ΑΠΟ ΤΗ ΦΥΤΡΑ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ
ΟΙ ΚΛΑΔΟΙ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ
ΠΟΥ ΕΦΕΡΑΝ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ ΤΟΥ ‘21
Πρωτ. ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΖΗΣΗ
ΚΑΘΗΓΗΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Από αυτήν τη φύτρα τού χριστιανικού βασιλείου εβλάστησαν κατά τον Φώτη Κόντογλου οι Αμαρτωλοί και οι Κλέφτες οι οπλαρχηγοί τού αγώνος στην επανάσταση τού 1821.
Μνημονεύει κατ’ αρχήν όσα γράφει ο αγωνιστής Νικόλαος Κασομούλης στο έργο του «Ενθυμήματα στρατιωτικά»: «Από τα διάφορα ιστορικά και εκκλησιαστικά συγγράμματα και από αυτά τα πράγματα γνωρίζοντες ότι η Ελληνική γλώσσα, ο χαρακτήρ και τα έθιμα τού ελληνικού λαού, μετά την πτώσιν τού Βασιλείου μας, εδιατηρήθησαν υπό την επαγρύπνησιν τού Κλήρου μας και των διαφόρων πεπαιδευμένων τού Έθνους μας και δια της κοινής ευλαβείας προς την αγίαν ημών Θρησκείαν».
Γράψει ο Κασομούλης πως αρχαίο χειρόγραφο στο μοναστήρι του Κλινοβού, στην επαρχία Ασπροποτάμου, έγραψε πως ο αρχαιότερος και περιφανέστερος από όλους τους αρματολούς ήτανε ο Μεγδάνης ή Μεϊντάνης από την Κοζάνη (1660-1690), την ζωγραφιά τού οποίου, συμπληρώνει ο Κόντογλου, «έβαλαν στην εκκλησία της Κατούνας μαζί με τους άγιους, κι ίσως και τ’ άρματά του. Τις ζωγραφιές των Καπετανέων που σκοτωνόντανε για τη λευτεριά συνηθίζανε να τις βάζουνε στις εκκλησίες, όπως βρισκότανε η ζωγραφιά τού Αντρούτσου, τού πατέρα τού Οδυσσέα, στο μοναστήρι της Μεταμορφώσεως στα Μετέωρα, κι άλλων οπλαρχηγών στην Ήπειρο και σε άλλα μέρη»28.
Αναφέρει στη συνέχεια ο Κασομούλης πολλά ονόματα οπλαρχηγών που ηγήθηκαν στα προεπαναστατικά κινήματα, ανάμεσα στους οποίους μνημονεύει και τον Λάζο από τον Όλυμπο.
Ιδιαίτερη αναφορά κάνει στον παπα-Θύμιο τον Βλαχάβα και στον ηρωϊκό του θάνατο, όπως επίσης και στον Νίκο Τσιάρα, ο οποίος ξεμπαρκάρισε στο Λιτόχωρο με τριακόσιους άντρες, περικυκλώθηκε όμως από τον τουρκικό στρατό, μα πολέμησε σαν λιοντάρι και στο τέλος τους νίκησε και τους κυνήγησε. Για να επιταχύνει την εκδίωξή τους όρμησε απροφύλακτα εναντίον τους, τον πυροβόλησαν όμως θανάσιμα και τον πλήγωσαν «εις το υπογάστριον και εις τρία άλλα μέρη, ώστε να χυθούν τα έντερά του κατά γης, βαστών αυτά εις τας χείρας του, και επιστρέψας αταράχως εις το πλοιάριον, μετά μίαν ώραν εξεψύχησε. Απέθανεν όντως ηρωϊκώς ο Νίκος Τσιάρας, τριανταέξ ετών, εις το άνθος της ανδρικής του ηλικίας και άφησε την μεγαλυτέραν λύπην προς όλους τους συναδέλφους του, το 1807, περί τον Φεβρουάριον ή Μάρτιον. Άφησε την σύζυγον με μίαν θυγατέραν και ένα υιόν εις τα σπάργανα».
Και κλείνει ο Κόντογλου με τα εξής:
«Τέτοιοι άντρες, απλοί και ταπεινοί που πεθάνανε για της πατρίδος την ελευθερίαν για τού Χριστού την πίστιν την αγίαν με τέτοια απλά και αληθινά λόγια πρέπει να ιστορηθούν»29.
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:
«Το αγιασμένο και προδομένο '21»
«Το αγιασμένο και προδομένο '21»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά