Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Πέμπτη, Ιανουαρίου 31, 2013

ΠΡΟΣ ΠΟΛΩΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΜΑΣ ΚΑΚΟΔΑΙΜΟΝΙΑΣ; ΚΩΣΤΑΣ ΝΟΥΣΗΣ

Θεόδωρος Στάμος, Χωρίς τίτλο


Αντιφάσεις εκ παραδρομής ή πόλωση της εκκλησιολογικής μας κακοδαιμονίας; 
(αλλιώς: ένα μικρό σχόλιο με αφορμή την τελευταία «επίθεση» κατά του π. Βασιλείου Θερμού) 
Του θεολόγου - φιλολόγου Κώστα Νούση
Είχα σχεδόν δεσμευθεί να μην καταπιαστώ εκ νέου με τον μητροπολίτη Πειραιώς και αυτό ισχύει παρά τη φαινομενική μου επαναφορά. Ο σκοπός του παρόντος δεν είναι άλλος παρά η καταγγελία της σύγχρονης εκκλησιαστικής δυσπραγίας και της εκκλησιολογικής προβληματικής αντινομίας των ημερών. Θέλω να πιστεύω ότι προσωπικά, όσο και οι συντάξαντες την έκκληση για το ζήτημα του μοναστηριού στη Ναύπακτο, επί των προκειμένων δεν είναι άνθρωποι πονηροί, κρυψίνοες και οπισθόβουλοι, αλλά έντιμα μέλη του εκκλησιαστικού σώματος, που απλά συμμετέχουν στο χαρισματικό αυτό γεγονός συμπάσχοντας στα τραύματα της αγάπης, τα οποία επιφέρει ο αρχαίος πτερνιστής. 
Είναι γεγονός ότι η πρόσφατη σχετική με το ζήτημα ανάρτηση του Π. Ανδριόπουλου καλύπτει ακριβώς αυτήν ταύτην την επιχειρηματολογική δομή και ουσία, τις οποίες είχα κατά νουν πριν ξεκινήσω να γράφω το παρόν. Οπότε θα τις επαναλάβω κατά κάποιον τρόπο και από τη δική μου οπτική γωνία, καθώς και θα επιληφθώ και δυο τριών ακόμα θεμάτων, που δεν άγγιξε ο φίλος Παναγιώτης. 
Ως δυστυχέστατα επεσήμανα και στην προτελευταία ανάρτηση για έναν βωμολόχο μπλόγκερ, βλέπω πολλά από όσα σχολιάζονται στα σχετικά μας κείμενα να λαμβάνουν εν τη πραγματώσει τους προφητικό χαρακτήρα. Στην προκειμένη περίπτωση δεν έχω - και το τονίζω προκαταβολικά – καμιά διάθεση να καταφερθώ κατά του εν λόγω Επισκόπου, από τον οποίο και ξεκινώ. Είναι λίαν νωπές οι μνήμες της μετ’ εκείνου προσωπικής μου «αντιπαράθεσης», στην οποία οι διαπιστώσεις μου φαίνεται να επικυρώνονται στην πράξη και δη με τρόπο δραματικό πλέον και απροκάλυπτο. 
Απορώ κατ’ αρχήν και εξίσταμαι με το γεγονός της απροσχημάτιστης αντίφασης λόγων και λόγων ή επί το ακριβέστερον λόγων και έργων. Βλέπουμε, για παράδειγμα, νασυμφωνεί πλέον εμφατικά μαζί μας ο Σεβασμιώτατος πάνω στο πρόβλημα της καινότροπης εισπήδησης (και εν γένει κανονικής υπέρβασης) μέσω διαδικτύου,για την οποία κυριότατα μας ενεκάλεσε μέσω του γραφείου αιρέσεων της Μητρόπολής του. Θυμίζω ενδεικτικά για το τραγελαφικό (ή και ύποπτο) τη υπόθεσης• λέγανε δι’ εμέ: «πιο συγκεκριμένα διηύρυνε τον όρο αυτόν, πέρα από τα πλαίσια, που ορίζει το Πηδάλιο, στα νέα πλαίσια της «μεταλλαγμένης εισπηδήσεως» (σελ.2 της δεύτερης απαντήσεως), στις «καινές μορφές εισπηδήσεως» (σελ.4 της πρώτης απαντήσεως) και στην «έμμεση κανονική εισπήδηση» (σελ.4 του πρώτου δημοσιεύματος της 25ης.11. 