ΓΕΡΩΝ ΙΛΑΡΙΩΝ Γιατί χρειάζεται να κάνουμε σωστά τον Σταυρό μας.

Εορτή του Οσίου Θεοφάνους του Ομολογητού της Συγριανής

Τη μνήμη του Οσίου Θεοφάνους του Ομολογητού της Συγριανής τιμά σήμερα, 12 Μαρτίου, η Εκκλησία μας.

Ο Όσιος Θεοφάνης ο Ομολογητής, γεννήθηκε το 760 μ.Χ. από ευσεβείς και φιλόθεους γονείς, τον Ισαάκ και την Θεοδότη. Σε ηλικία οκτώ ετών έμεινε ορφανός από πατέρα και η μητέρα του ανέλαβε το δύσκολο έργο της ανατροφής, της διαπαιδαγωγήσεως και της μορφώσεως του υιού της Θεοφάνους.

Ο Όσιος, κατά παράκληση της μητέρα του, νυμφεύθηκε σε νεαρή ηλικία την ευσεβή και πλούσια Μεγαλώ. Ο γάμος αυτός, που ήταν αντίθετος για τη μοναχική ζωή που επιθυμούσε ο Όσιος, διαλύθηκε.

Η μεν σύζυγος αυτού έγινε μοναχή στη μονή της Πριγκίπου και μετονομάσθηκε Ειρήνη, ο δε Όσιος κατέφυγε, το 781 μ.Χ., σ' ένα μοναστήρι κοντά στο βουνό της Συγριανής, το Πολίχνιο. (Η Συγριανή βρισκόταν είτε στη Μήδεια είτε - το πιθανότερο - στην Μυτιλήνη [ακρωτήρι Σίγρι]).

Από τη μονή αυτή, ως λόγιος και ενάρετος μοναχός, προσκλήθηκε μαζί με άλλους ηγουμένους διαπρεπείς, τον ηγούμενο της μονής Σακουδίωνος Πλάτωνα, τους μοναχούς Νικηφόρο και Νικήτα από τη μονή Μηδικίου, το μοναχό Χριστόφορο από τη μονή του Μικρού Αγρού, στην Εβδόμη Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιος, το έτος 787 μ.Χ.

Όταν επέστρεψε, εγκατέστησε ηγούμενο τον μοναχό Στρατήγιο και εκείνος αποσύρθηκε στην απέναντι νήσο Καλώνυμον, όπου ίδρυσε μεγάλη μονή και εκεί, αφού εγκαταβίωσε επί εξαετία, ασχολήθηκε με την καλλιγραφία και τις συγγραφές. Αλλά ατυχώς η υγεία του προσβλήθηκε από οξεία λιθίαση.

Σε αυτή την χαλεπή κατάσταση δεν παρέλειψε να μεταβεί στην Κωνσταντινούπολη, όταν προσκλήθηκε υπό του Λέοντος του Αρμενίου (813 - 820 μ.Χ.), ο οποίος προσπάθησε διά του Πατριάρχη Ιωσήφ του εικονομάχου να ελκύσει αυτόν στην αίρεση της εικονομαχίας.

Ο Όσιος φυσικά δεν ήταν δυνατό να αποδεχθεί μία τέτοια πρόταση και να προδώσει την Ορθόδοξη πίστη. Έτσι τον έκλεισαν σε σκοτεινό μέρος και στην συνέχεια τον εξόρισαν στη Σαμοθράκη, όπου μετά από είκοσι τρεις ημέρες κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 815 (ή κατ' άλλους το 818 μ.Χ.).

Αργότερα οι μαθητες του μετεκόμισαν τα ιερά λείψανα του το έτος 822 μ.Χ., στη μονή του, όπου ετελείτο η Σύναξη του, όπως και τη Μεγάλη Εκκλησία.

Απολυτίκιο:
Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.Θεώ τώ εν σώματι, επιφανέντι ημίν, οσίως ελάτρευσας δι' ενάρετου ζωής, Θεόφανες Όσιε, πάσαν γάρ τήν προσούσαν, ύπαρξιν απορρίψας, άθλους ομολογίας, τή ασκήσει συνάπτεις, εντεύθεν δι' αμφοτέρων, φαίνεις τοίς πέρασι.

Σαν το κεράκι....

Στον άγιο Σεραφείμ άρεσε να παρομοιάζη την ανθρώπινη ζωή με ένα κερί. 
Ένα πλήθος από κεριά έκαιγαν μέσα στο κελλί του μπροστά στις εικόνες. Όσο περισσότεροι έρχονταν- και οι επισκέπτες όλο και αυξάνονταν χρόνο με τον χρόνο-τόσο περισσότερα κεριά του έφερναν.

Η ζωή μας έλεγε ο στάρετς, μπορεί να συγκριθή με μια λαμπάδα καμωμένη από κερί με φυτίλι, που καίει με μια φλόγα που εμείς ανάψαμε.

Το κερί είναι η πίστη μας, το φυτίλι η ελπίδα μας, και η φλόγα η αγάπη που ενώνει την πίστη μαζί με την αγάπη, όπως το κερί και το φυτίλι καίνε μαζί με αποτέλεσμα τη φωτιά.
Ένα κερί κακής ποιότητας βγάζει όταν το ανάβης και όταν το σβήνης μια άσχημη μυρωδιά. Όμοια είναι και η ζωή ενός αμαρτωλού.

Κοιτώντας ένα κερί-κυρίως μέσα στην εκκλησία- σκεπτόμαστε πάντα την αρχή, το ξετύλιγμα της ζωής μας και το τέλος της: όπως λειώνει ένα αναμμένο μπροστά στο πρόσωπο του Θεού, έτσι και κάθε στιγμή, λιγοστεύει η ζωή μας πλησιάζοντας προς το τέρμα της.

Αυτή η σκέψη θα μάς βοηθήση να μη διασπώμεθα στην εκκλησία, να προσευχόμαστε με περισσότερη θέρμη και να κάνουμε το παν για να μοιάσει η ζωή μας με μια λαμπάδα από αγνό κερί, που καίγεται και σβήνει χωρίς άσχημη μυρωδιά.


πηγή: από τον βίο του αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ, της Ελένης Γκοραϊνωφ, εκδ. Τήνος σελ.118)
πηγή

το είδαμε εδώ

ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ Β

     

<<ΛΙΓΟ ΠΟΛΥ ΑΚΟΥΣΑΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ Β ΟΠΩΣ ΑΥΤΟ ΔΙΟΧΕΤΕΥΤΗΚΕ ΕΝΤΕΧΝΑ ΣΤΟΝ ΤΥΠΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ.

ΠΡΟΒΛΕΠΕΤΑΙ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΧΡΕΩΚΟΠΙΑΣ, ΠΟΣΟ ΜΑΛΛΟΝ ΠΟΛΕΜΟΥ, ΔΕΣΜΕΥΣΗ ΤΩΝ ΚΑΥΣΙΜΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΤΡΑΤΟ ΚΑΙ ΕΠΙΤΑΞΗ ΤΩΝ ΟΧΗΜΑΤΩΝ ΠΡΟΜΗΘΕΙΑΣ ΤΟΥΣ.

ΤΕΡΜΑ ΔΗΛΑΔΗ ΟΙ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ, ΤΕΡΜΑ ΤΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ ΚΑΥΣΗΣ ΚΑΙ ΚΙΝΗΣΗΣ.

ΚΡΥΟ ΛΟΙΠΟΝ, ΚΑΚΟΥΧΙΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ.

ΤΕΛΟΣ ΣΤΟΝ ΑΝΕΦΟΔΙΑΣΜΟ ΤΩΝ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ, ΣΤΙΣ ΛΑΙΚΕΣ ΑΓΟΡΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΙΝΕΖΙΚΑ ΜΑΓΑΖΙΑ, ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΚΛΕΙΣΕΙ ΠΙΟ ΠΡΙΝ ΛΟΓΩ ΚΡΙΣΗΣ.

ΕΠΙΤΑΞΗ ΤΩΝ ΜΕΣΩΝ ΜΑΖΙΚΗΣ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΛΟΙΩΝ.

ΑΝ ΘΕΛΗΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΙ ΤΟΝ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟ ΜΙΧΑΗΛ ΣΤΟΝ ΜΑΝΤΑΜΑΔΟ ΤΗΣ ΛΕΣΒΟΥ ΜΟΝΟ ΜΕ ΧΕΛΩΝΑ ΚΑΡΕΤΑ- ΚΑΡΕΤΑ ΘΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙ ΕΚΕΙ.

ΚΑΘΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΣΥΝΑΛΛΑΓΗ ΘΑ ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΕΙ, ΚΑΘΩΣ ΧΡΗΜΑ ΘΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΕΧΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟ ΔΙΑΘΕΤΟΥΝ, ΕΥΡΩ Η ΔΡΑΧΜΗ.

ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΠΟΥ ΕΝΑ ΔΟΧΕΙΟ ΛΑΔΙ ΘΑ ΚΟΣΤΙΖΕΙ ΟΣΟ ΕΝΑ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ.

Η ΕΥΔΑΠ ΚΑΙ Η ΔΕΗ ΘΑ ΠΕΡΙΟΡΙΣΟΥΝ ΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥΣ

ΛΙΓΕΣ ΜΟΝΟ ΩΡΕΣ ΤΟ 24ΩΡΟ ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΕΛΕΙΩΣ.

Η ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΘΑ ΠΕΙΝΑΣΟΥΝ.

ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΘΑ ΑΝΑΓΚΑΣΤΟΥΝ  ΝΑ ΣΤΡΑΦΟΥΝ ΣΤΗΝ ΥΠΑΙΘΡΟ ΟΠΟΥ ΚΑΠΟΙΟΣ ΣΥΓΓΕΝΗΣ, Η ΦΙΛΟΣ, Η ΓΕΙΤΟΝΑΣ ΘΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΞΕΝΗΣΕΙ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΡΟ, ΤΟ ΨΩΜΙ, ΟΙ ΕΛΙΕΣ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΤΑ ΔΩΡΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥΣ ΛΕΙΨΟΥΝ ΕΚΕΙ.

ΠΩΣ ΟΜΩΣ ΘΑ ΦΤΑΣΟΥΝ;

ΔΙΟΡΑΤΙΚΟΙ ΒΛΕΠΟΥΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ, ΜΕ ΟΣΑ ΥΠΑΡΧΟΝΤΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΜΕΤΑΦΕΡΟΥΝ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ, ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΟΥΝ ΜΕΡΕΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΦΤΟΥΝ ΘΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ''ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΜΕΝΩΝ''

ΚΑΙ ''ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΩΝ'' ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΙ ΘΑ ΠΕΙ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΑΝΑ ΓΗ.
ΝΑ ΘΥΜΑΣΤΕ ΤΗ ΛΕΞΗ: "ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΤΕΣ" ΠΟΥ

ΜΟΝΟ ΤΟ ΠΛΙΑΤΣΙΚΟ, ΤΟΥΣ ΒΙΑΣΜΟΥΣ, ΤΗ ΒΙΑ  ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΣΜΟΥΣ ΘΑ ΔΕΙΞΟΥΝ ...
ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΑ ΔΥΣΤΥΧΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΝΑΦΛΕΞΕΙΣ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΗ ΡΩΣΙΑ ΚΑΙ ΤΗ Μ.ΑΝΑΤΟΛΗ ΘΑ ΣΑΣ ΤΡΟΜΑΞΟΥΝ ... 
ΙΟΙ ΚΑΙ ΕΠΙΔΗΜΙΕΣ ΘΑ ΣΑΣ ΑΦΑΝΙΣΟΥΝ ... 

ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΞΕΙ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΦΗΤΕΣ ΓΙΑ  ΝΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΘΕΙ ΤΗΝ ΔΥΣΑΡΕΣΤΗ ΑΥΤΗ ΕΞΕΛΙΞΗ.

ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΔΕΙΧΝΟΥΝ, Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΓΡΑΨΕΙ ... ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΘΑ ΥΠΟΣΤΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΣΟ ΚΑΚΟ ...

ΜΑΣ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ...
ΣΤΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΠΡΟΦΗΤΕΥΕΙ ΤΗΝ ΑΝΕΙΠΩΤΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΕΛΘΕΙ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΩΝ ΣΕΙΣΜΩΝ ...

ΟΙ ΠΟΛΕΙΣ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΣΥΝΤΡΙΜΙΑ, ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ ΘΑ ΑΝΟΙΞΕΙ ΣΤΑ ΔΥΟ, ΗΠΕΙΡΟΙ ΘΑ ΤΑΡΑΚΟΥΝΗΘΟΥΝ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΘΑ ΕΞΑΛΕΙΦΘΕΙ

Ο ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΣ ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ ...

ΠΟΤΕ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΤΩΡΑ ΑΥΤΑ;

ΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΜΟΝΟ Ο ΘΕΟΣ ΤΗΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ. ΕΜΕΙΣ ΟΜΩΣ ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΝΑ ΜΕΛΕΤΑΜΕ ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ ΠΟΥ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΜΑΣ ΕΔΩΣΑΝ.>>

''Θάρθουν δυο χρονιές η μια πίσω από την άλλη που τα ξεροπάλουκα του Μάρτη θα μείνουν στη θέση τους και το γιόμα του φεγγαριού θα κάνει τους παπικούς να γιορτάσουν το Πάσχα αντάμα με το δικό μας. Γράψτε το για να το βάλουν σημάδι τα τρισεγγόνια σας και να ξεύρουν πότε σιμώνουν τούτα που σας λέγω'' . (ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑΣ)

''Θα βάλουν δυσβάστακτους φόρους αλλά δεν θα προλάβουν να τους εισπράξουν'' (ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑΣ)

''Η το άλογο στο αλώνι (Ιούλιος), ή το βόδι στο χωράφι (Νοέμβριος).''

(ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑΣ)

Το είδαμε εδώ

ΣΟΚ: Καταγγελίες - αποκαλύψεις Ειρηναίου για τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Θεόφιλο

Με μια επιστολή που σοκάρει, ο πρώην Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ. Ειρηναίος απαντά στον νυν Πατριάρχη κάνοντας πολύ σοβαρές καταγγελίες-αποκαλύψεις.
Η επιστολή απευθύνεται στην εκπομπή «Μακκαβαίοι» της Romfea.gr και κοινοποιείται σε όλους τους Προκαθημένους και όλους τους Αρχιερείς.

