"ΤΟ ΣΦΡΑΓΙΣΜΑ ΕΧΕΙ ΣΤΟΧΟ ΜΟΝΟ ΤΗ ΨΥΧΗ, ΟΙ ΚΑΡΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΚΑΙΣΑΡΟΣ" (ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΙΩΑΝΝΗ ΚΡΕΣΤΙΑΝΚΙΝ)

Ο 86ΧΡΟΝΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΤΗΡ ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΡΕΣΤΙΑΝΚΙΝ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΤΩΝ ΣΠΗΛΑΙΩΝ ΔΙΝΕΙ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΨΥΧΗΣ ΣΤΑ ΚΡΙΣΙΜΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΩΝ ΤΑΥΤΟΤΗΤΩΝ, ΤΩΝ ΚΑΡΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ...
ΕΙΝΑΙ ΑΞΙΟΘΑΥΜΑΣΤΕΣ ΟΙ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΤΟΥ, ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΑΓΑΠΗΣ - ΑΦΟΣΙΩΣΗΣ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ !!! 

Έρχεται καιρός πολύ ταραχώδης, ο εχθρός ταρακουνά και προσπαθεί να κλονίσει την Εκκλησία. 
Στον κλήρο έχουν μπει πολλοί άνθρωποι εκτός Εκκλησίας ακόμη και άπιστοι, και κάνουν το έργο τους. 
Όμως μαζί μας είναι ο Θεός κι εμείς πρέπει να κάνουμε το έργο του Θεού

Συγχωρήστε με μεγαλόψυχα. 

Σας στέλνω την άποψή μου για τα τωρινά προβλήματα: πάνω από κάθε πύργο της Βαβέλ υπάρχει η δύναμη και η εξουσία του Θεού, αλλά το τωρινό σκιάχτρο-θηρίο δεν είναι ακόμη τόσο φοβερό, γι’ αυτό και ο Κύριος αργοπορεί να το εκμηδενίσει. 
'Όμως θα έρθει ο καιρός, που ο Κύριος θα διασκορπίσει αυτούς τους φόβους, που εκτοξεύει ο εχθρός του ανθρωπίνου γένους.

Εμείς πρέπει να στεκόμαστε σταθεροί στην πίστη και να μη φοβόμαστε τίποτα, εκτός της αμαρτίας.

Αυτό από το οποίο ετοιμάζεστε να τρέξετε μακριά, θα σας βρει παντού. 
Και στα βάθη των δασών και στην πρωτεύουσα: το νέο σύστημα απογραφής μπαίνει σε εφαρμογή. 
Εμείς όλοι θα έπρεπε να τρέχουμε να ξεφύγουμε όχι από τους υπολογιστές (την τεχνολογία), αλλά από τις προσωπικές μας αμαρτίες. 
Μα όχι εμείς τις φροντίζουμε, τις τρέφουμε μέχρις αηδίας και ζούμε απολαμβάνοντάς τις.

Η Γραφή προειδοποιεί τους ανθρώπους ότι θα έρθουν καιροί δύσκολοι, επειδή οι άνθρωποι θα είναι περισσότερο υπερήφανοι, αλαζόνες και φιλάργυροι, παρά φιλόθεοι, αλλά για κίνδυνο από την τεχνολογία πουθενά δεν έχει γίνει λόγος. 

Το ότι θα τρέχουν από τη δόση στην ανατολή κι απ’ την ανατολή στη δόση, επίσης είναι γνωστό κι όλα αυτά θα γίνονται υπό την καθοδήγηση του εχθρού. 
Ο Θεός όμως είναι παντού (και στη Λοόγκα και στην Κοστρομά) και τα τέκνα Του θα τα βοηθήσει παντού.

Ήδη από τους αποστολικούς χρόνους ακόμη, λεγόταν όχι είχαν εμφανιστεί πολλοί αντίχριστοι. 
Όμως η ζωή προχωρά. 0 χριστιανισμός έχει συμπληρώσει ήδη 2000 έτη.

Οι άνθρωποι σώζονται και θα σώζονται ως τις τελευταίες μέρες του κόσμου - ζουν εργάζονται, κάποιοι κατά τον νόμο του Θεού, άλλοι κατά τα στοιχεία του κόσμου τούτου. 

Δεν πρέπει να κάθεσαι στο παράθυρο, χωρίς να κάνεις τίποτα, περιμένοντας κάτι. 
Θα κατακριθείς μαζί με τους απίστους για απραξία και για το ότι δεν πολλαπλασίασες το δώρο, που σου εμπιστεύτηκε ο Θεός. 
Για τις νέες ταυτότητες έχω ήδη αναφερθεί και δεν θα επαναλαμβάνομαι. 

Το σφράγισμα ακολουθεί μόνο την προσωπική απάρνηση του Θεού από τον άνθρωπο και όχι την εξαπάτηση. 
Η εξαπάτηση δεν έχει νόημα. 
Ο Κύριος χρειάζεται την αγαπώσα Αυτόν καρδία μας.

  Ο εχθρός είναι που σπέρνει την ταραχή, τη σύγχυση και την αταξία' κι εξαιτίας αυτών πολλοί θα απομακρυνθούν από την Εκκλησία. 
Ορίστε, κι εσείς ήδη έχετε κάνει το πρώτο βήμα προς αυτό. 
Κι είναι βήμα προς την απώλεια.

Κουτσαίνουμε πνευματικά και στα δυο πόδια: δεν μπορώ να ζήσω κατά Θεόν και συχνά ούτε θέλω. 
Αυτό δίνει ευρυχωρία στο σφράγισμα, που φοβούνται όλοι τόσο πολύ. 
Όμως αυτό το σφράγισμα θελει να γινει εσωτερικό.
Ο νους, η καρδιά, η ψυχή σφραγίζονται από την αμαρτία, έτσι ώστε τίποτα θείο δεν μπαίνει πια μέσα στην ψυχή, ενώ τα διαβατήρια κι οι κάρτες είναι όλα του Καίσαρος.

Κατά τον λόγο του Κυρίου δώστε τα του Θεού στον Θεό και τα του Καίσαρος στον Καίσαρα.

Όσον αφορά τους αιρετικούς μη βαυκαλίζεστε: όλα είναι υπέροχα εκτός από τη σωτηρία της ψυχής- μα έτσι άραγε είναι υπέροχα;

Για τον ιερέα όλα είναι σημαντικά και πρώτα απ' όλα η μεγάλη οικογένεια της Εκκλησίας, όπου για όλους είναι πατέρας.

Αναμφίβολα η σύζυγος ιερέα έχει αγώνα, καθώς η πρεσβυτέρα πρέπει να γίνει όχι μόνο σύζυγος και μητέρα για την οικογένειά της, αλλά και βοηθός του παππούλη στο έργο της διαπαιδαγώγησης των ψυχών. 
Γνωρίζω μια οικογένεια, όπου η πρεσβυτέρα υποδέχεται τους προσερχόμενους, προετοιμάζοντας την υποδοχή του παππούλη. 
Συχνά, πολύ συχνά, αφού μιλήσει με την πρεσβυτέρα, η επισκέπτρια φεύγει ικανοποιημένη και χωρίς τον παππούλη. 
Η  εποχή τώρα αναμφίβολα είναι δύσκολη, καθώς το άμεσο έργο του ιερέα, η διαπαιδαγώγηση των ψυχών, έχει μετατεθεί στο μακροπρόθεσμο πλάνο κι ο ιερέας έχει γίνει και οικοδόμος και προμηθευτής και κουβαλητής.

Οι αιρετικοί ζουν σήμερα με δωρεές από τη Δύση και δεν πένονται όπως οι ορθόδοξοι, κι αυτό είναι ένας από τους πειρασμούς που οπωσδήποτε βιώνει κάθε άνθρωπος. 
Διαβάστε για τον πειρασμό του Κυρίου στην έρημο «ταύτα πάντα σοι δώσω εάν πέσων προσκυνήσης μοι» (Ματθ. 4.9). 

Εμείς όμως οι ορθόδοξοι χριστιανοί, αναμένεται μέχρι το τέλος των ημερών να σηκώνουμε τον σταυρό και των επιθέσεων του εχθρού και της δικής μας αδυναμίας και των ατελειών, ώστε να ζητούμε τον Κύριο και να ικετεύουμε για τη βοήθεια Του.

Σωζόμαστε όχι με τους δικούς μας αγώνες, τις αρετές, ούτε ακόμη με τα καλά μας έργα, αλλά με τον αγώνα του Σωτήρος μας Ιησού Χριστού, ο Οποίος μας άφησε ως κληρονομιά τον σωτήριο Σταυρό Του. 

Οι δικοί μας μικροί σταυροί είναι ομοίωση του δικού Του μεγάλου.

Με ποιον να παλέψουν οι αιρετικοί, αν ο εχθρός δεν τους μάχεται και δεν τους επιτίθεται καθόλου, θεωρώντας τους δική του περιουσία και μόνο τούς νανουρίζει με ευημερία και φανταστική καλοσύνη;

ΠΗΓΗ 
εδώ 

Πινακίδα γέροντα Γαβριήλ.

 Ας την διαβάσουν ιδιαίτερα οι ψηφοφόροι των ΑΝΕΛ που ακόμη πιστεύουν στα ψέματα του αρχηγού τους... 
http://hggiken.pblogs.gr/2016/06/pinakida-geronta-gabrihl.html 

ΠΑΤΕΡΕΣ_ΠΑΤΡΙΟΙ-ΛΥΚΟΙ…

Σίγουρα η κατάσταση της κοινωνίας και της πατρίδας μας θα ήταν πολύ διαφορετική, αν οι εκπρόσωποι της Εκκλησίας μας ήταν αληθινοί πατέρες, όπως ναρκισσιστικά και αυτάρεσκα κολακεύονται να προσφωνούνται.

Αλλά δυστυχώς, όπως η πραγματικότητα φωνάζει, συμπεριφέρονται ως πατριοί και κάποιοι κάποτε συμπεριφέρονται ως λύκοι. Και βρίσκεται σε αρμονία και αγαστή συνεργασία με το ληστρικό κατεστημένο.

Όμως περισσότερα μπορείτε ν’ ακούσετε στο σχετικό με την Κυριακή των Πατέρων κήρυγμα, που μπορείτε να το παρακολουθήσετε εδώ  :

πηγή

Θαύμα και Δόγμα ! Γίνονται θαύματα σήμερα καί σε άλλα Χριστιανικά δόγματα ;

Κάποιοι, όπως οι παλαιοί Φαρισαίοι επί εποχής του Χριστού,  ζητούνε θαύματα για να πιστέψουν άν και ο Κύριος προειδοποίησε ότι "μακάριοι και ευτυχισμένοι είναι εκείνοι οι οποίοι ούτε θαύμα είδαν ούτε Προφήτη άκουσαν, αλλά πίστεψαν..."

Πράγματι πολύ σπάνια, και σέ ἐξαιρετικές μόνο περιπτώσεις μποροῦν νά γίνουν θαύματα καί στούς Δυτικούς. Γιατί όμως συμβαίνει αὐτό;

Συμβαίνει, διότι τί χρωστοῦν κάποιοι δυτικοί πού δέν γνώρισαν ποτέ τήν ἀληθινή Ἐκκλησία; Τί φταῖνε πού μεγάλωσαν σέ ἄλλες χῶρες, μέ ἄλλες συνθῆκες καί ἐμπειρίες;

Εἶναι δυνατόν ὁ Θεός νά μήν ἀκούσει καί τίς δικές τους προσευχές, ὅταν αὐτοί βασανίζονται ἀπό διάφορες ἀρρώστιες καί προβλήματα, οἰκογενειακά, οἰκονομικά, ψυχικά ἤ ἄλλα;

Μέ τά θαύματα Του αὐτά ὅμως ὁ Θεός δέν ἐπιβεβαιώνει τήν ἐγκυρότητα τῶν αἰρέσεων, ἀλλά σπλαχνίζεται τά πλάσματά Του πού ἀπευθύνονται σ’ Αὐτόν μέ πίστη, ὅπου κι ἄν αὐτά ἀνήκουν...

Γι’ αὐτό στίς αἱρέσεις αὐτές ὁ Θεός ἐπιτελεῖ τά θαύματά Του ἀπευθείας στούς ἀνθρώπους πού τά ζητοῦν, χωρίς τή μεσολάβηση κάποιων «κληρικῶν» τους.

Διότι στίς αἱρέσεις δέν ὑπάρχουν ἅγιοι πού νά ἔχουν τή χάρη τοῦ Θεοῦ, νά ἔχουν χαρίσματα ἰαματικά, προφητικά, διορατικά ἤ ἄλλα.

