Το Κήρυγμα της Κυριακής της Πεντηκοστής«Εάν τις διψά, ερχέσθω προς με και πινέτω»; Αρχιμανδρίτης Σπυρίδων Πετεινάτος

Του π. Σπυρίδωνα*

Συχνά μέσα στα μισοσκόταδα της απιστίας, μέσα 

στα τέλματα της αμαρτίας, η ψυχή νοιώθει τί φοβερό

 πράγμα είναι να αρνήται τον θεό, τον εαυτό της,

 την αιωνιότητα. Νοιώθει τί πόνο δημιουργεί η απομάκρυνσις

 από το θείο θέλημα και η πτώσις στο βούρκο του κακού.
Ο άνθρωπος δεν είναι μόνο σάρκα. 

Είναι και πνεύμα. Και το πνεύμα έχει κι αυτό τις απαιτήσεις του.

 Όσο και να τις καταχωνιάσουν οι άνθρωποι του 21ου αιώνος, 

έρχονται στιγμές, που ανεβαίνουν στην επιφάνεια. 

Είναι οι ώρες του κεντρίσματος της συνειδήσεως ή στιγμές 

πόνου ή ώρες ψυχικής ανατάσεως. 

Τότε νοιώθει η ψυχή το βαθύ νόημα της κραυγής του Προφητάνακτος 

Δαυίδ : « Όν τρόπον επιποθεί η έλαφος επί τας πηγάς των υδάτων, 

ούτως επιποθεί η ψυχή μου προς σε, ο Θεός » (ψαλμ. 41,2).
Τα άστρα δεν μπορούν να σταματήσουν, ούτε να παρεκκλίνουν 

από τον δρόμο τους, γιατί οι φυσικοί νόμοι τα αναγκάζουν να κινούνται

 επάνω σε ωρισμένη τροχιά. Το λάδι, σαν ελαφρότερο επιπλέει 

στο νερό. Οσονδήποτε κι΄ αν ταράξουμε τα δύο αυτά στοιχεία, 

δεν θα κατορθώσουμε να μεταβάλουμε τη θέσι τους. 

Έτσι και η ψυχή, όσο κι΄αν απομακρυνθή από τον Θεό, 

θα νοιώθη τη νοσταλγία του Δημιουργού της.
Σε τέτοιες στιγμές ακούγεται πάλι του Κυρίου η φωνή: 

«Εάν τις διψά, ερχέσθω προς με και πινέτω».

 Δείχνει στον διψασμένο άνθρωπο κάθε εποχής και της εποχής 

μας, την μοναδική πηγή, την Αιωνία, αστείρευτον Πηγή, 

από την οποία πηγάζει το «ύδωρ το ζων». Ο ίδιος ο Κύριος

 είναι η αναντικατάστατος πηγή.
Πρώτον με την θεία του διδασκαλία. Ο θείος, μοναδικός 

Διδάσκαλος φανερώνει την Αλήθεια στους ανθρώπους, 

τους διδάσκει το σκοπό της ζωής, μιλάει για το μοναδικό

 προορισμόν του ανθρώπου, την ομοίωσί του με τον Θεό. 

Όποιος μελετά το Ευαγγέλιό του μαθαίνει γιατί ζη, γνωρίζει 

πώς θα κερδίση την αιωνιότητα.
Αλλ΄επίσης ο Κύριος είναι πηγή της θείας χάριτος και 

της δυνάμεως, από την οποία έχει τόση ανάγκη ο άνθρωπος 

της εποχής μας. Μέσα στις δυσκολίες της ζωής, στις τόσες 

συμφορές, στα τόσα προβλήματα αντλεί θάρρος, ενίσχυσι,

 όταν συνδέεται με τον Θεό. Αντλεί από την πηγή δύναμι, 

για να αντιμετωπίζη με «ψηλά το κεφάλι» τις θλίψεις, 

να βρίσκη τις σωστές λύσεις στα διάφορα της ζωής του προβλήματα,

 να σηκώνετε από τον γκρεμό της αμαρτίας και να ζη μια νέα, 

εν Χριστώ ζωή, ζωή τιμιότητος, ειλικρινείας, αγάπης!
Πολλές πηγές με θολά νερά έχουν παρουσιασθή και 

παρουσιάζονται συνεχώς. 

Οι επιγραφές τους φέρνουν διάφορα ονόματα: άθεος, Ουμανισμός,

 Υπαρξισμός, Κομμουνισμός, Υλισμός και τόσα άλλα. 

Και καλούν οι διάφοροι «σοφοί» τους ανθρώπους να ξεδιψάσουν

 από τα νερά τους. Και μυριάδες πολλοί είναι εκείνοι που

 ξεγελιώνται πίνοντας από τέτοιες πηγές. Αντί όμως να

 ξεδιψάσουν, διψούν περισσότερο ή βυθίζονται στην απιστία 

και λυώνουν στην αμαρτία.
Γιατί όμως, άνθρωποι του 21ου αιώνος, δεν έρχονται στην 

μοναδική πηγή, που 20 αιώνες και πλέον τώρα αρδεύει 

πνευματικά την οικουμένη; Γιατί δεν ακούνε τον Κύριο

 να βροντοφωνή: 

«Εάν τις διψά, ερχέσθω προς με και πινέτω»; 

Γιατι;

*Αρχιμ. Σπυρίδων Πετεινάτος
Ιεροκήρυξ Ιεράς Μητροπόλεως Κεφαλληνίας