Σε αυτή ο κ. Ειρηναίος αναφέρει ότι από τον Φεβρουάριο του 2008 δεν μπορεί να εξέλθει από το κελί του στο Πατριαρχείο.

Αφήνει αιχμές γι αυτή την κατάσταση και εναντίον πολιτικών προσώπων (αναφέροντας συγκεκριμένα την Ντόρα Μπακογιάννη) και προσθέτει ότι τα δυο πρόσωπα που κλείδωσαν τις πόρτες του είναι ο Κωνστανίνης κ. Αρίσταρχος και ο Θαβωρίου κ. Θεόφιλος.

Δηλώνει ότι από τον Μάϊο του 2005 και εξής, δεν του δόθηκε το λεγόμενο τάσι, το δοχείο δηλαδή με το καθημερινό μεσημεριανό φαγητό, το οποίο ο κάθε Αγιοταφίτης που ζει εντός του Πατριαρχείου παίρνει από το κεντρικό μαγειρείο.

«Εξάλλου, δεν μπορώ, και να έδιναν ακόμη φαγητό, να το πάρω από την κουζίνα, αφού οι εξωτερικές πόρτες, όπως σας ανέφερα είναι κλειστές, και δεν δύναμαι να φθάσω ως τον χώρο του Μαγειρείου» αναφέρει.

«Όλους τους χειμώνες ζεσταίνω νερό στην κουζίνα και το χρησιμοποιώ για κάθε χρήση σωματική και οικιακή. Δεν επιτρέπουν την είσοδο σε οποιονδήποτε ακόμα και γιατρό να με επισκεφθεί ή οδοντίατρο, ήδη δεν μου έχει απομείνει ούτε ένα δόντι, λέγοντας ότι πέθανα, ότι δεν υπάρχω, ότι έχω φύγει, ή παραπέμπουν όσους θέλουν να με επισκεφθούν στον Κωνσταντίνης Αρίσταρχο, ο οποίος αφού ρωτήσει τον κ. Θεόφιλο, δεν απαντά καθόλου στους προσκυνητές ή αρνείται, ότι δήθεν υπάρχουν κανόνες που δεν το επιτρέπουν, αφ’ ετέρου κι αν ανοίξουν τις εξωτερικές θύρες για να εξέλθω του Πατριαρχείου, κανείς δεν διασφαλίζει την ελεύθερή μου επάνοδο στο κελλί» υποστηρίζει. 

«Αβίαστα μπορεί να καταλάβει ο κάθε λογικά σκεπτόμενος άνθρωπος, ότι οι συνθήκες διαβιώσεώς μου συνιστούν ένα είδος κρατήσεώς μου και ταπεινωτικής έως απάνθρωπης μεταχειρίσεώς μου» σημειώνει ενώ υπογραμμίζει ότι «μόνο αν κάποιος είναι φυλακισμένος ή είναι υπό κράτηση ή υπό ειδικές συνθήκες περιορισμού της ελευθερίας του, έχει η αστυνομία την ευθύνη για την μετακίνηση αυτού του ατόμου ή την σε αυτό επισκεψιμότητα». 

Οι καταγγελίες αναμφίβολα είναι πολύ σοβαρές και αναμένουμε με ενδιαφέρον τις απαντήσεις που πρέπει να δοθούν.

Παράλληλα το γεγονός της κοινοποίησης της επιστολής σε όλους τους προκαθημένους δεν αποκλείεται να προκαλέσει αντίδραση και από άλλες Εκκλησίες.

Το πλήρες κείμενο της επιστολής έχει ως εξής:

Τω Ευλαβεστάτω κυρίω Αιμιλίω Πολυγένη, Τέκνω εν Κυρίω
αγαπητώ της Ημετέρας Μετριότητος, Εγκρίτω Διευθυντή της
ιστοσελίδος «ΡΟΜΦΑΙΑ», Χάριν και Ειρήνην από Θεού
Πατρός.

Ευλαβέστατε κ. Πολυγένη, αφού ευχαριστήσω θερμώς τόσον εσάς όσον και τον αξιότιμον κ. Δημήτριον Ριζούλην διά την, ανάμεσα εις τα άλλα, ανάδειξιν, προβολήν και διεργασίαν ενός τόσο σημαντικού θέματος διά την Ορθοδοξίαν, της καταστάσεως δηλονότι που επικρατεί εις το Πατριαρχείον Ιεροσολύμων, παρακαλώ, όπως δημοσιεύσητε το κάτωθι κείμενον, γεγραμμένον εις το μονοτονικόν σύστημα προς διευκόλυνσίν σας, σχετικόν με την προσωπικήν μου κατάστασιν και τας σχετικάς δηλώσεις και σχόλια που είδον το φως της δημοσιότητος προσφάτως μέσω του υμετέρου εκκλησιασιαστικού ειδησεογραφικού πρακτορείου και των βιντεοσκοπημένων εκπομπών Σας. 

Από τον Φεβρουάριο του 2008 δεν μπορώ να εξέλθω από το κελλί μου στο Πατριαρχείο, το οποίο μου παραχωρήθηκε από της εποχής του Πατριάρχου Βενεδίκτου και στο οποίο συνέχισα να διαμένω και μετά την Πατριαρχική Εκλογή μου, και συνεχίζω με την δύναμι του Θεού και σήμερα. 

Ο αποκλεισμός μου αυτός προς τον εξωτερικό χώρο και κόσμο και ο περιορισμός μου εντός του κελλίου μου και του προαυλείου αυτού χώρου, έγινε δύο μήνες μετά την αναγνώριση από το κράτος του Ισραήλ του Θαβωρίου κ. Θεοφίλου, ως Πατριάρχου, η οποία του δόθηκε μετά από πολιτικές πιέσεις Ελληνοαμερικανικών παραγόντων και της τότε Υπουργού Εξωτερικών της Ελλάδος κ. Μπακογιάννη προς το Ισραήλ, και αφού απαγορεύθηκε η είσοδος στο Πατριαρχείο δύο βοηθών μου Αρχιμανδριτών μελών της Αγιοταφιτικής Αδελφότητος, του Ελληνοαμερικανού π. Χρυσοστόμου Μέζιλσον και του π. Ειρηναίου, που είχαν υπηρετήσει το Πατριαρχείο, υπεύθυνος στο Αγγλικό Τμήμα της Αρχιγραμματείας ο πρώτος, και Πρόεδρος των Οικονομικών Υπηρεσιών του Πατριαρχείου ο δεύτερος, επειδή δεν δέχθησαν να υπογράψουν έτοιμο κείμενο που το μοίραζε ο Αρχιγραμματέας του Πατριαρχείου Κωνσταντίνης κ. Αρίσταρχος, προς όλα τα μέλη του Πατριαρχείου, το οποίο και σας συναποστέλλω, που τους εξανάγκαζε να σταματήσουν κάθε επικοινωνία μαζί μου και να με ανανγωρίζουν έκτοτε ως μοναχό. 

Από τότε δύο πρόσωπα, ο Κωνστανίνης κ. Αρίσταρχος και ο Θαβωρίου κ. Θεόφιλος κλείδωσαν τις δύο εξωτερικές σιδερένιες πόρτες, που οδηγούν στον προαύλιο χώρο του κελλιού μου.

Το αποτέλεσμα είναι, ότι μπορώ να βγώ από το κελλί μου στον προαύλειο χώρο, όπου εκεί ευρίσκεται το Παρεκκλήσιο της Αγίας Θέκλας, αλλά δεν έχω την δυνατότητα να εξέλθω του χώρου αυτού και να πάω σε άλλους χώρους του Πατριαρχείου ή έξω από Αυτό.

Επίσης δεν μπορώ να εισέλθω στο Παρεκκλήσιο της Αγίας Θέκλας, ενώ είχα κλειδιά από την θύρα του Παρεκκλησίου αυτού, διότι έχουν τοποθετήσει στην πόρτα του λουκέτο του οποίου τα κλειδιά κατέχουν τα ίδια πρόσωπα, όπως και των δύο εξωτερικών θυρών.

Με την Χάρι του Θεού, μου φέρνουν τα προς το ζειν ευγενείς άνθρωποι της Παλαιάς Πόλης που με γνωρίζουν χρόνια, καθώς και κατά καιρούς Κύπριοι και Έλληνες Προσκυνητές, τα οποία και ανεβάζω στο κελλί με το καλάθι από την ταράτσα του κελλίου μου προς τον δρόμο του Πατριαρχείου.

Μετά την κρίση, από τον Μάϊο του 2005 και εξής, δεν μου δόθηκε το λεγόμενο τάσι, το δοχείο δηλαδή με το καθημερινό μεσημεριανό φαγητό, το οποίο ο κάθε Αγιοταφίτης που ζει εντός του Πατριαρχείου παίρνει από το κεντρικό μαγειρείο.

Εξάλλου, δεν μπορώ, και να έδιναν ακόμη φαγητό, να το πάρω από την κουζίνα, αφού οι εξωτερικές πόρτες, όπως σας ανέφερα είναι κλειστές, και δεν δύναμαι να φθάσω ως τον χώρο του Μαγειρείου.

Το Πατριαρχείο ανέκαθεν πληρώνει από το κεντρικό ταμείο την ύδρευση και τον ηλεκτρισμό κάθε χώρου εντός του Πατριαρχείου.

Απλώς έχει χαλάσει ο θερμοσίφωνας, χωρίς να υπάρχει δυνατότητα να μπορεί να μπει τεχνικός μέσα στο κελλί να τον επισκευάσει, και έτσι όλους τους χειμώνες ζεσταίνω νερό στην κουζίνα και το χρησιμοποιώ για κάθε χρήση σωματική και οικιακή.

Αφ’ ενός δεν επιτρέπουν την είσοδο σε οποιονδήποτε ακόμα και γιατρό να με επισκεφθεί ή οδοντίατρο, ήδη δεν μου έχει απομείνει ούτε ένα δόντι, λέγοντας ότι πέθανα, ότι δεν υπάρχω, ότι έχω φύγει, ή παραπέμπουν όσους θέλουν να με επισκεφθούν στον Κωνσταντίνης Αρίσταρχο, ο οποίος αφού ρωτήσει τον κ. Θεόφιλο, δεν απαντά καθόλου στους προσκυνητές ή αρνείται, ότι δήθεν υπάρχουν κανόνες που δεν το επιτρέπουν, αφ’ ετέρου κι αν ανοίξουν τις εξωτερικές θύρες για να εξέλθω του Πατριαρχείου, κανείς δεν διασφαλίζει την ελεύθερή μου επάνοδο στο κελλί.

Ως προς το τελευταίο αυτό, επειδή τόσα ειπώθηκαν, ότι δεν ισχύει, και ότι αποτελεί φόβο μου, έχω να καταθέσω ότι, σε σχετική ερώτηση της Προέδρου του Εφετείου Λαρίσης στον κατηγορούμενο Κωνσταντίνης κ. Αρίσταρχο σε δίκη λόγω συκοφαντικής δυσφημίσεως του Αγαπητού και Φιλτάτου από πολλών ετών όντως Αγιοταφίτου Αρχιμανδρίτου κ. Διονυσίου, Ηγουμένου διατελέσαντος της Μονής Τιμίου Σταυρού και Σχολάρχου Ιεροσολύμων, ότι δηλαδή αν ο Πατριάρχης κ. Ειρηναίος εξέλθει του Πατριαρχείου, θα δύναται να επιστρέψει, ο κ. Αρίσταρχος απάντησε ότι εκεί υπάρχει ένα θέμα, και ότι αυτό δεν είναι βέβαιο.

Σύμφωνα με τα όσα σας ανέφερα ήδη, αβίαστα μπορεί να καταλάβει ο κάθε λογικά σκεπτόμενος άνθρωπος, ότι οι συνθήκες διαβιώσεώς μου συνιστούν ένα είδος κρατήσεώς μου και ταπεινωτικής έως απάνθρωπης μεταχειρίσεώς μου, αφού η πρόσβασίς μου με τον εσωτερικό και εξωτερικό χώρο του Πατριαρχείου είναι αποκλεισμένη.

Μία φορά, ομάδα εντοπίων αραβοφώνων, κατέφυγε στα δικαστήρια για να πάρει άδεια εισόσου να με επισκεφθεί, επειδή ο κ. Θεόφιλος αρνείτο να τους το επιτρέψει, επικαλούμενος το άσυλο και την αυτοδιοίκηση του Πατριαρχείου, και το δικαστήριο έδωσε άδεια, παρά την θέληση του κ. Θεοφίλου, και έτσι η ομάδα των προσκυνητών με επισκέφθηκε.

Η ομάδα αυτή είχε ζητήσει την επέμβαση της Ισραηλινής Αστυνομίας προηγουμένως, πριν απευθυνθεί στο δικαστήριο, η οποία επικαλέσθηκε, ότι είναι εσωτερικό θέμα του Πατριαρχείου.

Τώρα, ο κ. Θεόφιλος και ο Κωνσταντίνης Αρίσταρχος ισχυρίζονται ότι την ευθύνη των επισκέψεων έχει η Ισραηλινή Αστυνομία! Λέγει ο Κύριος «εκ του στόματός σου κρινώ σε, πονηρέ δούλε» (Λουκ. 19, 22).

Μόνο αν κάποιος είναι φυλακισμένος ή είναι υπό κράτηση ή υπό ειδικές συνθήκες περιορισμού της ελευθερίας του, έχει η αστυνομία την ευθύνη για την μετακίνηση αυτού του ατόμου η την σε αυτό επισκεψιμότητα, εκτός αν ως Πατριάρχης χρήζω της συμπαραστάσεως της κρατικής αστυνομίας για την διασφάλιση της μετακινήσεώς μου ή της σωματικής ακεραιότητός μου. Ας μας πουν, τί εκ των δύο συμβαίνει εδώ; τρίτο δεν χωρεί.