Ἄλλωστε στό ἱερό Εὐαγγέλιο (Μάρκ. θ΄38-40) ἀναφέρεται ἕνα παράδειγμα κάποιου Ἰουδαίοιυ πού δέν ἦταν μαθητής τοῦ Χριστοῦ καί ὅμως θαυματουργοῦσε στό ὄνομα τουῦ Χριστοῦ.

Στήν περίπτωση αὐτή εἶπε ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης στόν Κύριο: «Εἴδαμε κάποιον πού δέν ἀνήκει στόν κύκλο τῶν μαθητῶν νά βγάζει δαιμόνια μέ τήν ἐπίκληση τοῦ ὀνόματός Σου, καί ἐμεῖς τόν ἐμποδίσαμε, ἐπειδή δέν εἶναι μαθητής Σου».

Καί ὁ Κύριος ἀπάντησε: «Μήν τόν ἐμποδίζετε. Διότι ἄνθρωπος πού θά κάνει θαῦμα μέ τήν ἐπίκληση τοῦ ὀνόματός μου , δέν θά μπορέσει γρήγορα νά βλασφημήσει τό ὄνομά μου. Διότι ὅποιος δέν εἶναι ἐνατίον σας, εἶναι μέ τό μέρος σας».

Αὐτό βέβαια δέν σημαίνει ὅτι τέτοιοι ἄνθρωποι πού κάνουν θαύματα, ἔχουν πιστοποιητικό γνησιότητος καί ἁγιότητος. Γι’ αὐτό ἄλλωστε ὁ Κύριος εἶπε ὅτι στή Δευτέρα Του Παρουσία τήν ὥρα τῆς Κρίσεως θά καταδικάσει πολλούς ἀνθρώπους πού ἔκαναν στό ὄνομά Το θαύματα.

Εἶπε συγκεκριμένα: «Πολλοί θά μοῦ ποῦν τήν ἡμέρα τῆς Κρίσεως: Κύριε, Κύριε, στό ὄνομά Σου δέν προφητεύσαμε; στό ὄνομά Σου δέν βγάλαμε δαιμόνια; στό ὄνομά Σου δέν κάναμε πολλά θαύματα; Καί τότε θά τούς πῶ ξεκάθαρα ὅτι ποτέ δέν σᾶς ἀναγνώρισα ὡς δικούς μου. Φύγετε μακριά μου ἐσεῖς πού κάνετε τίς ἀνομίες» (Ματθ. ζ΄ 22-23).

Μάριος Ν. Δομουχτσῆς

Σέ ποιόν Θεό νά πιστέψω;

(141-144)

Ἔκδοση Πέμπτη

πηγή 

Κουράστηκα, δεν θα Προσευχηθώ… (Διαβάστε το όλοι)

«Το βράδυ, κατάκοπος καθώς είμαι από το μόχθο της ημέρας, δεν έχω όρεξη για προσευχή… Άλλωστε, γιατί να προσευχηθώ;…»
Μα πώς είναι δυνατό!

Να μην έχει κανείς διάθεση επικοινωνίας με τον Κύριο, έστω και εξουθενωμένος σωματικά;! Μήπως οι οποιεσδήποτε διασκεδάσεις ξεκουράζουν τον άνθρωπο; …

Όχι, αυτές τον καταπονούν περισσότερο, ενώ η προσευχή έλκει τη θεία χάρη, που αναπαύει σώμα και ψυχή.

Δεν προσεύχεστε, λοιπόν…

Ή είστε θυμωμένοι με το Θεό ή πιστεύετε ότι δεν Τον έχετε ανάγκη.

«Γιατί να προσευχηθώ;» Αναρωτιέστε. Νιώθετε αυτάρκεια και αυτοϊκανοποίηση. Είστε χορτάτοι! Και δεν θέλετε να ζητάτε…

Κάθε βράδυ, όσο κουρασμένοι κι αν είστε, μην παραλείπετε να καταφεύγετε σ’ Εκείνον.

Να προσεύχεστε γονατιστοί ή καθισμένοι. Και όταν μπορείτε, να σηκώνεστε όρθιοι. Δεν έχει τόση σημασία ή στάση, φτάνει να προσεύχεστε.

Να ευχαριστείτε τον Κύριο για την ημέρα που πέρασε, όσο δύσκολη κι αν ήταν.

Να Τον παρακαλάτε για μια καλή νύχτα και να ζητάτε συγχώρηση με βαθιά μετάνοια για τα σφάλματά σας.

Προσευχή τη νύχτα στο κρεβάτι
Στη διάρκεια της νύχτας, όποτε ξυπνάτε για λίγο και πριν σας ξαναπάρει ό ύπνος. Να προσεύχεστε έτσι όπως είστε ξαπλωμένοι. Αυτό δεν είναι κακό. Απεναντίας μάλιστα, αν συνηθίσετε να λέτε την ευχή ή κάποιον ψαλμό στα μεσοδιαστήματα του ύπνου, θα διώχνετε όλους τους κακούς λογισμούς, που σας πολεμούν εκείνη την ώρα.

Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου (Ρωσία 19ος αιώνας)

πηγη

Βάζουμε στὴ θέση τοῦ Θεοῦ φαντασιώσεις

 

Συνέντευξη στὸ Γιῶργο Κιούση 
«Τὸ πραγματικὸ πρόβλημα τῶν καιρῶν μας δὲν εἶναι ἡ ἀθεΐα, ἀλλὰ ἡ πολυθεΐα καὶ μάλιστα μὲ τὴ μορφὴ τῆς εἰδωλολατρίας. Δημιουργεῖται κίνδυνος ἐπειδὴ τοποθετοῦμε στὴ θέση τοῦ ἀγαπητικοῦ καὶ θυσιαζόμενου ταπεινοῦ Θεοῦ τοῦ Χριστοῦ τὰ ἀλαλάζοντα Τέρατα τῶν ναρκισσιστικῶν μας φαντασιώσεων γιὰ Ἰσχὺ καὶ Κυριαρχία». Μιλᾶμε μὲ τὸν π. Νικόλαο Λουδοβίκο, ὁ ὁποῖος διδάσκει Θεολογία καὶ Φιλοσοφία στὸ Ὀρθόδοξο Ἰνστιτοῦτο τοῦ Κέμπριτζ καὶ στὴν Ἀνωτάτη Ἐκκλησιαστικὴ Ἀκαδημία Θεσσαλονίκης. Βαθὺς γνώστης τῆς εὐρωπαϊκῆς σκέψης, ἀπὸ τοὺς σημαντικότερους Ἕλληνες θεολόγους.

Πῶς βιώνει ὁ σημερινὸς ἄνθρωπος τὸ γεγονὸς τοῦ Πάσχα; 
«Πέρα ἀπὸ τὸ συγκινησιακὸ καὶ ἑορταστικὸ διάκοσμο, συντελεῖται στὶς μέρες αὐτὲς μία συγκλονιστικὴ ὑπαρξιακὴ ἀποκάλυψη: πῶς ὁ Θεὸς κατέρχεται στὴ συνθήκη τοῦ χάους καὶ τοῦ παραλογισμοῦ μου, ἀγαπώντας με, μὲ τίμημα τὴ σταύρωσή του ἀπὸ μένα. Ὁ Θεὸς μὲ νοιάζεται καὶ αὐτὸ τοῦ στοιχίζει -ὅταν ὅλοι θέλουν νὰ μοῦ ἐπιβληθοῦν, αὐτὸς ἀσκεῖ τὴν ἐλευθερία του γιὰ σχέση μαζί μου ὄχι ὡς θέληση γιὰ δύναμη ἀλλὰ ὡς ἀγάπη, θυσιάζεται, ταπεινώνεται, γίνεται ὁ μεγάλος χαμένος, γιὰ μένα. Ὁ Χριστὸς σταυρώνεται γιατί μόνον ἔτσι ἀγαπᾶς πραγματικὰ τὸν πραγματικό, θρυμματισμένο ἄνθρωπο. Ἡ Ἀνάσταση εἶναι ἔτσι ὁ τελικὸς προσωπικός του θρίαμβος τῆς ἐπώδυνης περιχώρησης ὅλων: τῶν Ἰουδαίων, τῶν Ρωμαίων, τῶν Ἑλλήνων, καθὼς φυσικὰ καὶ τῶν τρομαγμένων καὶ μπερδεμένων μαθητῶν. Ὁ θάνατος καὶ τὸ κακὸ νικιοῦνται ταυτόχρονα μέσα στὸν ἀγαπητικὸ ἐναγκαλισμὸ τοῦ Γολγοθᾶ: "ἤπλωσας τὰς παλάμας καὶ ἥνωσας τὰ τὸ πρὶν διεστῶτα"».

Τί θὰ λέγατε σ' ἕναν συνάνθρωπο ποὺ αὐτὲς τὶς μέρες ζεῖ τὸ δικό του Γολγοθᾶ (ἄστεγος, ἄνεργος, ἄρρωστος); 
«Βρισκόμαστε ὅλοι σταυρωμένοι στὸν Γολγοθᾶ τῆς ἱστορίας. Νὰ κάνουμε τὸν προσωπικό μας σταυρὸ ἀναζήτηση τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ. Ὁ σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ εἶναι ὁ μόνος μὴ τραγικὸς σταυρός, διότι εἶναι ὁ Ἀναστάσιμος σταυρὸς τῆς αὐτοπροσφορᾶς στὸν Θεὸ καὶ στοὺς ἄλλους. Δὲν τρομάζει τὸν ἄνθρωπο ὁ πόνος ἀλλὰ ἡ ἔλλειψη νοήματος, ἔλεγε ὁ Ἐπίκτητος. Νὰ γίνουν οἱ συμφορὲς ἀναζήτηση βαθιά τοῦ Θεοῦ, γιατί αὐτὸς εἶναι τὸ πραγματικὸ ἀντικείμενο τῆς ἐπιθυμίας τοῦ ἀνθρώπου, πέρα ἀπὸ τὰ ποικιλώνυμα αἰτήματα, τὸ βαθὺ νόημα ποὺ θεραπεύει ὅλες τὶς ἐλλείψεις».

Πρὶν ἀπὸ λίγες ἡμέρες ὁ π. Φιλόθεος Φάρος εἶπε ὅτι «οἱ περισσότεροι ἱερωμένοι εἶναι ποιμαντικὰ ἀνύπαρκτοι, δὲν ἔχουν σταθεῖ στὸ πλευρὸ ἑνὸς ἀνθρώπου ποὺ ἔχει ἀνάγκη». Συμφωνεῖτε; 
«Ἡ συνεχὴς διατυμπάνιση τοῦ κακοῦ προκαλεῖ ἀνασφάλεια, βία, ἐπιθετικότητα, καθὼς καὶ ἀντίρροπες τάσεις αὐτοπροβολῆς. Νὰ δείξουμε καὶ λίγο τὸ καλό; Συνάντησα προσωπικὰ σειρὰ ὁλόκληρη ἁγίων κληρικῶν καὶ μοναχῶν ποὺ κατόρθωσαν νὰ μεταβάλουν τὸν ἄσχετο πρὸς τὴν ἐκκλησία μαθητὴ τοῦ Φρόιντ καὶ τοῦ Χάιντεγκερ σὲ θεολόγο καὶ κληρικό. Αἰσθάνομαι δραματικὰ ἐλλιπὴς ἀπέναντί τους».

«Νὰ μὴ χάσουμε τὰ πάθη. Νὰ τὰ μεταβάλλουμε», ἔχετε πεῖ. Πῶς τὸ ἐννοεῖτε;

«Ὁ χριστιανισμὸς εὐτυχῶς δὲν εἶναι οὔτε πλατωνισμὸς οὔτε στωικισμός. Τὸ καθετὶ πάνω στὸ σῶμα μας καὶ τὴν ψυχὴ μας εἶναι θεόπλαστο καὶ ὡς ἐκ τούτου ἀπολύτως ἱερό. Ἀπομένει στὴν ἐλευθερία μου νὰ θυμώνω, νὰ ἐρωτεύομαι, νὰ παίζω, νὰ δημιουργῶ, νὰ τρώγω, νὰ χαίρομαι καὶ νὰ λυπᾶμαι μ' ἕναν τρόπο ποὺ μὲ φέρνει ὅλο καὶ πιὸ κοντὰ στὴ θεία πηγὴ τοῦ εἶναι μου: αὐτὸ σημαίνει ἡ Ἐνσάρκωση. Ὁ Θεὸς δὲν μὲ καλεῖ νὰ δραπετεύσω ἀπὸ τὸν κόσμο του ἀλλὰ νὰ τὸν μεταβάλλω σὲ τόπο φανέρωσής του».

«Ἑορτῶν ἑορτὴ καὶ πανήγυρις πανηγύρεων», ἡ Ἀνάσταση; 
«Ὁ χριστιανισμὸς εἶναι βαθὺς ἐχθρὸς κάθε εἴδους ἰδεαλισμοῦ, ἐπειδὴ ὁ ἴδιος δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο παρὰ ἱερὸς ὑλισμός. Ἡ Ἐνσάρκωση δὲν εἶναι παρὰ ἡ καταξίωση τῆς ὕλης καὶ τῆς ἱστορίας ὅταν αὐτὰ προσφέρονται στὸν Θεὸ καὶ στοὺς ἄλλους. Ὕλη (ἀκόμα καὶ ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου, κατὰ τοὺς Πατέρες, εἶναι λεπτότατης ὑλικῆς ὑφῆς!), ἱστορία καί, ἐν τέλει, ὑπαρξιακὴ κοινότητα ἐν τῷ Θεῷ (ὡς Σῶμα Χριστοῦ, θεολογικότερα) συναποτελοῦν τὸ ὑπαρξιακὸ καὶ ὀντολογικὸ γεγονὸς τῆς Ἐκκλησίας».

Σᾶς ἐνοχλεῖ ποὺ πολλὲς φορὲς κοσμικὲς ἀκρότητες καὶ ἀνέσεις «ποιμεναρχῶν» γίνονται στὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ; 
«Πράγματι, ὁ Ἰούδας ὑπῆρξε ἕνας ἀπὸ τοὺς μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ. Πολὺ περισσότερο προσωπικὰ ἐνοχλοῦμαι ὅταν στὴ θέση τῆς παραπάνω ἀντίληψης γιὰ τὴν Ἐκκλησία ἐγκαθίσταται μία τελείως ἀνόητη θεώρησή της ὡς κοσμικοῦ Ἱδρύματος, ποὺ εἴτε δῆθεν ἐθναρχεύει εἴτε ἀσχολεῖται νευρωτικὰ μὲ τὴν ἀστυνόμευση τῶν ἠθῶν τῶν ἄλλων: αὐτὴ εἶναι μία Ἐκκλησία χωρὶς καμιὰ πρόταση ζωῆς».

Τελικὰ πῶς θὰ καταφέρουμε τὴν Ἀνάσταση νὰ τὴ βιώσουμε κάθε στιγμὴ ὡς κατάσταση αἰωνιότητας, ὡς ἡ αἰωνιότητα τῆς κάθε στιγμῆς μας; 
«Ἀνάσταση εἶναι τὸ ἄνοιγμα στὴν περιχώρηση (τὴ συν-χώρηση), ἡ ἐλευθερία ποὺ γίνεται ἀγάπη μέσω τοῦ σταυροῦ: νὰ ἡ αἰωνιότητα. Πρόκειται γιὰ τὸ τέλος τῆς βασιλείας τοῦ μαρκησίου Ντὲ Σάντ: οἱ ἄλλοι παύουν νὰ εἶναι "ἀντικείμενα τοῦ ἑαυτοῦ" μου (γιὰ νὰ θυμηθοῦμε τὸν Κόχουτ) καὶ εἰσερχόμαστε στὴν ὑπαρξιακὴ αὐθεντικότητα μέσω τῆς ἀνακάλυψης τῶν ἄλλων μέσα στὸν ἑαυτὸ καὶ τοῦ ἑαυτοῦ μέσα στοὺς ἄλλους».
το  είδαμε εδώ

Η Ανάληψη του Κυρίου

ΖΩΗ ΧΩΡΙΣ ΑΝΑΤΑΣΙ;
«Ἄνδρες Γαλιλαῖοι, τί ἑστήκατε ἐμβλέποντες εἰς τὸν οὐρανόν;…» (Πράξ. 1,11)
  Ναι ανελήφθη ο Κύριος και θα έρθη μετά δόξης μεγάλης!
Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶνε μεγάλη δεσπο­τικὴ ἑορτή, ἡ Ἀνάληψιςτοῦ Κυ­ρίου. Ποιό εἶνε τὸ ἱστορικὸ τῆς ἡμέρας; Θὰ μιλήσω ἁπλᾶ, νὰ μὲ καταλάβουν ὅλοι, νὰ μὴν εἶνε τὸ κήρυ­γμα «φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ» (Ματθ. 3,3).

Πέρασαν σαράντα μέρες ἀφ᾽ ὅτου ὁ Κύρι­ός μας ἀνέστη ἐκ νεκρῶν. Ἐμφανίστηκε σὲ πολλούς. Οἱ μαθηταὶ τὸν εἶδαν νὰ τοὺς εὐ­λο­γῇ, τὸν ἄκουσαν, τὸν ψηλάφησαν. Κι αὐτὸς ἀ­κόμα ὁ Θωμᾶς ἀναγ­κάστηκε νὰ πῇ «Ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου» (Ἰω. 20,28). Στὶς σα­ράντα μέρες, τοὺς εἶπε νὰ συγ­κεντρωθοῦν στὸ Ὄρος τῶν ἐλαιῶν, ἕ­να βουναλάκι σὲ μικρὴ ἀ­πόστασι ἀπ᾽ τὰ Ἰερο­σόλυμα. Ἐκεῖ μαζεύτηκαν. Ἦταν ὁ Πέτρος, ὁ Ἰ­άκωβος, ὁ Ἰωάννης, ὁ Ἀν­δρέας, ὁ Φί­λιππος, ὁ Θωμᾶς, ὁ Βαρθολο­μαῖ­ος, ὁ Ματθαῖος, ὁ Ἰάκωβος τοῦ Ἀλφαίου, ὁ Σίμων ὁ Ζηλωτής, καὶ ὁ Ἰούδας Ἰακώβου. Μαζί τους ἦταν οἱ μυροφόρες, ἡ Μαρία ἡ Παναγία μητέρα τοῦ Κυρίου ὅ­πως βλέπουμε στὴν εἰκόνα τῆς Ἀναλήψεως, καὶ οἱ λεγόμενοι ἀδελφοί του (βλ. Πράξ. 1,13-14).
Καθὼς περίμεναν, ὁ Χριστὸς ἐμ­φα­νίζεται μπροστά τους, τοὺς μιλάει, δίνει τὶς τελευταῖ­ες πα­ραγγελίες, τοὺς εὐλογεῖ, καὶ τότε ―ἂς μὴ πιστεύουν οἱ ἄπιστοι, δικαίωμά τους― ἔ­γινε θαῦμα. Ἐνῷ τὸν ἔβλεπαν, τὰ πόδια του τὰ ἅ­για, ποὺ εἶχαν βαδίσει χιλιόμετρα νὰ βροῦν τὸ πλανεμένο πρόβατο, τὸν ἁμαρτωλὸ ἄνθρω­πο, τὰ πόδια ἐκεῖνα ποὺ ἀκόμα εἶχαν νωπὰ τὰ σημάδια τῶν καρφιῶν τοῦ σταυροῦ, ἄρχισαν νὰ μὴν πατοῦν πιὰ τὴ γῆ ἀλλὰ νὰ ὑψώνωνται…
Εἶδα κάποτε ἀετὸ καθισμένο σ᾽ ἕνα βράχο στὰ ψη­λὰ βουνὰ τῶν Γρεβε­νῶν –χρυσάετος ἦταν– καὶ τὸν θαύμαζα. Καὶ ξα­φνικὰ τὸν βλέπω ν᾽ ἀ­νοίγῃ τὶς φτεροῦγες του τὶς μεγάλες καὶ νὰ πετάῃ. Κ᾽ ἔμεινα νὰ τὸν κοιτάζω νὰ ὑψώνε­ται στὸν αἰθέρα, ν᾽ ἀνεβαίνῃ ψηλά, πολὺ ψηλά, μέ­­χρι ποὺ ἔγινε σὰν μιὰ τελεία, καὶ τέλος ἐξ­αφανίστηκε στὸ ἄπειρο. Ἔτσι καὶ ὁ Χριστός· ἀετὸ τὸν ὀνομάζει ἡ Ἀποκάλυψις (12,14). Ἐκεῖ­νος λοιπόν, ποὺ ἔδωσε τὴ δύναμι στὰ πουλιὰ νὰ πετοῦν, δὲν θά ᾽χε κι ὁ ἴδιος τὴ δύναμι αὐτή;
Ὁ Χριστὸς ―γιὰ νὰ μεταχειριστοῦμε σύγχρονη γλῶσσα―, σὰν τὸ ἀ­εροπλάνο ποὺ ἀ­ποσπᾶται ἀπὸ τὸ ἔδαφος, ἀπογειώθηκε. Καὶ οἱ μαθηταὶ τὸν κοίταζαν τὸν κοί­­ταζαν ποὺ ὑψω­νόταν. «Ἀνελήφθη εἰς τὸν οὐρανὸν» ὁ Κύριος σὰν σήμερα «καὶ ἐ­κάθισεν ἐκ δεξιῶν τοῦ Θεοῦ» (Μᾶρκ. 16,19). Τότε ἐμ­φανί­στηκαν δύο ἄγγελοι καὶ τοὺς εἶπαν· Τί στέκε­στε κοιτάζοντας στὸν οὐ­ρανό; Αὐτὸς ὁ Ἰησοῦς, ποὺ ἀ­να­λήφθηκε, ὅπως τὸν εἴδατε ν᾽ ἀνεβαίνῃ ἔτσι θὰ ἔρθῃ πάλι.
Ναὶ θὰ ἔρθῃ. Τὸ σκεφτήκαμε; ―Ποιός θὰ ἔρθῃ! παραμύθια μᾶς λὲς τώρα;… Ναὶ θὰ ἔρθῃ ὁ Κύ­ριος «μετὰ δόξης» (Ματθ. 24,30. Σύμβ. πίστ. 7) μεγάλης, εἰς πεῖ­­σμα τῶν δαιμόνων, νὰ κρίνῃ ὅλη «τὴν οἰκου­μένην ἐν δικαιοσύνῃ» (Πράξ. 17,31). Θὰ ἔρθῃ ὁ Κύρι­ος· χα­ρὰ στοὺς δικαίους, λύπη στοὺς ἁμαρτωλούς.

* * *

Αὐτὸ εἶνε τὸ ἱστορικὸ τῆς ἑορτῆς. Ἀπ᾽ ὅλα ὅσα εἴπαμε ἂς προσέξουμε ἕνα· ὅτι οἱ μαθηταὶ καὶ ἡ Παν­αγία ἔμειναν νὰ κοιτάζουν πρὸς τὰ πάνω, πρὸς τὸν οὐρανό. Δὲν κοίταζαν χαμη­λά, στὴ γῆ· κοίταζαν ψηλά. Τί σημαίνει αὐτό;
Ἀπὸ τὰ δημιουργήματα, ποὺ ἔκανε ὁ Θεός, τὰ ζῷα περπατοῦν μὲ τὰ τέσσερα κ᾽ ἔχουν τὸ κεφάλι σκυμμένο κάτω. Μόνο ὁ ἄνθρωπος πλάστηκε νὰ περπατάῃ ὄρθιος. Πολλοὶ εἰδικοὶ λένε ὅτι αὐτὸ εἶνε ἕνα θαῦμα. Καὶ ἡ λέξι ἄνθρωπος, ἂν τὴν ἀναλύσουμε ἐτυ­μολογικῶς, τί σημαίνει; Εἶνε σύνθετη· σημαίνει τὸ ὂν ἐκεῖ­νο ποὺ ἄνω θρώσκει, τείνει πρὸς τὰ ἐπάνω. Βλέ­πει ψηλά, διότι πλάστηκε γιὰ τὰ οὐράνια.
Λένε γιὰ κάποιον ἄθεο ὅτι ζητοῦσε ἀποδεί­ξεις. Ὅταν νύχτωσε, ἕνας φίλος του τοῦ ᾽δειξε τὰ ἀμέτρητα ἄστρα καὶ τὸν ρώτησε· Ποιός τὰ ἔκανε ὅλ᾽ αὐτά;… Μιὰ ἀπάν­τησις ὑπάρχει, καμμία ἄλλη· ὁ Θεός! Κοίτα ἐ­πά­νω λοι­πόν, τὸ στερέωμα, καὶ θὰ πεισθῇς ὅτι ὑπάρχει Θεός· «οἱ οὐρανοὶ δι­ηγοῦνται δόξαν Θεοῦ, ποίησιν δὲ χειρῶν αὐ­τοῦ ἀναγγέλλει τὸ στερέωμα» (Ψαλμ. 18,2).
Ἕνας Γερμανὸς ποιητὴς εἶδε μιὰ μέρα ἕνα κοπάδι χοίρους νὰ μπαίνουν στὸ δάσος. Οἱ χοῖ­ροι ἀγαποῦν τὰ βελανίδια· ὥρμησαν λοιπὸν κ᾽ ἔτρωγαν λαίμαργα ἀπ᾽ αὐτά, ποὺ ἦταν στρωμέ­­νο τὸ ἔδαφος. Καὶ ὁ ποιητὴς μὲ γλῶσ­σα γλαφυρὴ παρατηρεῖ· Ὅταν βγῆκαν ἀπ᾽ τὸ δάσος, κανένας τους δὲ γύρισε ­πάνω νὰ κοιτάξῃ τὴ βελανιδιὰ νὰ τῆς πῇ, Σ᾽ εὐχαριστῶ!… Τέτοιοι εἴμαστε καὶ πολλοὶ ἀπὸ μᾶς, καὶ μὴ φανῇ προσ­­βλη­τικὴ ἡ παρομοίωσις· ὁ Χριστός μας χαρακτηρίζει ἔτσι ὡρισμένους ἀνθρώπους· «Μὴ δῶ­τε τὸ ἅγιον τοῖς κυσὶ μηδὲ βάλητε τοὺς μαργα­ρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων» (Ματθ. 7,6). Ἔ­τσι εἶνε· ἀπολαμβάνουμε μύρια ἀγαθά, μὰ δὲν ὑψώνουμε τὰ μάτια νὰ ποῦμε «Δόξα σοι, ὁ Θεός».
Μήπως ὑπερβάλλω; Ὁρίστε· σηκώνεσαι τὸ πρωί, βλέπεις τὸν ἥλιο νὰ βγαίνῃ λαμπρός· πὲς «Δό­ξα σοι, ὁ Θεός», «Δόξα σοι τῷ δείξαντι τὸ φῶς» (Μεγ. Δοξ.). Τίποτα. Βγαίνεις, πᾷς στὴ δουλειά· παρα­κάλεσε τὸ Θεό, συνήθισε νὰ κάνῃς τὸ σταυ­ρό σου. Οὔτε ἕνα σταυρό. Ἔρχεται μεσημέρι, κάθεσαι στὸ τραπέζι, ἔχεις ὅλα τὰ ἀγαθά· κάνε μιὰ προσευχή. Τίποτα, χωρὶς εὐχαριστῶ. Πίνεις τὸ νερό, εὐχαριστῶ δὲ λές· τρῶς τὸ ψωμί, εὐχαριστῶ δὲ λές· σὰν τὸ χοῖρο, χοιρώδης κατάστασις. Ἔν­νοια σας· θὰ ἔρθῃ πεῖνα, μεγάλη πεῖνα, θὰ ποῦμε τὸ ψωμὶ ψωμάκι.
Ποῦ ᾽νε τὰ παλιὰ τὰ χρόνια! Ἐγὼ θυμοῦμαι στὸ χωριό μου, γύρω στὸ 1910, κάτι γέρους ποὺ δὲν πῆγαν σὲ σχολειά, οὔτε λύκεια οὔτε πανεπιστήμια. Προτοῦ νὰ πιοῦν τὸ ποτήρι τὸ νερὸ ἔκαναν τὸ σταυρό τους. Εἴδατε τώρα κανένα νὰ τὸ κάνῃ; Γι᾽ αὐτὸ σᾶς λέω· ἔρχεται ἡ ὥρα ποὺ καὶ τὸ νερὸ θὰ λείψῃ, θὰ στερέψουν καὶ θὰ στεγνώσουν πηγὲς καὶ βρύσες, ποτάμια καὶ λίμνες· τὸ νεράκι θὰ γίνῃ δυσεύρετο. Καὶ τότε ἕνα ποτήρι νερὸ – μιὰ λίρα! κι ὅπως προφήτευσε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, μιὰ χούφτα ἀλεύρι – μιὰ χούφτα χρυσάφι. Θὰ τιμωρηθοῦμε γι᾽ αὐτὴ τὴ χοι­ρώδη κατάστασι, ποὺ ζοῦμε σὰν τὰ ζῷα, χωρὶς ἀ­νατάσεις, χωρὶς ὑψηλὰ φρονήματα, ἢ μᾶλλον χειρότερα κι ἀπὸ τὰ ζῷα. Βλέπεις τὸ σκυλί· τοῦ πε­τᾷς ἕνα κόκκαλο, καὶ δὲν ἔχει γλῶσσα, γλῶσ­­σα τοῦ σκυλιοῦ εἶνε ἡ οὐρά του· κουνάει τὴν οὐρά του σὰ νὰ σοῦ λέῃ· Ἀφεντικό, σ᾽ εὐχαριστῶ. Ἀχάριστοι καὶ ἐλεεινοὶ ἄνθρωποι, κ᾽ ἐ­πὶ πλέον βλαστημοῦμε μέρα – νύχτα τὸ Θεό.
Λοιπὸν ἔτσι εἶνε· εἴμαστε κατώτεροι κι ἀπὸ τὰ ζῷα. Δὲν εἶνε τοῦ παρόντος νὰ τὸ ἀναπτύ­ξω τὸ θέμα, νὰ ἑρμηνεύσω ἕνα ῥητὸ τοῦ Ψαλ­τηρίου ποὺ λέει· «Ἄνθρωπος ἐν τιμῇ ὢν οὐ συνῆκε, παρα­συνεβλήθη τοῖς κτήνεσι τοῖς ἀ­νοήτοις καὶ ὡμοιώθη αὐτοῖς» (Ψαλμ. 48,13,21). Εἶνε ὅ­μοιος ἀλλὰ καὶ κατώτερος κι ἀπὸ τὰ ζῷα (τὰ βόδια, τὰ πρόβατα, τὰ γίδια…) καὶ τὰ πουλιά.
Σὲ τρούλλους καὶ καμπαναριὰ ἐκκλησιῶν βλέπουμε φωλιὲς πελαργῶν. Τί μᾶς λέει λοι­πὸν ὁ πελαργός; Ὁ πελαργὸς ἀγαπάει τὰ παιδιά του, καὶ τὸν ἀγαποῦν κι αὐτά. Ὅταν γερά­σῃ ὁ πελαργὸς ξέρετε τί γίνεται; Τοῦ φέρνουν τροφὴ τὰ παιδιά του· κ᾽ ἐπειδὴ ὁ γέρο – πελαργὸς μαδάει καὶ κρυώνει, τὸν ζεσταίνουν ἐκεῖνα μὲ τὰ φτερά τους! Κι ὁ ἄνθρωπος;… Ὅ­ταν δὲν ἔχῃς ἰδανικά, ἀνατά­σεις, ὑψηλὲς καὶ μεγάλες ἰδέες, πῶς νὰ σὲ πῶ ἄνθρωπο; Πές μου τί σκέπτεσαι τὰ μεσάνυχτα, νὰ σοῦ πῶ ποιός εἶσαι. Ἂν σκέπτεσαι λεφτά, ἀπολαύσεις, γυναῖκες, ἄλλα γήϊνα πράγματα, τότε τί εἶσαι; Ἕνα μικρὸ καὶ ἀσήμαντο ὄν.

* * *

Λένε, ἀγαπητοί μου, ὅτι ὁ χοῖρος, ποὺ ἀναφέραμε, ὁ χοῖρος ποὺ ἔχει τὸ κεφάλι σκυμμέ­νο συνεχῶς κάτω καὶ τρώει λάσπη, μόνο μιὰ φορὰ βλέπει τὸν οὐρα­νό. Πότε· ὅταν τὸν πά­ρῃ ὁ χασάπης καὶ τὸν ἀ­ναποδογυρίσῃ γιὰ νὰ τὸν σφάξῃ. Ἔτσι εἶνε καὶ πολ­λοὶ ἄνθρωποι. Θεὸ δὲ σκέπτονται, ἐκκλησία δὲν πατοῦν, προσ­ευχὴ δὲν κάνουν. Καὶ νομίζουν πὼς ἔτσι θὰ εἶνε πάντα. Ἔρχεται ὅμως ἡ ὥρα τοῦ θανάτου. Τότε, τὴν τελευταία στιγμή, ὅταν ἔρθῃ ὁ ἀρχάγγελος μὲ τὸ σπαθί του, τότε θυμοῦνται πλέον τὸ Θεό.
Δὲν πλαστήκαμε γιὰ τὴ γῆ, ποὺ εἶνε ἕνα κουκκὶ ἄμμου – μιὰ σταγόνα μέσ᾽ στὸ σύμπαν. Ἀξίζει, ἄνθρωπε, γιὰ ἕνα κουκκὶ – γιὰ μιὰ σταγόνα νὰ κάνῃς πολέμους καὶ νὰ αἱματοκυλίῃς τὴν ἀνθρωπότητα; Φύγαμε ἀπὸ τὸ Θεό. Γι᾽ αὐτὸ «Ἄνω σχῶμεν τὰς καρδίας». Καὶ ὄχι μόνο σήμερα, ἀλλὰ ὅλο τὸ χρόνο. Αὐτὸ θὰ πῇ Ἀ­νάληψις. Σὲ κάθε θεία λειτουργία τιμοῦμε τὴν Ἀνάληψι. Ὅταν ὁ παπᾶς λέῃ «Ἄνω σχῶ­μεν τὰς καρδίας», ἐννοεῖ· Κοιτάζετε ψηλά, πλα­στήκατε γιὰ τὸν οὐρανό, γιὰ τὰ μεγάλα καὶ ὑ­ψη­λά. Αὐτὸ δὲν σημαίνει ἀδιαφορία γιὰ τὴν παροῦσα ζωή, ὄχι. Ἐὰν ἐφαρμόζαμε ὅλοι τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ, καὶ ἡ γῆ αὐτὴ θὰ γινόταν παράδεισος. Τώρα μικροὶ – μεγάλοι, πα­πᾶδες – δεσποτάδες, δεξιοὶ – ἀριστεροί, ἄσπροι – μαῦ­ροι, κατὰ ποικίλους τρόπους πατήσαμε τὸ Εὐαγγέλιο, καὶ ἡ γῆ αὐτὴ ἔγινε κόλασι.
Εἴθε νὰ μετανοήσουμε. Ὁ δὲ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς νὰ εὐλογῇ ὅλους· ὅν, παῖδες Ἑλλήνων, ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε εἰς πάν­τας τοὺς αἰῶνας· ἀμήν.

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

(ἱ. ναὸς Ἁναλήψεως τοῦ Κυρίου Περδίκκα – Ἑορδαίας 24-5-1990)

ΜΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΕΞΗΓΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΠΟΥ ΥΦΙΣΤΑΜΕΘΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ἙΤΑΙΡΟΥΣ" ΜΑΣ...

ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΚΡΥΒΕΤΑΙ Η ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΗΣ ΦΡΑΓΚΙΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ

Γράφει ο Φώτης Μιχαήλ

Για το μίσος των Φράγκων εναντίον των Ρωμηών, θα μπορούσε να πει κανείς πολλά. Θαρρώ, όμως, ότι εκείνο που έχει για εμάς ιδιαίτερο ενδιαφέρον να τονισθεί, είναι η προέλευσή αυτού του μίσους.(1)

Δεν πρόκειται για μίσος συναισθηματικής τάξεως. Δηλαδή ρηχό, επιπόλαιο και ευκόλως αναστρέψιμο. Είναι μίσος τάξεως οντολογικής. Ξεκινάει από τα κατάβαθα της θρησκευτικής τους συνείδησης, η οποία είναι εντελώς διαφορετική από την δική μας.

Ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος Βλάχος, διακεκριμένος μελετητής των σχέσεων Ανατολής-Δύσης, γράφει σχετικά: ’’Τό μίσος αυτό εκδηλώθηκε ακόμη από την Ζ' Οικουμενική Σύνοδο, η οποία θέσπισε την προσκύνηση των ιερών εικόνων και συνεχίσθηκε αργότερα. Η πολιτική των Φράγκων συνδέθηκε με μια θεολογία, που ήταν αντίθετη με την θεολογία της Ορθοδόξου Ανατολής’’. (2)

Πράγματι, πίσω από κάθε απανθρωπία και σκληρότητα των Δυτικών εναντίον μας, κρύβεται η αναπηρία της θεολογίας τους.

Θέλετε να θυμηθούμε την πολιτική του Όθωνα και της τρόϊκας των ευρωπαίων επιτρόπων του;

1. Τετρακόσια Ορθόδοξα μοναστήρια κλείνουν διά της βίας, καταληστεύονται, και το προϊόν της λεηλασίας φυγαδεύεται στα φράγκικα αρχοντικά.

2. Ο θρυλικός Παπουλάκος διώκεται και φυλακίζεται, με την συγκατάθεση δικών μας ενδοτικών.

3. Προωθείται το αυτοκέφαλον της Εκκλησίας της Ελλάδος, που ταλανίζει μέχρι και αυτή την ώρα τα εκκλησιαστικά πράγματα της Πατρίδας μας, όχι μονάχα σε επίπεδο διοικητικό, αλλά προπαντός σε θέματα Πίστεως και Ορθοπραξίας.

Θέλετε να θυμηθούμε την γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και τα γεγονότα της Μικρασιατικής καταστροφής;

Δεν ήσαν οι Δυτικοί, εκείνοι που οργάνωσαν στρατιωτικά, που ενίσχυσαν οικονομικά και που κάλυψαν πολιτικά την θηριωδία του Κεμάλ;

Θέλετε να μιλήσουμε για την Κατοχή;

Για τα 2.000 χωριά μας που παραδόθηκαν στην φωτιά; Για τα δωδεκάχρονα παιδιά που εκτελέστηκαν εν ψυχρώ στα Καλάβρυτα; Για τον εξανδραποδισμό αθώων γυναικόπαιδων και υπερηλίκων ανδρών απ’ άκρου εις άκρον της Ελλάδος; Για τις ξεκοιλιασμένες εγκύους, τις καρφωμένες με ξιφολόγχες στα δένδρα του Διστόμου; Για την πείνα και το θανατικό;

Δεν ήταν το μίσος των Γερμανικών φύλων (Σημ. Οίμου-Αθήνας: Ασκεναζίμ-εκ Χαζάρων- ψευτοεβραίοι ήταν και όχι Γερμανοί...) εναντίον των Ελλήνων Ρωμηών, που τα προκάλεσε όλα αυτά;

Θέλετε να μιλήσουμε για τα μνημόνια τα σημερινά;

Για το ξεπούλημα της πατρίδας μας; Για την ανεργία και την φτώχεια που μαστίζουν την Ελλάδα μας τα τελευταία χρόνια; Για τα νιάτα μας που φεύγουν για τα ξένα; Για την υπογεννητικότητα και τον εποικισμό της πατρίδας μας από τα στίφη του Ισλάμ;

Δεν είναι, όλα αυτά τα δεινά, δαιμονικές μεθοδεύσεις της γερμανικής Ευρώπης, εναντίον της εν Ελλάδι Ρωμηοσύνης;

Πάντως, αυτό που ματιάζει πρώτο-πρώτο το φράγκικο μίσος, δεν είναι τα υλικά μας πλούτη. Επειδή η ρίζα του μίσους εναντίον της Ρωμηοσύνης είναι τάξεως θεολογικής, το πρώτο και κύριο όνειρό τους είναι να μας υποτάξουν εκκλησιαστικώς και να μας αλλάξουν την Πίστη.

Να μας αναγκάσουν με κάθε τρόπο να αναγνωρίσουμε εκκλησιαστικότητα στην ’’κουρελού’’, όπως έλεγε και ο άγιος γέροντάς μας Παΐσιος. Δηλαδή, στον κάθε αιρετικό του λεγόμενου παγκοσμίου συμβουλίου των εκκλησιών, στους οποίους η ξεθωριασμένη εκκλησιολογική μας συνείδηση έχει ήδη, δυστυχώς, αναγνωρίσει μυστήρια, συνεπώς και ιεροσύνη.

Το μήνυμα είναι σαφές: Απέναντι στο άσβεστο μίσος των Δυτικών, οφείλουμε από την πλευρά μας να είμαστε διαρκώς εξαιρετικά προσεκτικοί και να φυλαγόμαστε δεόντως.

Και όπως έχουν αποδείξει τα γεγονότα, αυτό δεν μπορεί να γίνει με τακτικές δικές τους. Δηλαδή, με αγαπολογίες και δημόσιες σχέσεις. Μπορεί να επιτευχθεί μονάχα με τον τρόπο τον δικό μας.

Δηλαδή, με ειλικρινή μετάνοια, με φιλότιμο, με αγωνιστικότητα, με προσήλωση στην Πατερική μας παράδοση, και πάνω απ’ όλα με αναφορά στο θέλημα και στην Πρόνοια του Τριαδικού μας Θεού.

Με δυο λέξεις: Με επιστροφή στις ρίζες μας.

(1). Η Πτώση της Πόλης ωφείλετο σε δυο κυρίως λόγους: Πρώτον, στην προηγηθείσα καταστροφή και καταλήστευση της Πόλης από τους Φράγκους το 1204 και δεύτερον, στο μίσος των Δυτικών εναντίον της Ρωμηοσύνης. (Συμπέρασμα του Στήβεν Ράνσιμαν)

(2). Από το άρθρο του Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου ’’Η Πόλις εάλω, αλλά ζη’’ (http://agiameteora.net/index.php/i-polis-ealo/1796-i-polis-ealo-alla-kai-zi.html)

Φώτης Μιχαήλ
Ιατρός

ΠΗΓΗ

ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ ΕΔΩ

To αντιγράψαμε απο εδώ

Όσιος Ιλαρίων ο Νέος, ηγούμενος της μονής των Δαλμάτων

Ο Όσιος Ιλαρίων, ο Νέος, εγεννήθηκε, το 775 μ.Χ., στην Καππαδοκία, από γονείς ευσεβείς και ενάρετους, τον Πέτρο, προμηθευτή του άρτου των ανακτόρων, και τη Θεοδοσία, πα­ρά των οποίων έτυχεν επιμελούς και θεοσεβούς μορφώσεως. Σε ηλικία είκοσι ετών, υπό θείου ζήλου κινούμενος, εγκατέλειψε τα εγκόσμια, μεταβάς δε στη μονή του Ξηροκαμπίου της Κων­σταντινουπόλεως, εκάρη μοναχός. Στη συνέχεια μετέβη στη μο­νή των Δαλμάτων, όπου έγινε μεγαλόσχημος και αργότερα εχειροτονήθηκε πρεσβύτερος, εκτιμώμενος και αγαπώμενος από όλους τους συμμοναστές του για τις μεγάλες αρετές του. Με­τά το θάνατο του ηγουμένου της μονής, ο Ιλαρίων εγκατέλειψε κρυφά αυτήν και κατέφυγε στη μονή των Καθαρών, γενόμενος δεκτός με μεγάλο σεβασμό από τους μοναχούς.

Πληροφορηθέντες το καταφύγιό του οι μοναχοί της μονής των Δαλμάτων, παρεκάλεσαν τον Πατριάρχη Νικηφόρο να φρο­ντίσει περί της επανόδου του στη μονή. Πράγματι δι’ αυτοκρατορικής διαταγής ο Όσιος Ιλαρίων επανήλθε στη μονή ως ηγούμενος και αρχιμανδρίτης αυτής. Επί οκτώ έτη διηύθυνε την κοινότητα με μεγάλη σύνεση και αδελφοσύνη και κατέ­στησε αυτήν αληθινή φωλιά της Ορθοδοξίας.

Έτσι, όταν ανήλθε στον αυτοκρατορικό θρόνο ο εικονομάχος αυτοκράτορας Λέων Ε’ ο Αρμένιος (813-820 μ.Χ.) και εξαπέλυσε το διωγμό κατά των αγίων εικόνων, μεταξύ των μονών, οι οποίες επρωτοστάτησαν στην αντίδραση κατά του ανόσιου τούτου μέτρου του αυτοκράτορα, υπήρξε και η μονή των Δαλμάτων. Κληθείς γι’ αυτό στα ανάκτορα ο Όσιος Ιλαρίων, έλεγξε σφοδρώς το βασιλέα για την ασεβή έναντι των εικόνων συμπεριφορά του, η οποία, την μεν Εκκλησία αδι­κούσε, το δε κράτος χωρίς αιτία ετάρασσε. Τόσο ο αυτοκράτορας, όσο και ο διαδεχθείς τον Νικηφόρο στον πατριαρχικό θρόνο εικονομάχος Θεόδοτος Α’ ο Κασσιτεράς (815-821 μ.Χ.), μάταια προσπάθησαν να πείσουν τον Όσιο Ιλαρίωνα να προσχωρήσει στην πλάνη και να καταστρέψει τις άγιες εικόνες. Αυτός παρέμενε στύλος άσειστος στην Ορθόδοξη πίστη του.

Ακολούθως ο Όσιος Ιλαρίων συνελήφθη, εφυλακίσθηκε και εξορίσθηκε, κατ’ αρχάς μεν στη μονή του Φονέως, στη συνέ­χεια δε στη μονή του Κυκλοβίου, όπου παρέμεινε επί δύο έτη. Εξακολουθών να εμμένει στην Ορθόδοξη πίστη του, μετα­φέρθηκε και εκλείσθηκε στη φυλακή των Νουμέρων, από όπου, αφού πολλές φορές εμαστιγώθηκε και ποικιλότροπα εκακοποιήθηκε, εξορίσθηκε στο φρούριο των Ποτιόλων.

Το 820 μ.Χ., ο Όσιος Ιλαρίων ελευθερώθηκε υπό του διαδεχθέντος τον Λέοντα Μιχαήλ Β’ Τραυλού (820-829 μ.Χ.) και παρέμεινε φιλοξενούμενος, επί επτά έτη, κάποιας ευσεβούς γυναίκας. To 830 μ.Χ., κατόπιν διαταγής του διαδεχθέντος τον Μιχαήλ εικονομάχου αυτοκράτορα Θεοφίλου (829-842 μ.Χ.) συνελήφθη εκ νέου και αφού ποικιλότροπα εκακοποιήθηκε και διαπομπεύθηκε, εξορίσθηκε στη νήσο Αφουσία. Μετά το θά­νατο του Θεοφίλου, η σύζυγος αυτού αυτοκράτειρα Θεοδώρα επανέφερε τη γαλήνη στην Εκκλησία, διά της αναστηλώσεως των αγίων εικόνων, και ανεκάλεσε από την εξορία όλους τους Ομολογητές και Οσίους Πατέρες.

Έτσι ο Όσιος Ιλαρίων επανήλθε στη μονή του και, αφού την εδιοίκησε θεοφιλώς και θεαρέστως επί τρία έτη, το 845 μ.Χ., εκοιμήθηκε με ειρήνη, σε ηλικία εβδομήντα ετών.

(Επισκόπου Φαναρίου Αγαθαγγέλου, Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, Ιούνιος, σ. 90-93)

Φαρισαῖοι, Ὑποκριτές καί Νεκροθάφτες. Οἱ σταυρωτές τῆς Ἐκκλησίας

Γράφει ὁ Μιλτιάδης Γ. Βιτάλης
Συγγραφέας, Ἀρθρογράφος

Τά συστήματα τῆς ἀνομίας καί τῆς διαπλοκῆς ἀφηνιάζουν καί συκοφαντοῦν ὅσους ἀντιστέκονται μέ θάρρος καί αὐταπάρνηση στά ἄνομα καί ἀνίερα σχέδιά τους.

Σήμερα, πού ἡ μελαγχολία καί ἡ «ἐθνική» κατάθλιψη κυριαρχοῦν παντοῦ,ἦρθε ἡ κρίσιμη ὥρα νά μετρήσουμε Φαρισαίους, ὑποκριτές καί νεκροθάφτες.  Σέ μιά ἐποχή, πού τά πάντα γύρω μας διαλύονται μέ κρότο καί οἱ ζωές μας καταστρέφονται, οἱ πολιτικοί ταγοί τοῦ τόπου προσπαθοῦν μέ ἐνοχικές καί φοβικές κινήσεις νά διασώσουν τό σαρκίο τους. Ματαιοπονοῦν οἱ ἄθλιοι.  Οὔτε κἄν ἐρυθριοῦν (ντρέπονται) γιά τά πολλά ἐγκλήματά τους.  Ἔχουν ὅμως γνῶσιν οἱ φύλακες.  Οἱ ἐκφραστές τοῦ σκότους μᾶς πολεμοῦν ἀπό παντοῦ.  Ἕνας σκληρός καί ἀνελέητος πόλεμος μαίνεται, εἶναι σέ πλήρη ἐξέλιξη.

Τά συστήματα τῆς ἀνομίας καί τῆς διαπλοκῆς ἀφηνιάζουν καί συκοφαντοῦν ὅσους ἀντιστέκονται μέ θάρρος καί αὐταπάρνηση στά ἄνομα καί ἀνίερα σχέδιά τους.  Πρέπει νά δώσουμε, ὅλοι μαζί, μιά ἀποστομωτική ἀπάντηση σέ ὅλους ἐκείνους πού νομίζουν ὅτι μποροῦν ἀνερυθρίαστα  νά διαλύουν ψυχές καί σώματα.

Εἶναι ὥρα νά ἔλθουν ὅλα στό φῶς.  Ἡ ἀλήθεια πρέπει νά λάμψει.  Πολιτικοί ταγοί, πού λειτουργοῦν σάν ὑποτελεῖς καί ὑπηρέτες τῶν τεκτονικῶν Στοῶν∙ πού λειτουργοῦν σάν ἐντολοδόχοι τῶν δημίων τῆς χώρας, ὅλων αὐτῶν τῶν ξένων εἰσβολέων, τῶν ἐκβιαστῶν, τῶν τοκογλύφων-δανειστῶν, πού μᾶς κλέβουν τίς ζωές μας καί μᾶς πωλοῦν φύκια γιά μεταξωτές κορδέλες.

Ἡ ὑποκρισία τοῦ Ἕλληνα πρωθυπουργοῦ Ἀλέξη Τσίπρα προκαλεῖ ὀργή καί θυμηδία.  Συμπεριφέρεται σάν πολιτική μαριονέττα!  Οὐσιαστικά εἰρωνεύεται τούς πολῖτες, τήν Ἑλλαδική Ἐκκλησία καί τήν Ἱερά Σύνοδο.  Ἐνδεικτικά ἀναφέρω κάποιες ἀπό τίς πολλές ὑποκριτικές καί φαρισαϊκές συμπεριφορές του: Στήν ἀρχή ἀρνήθηκε νά ὁρκιστεῖ στό Ἱερό Εὐαγγέλιο.  Δέχτηκε τήν οὐσιαστική περιθωριοποίηση τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν στά σχολεῖα καί τή μετατροπή τοῦ μαθήματος σέ ἀνούσιο μάθημα θρησκειολογίας∙ τήν ἵδρυση τμήματος Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν στή Θεσσαλονίκη.  Στηρίζει τήν προώθηση νόμου περί τῆς καύσης τῶν νεκρῶν, ἀγνοῶντας πλήρως τίς διαμαρτυρίες τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καί τίς χριστιανικές, καί ὄχι μόνο, παραδόσεις τοῦ τόπου μας.  Ἀνέχεται ὅσους σπάζουν βιτρῖνες καί δηλώνουν ἀντιρρησίες συνείδησης καί ἐνίοτε τούς προωθεῖ σέ θέσεις εὐθύνης.

Ἄθεα παιδαρέλια γίνονται γενικοί γραμματεῖς Ὑπουργείων, σύμβουλοι τοῦ Πρωθυπουργοῦ καί τῶν Ὑπουργῶν.  Ἔγινε «κουμπάρος» καί πάντρεψε, μέ δόξα καί τιμή, τούς ἀνώμαλους καί τούς κίναιδους, ἀφοῦ πρῶτα ζήτησε συγγνώμη, πού ἄργησε νά τό κάνει!

Παρίστανε τόν «κουφό», ὅταν ὁ ἀνεκδιήγητος ὑπουργός Παιδείας καί Θρησκευμάτων Νίκος Φίλης ἔκανε τίς ἀνίερες καί ἀπαράδεκτες δηλώσεις πού ἀμφισβητοῦσαν τή γενοκτονία τῶν Ποντίων, τήν ἱερότητα καί σημασία τῶν λειψάνων τῆς Ἁγίας Βαρβάρας, καί γιά τήν ἔλευση τοῦ Ἁγίου Φωτός ἀπό τόν Πανάγιο Τάφο καί τά Ἱεροσόλυμα (μέ τιμές Ἀρχηγοῦ κράτους).

Υἱοθέτησε τή θέση τοῦ ὑπουργοῦ Ἐσωτερικῶν Π. Κουρουμπλῆ γιά τήν κάρτα τοῦ πολίτη καί τό ΑΝΙΕΡΟ ἠλεκτρονικό φακέλωμα τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν.  Δέν κάνει τίποτε (ΑΔΙΑΦΟΡΕΙ), γιά νά καλύψει τά κενά πού παρουσιάζονται λόγω τῆς δραματικῆς μείωσης τοῦ ἀριθμοῦ τῶν ἱερέων (π.χ. συνταξιοδοτήσεις).

 

Φαρισαϊσμός καί ὑποκρισία

Καί ξαφνικά, τί;  Βλέποντας στίς δημοσκοπήσεις νά καταρρέουν τά ποσοστά τοῦ ΣΥΡΙΖΑ καί νά μειώνεται δραματικά ἡ δημοτικότητά του, ἀποφάσισε νά βγάλει τήν προβιά τοῦ λύκου καί νά ντυθεῖ πρόβατο.  Ἄδειασε ὑποκριτικά καί μεγαλοπρεπῶς τόν ὑπουργό Παιδείας Νίκο Φίλη, μέ ἐπιστολή του πρός τόν ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος  Ἱερώνυμο.

«Θέλω νά σᾶς διαβεβαιώσω ὅτι τά ἐκπαιδευτικά ἱδρύματα τῆς πατρίδας μας ἦταν καί θά εἶναι πάντα ἀνοιχτά γιά τούς ἐκπροσώπους τῆς Ἐκκλησίας», ἐπισημαίνει ὁ Ἀλέξης Τσίπρας, ἀναφερόμενος σέ πρόσφατο περιστατικό, κατά τό ὁποῖο τό Ὑπουργεῖο Παιδείας δέν ἐπέτρεψε τήν εἴσοδο δύο Μητροπολιτῶν σέ σχολεῖα (μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος καί μητροπολίτης Νέας Ἰωνίας κ. Γαβριήλ).

Ὁ Ν. Φίλης θέτει γενικούς κανόνες, ὥστε τό σχολεῖο νά μή μετατραπεῖ σέ θέατρο ἀντιπαραθέσεων καί κηρυγμάτων μέ πρωταγωνιστές ἐξωσχολικούς παράγοντες!  Μάλιστα!  Δηλαδή, γιά τόν Ὑπουργό, οἱ δύο Μητροπολῖτες εἶναι ἐξωσχολικοί παράγοντες καί ἄρα ἀνεπιθύμητοι στά σχολεῖα μας;  Ἐνῶ, κύριε Ὑπουργέ Παιδείας, οἱ λαθρομετανάστες, οἱ φακίρηδες, οἱ γκουρού, οἱ χαρτορίχτρες, οἱ προοδευτικοί τῆς συμφορᾶς, οἱ ἐκπρόσωποι τῆς ἴντριγκας καί τῆς διαπλοκῆς, οἱ Ἑβραῖοι καί οἱ σιωνιστές, τά ἰνδάλματα τῆς ἡδονῆς καί τῆς παρακμῆς, οἱ μπαχαλάκηδες, οἱ κίναιδοι, οἱ ἀπεσταλμένοι τοῦ Πάπα (ἰντερνούτσιοι) κ.ἄ.  εἶναι εὐπρόσδεκτοι στά σχολεῖα;  Τά σχολικά βιβλία, πού διδάσκουν τήν παιδεραστία καί μαγαρίζουν τά παιδιά μας δέν σᾶς ἐνοχλοῦν; (Δημήτρης Νατσιός)

Φοβᾶμαι πώς εἶστε ὁ «μπροστινός» τῆς Κυβέρνησης καί κάνετε ὅλη τή «βρώμικη δουλειά».  ΕΥΓΕ!  ΑΞΙΟΣ Ο ΜΙΣΘΟΣ ΣΑΣ!

Κάντε ὑπομονή.  Σέ λίγο καιρό θά εἶστε ἐκτός Κυβέρνησης καί ἐκτός Βουλῆς.  Στά ἀζήτητα τῆς Ἱστορίας.  Μέ τόν Ἰησοῦ Χριστό τά βάζεις;  Δέν ντρεπόμαστε λίγο;  Δέν ὑπάρχει συνείδηση, ἀξιοπρέπεια;  Χάθηκε κάθε λογική καί συναίσθημα σέ αὐτή τή λεηλατημένη χώρα;  Τό μόνο πού σᾶς ἐνδιαφέρει εἶναι ἡ διάλυση ὅλων τῶν ἠθικῶν ἀξιῶν καί τῶν παραδόσεων τοῦ Ἔθνους;  Ὅλα θυσία στό βωμό τῆς Παγκοσμιοποίησης καί τῆς Πανθρησκείας;  Θέλετε νά μᾶς κάνετε νά πιστέψουμε ὅτι τό μόνο πού σᾶς ἐνδιαφέρει εἶναι τό θησαύρισμα, ἡ «γκεμπελική» προπαγάνδα καί ἡ ἅλωση τῆς Ὀρθοδοξίας; Τῆς Ὀρθόδοξης πίστης καί λατρείας;  Ἔρχεται λοιπόν ὁ Πρωθυπουργός νά «πεῖ» μέ τήν ἐπιστολή του στόν ἀρχιεπίσκοπο Ἱερώνυμο τό αὐτονόητο.  Ὅμως δέν πείθει κανένα, γιατί τά κίνητρά του εἶναι ΙΔΙΟΤΕΛΗ.  Ὑπάρχει σκοπιμότητα καί διάθεση ἐφησυχασμοῦ καί νάρκωσης τῆς Ἱερᾶς Συνόδου.  Κάποιοι στόν ΣΥΡΙΖΑ εἶναι ἀποφασισμένοι νά μήν ντρέπονται γιά τίποτα.  Εἶναι ἀσημαντότητες καί ἔχουν νηπιακές ἀπόψεις περί πολιτικῆς.  Ἄν ἡ ἐπιστολή σας ἦταν «εἰλικρινής», θά ἔπρεπε πρῶτα νά εἴχατε ζητήσει ἐπιτακτικά τήν παραίτηση τοῦ Ὑπουργοῦ σας ἤ διαφορετικά νά τόν εἴχατε ἀποπέμψει μέ συνοπτικές διαδικασίες.

Ἐδῶ ἡ ἀνοχή εἶναι ἐνοχή.  Ὅλα τά ἄλλα εἶναι ἀμπελοφιλοσοφίες καί ψευτοεντυπωσιασμοί.  Ἔτσι φαίνεται ὅτι ἔχετε τήν πρόθεση νά ρίξετε στάχτη στά μάτια τῆς κοινῆς γνώμης, πού παρατηρεῖ ἔκπληκτη καί σαστισμένη τήν κατάρρευση τῶν πάντων.  Ἦρθε ἡ ὥρα νά περάσετε, κύριε Φίλη, στόνπάγκο τῆς ντροπῆς, δίπλα στούς στιγματισμένους προκατόχους σας.

Ἡ παραίτηση ἀπό τόν ὑπουργικό θῶκο καί τό βουλευτικό ἀξίωμα εἶναι ἡ μόνη λυτρωτική διέξοδος πού ἔχετε.  Μπορεῖτε;

 

Ὁ νεκροθάφτης τοῦ Ἔθνους;

Καί ἐρχόμαστε τώρα στόν πρόεδρο τῆς Νέας Δημοκρατίας Κυριάκο Μητσοτάκη, πού τό σύστημα τῆς ἀνομίας τόν προωθεῖ γιά αὐριανό Πρωθυπουργό.   Ἕνας νέος πολιτικός μέ γερασμένες ἀντιλήψεις, πολλές ἀδυναμίες, ἀνεπάρκειες καί συγκεκριμένες ἐξαρτήσεις.  Ἐδῶ τά πράγματα εἶναι πιό πολύπλοκα.  Ὁ συγκεκριμένος πολιτικός, φοβᾶμαι πώς δέν εἶναι μόνο ὑποκριτής ἤ ἀνεπαρκής, ἀλλά ἐνδέχεται νά γίνει μελλοντικά ὁ νεκροθάφτης τοῦ Ἔθνους.

Ἀφοῦ σάν πειθήνιος ὑπηρέτης καί ὑποτακτικός ψήφισε ΟΛΑ τά ἐθνοκτόνα μνημόνια καί ὅλους τούς ἀνίερους νόμους (π.χ. σύμφωνο συμβίωσης τῶν κίναιδων), καί ἀνέχτηκε νά φιλιοῦνται οἱ «θηλυπρεπεῖς» στό στόμα, στά θεωρεῖα τῆς Βουλῆς, παριστάνει τόν ἅγιο μέ ξένα κόλλυβα.  Μπαινοβγαίνει στά γραφεῖα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου καί πολλῶν μητροπόλεων, παριστάνοντας τόν σωτῆρα τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ Ἔθνους.  Ὅλα γιά τίς ψήφους γίνονται.  Ὁ Ἀλέξης Τσίπρας ἔχει τουλάχιστον τήν ἐντιμότητα νά λέει πώς εἶναι ἄθεος, ἐσύ Κυριάκο τί εἶσαι τελικά;  Μαυρογιαλοῦρος, μικρόψυχος, φιλελεύθερος, χειροκροτητής τῆς Ἄ. Μέρκελ καί τοῦ Β. Σόιμπλε;

Δέν γνωρίζεις, Κυριάκο, πώς ἡ χώρα βυθίζεται στήν ἀπαξίωση καί στόν αὐτοεξευτελισμό;  Ἐσύ ὅμως πῶς θά μπορέσεις νά ἀπαλλαγεῖς ἀπό τίς ἐκβιαστικές δεσμεύσεις καί τή μοιρολατρική στάση;  Εὔχομαι νά τά καταφέρεις.

