Το «μισθολογικό καθεστώς» των μοναχών του Αγίου Όρους Σκέψεις και βιώματα από το πανηγύρι της Ιεράς Μονής Καρακάλου στη μνήμη του Εθνομάρτυρα αγιορείτη μοναχού Αγίου Γεδεών

Ου γαρ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν, αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν (Εβρ. ιγ, 14)

 

 

Είναι αλήθεια ότι κάθε εργαζόμενος σήμερα αποβλέπει στην λήψη του μισθού του προκειμένου να εξασφαλίσει τα προς το ζην. Να αγοράσει δηλαδή τα απαραίτητα υλικά αγαθά που θα τον διατηρήσουν στην εφήμερη τούτη ζωή. Και ποιά είναι τούτα; Τροφή, νερό, ένδυση, διαμονή κ.ο.κ. Αναλόγως μάλιστα με την ποσότητα των υλικών αγαθών είθισται να τον εντάσσουμε στην κατηγορία του πλουσίου ( αυτός που απέκτησε πολλά) η στην κατηγορία του φτωχού ( αυτός που έχει λιγότερα)! 

Συνηθίζουμε ακόμη από σχετικά μικρή ηλικία να ταυτίζουμε την ευτυχία, νοούμενη και ως ευημερία και ως καλοπέραση με τον πλούτο. Μας διδάσκουν από τα σχολεία ακόμη να απεχθανόμαστε και να πολεμούμε την φτώχεια και τα επακόλουθα αυτής. Μας καλλιεργούν την ιδέα της ευτυχίας μέσα από την χωρίς μέτρο κατανάλωση των αγαθών. Μας μαθαίνουν πως να είμαστε κτητικοί, ιδιοκτήτες προσδίδοντας την ψευδαίσθηση πως θα είμαστε πάντα επί της γης...

Ως εκ τούτου το φυσικό γεγονός του θανάτου που σηματοδοτεί και το τέλος της παρουσίας μας στη γη εκδιώκεται από τη σκέψη μας και συστηματικά απωθείται στα κατάστιχα του είναι μας. Κι αυτό γιατί έρχεται πάντα σε αντίθεση με την καθημερινότητά μας! Μας δημιουργεί θα λέγαμε ανασφάλεια που προκαλούν τα συνήθη ερωτηματικά όπως λ. χ. μετά θάνατον τι;

Είναι γεγονός ότι η πλειονότητα των ανθρώπων αδυνατεί η δεν θέλει καν να συνειδητοποιήσει ότι ο πλούτος η η φτώχεια είναι έννοιες που στην ουσία έχουν να κάνουν με τη διαχείριση των υλικών αγαθών! Αρκεί λοιπόν να εξετάσουμε μόνο το γεγονός ότι η γη και ο ήλιος και ο όλος το σύμπαν παραμένουν αναλλοίωτα εκατομμύρια τώρα χρόνια και απλώς οι άνθρωποι και εν γένει το ζωϊκό και φυτικό βασίλειο εναλλάσσονται. Τι σημαίνει τούτο; Αυτό καλοί μου Χριστιανοί σημαίνει ότι όλοι μας μηδενός εξαιρουμένου είμαστε φιλοξενούμενοι. Και ποιός άραγε μας παρέχει τη φιλοξενία; Μας την παρέχει Αυτός που δημιούργησε τον κόσμο, δηλαδή ο Θεός!

Είμαστε πάροικοι, προσωρινοί, εφήμεροι, διαβάτες μίας 

συγκεκριμένης πορείας που ξεκινά με τον ερχομό μας, τη γέννησή μας στη γη και ολοκληρώνεται με το θάνατο, δηλαδή την αποχώρησή μας, το τέλος θα λέγαμε της φιλοξενίας μας. Εκ της πορείας μας αυτής θα κριθούμε για το αν θα συμμετάσχουμε στο επόμενο στάδιο. Αν δηλαδή πολιτογραφηθούμε ως πολίτες της αιωνιότητας η καταδικαστούμε οριστικά και αμετάκλητα στα κάτεργα και στο πυρ το αιώνιο. Και η κρίση αυτή ανήκει αποκλειστικά και μόνο σε Εκείνον που παρέχει την φιλοξενία. Εξαρτάται μάλιστα από το αν ο φιλοξενούμενος τήρησε τους κανόνες της φιλοξενίας. Και ποιοί είναι αυτοί οι κανόνες θα ρωτήσει κάποιος εύλογα; Οι βασικοί κανόνες καταγράφονται στην ψυχή κάθε ανθρώπου που έρχεται στον κόσμο. Είναι ο νόμος του παρέχοντος τη φιλοξενία, δηλαδή ο νόμος του Θεού. Είναι οι εντολές Του, οι οποίες συμπληρώθηκαν από τον ίδιο το Θεό μέσω της ενανθρώπησης του Λόγου και Μονογενούς Υιού Του, του Ιησού Χριστού. Και τι σημαίνει συμπλήρωση του νόμου; Σημαίνει ερμηνεία και άνοιγμα της οδού που εκ του ασφαλούς οδηγεί τον άνθρωπο στην ουράνια Πολιτεία. Τον καθιστά πολίτη της αιωνιότητας, όπως λέγει στην προς Εβραίους επιστολή του ο Απόστολος Παύλος.

Η ένταξη δε του ανθρώπου σε οίκο της Πολιτείας ταύτης συνδέεται με την εξ ολοκλήρου αντίθετη πορεία με αυτή που σήμερα είθισται ακολουθεί ο σύγχρονος άνθρωπος! Συνδέεται λ.χ. με την ακτημοσύνη, δηλαδή την αποκοπή από κάθε πράγμα που σε καθιστά προσκολλημένο στην γη... Συνδέεται με την ταπείνωση και την προσευχή, δηλαδή με τη συνειδητοποίηση του ότι είσαι πάροικος και απλός διαχειριστής. Συνδέεται με συνεχείς ευχαριστίες και αδιάλειπτες δοξολογίες προς Αυτόν που σε φιλοξενεί. Συνδέεται με την ανιδιοτέλεια, τη νηστεία και την ειλικρινή αγάπη. Συνδέεται με την υπακοή, τη θυσία και την πίστη, νοούμενη ως απόλυτη εμπιστοσύνη στον παρέχοντα τη φιλοξενία, δηλαδή τον Θεό. Έχει να κάνει δε με τη νίκη επί του θανάτου, όπως λένε οι Άγιοι Πατέρες της Ορθόδοξης Εκκλησίας. 

Το παράδειγμα του «φτωχού» για τον κόσμο Λάζαρου και του άφρονα πλουσίου, που διηγήθηκε μέσω της γνωστής παραβολής ο Ιησούς Χριστός και Θεός μας, δείχνει ακριβώς το ισχύον «μισθολογικό καθεστώς» για την επιζητούμενη ουράνια Πολιτεία, που αναφέρει ο Απόστολος Παύλος.

Η Αθωνική λοιπόν Αγιώνυμη Πολιτεία, το Περιβόλι της Υπερευλογημένης Θεοτόκου, το γνωστό σ’ όλους μας Άγιο Όρος συστηματικά επιδιώκει να εφαρμόζει και προσπαθεί να ακολουθεί αιώνες τώρα την πορεία του εργαζομένου «φτωχού» για τον κόσμο αλλά βασιλιά για τον ουρανό Λάζαρο. Οι «πολίτες» της ιδανικής αυτής γήινης πολιτείας αγωνίζονται νυχθημερόν στο στίβο της εφήμερης ζωής αποβλέποντας να λάβουν όχι γήινο αλλά μόνο ουράνιο μισθό. Διακαώς επιθυμούν να καταστούν ουρανοπολίτες. Συνειδητά αποδέχονται λοιπόν την ακτημοσύνη. Συνειδητά προπονούνται στα στάδια της υπακοής, της νηστείας και της ταπείνωσης, έτσι ώστε να είναι πάντα έτοιμοι δυνατοί αθλητές για την μαραθώνια οδό της θυσίας. Μίας θυσίας νοούμενης κυρίως ως διαρκής ομολογία και μαρτυρία της Αλήθειας και του Φωτός!

Μέσα στο πλαίσιο αυτό και οι προσκυνητές της αγιώνυμης αυτής πολιτείας δύνανται να αξιολογήσουν και να ερμηνεύσουν τα όσα ζουν, βιώνουν και αισθάνονται κατά την παραμονή τους στο Άγιο Όρος! Η γαλήνη και η ησυχία, η ευχαριστία και προπαντός η δοξολογία που αποπέμπονται προς τον ουρανό αποτελούν για κάθε προσκυνητή προγεύματα παραδεισένια. Τον κάνουν να νιώθει πολίτης του ουρανού αν και βρίσκεται ακόμη μέσα στον κόσμο! Το πέρασμα δε από το λουτρό της θείας εξομολόγησης και η κοινωνία του στη Θεία Ευχαριστία τον ελαφρύνουν από βαριά φορτία που προκαλεί η προσκόλλησή του στα γήινα και εφήμερα. Στην ουσία Χριστιανοί μου θα λέγαμε ότι ο προσκυνητής βιώνει το θαύμα της φιλοξενίας της Παναγίας μας! Θαύμα που κάθε φορά συνοδεύεται από φοβερές εμπειρίες και πρωτοφανή βιώματα...

Τα βιώματα αυτά κάνουν αμούστακα σχεδόν παιδιά να εγκαταλείπουν τα πάντα στον κόσμο και συνειδητά να επιλέγουν την πορεία του «φτωχού Λαζάρου» μέχρι τα βαθιά γεράματά τους. Τα βιώματα αυτά κάνουν νέα παλικάρια, αληθινούς λεβέντες να μεταβαίνουν στο Περιβόλι της Παναγίας μας, το Άγιο Όρος και να προπονούνται νυχθημερόν μέσα από την αδιάλειπτη προσευχή και άσκηση αποβλέποντας στην ουράνια «μισθαποδοσία»! Οι ήρωες τους και τα πρότυπά τους, είναι οι Απόστολοι, οι Πατέρες, οι άγιοι ασκητές της ερήμου, δηλαδή οι άνθρωποι της θυσίας που έλαβαν το στεφάνι της δόξης που προσφέρει στους άξιους αθλητές ο ίδιος ο Κύριος! Αυτούς πανηγυρίζουν και γιορτάζουν με ολονυχτίες και αδιάλειπτες προσευχές.

Δεν σας κρύβω καλοί μου Χριστιανοί πως ως προσκυνητής στο ολονύχτιο πανηγύρι του Καρακαλληνού Αγίου Γεδεών, η θυσία του οποίου στον Τύρναβο της Θεσσαλίας αποτέλεσε την αρχή της κατιούσας πορείας της Οθωμανικής αυτοκρατορίας που οδήγησε στην ολοσχερή διάλυσή της μου γεννήθηκε η επιθυμία να αγκαλιάσω έναν προς έναν όλους τους μοναχούς! Ήθελα να τους ευχαριστήσω, να τους χειροκροτήσω για το διαρκή επίπονο ασκητικό αγώνα τους!

Βλέποντάς τους στο μοναστήρι της μετανοίας τους να ακολουθούν τις οδηγίες του δικού τους στρατηγού -πατέρα, πνευματικού και γέροντα και να δίνουν σκληρές μάχες με ισχυρότατο αντίπαλο συνειδητοποίησα πως δεν διαφέρουν -ίσως και να ξεπερνούν σε ηρωισμό- από όλους εκείνους που θυσιάστηκαν στο βωμό της ελευθερίας της Ελλάδος! Και μετά λόγου γνώσεως προσωπικά πιστεύω πως τους ξεπερνούν σε ηρωισμό γιατί μάχονται εναντίον των λεγεώνων των δαιμονίων του κοσμοκράτορα Βελζεβούλ πολύ πιο ισχυρό αντίπαλο από Γερμανούς, Ιταλούς η Τούρκους στρατιώτες! Οι νίκες μάλιστα που πετυχαίνουν καταγράφονται για τον καθένα εξ αυτών των ηρώων-μοναχών, αγωνιστών με χρυσά γράμματα στον ουρανό. Και οι νίκες αυτές αποτελούν την πνευματική εποποιία ολόκληρης της σύγχρονης Ελλάδας με σημαντικό αντίκτυπο στην καθημερινότητά μας και στην προσπάθεια προς τη σωτηρία όλων μας.