2012). Το ότι βέβαια όλα τα παρά πάνω «μετανεωτερικά, εξαμβλωματικά και καινοφανή μορφώματα» (σελ.1 της δεύτερης απαντήσεως) της σκέψεώς του είναι τελείως ξένα προς την Κανονική και Εκκλησιαστική μας Παράδοση, μόλις είναι ανάγκη να υπογραμμιστή. Το τραγικό στην παρούσα περίπτωση δεν είναι, ότι έχουμε να κάνουμε απλώς με το σοβαρό παράπτωμα της παραχαράξεως των θεοπνεύστων Ιερών Κανόνων, αλλά επί πλέον με την απόπειρα συμπληρώσεως αυτών, τους οποίους με θείο φωτισμό συνέγραψαν οι άγιοι Πατέρες, ανυψώνοντας έτσι εαυτόν υπεράνω Συνόδων και Πατέρων Με τις ενέργειές του αυτές ο αγαπητός κ. Κ.Ν., χωρίς ίσως να το αντιλαμβάνεται, προκαλεί «από απλή ταραχή και σκανδαλισμό μέχρι και σοβαρότερες παρενέργειες στην Εκκλησία», και πάντως «σίγουρα κάνει την δουλειά του και διασκεδάζει ο αρχαίος όφις» (σελ.1 του πρώτου δημοσιεύματος της 25ης.11.2012). Αυτή η περίπτωση «τω όντι ανήκει στο φαινόμενο της ευρύτερης θεολογικής μας σχιζοείδειας». Αυτό, ειδικά το τελευταίο, προσυπογράφω και πάλι. 
Έρχεται, λοιπόν, νυν ο Σεραφείμ και δηλοί κατηγορηματικώς: «ἐπισημειοῦται δέ ὅτι ὑφίσταται συντρέχουσα ἁρμοδιότης τοῦ Ἐπισκοπικοῦ Δικαστηρίου τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Πειραιῶς ἐν προκειμένῳ κατά τάς διατάξεις τοῦ ἄρθρου 7 τοῦ ἀνωτέρω νόμου διότι τά φερόμενα ὡς τελεσθέντα κανονικά παραπτώματα διά τοῦ διαδικτύου ἐτελέσθησαν καί ἐντός τῆς κανονικῆς δικαιοδοσίας τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Πειραιῶς ἐφ’ ὅσον τό διαδίκτυον λειτουργεῖ καί ἐντός αὐτῆς»!!! Τα υπέρ ημών συμπεράσματα δεν υποδηλώνονται προς αυτοδικαίωσιν, όπερ ευτελές, ανώριμον, ανόητον και εφάμαρτον, όσο για να πούμε το εξής: πρόκειται απλά για μια ανακολουθία που δείχνει κάποιον ακόμα κενό περιεχομένου και συμβατού ήθους σύγχρονο εκκλησιαστικό λόγο – επί το απλούστερον: καλά δεν ξέρουν ή ξεχνάνε τι γράφουν μέσα σε λίγες μέρες; - ή μήπως για κάτι απεχθέστερο, το οποίο δεν θέλω ούτε καν να διανοηθώ; 
Προς τούτοις, έχω ήδη αναφερθεί στον νομικίστικο και σχολαστικό χαρακτήρα των γενικότερων παρεμβάσεων του εν λόγω Επισκόπου και, δυστυχώς, δεν νομίζω πως και στο τελευταίο του κείμενο υπερβαίνει την τεθλασμένη – κατά την ταπεινή μου γνώμη – ποιμαντική αυτή γραμμή του. Η παράθεση νόμων του κράτους, ιερών κανόνων και, το χείρον, η απειλητική, τρομοκρατική και εκβιαστική τους χρήση πάνω σε κληρικούς και λαϊκούς, πέρα από το γεγονός της προκληθείσης θλίψης για την έκπτωσή μας από αγαπητικό εν Χριστώ χαρισματικό Σώμα σε εγκόσμιο οργανισμό ή θεσμό, ενισχύει το απωθητικό προφίλ της εν Ελλάδι υπαρχούσης δεσποτοκρατίας. 
Δεν μπορώ εδώ να μην επισημάνω και την «επίθεση» κατά ενός εγνωσμένης πνευματικότητας και προσφοράς στα θεολογικά γράμματα εγγάμου ιερέως (π. Β. Θερμού), που καταμαρτυρεί μια ανεξήγητη αντινομία μέσα στην τελολογία και στην οντολογία της σύγχρονης ποιμαντικής δράσης και ευρύτερης εκκλησιαστικής μας πραγματικότητας. Πιο απλά: αν απαξιώνουμε τέτοια στελέχη της Εκκλησίας, ποιο άραγε ιερατικό γένος επιθυμούμε να παραγάγουμε και κατ’ επέκταση σε τι επίπεδο θέλουμε να βρίσκεται ο λαός του Θεού; Λένε οι εκκαλούντες περί ειρήνευσης, ισχυριζόμενοι πως πρόκειται περί διασταυρωμένης πληροφορίας, κάτι που ούτε καν θέλω να διανοηθώ και σχολιάσω: «παρά το γεγονός ότι τυπικά εμφαίνεται σαν αίτημά του (π. Γ. Δορμπαράκη) να λάβει απολυτήριο, η αλήθεια είναι ότι εξαναγκάστηκε να το κάνει επειδή του ζητήθηκε και για να μην παραμείνει υπό την σοβαρή δυσμένεια του μητροπολίτη». Απαντά αρνούμενος ο Μητροπολίτης: «κατά τόν εὐφυέστατον φερόμενον συγγραφέα τῆς «διαμαρτυρίας» εἰς θέματα διοικήσεως καί κανονικῆς τάξεως ἡ τυπικότης δέν διασφαλίζει καί δέν ἀποδεικνύει τήν οὐσίαν». Ποιον να πιστέψεις; Το σίγουρο είναι ότι πρόκειται για τραγικές καταστάσεις απάδουσες προς τη φύση της Εκκλησίας και πως ενίοτε ο τύπος αποτελεί την ταφόπλακα της ουσίας, δηλαδή της εν Χριστώ αγάπης. 
Περνάω και στα πιο σοβαρά, ώστε να εξηγήσω την προαναφερθείσα βαθύτερη ανησυχία μου πάνω σε υποδόριες απεχθείς πιθανές αλήθειες. Μια απλή ανάγνωση του κειμένου των συντακτών των «εκκλήσεων» για ειρήνευση της (τοπικής εν Ναυπάκτω) Εκκλησίας το μόνο που δεν καταφέρνει είναι να μας προκαλέσει τις ανησυχίες και τις «καχυποψίες» του Πειραιώς. Ίσα ίσα που μας εμβάλλει νέες. Γίνομαι πιο σαφής. Φοβάμαι ότι, όσο και να διαβάσει κανείς τις εκκλήσεις, δεν θα βρει «εξισώσεις» με τον Ναυπάκτου, αλλά μάλλον αφορμή για αναφορά στον «θεολογικόν αυτόν γίγαντα» σε ευθεία αντιπαραβολή (προς αντιπαράθεση μήπως;) με τον «κακόδοξον» Περγάμου. 
Πρόκειται για τυχαία ή εσκεμμένη εκδίπλωση μιας «αντιοικουμενιστικής» πολεμικής, που άρχισε εδώ και καιρό ο Πειραιώς και οι συν αυτώ; Έχουμε μήπως τα προοίμια μιας συντεταγμένης επίθεσης; Έχουν άραγε έρθει μεταξύ τους προηγουμένως οι εμπλεκόμενοι «αντιοικουμενιστές» Ιεράρχες σε συνεννόηση; Αν όχι, μήπως θα πρέπει να διαψεύσει αυτήν την εξίσωση ο νέος υπό του ετέρου εμπλεκόμενος; Αν όχι, πότε θα επιληφθεί του θέματος η ΔΙΣ ή το Πατριαρχείο για την έμμεση αυτή επίσημη καταγγελία για κακοδοξία ενός θεσμικού εκπροσώπου του Οικουμενικού Θρόνου; Και τι άλλο θα πρέπει να περιμένουν τα ανώτατα συλλογικά όργανα, για να οριοθετήσουν τον «οικουμενισμό» επιτέλους; Και, ειρήσθω εν παρόδω, ο Σεβασμιώτατος φαίνεται επιτέλους να θυμήθηκε στην εν λόγω αναπόδεικτη εξίσωσή του τα «ἀνώτατα συνοδικά ὄργανα διοικήσεως». Αν δεν πρόκειται για προσβλητική της νοημοσύνης και της βραχύτατης μνήμης μας υπόμνηση, απλά θα του πούμε το δάσκαλε που δίδασκες… 
Έχουμε, προφανέστατα, πολύ βαθύτερα ζητήματα εδώ. Πέρα από τις όποιες ιερές ή ανίερες συμμαχίες, έχουμε θεολογικές και ποιμαντικές ενάντιες σχολές και τάσεις, που καταμαρτυρούν την επιταγή των καιρών για προσαρμογή της ορθόδοξης πνευματικότητας και εκκλησιολογίας στο πλαίσιο της μετανεωτερικότητας. Ο εκκλησιασμός των τάσεων και στάσεων μπορεί μεν να οδηγήσει σε μια εν Πνεύματι σύνθεση, μπορεί όμως και σε σύγκρουση και καθαιρετικές διαδικασίες. Εξάπαντος, ωστόσο, δεν μπορούν να εκκρεμούν άλλο τέτοια θέματα και να τραυματίζεται η ενότητα και η ειρήνη της Εκκλησίας από τις όποιες δυσδιάκριτες διαθέσεις και ιδέες του καθενός. Αυτή η αναβλητικότητα και η κώφευση της διοικούσας Εκκλησίας δεν μπορεί να συνεχίζεται επ’ αόριστον. Βλέπουμε, λοιπόν, από τις ίδιες πηγές να εκπορεύονται αντικρουόμενα ρεύματα. Από τη μια οι μεταπατερικοί – ζηζιουλικοί - οικουμενιστές (π.χ. Βόλος) και απ’ την άλλη οι παραδοσιακοί – ρωμανιδικοί - αντιοικουμενιστές (βλ. Πειραιάς) – άραγε πόσο συμβολική ήταν η μετακίνηση του π. Γ. Δορμπαράκη από τον βόρειο στον νότιο εκκλησιαστικό πόλο; Εν προκειμένω έχουμε και πάλι μια άριστη ευκαιρία αυτοπροσδιορισμού της σύγχρονης εκκλησιολογίας. Η διαλεκτική με τον μεταμοντερνισμό και ο φονταμενταλισμός, το παλιό με το νέο, η παρελθοντολαγνία και η ανοιχτότητα σε ιδέες και ανθρώπους προβάλλουν απαιτητικά εκζητώντας διεξόδους. Εκείνο που σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να χαθεί είναι η αγάπη, το πρόσωπο, ο φυσικός άνθρωπος, ο οποίος βλέπουμε να οράται ή σαν θύμα ή σαν θεσμική μονάδα και να στοχοποιείται. Την έκκληση ουσιαστικά για «προσωπικές συναντήσεις» έκαναν οι υπογράφοντες, μεταξύ των οποίων έβρισκες και φερέλπιδα ονόματα της παραγωγής σύγχρονου και ζωντανού θεολογικού λόγου και της εκκλησιαστικής ζωής. Και αναρωτιέσαι εύλογα αν οι παρασκηνιακές κινήσεις και οι αδιόρατες απευκταίες πραγματικότητες κρύβονται στους πολλούς ή στους λίγους… Ας μας διαψεύσουν εξ αμφοτέρων οι «ύποπτοι» εν αγάπη και ομονοία πολιτευόμενοι. 
Επειδή θέλω να είμαι έντιμος, οφείλω να πω ότι προσωπικά θα προτιμούσα ο κάθε κληρικός, έστω και σε θετικές παρεμβάσεις του, ως εν προκειμένω, να έχει την «ευλογία» (έστω και την εν απλή γνώσει) του οικείου του Μητροπολίτη. Επιμένω, επίσης, πως η υπακοή στον Επίσκοπο, ακόμα και λαθεμένη και κατ΄ άνθρωπον άγουσα σε αδικίες, είναι η πλέον θεάρεστη και οι «πνευματικότεροι» προτιμούν να αδικηθούν παρά να δικαιωθούν εδώ, αναμένοντες τη θεία «εκδίκηση». Οι δε Επίσκοποι να παύουν να αυτονομούνται και να λειτουργούν δεσποτικά, αλλά πατρικά, ανθρώπινα, φυσικά, αγιοπνευματικά. 
Το δια ταύτα είναι πως σε όλα τα παραπάνω προσβάλλεται η ουσιώδης ταυτότητα της εκκλησίας και αμαυρώνεται η ad extra εικόνα και η καλή (εσχατολογική – χαρισματική) μαρτυρία της. Η λύτρωση παραμένει διαχρονικά η μετάνοια, δηλαδή το γύρισμα του νου μας, της όρασής μας, του είναι μας προς τον Θεό. Εκεί μέσα σβήνουν τα πάθη, οι μικρότητες, τα ιδεολογήματα, οι αυτονομήσεις, οι εξατομικευτικές διαδρομές, και αναδύεται ο Χριστός και τα πρόσωπα των αγίων, των χριστοειδών αυτών όντων στα οποία καλούμαστε άπαντες να μεταμορφωθούμε. 
Κ.Ν. 
31/1/2013