Ἡ Ἑλλάδα τῆς Μεταπολίτευσης ζεῖ μιά σύγχρονη ΤΡΑΓΩΔΙΑ.  Τό κράτος μοιάζει σάν τήν παράγκα τοῦ Καραγκιόζη.  Εἶναι θλιβερό νά βλέπει κανείς τό κατάντημα τοῦ προέδρου τῶν ΑΝΕΛ Πάνου Καμμένου καί ὑπουργοῦ Ἐθνικῆς Ἄμυνας.  Βρυχᾶται σάν λιοντάρι, ἐνῶ στήν οὐσία εἶναι γατούλα σαλονιοῦ.  Ἕνας παρακμιακός «ἠθοποιός», πού παριστάνει τόν πρωταγωνιστή, ἐνῶ εἶναι κομπάρσος.  Συμφωνεῖ σέ ΟΛΑ μέ τόν Τσίπρα καί παριστάνει ὑποκριτικά, γιά νά παραμείνει Ὑπουργός, τόν διαφωνοῦντα!  Τό θέατρο τοῦ παραλόγου!

Γιά τήν κατάργηση τῶν παρελάσεων στίς ἐθνικές γιορτές τί γνώμη ἔχετε, κύριε Ὑπουργέ τῆς Ἐθνικῆς Ἄμυνας;  Δέν ἐνισχύουν τό ἐθνικοθρησκευτικό φρόνημα τῶν Ἑλλήνων;  Συμφωνεῖτε στίς μαθητικές παρελάσεις, δίπλα στή σημαία καί στόν Σταυρό νά παρελαύνουν μουσουλμᾶνες μέ μαντῆλες;  Σέ λίγο θά δοῦμε φακίρηδες, μάγους, κλόουν καί μπαχαλάκηδες νά παρελαύνουν καμαρωτοί!!  Θά μοῦ πεῖτε πώς εἶμαι «φασίστας» ἐθνικιστής, πού ἀσκῶ τέτοια κριτική.  Σᾶς κατανοῶ.  Καλύτερα ὅμως ἐθνικιστής παρά προσκυνημένος, ρίψασπις, δοῦλος, λειψός, ἑτοιμόρροπος, καρπαζοεισπράκτορας, ψεύτικος.  Ἐσεῖς ἀντέχετε τήν κριτική;  Πόσες ἐπιτυχίες ἔχετε νά ἐπιδείξετε στό χρόνο πού εἶστε Ὑπουργός Ἐθνικῆς Ἄμυνας;  Ἀρχικά εἶχα ἄλλη, καλύτερη γνώμη γιά ἐσᾶς, τώρα ὅμως μέ λύπη μου βλέπω πώς γίνατε κολαοῦζος τοῦ συστήματος.  ΚΡΙΜΑ.

Γιά τούς ὑπόλοιπους πολιτικούς ἀρχηγούς δέν θά «μιλήσω».  Ὅλοι νομίζω πώς ἀντιλαμβανόμαστε ποιός ὁ ρόλος καί ἡ ἀποστολή τους.  Ἀδιαφοροῦν γιά τό κοινό καλό καί ἔχουν ναρκισσιστική συμπεριφορά καί ἀλαζονεία.  Σήμερα ζοῦμε στή δημοκρατία τῆς μπαρούφας, ὅπου τά πάντα ἐπιτρέπονται, ἀρκεῖ νά ἀνήκεις στόν κομματικό μηχανισμό καί στίς «ΚΛΙΚΕΣ» τῶν κομμάτων πού ἀσκοῦν ἐξουσία. 

 

Ἡ Ἐκκλησία

Τήν ὥρα πού ὕαινες βγῆκαν παγανιά, ἡ ἐκκλησιαστική ἡγεσία καί ἡ πλειοψηφία τῶν Μητροπολιτῶν πού εἶναι μέλη τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, παραμένει οὐσιαστικά σιωπηλή ἤ ἀμέτοχη.  Κάποιοι ἁπλά τιτιβίζουν ἀνούσια εὐχολόγια καί παραινέσεις.  Ἡ θρησκευτική ἡγεσία δέν ἔχει σάν προτεραιότητα τήν ἐν Χριστῷ σωτηρία!  Ξέχασε τήν κατήχηση τῶν βαπτισμένων χριστιανῶν ὀρθοδόξων, πού πολλοί ἀγνοοῦν τί σημαίνει Εὐαγγέλιο, τί σημαίνει Χριστός.  Ἀσχολοῦνται μέ πάρεργα καί ὄχι μέ τό κύριο ἔργο, πού εἶναι ἡ στήριξη καί ἡ διαπαιδαγώγηση τῶν πιστῶν καί φυσικά ἡ ἐν Χριστῷ σωτηρία τους.  Γιατί;  Καλά καί εὐλογημένα εἶναι τά ἑκατομμύρια τῶν ΕΣΠΑ γιά τήν ἀνάδειξη τῆς πλούσιας ἐκκλησιαστικῆς μας κληρονομιᾶς.  Καλές εἶναι οἱ ΜΚΟ, δηλαδή οἱ μή κυβερνητικές ὀργανώσεις (π.χ. «Ἀποστολή») καί ἡ στήριξη τῶν μουσουλμάνων λαθρομεταναστῶν.  Ἀλλά ὑπάρχει μιά σημαντική παράμετρος πού τήν ἀγνοεῖ ἡ ἡγεσία τῆς Ἐκκλησίας μας.  Γιά τίς 15.000 ψυχές πού αὐτοκτόνησαν τά τελευταῖα χρόνια λόγω τῆς οἰκονομικῆς κρίσης, ποιά εἶναι ἡ θέση της;  Γιά τούς Ἕλληνες ἄστεγους, πού ζοῦν μέσα στά χαρτόκουτα καί στά πεζοδρόμια στό κέντρο τῆς Ἀθήνας, μόνο κάποιες δειλές καί ἀνεπαρκεῖς κινήσεις γίνονται, πού στεροῦνται οὐσίας καί ἀποτελέσματος.  Ἐκεῖ πρωταγωνιστές εἶναι οὐσιαστικά ταπεινοί ἱερεῖς καί δεκάδες γενναῖοι ἐθελοντές πού διδάσκουν φιλανθρωπία καί ἀγάπη Χριστοῦ.  Ἄν ἦσαν λαθρομετανάστες καί «πρόσφυγες» μουσουλμᾶνοι ἀπό τό Σουδάν, τή Λιβύη, τήν Ἀλγερία, τό Νεπάλ, τήν Ὑεμένη κ.ἀ. θά εἶχαν διαφορετική ἀντιμετώπιση.  Γιατί;  Οἱ ἄστεγοι Ἕλληνες, οἱ «γυμνοί» συμπατριῶτες μας δέν ἔχουν ψυχή;  Ποῦ εἶναι τά ΜΜΕ νά ἀναδείξουν τήν ἐθνική μας τραγωδία;  Γιατί παραποιοῦν τήν ἀλήθεια;  Ποῦ εἶναι ὁ πονόψυχος Ἀρχιεπίσκοπος, πού πῆγε «ἄοπλος», δηλαδή χωρίς Σταυρό, νά διακονήσει τούς μουσουλμάνους λαθρομετανάστες, μέ ὅλα τά κανάλια καί τίς κάμερες στό πλευρό του;

Εὐτυχῶς μέσα στή γενικευμένη παρακμή μιά μειοψηφική, ἀλλά σημαντική μερίδα Μητροπολιτῶν σηκώνει τό λάβαρο τῆς Ἐπανάστασης ἐνάντια στούς ἐκφραστές τοῦ μυστηρίου τῆς ἀνομίας.  Ἔχουν ἀντιληφθεῖ τό ἀνίερο καί καταστροφικό παιχνίδι τῶν σιωνιστῶν καί τῆς Νέας Τάξης πραγμάτων στήν Ἑλλάδα (Διονύσης Μακρῆς).

Σήμερα ἡ Ἑλλάδα τῶν ἁγίων, τῶν μαρτύρων, τῶν ὁμολογητῶν τῆς Ὀρθοδοξίας κινδυνεύει νά γίνει ἕνα τεράστιο ὑπαίθριο τζαμί!  ΙΣΛΑΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ἡ πατρίδα καί οἱ τυχοδιῶκτες πολιτικοί τῆς ἐθνικῆς μας συμφορᾶς παριστάνουν τίς παρθένες κορασίδες στό «ΠΑΡΘΕΝΑΓΩΓΕΙΟ Η ΕΛΛΑΣ».  Σέ λίγο ΙΜΑΜΗΔΕΣ θά κυκλοφοροῦν παντοῦ γιά νά δίνουν τό πρόσταγμα στόν τόπο πού γέννησε τή Δημοκρατία.  Ἡ Ἱερά Σύνοδος πρέπει νά μπεῖ μπροστά στόν ΑΓΩΝΑ γιά ἀξιοπρέπεια, ἐθνική ἐπιβίωση∙ ἐνάντια στόν ΕΠΟΙΚΙΣΜΟ τῆς πατρίδος ἀπό τούς λαθραίους μουσουλμάνους∙ ἐνάντια στήν αὐθαιρεσία τῶν πολιτικῶν ταγῶν.  Ἀπαιτεῖται ἐθνική ἀφύπνιση, ὥστε οἱ σταυρωτές τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς πατρίδος νά μποῦν ὁριστικά στό περιθώριο τῆς Ἱστορίας.

ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΚΩ ΨΥΧΗ ΜΟΥ!

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΧΑΡΑ ΜΟΥ! 

Συντάκτης: ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΒΙΤΑΛΗΣ
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2016

ΙΕΡΕΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ ΑΜΕΣΑ ΚΑΙ ΜΗ ΠΡΟΦΑΣΙΖΕΣΤΕ ΚΩΛΥΜΑΤΑ

ΜΕΤΑΦΕΡΑΜΕ ΣΤΟΝ ΚΑΛΟΓΕΡΟ ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΜΑΣ ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΙΣ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΑΠΑΙΤΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΠΙΣΤΟ ΓΙΑ ΝΑ ΦΘΑΣΕΙ ΣΤΗ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΠΗΡΑΜΕ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΛΙΓΟ !!!

<<ΙΕΡΕΙΣ ΜΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΕ ΠΡΟΣΧΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΤΕ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ, ΟΤΑΝ ΤΟΥΣ ΑΡΝΕΙΣΤΕ ΤΗ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ...
ΕΞΟΜΟΛΟΓΟΥΝΤΑΙ, ΝΗΣΤΕΥΟΥΝ ΤΑΠΕΙΝΩΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΑΡΝΕΙΣΤΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΣΕΤΕ ΜΕ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΑΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΑΠΟ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΦΟΡΕΣ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟΙ Η ΟΤΙ ΑΛΛΟ ΣΑΣ ΕΡΘΕΙ ...
ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΦΟΡΕΣ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΟΙΝΩΝΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΚΑΝΟΝΑΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑΤΙ Η ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΑΦΗΝΕΤΕ ΝΗΣΤΙΚΕΣ ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ...
ΤΙ ΕΙΔΟΥΣ ΚΩΛΥΜΑΤΑ ΠΡΟΦΑΣΙΖΕΣΤΕ ΟΤΑΝ ΕΠΙΚΑΛΕΙΣΤΕ ΥΠΑΚΟΗ ΣΤΟΥΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥΣ ΣΑΣ ΠΟΥ ΣΑΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΑΝ ΝΑ ΚΟΙΝΩΝΑΤΕ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ ΜΕ ΚΑΝΟΝΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΜΠΕΡΙΕΧΟΥΝ ΔΙΑΚΡΙΣΗ;
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΑΠΟΚΑΛΕΙΤΕ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΟΣΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΟΥΝ ΠΙΣΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΞΟΜΟΛΟΓΟΥΝΤΑΙ, ΝΗΣΤΕΥΟΥΝ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΡΧΟΝΤΑΙ ΤΑΠΕΙΝΩΜΕΝΟΙ ΜΠΡΟΣ ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΠΟΤΗΡΙΟ...
Ο ΚΥΡΙΟΣ ΔΕΝ ΕΒΑΛΕ ΚΑΝΟΝΑ ΣΤΟΝ ΛΗΣΤΗ ΕΚ ΔΕΞΙΩΝ, ΑΣ ΕΚΑΝΕ ΚΑΙ ΦΟΝΟ, ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΔΕΧΘΗΚΕ ΤΗΝ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗ ΜΕΤΑΜΕΛΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΤΗΣ ΕΓΙΝΕ Ο ΠΡΩΤΟΣ "ΤΡΟΦΙΜΟΣ" ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ ΠΟΥ ΓΙΟΡΤΑΖΕΤΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΣΑΝ Ο "ΑΓΙΟΣ ΛΗΣΤΗΣ" ΣΤΙΣ 18 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ... >>

το είδαμε εδώ

"ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΗΝ ΚΑΡΑΜΕΛΑ, ΟΣΟ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΤΗ ΓΛΥΦΕΙΣ ΤΟΣΟ ΠΙΟ ΓΛΥΚΙΑ ΓΙΝΕΤΑΙ"...

"ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΗΝ ΚΑΡΑΜΕΛΑ, ΟΣΟ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΤΗ ΓΛΥΦΕΙΣ ΤΟΣΟ ΠΙΟ ΓΛΥΚΙΑ ΓΙΝΕΤΑΙ"...
 "ΦΟΡΑΤΕ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΜΟΝΙΜΑ ΣΤΑΥΡΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ"  ...
"ΔΕΙΞΤΕ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΙΕΡΕΙΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΑΤΕ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ" ...
"ΔΕΝ ΧΩΡΑΕΙ ΣΤΗ ΣΧΕΣΗ ΣΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ Ο ΜΙΣΟΚΑΛΟΣ"   

Η ΜΑΡΙΑ Φ. ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΤΡΑ ΕΣΤΕΙΛΕ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΛΙΓΟ ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΓΕΡΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΙΕΡΕΙΣ, ΟΠΩΣ ΑΥΤΗ ΔΙΑΤΥΠΩΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΤΟΥ ΣΤΙΣ 11/6/2015 ...

ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΛΕΟΝ ΣΗΜΑΣΙΑ Ο ΤΟΠΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ, ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΚΑΛΟΓΕΡΟΥ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΠΥΚΝΩΣΕΙ ΤΙΣ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΤΟΥ, ΚΑΘΟΣΟΝ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΛΛΑ EMAIL ΠΟΥ ΤΟΝ ΑΦΟΡΟΥΝ ...

ΜΑΡΙΑ.Φ
ΜΕ ΜΙΑ ΦΟΒΕΡΗ ΡΗΣΗ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΤΗΝ ΑΝΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΟ ΘΕΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΠΕΤΡΕΨΕ ΝΑ ΤΟΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΩ:

"ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΗΝ ΚΑΡΑΜΕΛΑ, ΟΣΟ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΤΗ ΓΛΥΦΕΙΣ ΤΟΣΟ ΠΙΟ ΓΛΥΚΙΑ ΓΙΝΕΤΑΙ"...
ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΗ ΚΑΙ ΣΚΟΠΟΣ ΝΑ ΕΝΩΘΕΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΥ ΚΑΙ Η ΓΕΦΥΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ Η ΝΟΕΡΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ, Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΠΟΥ ΜΕ ΕΝΑ ΚΟΜΠΟΣΚΟΙΝΙ ΦΩΛΙΑΖΕΙ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΣΤΗ ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΑΛΑΚΩΝΕΙ, ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΠΑΡΕΜΒΟΛΕΣ ΠΟΝΗΡΩΝ ΛΟΓΙΣΜΩΝ ΚΑΙ ΨΥΧΟΦΘΟΡΩΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ ...

"ΦΟΡΑΤΕ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΜΟΝΙΜΑ ΣΤΑΥΡΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ"  ...
ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ ΣΤΑΥΡΟΙ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΑΣΙΑΤΙΚΗ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΚΑΜΜΙΑ ΑΞΙΑ ΑΦΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΙΟΝΤΑ ΜΗΧΑΝΗΣ, ΔΕΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΗΚΑΝ ΜΕ ΤΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΚΟΜΠΟ, ΔΕΝ ΕΜΠΕΡΙΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΥΜΒΟΛΙΖΟΥΝ ΤΑ 9 ΑΓΓΕΛΙΚΑ ΤΑΓΜΑΤΑ ...
ΠΩΛΟΥΝΤΑΙ ΛΟΓΩ ΧΑΜΗΛΟΥ ΚΟΣΤΟΥΣ ΣΤΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ ΠΟΥ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ, ΑΛΛΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΝΑ ΚΑΛΥΨΟΥΝ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΥΣ, ΣΥΜΒΙΒΑΖΟΝΤΑΙ ...
Η ΕΞΟΙΚΟΝΟΜΙΣΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΥΛΙΚΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ ΜΟΝΑΧΩΝ ...
ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΑ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΥΛΙΚΑ ΕΦΟΔΙΑ ΘΑ ΔΩΣΕΙ Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΟΥΝ ΣΤΟ ΒΑΘΜΟ ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΑΡΚΕΙ ...
Η ΥΠΕΡΒΟΛΗ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΥΡΩΣΤΙΑ ΤΩΝ ΜΟΝΩΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΕΙΓΜΑΤΑ ΥΓΕΙΟΥΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΣΥΝΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΥΠΟΧΩΡΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ Η ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΟΙΩΣΗ ΤΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΟΥΣ ...
ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ ΑΔΕΛΦΟΙ ΜΟΝΑΧΟΙ ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΑΠΟΔΕΧΕΣΤΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ...
ΤΟΤΕ ΜΟΝΟ ΘΑ ΣΑΣ ΑΠΟΔΕΧΘΕΙ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΕΜΠΡΟΣΘΕΝ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΤΟΥ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ...
ΜΗ ΞΕΧΝΑΤΕ ΟΤΙ Η ΚΡΙΣΗ ΑΥΤΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΑΥΣΤΗΡΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΣ ΤΟΥ, ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣ  ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΟΥΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΙΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ...
ΒΑΛΤΕ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΡΡΙΨΤΕ ΤΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΑΤΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΜΟΝΟ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΑΞΙΑ ...

"ΔΕΙΞΤΕ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΙΕΡΕΙΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΑΤΕ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ"
ΑΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΟΥΝΤΑΙ, ΝΗΣΤΕΥΟΥΝ ΚΑΙ ΕΠΙΖΗΤΟΥΝ ΤΗΝ ΕΙΛΙΚΡΙΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΕ ΠΡΟΣΧΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΕ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΑ ΜΕΤΡΑ;
ΠΟΙΟΣ ΣΑΣ ΔΙΝΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΕΙΤΕ ΤΗΝ ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΤΟ ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΚΡΙΣΗ;
Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΠΡΟΝΟΜΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΕΙΣΟΔΟΥ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟ ΔΙΑΧΕΙΡΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ, ΟΧΙ ΕΣΕΙΣ, ΓΙ ΑΥΤΟ ΝΑ ΜΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΕ ΚΩΛΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΕ ΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ ...
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ ΔΕΧΘΗΚΕ ΚΑΠΟΤΕ ΓΙΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΜΟΙΧΕΥΣΕΙ, ΑΛΛΑ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΕΙΧΕ ΜΕΤΑΝΟΗΣΕΙ ...
Ο ΣΥΖΥΓΟΣ ΤΗΣ ΗΤΑΝ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΤΗΡΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΜΕ ΤΟ ΠΙΣΤΟΛΙ ΣΤΟΝ ΚΟΡΦΟ, ΕΤΟΙΜΟΣ ΑΝ ΤΗΣ ΑΡΝΙΟΤΑΝ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΤΗ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΝΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΟΛΗΣΕΙ ...
ΗΤΑΝ ΤΕΤΑΡΤΗ ΠΡΩΙ ΤΟΤΕ ...
Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΒΓΗΚΕ ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΝΗΣΤΕΥΕ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΑΙ ΘΑ ΚΟΙΝΩΝΟΥΣΕ, ΟΠΩΣ Ο ΑΓΙΟΣ ΤΗΝ ΔΙΑΒΕΒΑΙΩΣΕ ...
Ο ΥΠΟΨΙΑΣΜΕΝΟΣ ΣΥΖΥΓΟΣ ΔΕΝ ΠΡΟΕΒΗ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΕΣΩΣΕ ΤΗ ΨΥΧΗ ΤΟΥ, ΜΑΖΙ ΜΕ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΗΜΕΝΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΤΟΥ ...
ΑΝ Ο ΙΕΡΕΑΣ ΤΗΣ ΕΒΑΖΕ ΚΑΝΟΝΑ, ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΟΤΑΝ;
ΠΟΣΗ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΘΕΤΕΙ Ο ΕΞΟΜΟΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΧΑΛΑΡΟΙ ΛΟΙΠΟΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΩΝ ΙΕΡΕΩΝ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΑΥΤΟ;
ΧΩΡΙΣ ΦΑΡΜΑΚΟ ΖΕΙ Ο ΑΣΘΕΝΗΣ;
ΚΑΙ ΑΝ ΟΙ ΔΟΣΕΙΣ ΤΟΥ ΦΑΡΜΑΚΟΥ ΑΡΑΙΩΘΟΥΝ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΣΕ ΒΑΘΟΣ ΧΡΟΝΟΥ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΑΞΙΑ;
ΟΧΙ ΦΥΣΙΚΑ, ΓΙ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΟΙΝΩΝΟΥΜΕ ΔΙΑΡΚΩΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΑΣ ΓΙΝΕΙ ΣΥΝΗΘΕΙΑ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΜΕ ΤΑ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥ ΔΙΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΟ ΚΑΚΟ ΝΑ ΕΙΣΧΩΡΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΕΤΑΙ ΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ Η ΤΥΠΙΚΗ ΧΑΛΑΡΩΣΗ ...

"ΔΕΝ ΧΩΡΑΕΙ ΣΤΗ ΣΧΕΣΗ ΣΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ Ο ΜΙΣΟΚΑΛΟΣ" 
ΔΕΝ ΧΩΡΑΕΙ ΤΡΙΤΟ Η ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΘΕΟ ΚΑΙ ΑΝ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΕΙΣΔΥΕΙ ΤΟ ΠΟΝΗΡΟ ΜΕΣΑ ΣΑΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑΚΗ ΚΡΙΣΗ, ΜΕΧΡΙ ΕΚΕΙ ...
Η ΘΥΜΙΣΗ ΕΝΟΣ ΑΤΟΠΗΜΑΤΟΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΠΤΩΣΗ, ΑΛΛΑ ΣΤΗ ΑΜΕΣΗ ΔΙΟΡΘΩΣΗ ΠΟΥ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΑΝΑΦΕΡΕΙ ΤΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΕ ΑΝΩΤΕΡΑ ΣΗΜΕΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΕ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ "ΥΠΟΓΕΙΑ" ΧΩΡΙΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑ ...
ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΣ ΑΤΟΠΗΜΑ ΗΘΙΚΟ Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ, ΓΙΝΕ ΤΑΠΕΙΝΟΣ ΖΗΤΩΝΤΑΣ ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ ΚΑΙ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ, ΓΙΑΤΙ Η ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥ ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΤΗΝ ΤΑΠΕΙΝΟΛΟΓΙΑ (ΔΙΑΡΚΗΣ ΑΠΟΔΟΧΗ ΕΝΟΧΗΣ ΧΩΡΙΣ ΕΛΑΦΡΥΝΤΙΚΑ ΚΑΙ ΔΙΑΘΕΣΗ ΣΥΓΧΩΡΗΤΙΚΗ), ΑΛΛΑ ΤΗΝ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗ ΔΗΛΩΣΗ ΛΑΘΟΥΣ ΕΝΩΠΙΟΝ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΜΗ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗΣ ΤΟΥ ...
ΑΝ ΤΟ ΠΟΝΗΡΟ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΝΑ ΕΠΗΡΕΑΖΕΙ ΥΙΟΘΕΤΗΣΕ ΤΗ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙΝΗ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ "ΣΤΟΥΣ ΔΥΟ ΤΡΙΤΟΣ ΔΕΝ ΧΩΡΕΙ" ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΙΩΧΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΚΑΚΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΥΠΕΙΣΕΡΧΕΤΑΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΕΣΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΟ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΣΥΝΕΧΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΤΑΠΤΩΣΗ ...
ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΜΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ Ο ΣΑΤΑΝΑΣ ΣΕ ΕΚΕΙΝΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΕΣΑΣ ...
ΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΑΠΑΙΤΗΣΕΤΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΕΤΕ ΝΑ ΖΕΙΤΕ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ...

ΑΝ ΚΑΘΑΡΙΣΕΤΕ ΤΗ ΨΥΧΗ ΤΟΤΕ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΘΑ ΦΡΟΝΤΙΣΕΙ ΤΙΣ ΥΛΙΚΕΣ ΣΑΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΨΤΕ ΜΕ, ΤΩΡΑ ΠΑΡΑ ΠΟΤΕ Η ΨΥΧΗ ΣΑΣ ΕΧΕΙ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ !!!

πηγή