«Καθαριεῖ τήν συνείδησιν ὑμῶν ἀπό νεκρῶν ἔργων εἰς τό λατρεύειν Θεῷ ζῶντι»
Η ανθρώπινη συνείδηση είναι γεμάτη από νεκρά έργα. Κι αυτά έχουν να κάνουν τόσο με την αμαρτία, δηλαδή την μη υπακοή στις εντολές του Θεού, όσο και με την απώλεια του χρόνου μας σε ζωή μακριά από το Θεό. Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας, περισσότερα είναι τα νεκρά έργα, οι νεκρές σκέψεις, ο νεκρός χρόνος μας κάθε ημέρα και νύχτα, παρά οτιδήποτε δίνει ζωή. Γιατί «νεκρά έργα» σημαίνει κάθε τι τελικά το οποίο δεν μας δίνει ζωή, νόημα, σκοπό, αλλά μας κάνει να ζούμε μόνο για το πρόσκαιρο και όχι για το αιώνιο και αληθινό.
Νεκρά είναι τα έργα τα οποία δεν έχουν σχέση με το Θεό. Μπορεί να είναι έργα δημιουργικά, έργα που να έχουν να κάνουν με την εργασία, με τη σπουδή, με την οικογένεια, με τις μέριμνες αυτού του κόσμου. Μπορεί να έχουν να κάνουν με την χαρά και την ηδονή. Μπορεί να έχουν να κάνουν με την αναγνώρισή μας από τους άλλους. Ωστόσο, αν απουσιάζει ο Θεός από αυτά, τότε απουσιάζει η όντως ζωή. Γιατί τα έργα που δεν μπορούν να οδηγήσουν τον άνθρωπο στην αιωνιότητα, δηλαδή τα έργα που δεν οδηγούν στην αγάπη και δεν κινούνται από αυτήν, είναι όντως νεκρά κι ας μοιάζουν ζωντανά, ας μοιάζουν σύμφωνα με το γράμμα του πολιτισμού και της πραγματικότητάς μας.
Η συνείδηση του ανθρώπου τον ελέγχει για τα νεκρά του έργα, είτε αυτά είναι πράξεις, είτε λογισμοί, είτε σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους, είτε απώλεια του χρόνου. Ιδίως το τελευταίο, είναι το σήμα κατατεθέν της εποχής μας. Πάμπολλες δυνατότητες για έργα τα οποία μας κάνουν να σπαταλούμε το χρόνο μας. Μας δίνουν τις ψευδαισθήσεις ότι λειτουργούμε με ζωντάνια. Ότι μπορούμε να χαρούμε ή να νικήσουμε την μοναξιά μας. Το πρόβλημα είναι ότι έχουμε συνηθίσει σ’ αυτή τη νέκρωση με αποτέλεσμα να μην μας εντυπωσιάζει. Να μη θέλουμε να την υπερβούμε. Και η συνείδηση μας δεν είναι σε θέση να ενεργοποιήσει τα αντανακλαστικά της και να παλέψει ώστε να μας ξυπνήσει.
Πλησιάζουμε το Πάσχα. Αυτό σημαίνει ότι καλούμαστε από την Εκκλησία να ξαναδούμε τόσο την συνείδησή μας αν είναι φορτωμένη με νεκρά έργα, να αποφασίσουμε να ακολουθήσουμε την οδό της μετανοίας και με την κοινωνία με το Χριστό να αγωνιστούμε για ελευθερία, αγάπη και ζωή Χριστού. Δεν είναι ηθική μόνο η προσπάθεια αυτή. Είναι κυρίως ο αληθινός τρόπος λατρείας του ζώντος Θεού εν Χριστώ Ιησού. Είναι η οδός της Εκκλησίας, που οδηγεί τον καθέναν μας να έχει νόημα και σκοπό και να ελέγχει αληθινά την πορεία του. Να βρίσκει τι την νεκρώνει και να επιλέγει τη ζωή κοντά στο Χριστό. Κι Εκείνος θα μας συνδράμει στην πορεία προς την ανάσταση, η οποία πάντοτε έπεται της άρσεως του σταυρού μας.
π. Αλέξιος Αλεξόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά