ανομίας και τους εργάτες του ψεύδους. Ψευδοφιλόσοφοι και ψευδοκοινωνιολόγοι, πλανεμένοι επιστήμονες και δημαγωγοί, προσπαθούν να εισαγάγουν ένα αλλότριο ήθος, ξένο προς την παράδοση μας, που ανατρέπει το ήθος της πίστεως μας. Η Εκκλησία μας φωνάζει προς όλους: «ο έχετε κρατήσατε» (Αποκ. 2,25) οι περισσότεροι όμως παρασύρονται και σιγά-σιγά εθίζονται σ' ένα νέο τρόπο ζωής που ισοπεδώνει τις αξίες, καταργεί κάθε ηθικό φραγμό και αποξενώνει από τον ιερό χώρο της πίστεως. Οι άνθρωποι θέλουν άκοπη ζωή χωρίς αγώνα και δυσκολίες. Σ' αυτό στηρίζονται και οι υπηρέτες του ψεύδους. Αίρουν τις απαγορεύσεις. Τα πάθη, τα χαρακτηρίζουν ως φυσικές λειτουργίες. Ανοίγουν το δρόμο για κάθε ασυδοσία και ασχήμια. "Ονομάζουν τέχνη τη διαφθορά. Επευλογούν την παρανομία και την αισχροκέρδεια. Και το χειρότερο, πιέζουν αφόρητα τους πάντες, μετέρχονται κάθε μέσο προκειμένου να περάσουν τη γραμμή τους. Όταν όλα αλλοτριώνονται και όταν πνέει βίαιος άνεμος απιστίας, πώς να αντέξει ένα μικρό κερί, πώς να κρατηθεί ο πιστός, πώς να μείνει ανεπηρέαστος ο χριστιανός;

«Πιστοί άχρι θανάτου»

Στην ολιγοψυχία που αισθάνεται ο άνθρωπος της πίστεως μπροστά στην αδυναμία του και στην ορμή του κακού, σαν βάλσαμο έρχονται τα λόγια του ιερού Αυγουστίνου με τα οποία απευθύνεται στον κλονιζόμενο: «ο Θεός πολλών κινδύνων σε ελύτρωσε πλανηθέντα προς την οδόν επανήγαγεν αγνοούντα σε εδίδαξε λυπούμενον παρεκάλεσεν πεσόντα ηνώρθωσεν ιστά-μενον εκράτησεν πορευόμενον ωδήγησεν κοιμώμενον εφύλαξε κράζοντα επήκουσεν». Θα έχουμε πάντοτε τη βοήθεια του Θεού στον αγώνα της αρετής. Χρειάζεται όμως παράλληλα να προσέχουμε να μην πέσουμε. Να μείνουμε ακλόνητοι στην πίστη και στην αγία ζωή μέχρι θανάτου.

Γράφει: Αρχιμ. Ν. Ι. Π.

πηγή