Στα ασκητικά πρόσωπα των γερόντων και πίσω από το γαλήνιο βλέμμα μπορούσες κάλλιστα να διακρίνεις τα σημάδια από τις αλλεπάλληλες μάχες και τους διαρκείς πολέμους που διεξήγαγαν. Μπορούσες να διακρίνεις τις αγωνίες τους για το αν καταστούν άξιοι πολίτες του ουρανού η πέσουν στη μάχη πολεμώντας τον κοσμοκράτορα! Μπορούσες να διακρίνεις τον οπλισμό που ο καθένας εξ αυτών έφερε στους ώμους του. Οπλισμό που είχε να κάνει με την ανιδιοτελή προσφορά, την αγάπη, την ειλικρίνεια, τη φιλία... Ελαφρά όπλα έφεραν οι δόκιμοι και οι νεώτεροι εκπαιδευόμενοι στρατιώτες του Χριστού και βαρύτερα οι γέροντες.

Να λοιπόν γιατί ο Μητροπολίτης Ιερισσού Θεόκλητος, ο οποίος προεξήρχε της πανηγυρικής εορτής που οργάνωσε το μικρό αυτό τάγμα της Παναγίας μας επαίνεσε τον πνευματικό αγώνα της Αγιώνυμης Πολιτείας. Να γιατί ο γέροντας ηγούμενος αρχιμανδρίτης Φιλόθεος μίλησε για ουράνια αύρα και ευωδίες που αναδύονται από την Αγιώνυμη αυτή Πολιτεία και απλώνονται με την χάρη της Πλατυτέρας των ουρανών σε ολόκληρη την Ελλάδα. Να γιατί ο προσκυνητής έλκεται στο πνευματικό τούτο μέλι που ως ευλογία τον συνοδεύει και τον ενδυναμώνει στον αγώνα της σωτηρίας μέσα στον κόσμο! Να γιατί οι παραπαίοντες Άρχοντες οφείλουν να στηρίξουν και με κάθε τρόπο να ενισχύσουν την μοναδική στην οικουμένη αγιώνυμη πολιτεία, το Άγιο Όρος και να πάψουν να το πολεμούν,ταυτιζόμενοι με τους εκφραστές του μυστηρίου της ανομίας.

Ας κατανοήσουν μία για πάντα ότι το Άγιο Όρος, όσο έχει στρατηγό την Παναγία μας θα προσφέρει αγίους και ήρωες που θα καθιστούν την Ορθόδοξη Ελλάδα πρωταθλήτρια και πρωτοπόρο στον ουρανό... Ας κατανοήσουν μία για πάντα ότι το Άγιο Όρος όσο διαθέτει ταπεινούς γέροντες ενάρετους κι ανιδιοτελείς αγωνιστές της ορθόδοξης πίστης και της μετάνοιας οι οιανδήποτε εχθροί θα τρέπονται σε άτακτη φυγή και θα κατατροπώνονται από το κομποσχοίνι και την αδιάλειπτη προσευχή. 

 

Ένας ταπεινός προσκυνητής

δούλος Κυρίου     

ΛΕΖΑΝΤΑ: Ο Μητροπολίτης Ιερισσού Θεόκλητος μαζί με τον ηγούμενο της Ιεράς Μονής Καρακάλου αρχιμ. Φιλόθεο και τον Δήμαρχο Τυρνάβου. 

Συντάκτης: ΕΝΑΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2013