Ευχόμενος πάσαν από Θεού καρποφορίαν εις το έργον υμών και πλουσίαν την Χάριν του Παναγίου και Ζωοδόχου Τάφου εφ’ υμών, των υμετέρων συνεργατών και της οικογενείας υμών,

Εν τη Αγία Πόλει Ιερουσαλήμ ´βιε´ Μαρτίου ι΄
ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ Α΄
ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ

 πηγή

Το είδαμε εδώ 

ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΜΕ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ

Οἱ οἰκουμενιστές ἐκμεταλλεύονται κάθε εὐκαιρία γιά νά συμπροσευχηθοῦν μέ ὅλο τό φάσμα τῶν αἱρετικῶν καί κακοδόξων, ἀλλά καί τῶν ἀλλοθρήσκων.

Αὐτό ὅμως γιά κάθε ὀρθόδοξο εἶναι ἐντελῶς ἀπαράδεκτον, διότι ἡ συμπροσευχή προϋποθέτει τήν κοινή πίστη καί τήν λειτουργική κοινωνία.

Ἕνας Ὀρθόδοξος δέν μπορεῖ παρά νά συμπροσεύχεται μόνον μέ Ὀρθοδόξους.

Ἀνέκαθεν αὐτή ἦταν ἡ θέση τῆς Ἐκκλησίας μας καί αὐτό τό ἐκφράζουν ἐξ ἀρχῆς οἱ 45ος καί 65ος Ἀποστολικοί Κανόνες. Ἀναφέρονται μάλιστα καί οἱ κυρώσεις ὅσων ἐνεργοῦν ἀντίθετα ἀπό αὐτά πού διδάσκει τό Πνεῦμα τό Ἅγιον.

Ἐπειδή ὁρισμένοι ὑποστηρίζουν ὅτι οἱ κανόνες πού ἀπαγορεύουν, ἀλλά καί καταδικάζουν, τήν συμπροσευχή, ἐννοοῦν μόνο τήν τέλεση τῆς λατρείας μέ τούς αἱρετικούς, δηλαδή τό "συλλείτουργο", ἐπιβάλλεται νά τονισθεῖ (καί αὐτό τό βλέπουμε στήν ἴδια τήν πράξη τῆς Ἐκκλησίας), ὅτι οἱ Ἱεροί Κανόνες καταδικάζουν καί αὐτή τήν λεγομένη "ἁπλῆ συμπροσευχή". Ἡ συμπροσευχή δέν ἐπιτρέπεται οὔτε "κατ᾽ οἰκονομίαν" ἀπό τούς ὑψηλά ἱσταμένους στήν Ἐκκλησία, διότι αὐτό, ἐκτός τῶν ἄλλων, δημιουργεῖ (κακῶς βεβαίως) προηγούμενο καί οἱ οἰκουμενιστές τό προβάλλουν ὡς πράξη πού δύναται κατ᾽ αὐτούς νά ἐπαναλαμβάνεται, ἐνῶ ἐπί τῆς οὐσίας εἶναι παράδειγμα πρός ἀποφυγήν.

Ἡ προσευχή εἶναι πράξη Ἱερά καί Ἁγία πού ἀπευθύνεται στόν Τριαδικό Θεό καί δέν ἐπιτρέπεται ὁ πιστός νά ἔρχεται διά τῆς συμπροσευχῆς σέ κοινωνία μέ τήν αἵρεση, πού βλασφημεῖ τόν Χριστό καί πολεμᾶ τήν Ἐκκλησία Του.

Ἀλλά, αὐτή ἡ εὐλογημένη ἀπαγόρευση βοηθᾶ καί τόν ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας νά ἐννοήσει ὅτι εὑρίσκεται στήν πλάνη καί  στήν αἵρεση καί κυρίως ὅτι εἶναι ἀνάγκη νά ἐπιστρέψει στήν Ἐκκλησία, πού φυσικά εἶναι μία καί ὄχι πολλές.

Ἀλλά καί στό θέμα αὐτό μᾶς καθοδηγοῦν οἱ ἴδιοι οἱ Ἅγιοι:

α) Οὐδείς Ἅγιος εἶχε καί ἔχει συμπροσευχές μέ αἱρετικούς.

β) Οἱ φωτισμένοι καί θεούμενοι εἶναι αὐτοί πού μᾶς καθοδηγοῦν στό "τί εἶναι καί πῶς πρέπει νά γίνεται ἡ προσευχή"!

Οἱ οἰκουμενιστές, μέ τίς συμπροσευχές τους, τό μόνο πού ἀποδεικνύουν εἶναι ὅτι οὐδεμία σχέση ἔχουν μέ τούς Ἁγίους καί ὅτι, παρά τίς "ἀγαπολογίες" καί "προσευχοβατολογίες", οὐδεμία γνώση ἔχουν περί τῆς αὐθεντικῆς, σώζουσας καί ἁγίας προσευχῆς πού στήν κάθε γενεά παραδίδουν οἱ Ἅγιοι.

Ἑπομένως, ἤ ὁ πιστός (κληρικός, μοναχός, λαϊκός) γνωρίζει τί ἐστί προσευχή καί ἐφαρμόζει τούς Ἱερούς Κανόνες κάνοντας ὑπακοή στούς Ἁγίους, ἤ συμμετέχει στά "συμπροσευχητικά θέατρα" καί στά "φαιδρά συλλείτουργα" καί ἀποδεικνύεται παντελῶς ἄσχετος, τό ὀλιγώτερον, μέ τό πνεῦμα καί τό βίωμα τῆς Ὀρθοδοξίας.

Ὅσοι διδάσκουν τά ἀντίθετα, ἄς μᾶς φέρουν ἔστω καί ἕναν Ἅγιο πού τά ἐδίδασκε καί ἔκανε συμπροσευχές μέ αἱρετικούς, ἤ ἄς μᾶς δείξουν ἕναν αἱρετικό ὁ ὁποῖος, μέσῳ τῶν "συμπροσευχῶν", νά ἔχει ἐπιστρέψει στήν Ὀρθοδοξία.

ΧΡΙΣΤΟΫΦΑΝΤΟΣ

Είναι ο πλούτος πάντα σωτηρία; Να μην ζητάμε παράλογα πράγματα από τον Θεό.

παναγία των αμαρτωλών η Εγγυήτρια

Ενας λατόμος, έξω από την Αλεξάνδρεια,ονόματι Ευλόγιος, ήταν πάμπτωχος. Είχε όμως την καλή συνήθεια να γυρνάει κάθε νύχτα με ένα φανάρι στον δρόμο και να ζητά ξένους να φιλοξενήσει και μάλιστα μοναχούς της ερήμου.Καλός του φίλος και συχνός επισκέπτης ήταν ένας ασκητής, ο οποίος αγαπούσε τον Ευλόγιο, αλλά θλίβοταν για την φτώχεια του λατόμου. 

Κάποτε λοιπόν έκανε μεγάλη προσευχή να πλουτίσει ο φίλος του ο Ευλόγιος, με το σκεπτικό πώς αν γίνοταν έξαφνα πλούσιος, θα μπορούσε να ωφελήσει περισσότερους και να ελεήσει ακόμα πιό πολλούς.

Βλέπει λοιπόν τότε κατ' όναρ, πώς βρίσκοταν στα Ιεροσόλυμα, στον Πανάγιο Τάφο και δύο λαμπρόμορφοι νέοι τον άρπαξαν και τον παρουσίασαν σε έναν τρίτο φοβερό στην όψη νέο, πού δεν ήταν άλλος από τον Χριστό. Ο Κύριος τότε ρώτησε τον ασκητή, πού έτρεμε και έστεκε σαν απονεκρωμένος, αν εγγυάται για την ψυχή του Ευλογίου, εφ όσον Αυτός εκπληρώσει τις προσευχές του. Και εκείνος ο ασυλλόγιστός είπε: Ναι. Εγγυώμαι. Ευθύς τότε, του φάνηκε πώς μέσα από φωτιές κυλούσε απέραντο χρυσάφι και σκέπαζε τον Ευλόγιο. Τότε, ο ασκητής ξύπνησε , με την ενθύμηση όμως και τον φόβο αυτής της θεωρίας.

Εντωμεταξύ, ο Ευλόγιος πήγε στο λατομείο, όπως κάθε μέρα και με το πρώτο χτύπημα, ανακάλυψε μεγάλη ποσότητα χρυσών νομισμάτων! Και επειδή φοβήθηκε μήπως ο άρχοντας του τόπου τον θεωρήσει καταχραστή και κλέφτη, αρπάζει τα νομίσματα, κατεβαίνει στην Αλεξάνδρεια και από κει με ένα καράβι, φεύγει για την Βασιλεύουσα. Εκεί αγόρασε τίτλο τιμής και ένα πολυτελέστατο παλάτι και γρήγορα αναρριχήθηκε στα δημόσια αξιώματα. Ο πλούτος όμως σκλήρυνε την καρδιά του, και από ελεήμων και φιλάνθρωπος, κατάντησε άπληστος, σκληρόκαρδος και υπερήφανος.

Ο ασκητής πίσω στην Αίγυπτο, έχασε τον φίλο του και κατάλαβε ευθύς πώς ο Ευλόγιος μάλλον πλούτισε , κατά την υπόσχεση του Κυρίου και εγκατέλειψε την ταπεινή του θέση και παρέμεινε έτσι ικανοποιημένος και αμέριμνος. Ώσπου, μετά από πολύ καιρό βλέπει πάλι στον ύπνο του ο ασκητής, πώς μεταφέρθηκε στον Πανάγιο Τάφο, στο φοβερό δικαστήριο και πώς ο Κύριος εξοργισμένος και απειλητικός,διέτασσε βασανιστήρια και τιμωρία για τον άθλιο, πού εγγυήθηκε για την χαμένη ψυχή του Ευλογίου. Ο ασκητής κατάλαβε την μεγάλη πτώση του φίλου του και την ασυλλόγιστη εγγύηση πού έδωσε γι αυτόν και άρχισε να εκλιπαρεί για έλεος και για να του δοθεί καιρός να επανορθώσει. Ώσπου, μέσα σε φωτοχυσία και δόξα είδε την Υπεραγία Θεοτόκο να μεσιτεύει και να εγγυάται Εκείνη και για τον ασκητή τον ίδιο και για τον Ευλόγιο.

Αμέσως ξύπνησε ο ασκητής και έτρεξε μετά φόβου και αγωνίας να βρεί τον Ευλόγιο. Με τα πολλά, τον εντόπισε στην Κων/πολη,μεγάλο και τρανό άρχοντα, τον οποίο μάλιστα είδε κάποτε από μακρυά(πάντα από μακρυά), με μεγάλη φαντασία και συνοδεία , σαν να ήταν κάποιος βασιλιάς. Όμως όσο και αν παρακαλούσε τους υπηρέτες και τους δούλους, να τον δεχτεί σε ακρόαση ο Ευλόγιος, τόσο εκείνοι τον απόδιωχναν και μάλιστα τον χτύπησαν. Δεν μπορεσε να μπεί στο παλάτι του πρώην φιλόξενου ανθρώπου, ο ασκητής! Τόσο μεγάλη ήταν η πωρωση και η ακαταδεξιά του πρώην ελεήμονα Ευλόγιου και αυτή ήταν η επίδραση του άθλιου και άκοπου πλούτου! Οπότε καταπονημένος και δυστυχής ο ασκητής ξαναγύρισε στον τόπο του.

Ο Θεός όμως δια πρεσβειών της Υπεραγίας Θεοτόκου, δεν άφησε τον Ευλόγιο και τον ασκητή να χαθούν.Ο Ευλόγιος συνωμότησε κατά του αυτοκράτορα, η συνωμοσία έγινε φανερή και εν μιά νυχτί, έχασε και την θέση και την περιουσία του!Με πολλές προφυλάξεις και κινδύνους κατάφερε να ξεφύγει από τους διώχτες του και ξαναγύρισε με πολλά βάσανα για να κρυφτεί στο ταπεινό του λατομείο.

Εκεί τον βρήκε μετά από λίγο ο ασκητής, ταπεινωμένο και εξαθλιωμένο, να έχει πάρει και πάλι το φανάρι του και να ψάχνει ξένο να φιλοξενήσει και να αναπαύσει. Με δάκρυα στα μάτια τότε, ο αββάς διηγήθηκε στον λατόμο την όλη υπόθεση και εκείνος αφού μετανόησε και έκλαψε πικρά, έλαβε την συγχώρηση. Με τον καιρό εξελίχτηκε ο Ευλόγιος στον πιό ταπεινό και ελεήμονα άνθρωπο του καιρού του . Αλλά και ο ίδιος ο ασκητής ωφελήθηκε και διδάχτηκε να μην ζητά ανόητα και επικίνδυνα πράγματα από τον Θεό.

( Από το Γεροντικό και τον Ευεργετηνό)

πηγή

ΕΤΟΣ 2015

Έτος 2015 και σιγά σιγά αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε πως τίποτα δεν είναι δεδομένο. O πολιτισμός μας κάλλιστα μπορεί να καταρρεύσει, ανά πάσα στιγμή, αν κατεβούν οι διακόπτες του ηλεκτρικού ρεύματος για κανά – δυό εικοσιτετράωρα. Τόσο απλά. Μένουμε χωρίς διαδίκτυο, χωρίς τηλεόραση, χωρίς κουζίνα, χωρίς ψυγείο-καταψύκτη, χωρίς κλιματιστικό-καλοριφέρ, χωρίς πιστολάκι… Πριν από λίγες ημέρες, με τις τόσες διακοπές ρεύματος, ελέω κακοκαιρίας, πήραμε μια μικρή γεύση του πόσο ευάλωτοι είμαστε, εφόσον αστικοποιηθήκαμε άγαρμπα και στοιβαχτήκαμε σε διαμερίσματα-κονσερβοκούτια εναποθέτοντας τα όνειρά μας μέσα σε λίγα τετραγωνικά τοίχων μοιραζόμενοι τις οικείες μας μέσα στις πολυκατοικίες-εκτρώματα, ως επί το πλείστον, μαζί με άλλες 10-20 οικογένειες. Οι αλλεπάλληλες διακοπές ρεύματος μας έδωσαν ένα καλό έναυσμα για να αναλογιστούμε τί κάναμε όλα αυτά τα χρόνια. Η επίπλαστη ευμάρειά μας κατέρρευσε παταγωδώς μέσα σε μερικές ώρες. Χωρίς τηλεόραση και ίντερνετ μείναμε ολομόναχοι. Δεν μάθαμε να επικοινωνούμε με τον δίπλα μας χωρίς την συντροφιά του χαζοκουτιού. Χωρίς ψυγείο και κουζίνα πεινάσαμε. Είχαμε συνηθίσει να βγάζουμε έτοιμο το συντηρημένο φαγητό μας από το ψυγείο και να το ζεσταίνουμε στην κουζίνα. Τρόμος μας έπιασε στην περίπτωση που αποψυχθεί ο καταψύκτης. Δεν ξέρουμε άλλους τρόπους συντηρήσεως των τροφίμων. Χωρίς καλοριφέρ και κλιματιστικό κρυώσαμε. Άλλωστε όταν παστωνόμασταν στα διαμερίσματα των 80-90-100 τετραγωνικών η (πανάρχαιη) εστία θεωρούνταν περιττή ή διακοσμητική, το πολύ πολύ. Χωρίς φορτιστή, πιστολάκι, ασανσέρ, ηλεκτρική σκούπα, αποχυμωτή χάσαμε τη γη κάτω από τα πόδια μας! Πάντως το κάθε τί που συμβαίνει πρέπει να το βλέπουμε από την θετική του μεριά. Οι προχθεσινές συνεχόμενες διακοπές ρεύματος μας έδωσαν τροφή για σκέψη και κίνητρο για να ξαναφτιάξουμε φίλους, γειτονιά, κοινότητα, ενορία, σπίτια, οικιακή οικονομία. Όταν κάτι το μοιράζεσαι και όταν είσαι προετοιμασμένος για ορισμένες δυσκολίες τότε απαλύνεται η δοκιμασία και, γιατί όχι, η όποια κατάσταση γίνεται ευχή κι όχι κατάρα…

΄΄Αντιφωνητής΄΄, Κομοτηνή, 15/2/15

πηγή

η φιλοσοφία του Σταυρού

Αυτή τη φορά στη σειρά των ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΩΝ έχω αναρτήσει -για την Κυριακή της Σταυροπροσκύνησης (σε βίντεο) δύο κηρύγματα.
Ο λόγος; Το ότι το ένα, εκφωνήθηκε πριν και το άλλο έπειτα απ’ την οικονομική κρίση. Και είναι καταφανής η διαφορά στο ύφος και στο περιεχόμενο του καθενός.…
Το άσχημο στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι το πρώτο κήρυγμα έχει καλή ηχητική απόδοση, ενώ το δεύτερο-το μετά την κρίση- δεν έχει. Και αυτό βέβαια είναι υπόθεση των μεγαφωνικών και μικροφωνικών μέσων.
Οι ηλεκτρονικές διευθύνσεις των δυο κηρυγμάτων είναι:

Του προ της κρίσης:

Και του μετά την κρίση:

Επίσης επισυνάπτω ένα απόσπασμα από τον Ακάθιστο Ύμνο και τους χαιρετισμούς, όπως ψάλθηκαν στον Ι. Ν. Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ψιλής Άμμου Σαλαμίνας, που θα το βρείτε στην ηλεκτρονική διεύθυνση, πριν απ’ το 2000:

Καθώς και το σχετικό με την ακολουθία των Γ΄ Χαιρετισμών κήρυγμα, που βέβαια είναι πρόσφατο:

Και όπως πάντα σας διαβιβάζω την ηλεκτρονική διεύθυνση του συνόλου των «απαγορευμένων» απ’ τον Σ/το Μητροπολίτη Αιτ/νίας κηρυγμάτων:

https://www.youtube.com/channel/UCNoHI5MVnPZbqszIfoqBozg

Ευχαριστώ για την ακρόαση

παπα-Ηλίας

https://papailiasyfantis.wordpress.com

e mail: yfantis.lias@gmail.com

Η διδασκαλία των Πατέρων για τη θέση της Γυναίκας στην Εκκλησία

Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

ΕΩΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

            Η θέση της γυναίκας στο Χριστιανισμό πολλές φορές έχει προκαλέσει πολλές συζητήσεις με ποικίλες αντιδράσεις. Πολλοί είναι εκείνοι που ως συντηρητικοί τονίζουν ότι η θέση της γυναίκας πρέπει να είναι περιορισμένη έως ανύπαρκτη, ενώ άλλοι πιστεύουν ότι πρέπει να έχει έναν πιο ενεργητικό ρόλο. Οι συζητήσεις μεταξύ των θιασωτών των δύο αυτών διαφορετικών απόψεων για το ρόλο της γυναίκας πολλές φορές καταλήγουν σε έντονες διαφωνίες, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που φτάνουν σε σημείο αλληλοκατηγοριών και αναθεμάτων.

            Η άποψη που έχει ο κάθε χριστιανός, εάν στηρίζεται σε ορθά επιχειρήματα είναι σεβαστή ή οφείλει να είναι σεβαστή για τον άλλο συνομιλητή του έστω και σε κάποιο βαθμό. Σε αυτήν την εισήγηση θα αποφύγουμε να εκφράσουμε την προσωπική άποψη για το θέμα αυτό, αλλά θα αφήσουμε τα πατερικά κείμενα έως και του 5^ου αιώνα να μιλήσουν για τη θέση της γυναίκας. Άλλωστε στην Ορθοδοξία πάντα ο δρόμος που πρέπει να ιχνηλατούμε τη θεολογική μας σκέψη οφείλει να βασίζεται στην Αγία Γραφή, στα κείμενα των Πατέρων και των Συνόδων –Τοπικών και Οικουμενικών-και στην Παράδοση της Εκκλησίας μας.

1. Η θέση της Γυναίκας  από την Παλαιά στην Καινή Διαθήκη.

O Θεός στην Παλιά Διαθήκη έπλασε τη γυναίκα ως «βοηθό»[1] του άνδρα, ισάξια με εκείνον με σκοπό και οι δύο μαζί να πετύχουν το «καθ’ ομοίωσιν», δηλαδή τη θέωση. Η πορεία προς το «καθ’ομοίωσιν» διακόπτεται εξαιτίας της παρακοής των Πρωτοπλάστων απέναντι στην εντολή του Θεού: «και ένετείλατο Κύριος ο Θεός Αδάμ από παντός ξύλου του εν τω παραδείσιο φαγή, από του ξύλου του γινώσκειν καλόν και πονηρόν, ου φάγεσθε απ’ αυτού»[2]. Η παραβίαση του θείου λόγου έφερε τον πνευματικό θάνατο των ανθρώπων, δηλαδή την απομάκρυνσή τους από το Θεό.

Ο τελευταίος επιλέγει νέους τρόπους θεραπείας για το αγαπημένο του δημιούργημα. Ένας από αυτούς είναι και η υπαγωγή της γυναίκας στον άνδρα με σκοπό την εσχατολογική πραγμάτωση της βασιλείας του Θεού μέσα σε έναν ανακαινισμένο κόσμο, καθαρό από κάθε ρύπο αμαρτίας[3]. Η γυναίκα υπάγεται[4] στον άνδρα όχι ως δούλος αλλά ως βοηθός του. Αυτό αναλύεται με απλό και γλαφυρό τρόπo από τον Ιωάννη το Χρυσόστομο: «Κατά πάντα (η γυναίκα) τω ανθρώπω (τω Αδάμ) όμοιον, δυνάμενον, εν τοις καιροίς αυτώ και τοις αναγκαίοις την ζωήν τα της βοηθείας εισφέρει»[5]. Την παραπάνω άποψη υπογραμμίζει και ο καθηγητής Πατρώνος «η γυναίκα είναι «βοηθός» του άνδρα με μια έννοια σωτηριολογική»[6]. Οφείλει, λοιπόν, η γυναίκα να είναι βοηθός, συμπαραστάτης και συμπορευτής του άνδρα στη δύσκολη πορεία για τελείωση και ένωση με τον Θεό. Για το λόγο αυτό χαρακτηριστικά ο Παύλος λέει «Ἡγίασται ὁ ἀνήρ ὁ ἄπιστος ἐν τῇ γυναικί, καί ἡγίασται ἡ γυνή ἡ ἄπιστος ἐν τῷ ἀνδρί»[7]. Δηλαδή η γυναίκα γίνεται «βοηθός» σωτηρίας για τον άνδρα και ο άνδρας, παράλληλα, γίνεται «βοηθός» σωτηρίας για την γυναίκα.

Δυστυχώς η κοινωνία των ανθρώπων στην Παλαιά Διαθήκη δεν απέδωσε στη γυναίκα την ισοτιμία που της δόθηκε από το Θεό απέναντι στον άνδρα[8]. Τόσο από πλευράς κοινωνικών όσο και θρησκευτικών δικαιωμάτων η θέση της βρισκόταν στο περιθώριο, ως άνθρωπος δεύτερης κατηγορίας, ως ανίερη[9]. Φυσικά, επειδή σε κάθε κανόνα υπάρχουν και οι εξαιρέσεις, έτσι μέσα από τα κείμενα της ΠΔ εμφανίζονται γυναίκες που είχαν εξέχουσα θέση μέσα στο κοινωνικό και θρησκευτικό πεδίο, αποδεικνύοντας περίτρανα ότι η χάρη του Θεού δεν κάνει διακρίσεις σε άνδρες και γυναίκες. Χαρακτηριστικές είναι οι περιπτώσεις προφήτιδων αλλά και κριτών ακόμη γυναικών, όπως η Μαριάμ, η Δεββώρα[10], η Ολδά και η Ιαήλ[11]. Επίσης, όλοι θυμούνται τη σπουδαία θέση που είχαν ή που απόκτησαν στην κοινωνία του Ισραήλ της ΠΔ., γυναίκες όπως η Σάρρα, η Ρεβέκκα, η Ραχήλ, η Δεββώρα, η Ρούθ, η Εσθήρ και πολλές ακόμα άλλες. Μέσω των γυναικών αυτών ο Θεός έδειξε αυτό που θα έλεγε αιώνες ο ίδιος στη διδασκαλία, ότι για εκείνον «οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. εἰ δὲ ὑμεῖς Χριστοῦ, ἄρα τοῦ Ἀβραὰμ σπέρμα ἐστὲ καὶ κατ’ ἐπαγγελίαν κληρονόμοι»[12].

Στη Σοφία Σειράχ σημειώνεται ότι η καλή γυναίκα αποτελεί δώρο για τον άνδρα της και δίδεται από το Θεό, σε όποιον τηρεί τις εντολές του[13]. Ενώ στις Παροιμίες σημειώνεται ότι «Ευτυχής είναι ο άνδρας εκείνος, ο οποίος έχει αγαθήν γυναίκα. Ο αριθμός των ετών της ζωής του θα είναι διπλάσιος. Γυναίκα ευγενούς χαρακτήρος και σθεναρή ευφραίνει τον άνδρα της, τα δέ έτη της ζωής του θα τα γεμίση με ειρήνην. Γυναίκα αγαθή είναι αγαθόν δώρον, που προσφέρεται από τον Κύριον εις εκείνους οι οποίοι τον φοβούνται. Του πλουσίου και του πτωχού η καρδία είναι χαρούμενη, και εις κάθε περίστασιν το πρόσωπόν των είναι ιλαρόν, εάν έχουν ενάρετον σύζυγον»[14].

[Συνεχίζεται]

[1]  Γεν. 2, 20.

[2] Γεν. 2, 16-17.

[3] Ιωάννου Χρυσοστόμου, Περί του τας κανονικάς μη συνοικείν ανδράσι 9, PG 47, 594.

[4] Το ρήμα «υποτάσσομαι» αναφερόμενο σε γυναίκες, ίσως ξινίζει κάπως στα αυτιά πολλών ανθρώπων. Μα υποταγή δεν σημαίνει τυφλή υπακοή. Και δεν είναι υποχρέωση της γυναίκας αποκλειστικά το να υποτάσσεται. Ο ίδιος ο απόστολος Παύλος λέει στους χριστιανούς ότι πρέπει να είναι «υποτασσόμενοι αλλήλοις εν φόβω Χριστού.» (Προς Εφεσίους 5, 21). Δηλαδή όχι μόνο οι γυναίκες οφείλουν υποταγή στους άνδρες, αλλά και οι άνδρες στις γυναίκες! Επιπλέον, είμαστε βέβαιοι πως πολλοί δεν γνωρίζατε ότι σύμφωνα με την Αγία Γραφή, η γυναίκα είναι το «αφεντικό» του σώματος του άντρα της: «Η γυνή τού ιδίου σώματος ουκ εξουσιάζει, αλλ ο ανήρ΄ ομοίως δε και ο ανήρ τού ιδίου σώματος ουκ εξουσιάζει, αλλ η γυνή (Α Κορ. 7, 4)».

[5] Ιωάννου Χρυσοστόμου, Εις Γένεσιν, Ομ. 15, PG 53, 122A.

[6] Γ. Πατρώνου, Ο γάμος στη θεολογία και στη ζωή, Αθήναι 1981, σ. 27. Πρβλ. Π. Τρεμπέλα,Δογματική Γ΄, εκδ. ο Σωτήρ, Αθήναι 1981, σ. 324.

[7] Α΄ Κορ. 7: 14.

[8] Εξ. 20,17. 21,5. Αριθμ. 27, 1-11, Δευτ. 21, 22. 16, 16. Λευτ. 21, 1-5.

[9] Αριθμ. 27, 1-11, Δευτ. 21, 22. 16, 16. Λευτ. 21, 1-5.

[10] Η Δεββώρα καλείται μητέρα του Ισραήλ.

[11] Εξ. 15,20 κ.ε. Κρ. 4,4-5,25 & 31. Δ΄ Βασ. 22, 14-20.

[12] Γαλ. 3, 28-29.

[13] «Γυναίκα κοσμημένη με ηθικά χαρίσματα γίνεται αφορμή και αιτία δόξης διά τον σύζυγόν της. Εξ αντιθέτου η γυναίκα η οποία μισεί και αποστρέφεται την δικαιοσύνην και την αρετήν, γίνεται αιτία και εστία καταφρονήσεως και εξευτελισμού διά τον άνδρα της.», Σοφία Σειρά, 11, 16.

[14] Αυτόθι, 26, 1-4.

πηγή