π.Εφραίμ Κατουνακιώτης: Η καλυτέρα προσευχή είναι ό,τι εσύ επινοείς εκείνην την ώρα



Το κομποσχοινάκι είναι θαυματουργό!

Η καλυτέρη προσευχή είναι ό,τι εσύ επινοείς εκείνην 
την ώρα. Δεν είναι μόνον,θέλω να διαβάσουμε Μετάληψη να 
μεταλάβουμε, τρόπον τινά, αύριο. 
 «Από ρυπαρών χειλέων, από βδελυράς καρδίας...»· 
διαβάζουμε, ούτε καταλαμβάνουμε τι λέμε.
 Εσύ ο ίδιος να βρεις προσευχή, εσύ ο ίδιος·
 οπότε καταλαμβάνεις τι λες εις τον Θεό.
 Αυτό έχει μεγάλη δύναμη, να πούμε, μεγάλη δύναμη!

Ε, ας υποθέσουμε ότι αύριο θα μεταλάβουμε. Θα μεταλάβουμε. 
Θά 'ρθει ουσιωδώς ο Παράκλητος ν' αγιάσει τα Δώρα· 
πώς θα τον υποδεχθείς; «Στο έλεός Σου, στην ευσπλαχνία 
Σου, συγχώρεσέ με». Έχει δύναμη διότι το λες και το καταλαμβάνεις,
 από μέσα απ' την ψυχή σου βγαίνει αυτή η ευχή, να πούμε. 
Διότι πολλές φορές διαβάζουμε, αλλού τρέχει ο νους, αλλά αυτό
 που βγαίνει από μέσα σου, το καταλαμβάνεις τι λες.

Οἱ εὐχές μετά τήν θυσία καί γιά ποιό λόγο ὁ Ἱερέας μνημονεύει τότε τούς Ἁγίους καί κατ΄ ἐξοχήν τήν Παναγία_mp3



Π. Σάββας 2013-01-31_Οἱ εὐχές μετά τήν θυσία καί γιά ποιό λόγο ὁ Ἱερέας μνημονεύει τότε τούς Ἁγίους καί κατ΄ ἐξοχήν τήν Παναγία_mp3
 
 

Ὁμιλίες τοῦ π. Σάββα στίς 31-01-2013 (Συνάξεις Κυκλαρχισσῶν).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία  πατῆστε ἐδῶ  (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία)

π. Σεραφείμ Ρόουζ: Τί μπορούμε να κάνουμε για τους κεκοιμημένους;



π. Σεραφείμ Ρόουζ (1931-1982)

 Το ακόλουθο περιστατικό μας δείχνει πόσο σημαντική είναι η τέλεση μνημόσυνου στη θείου λειτουργία πριν την αφαίρεση των λειψάνων του αγ. Θεοδοσίου του Τσερνίγκωφ(1896), ο φημισμένος Στάρετς Αλέξιος (1916), ιερομόναχος του Ερημητηρίου του Γκολοσεγιέφσκυ της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου, ο οποίος διεξήγαγε την ανακομιδή των λειψάνων, αποκαμωμένος καθώς καθόταν δίπλα στα λείψανα, λαγοκοιμήθηκε και είδε μπροστά του τον άγιο, ο οποίος του είπε: « Σ’ ευχαριστώ που κοπιάζεις για μένα και σε παρακαλώ θερμά, όταν τελέσεις τη θεία λειτουργία, να μνημονεύσεις τους γονείς μου» - και έδωσε τα ονόματά τους.
«Πώς μπορείς εσύ, ω Άγιε, να ζητάς τις δικές μου προσευχές, όταν εσύ ο ίδιος στέκεσαι στον ουράνιο Θρόνο και ικετεύεις το Θεό να δωρίσει στους ανθρώπους το έλεός Του»; ρώτησε ο ιερομόναχος.
«Ναι, αυτό είναι αλήθεια», απάντησε ο άγιος Θεοδόσιος, «αλλά η προσφορά στη θεία λειτουργία έχει περισσότερη δύναμη από την προσευχή μου».
Έτσι λοιπόν, οι παννυχίδες και η κατ’ οίκον προσευχή για τους νεκρούς είναι ευεργετικές για την ψυχή τους, όπως εξάλλου είναι και οι εις μνήμην τους αγαθοεργίες, όπως ελεημοσύνες ή συνεισφορές στην εκκλησία. Όμως ιδιαιτέρως ευεργετική είναι η τέλεση μνημόσυνου στην Θεία Λειτουργία…πολλές εμφανίσεις νεκρών και άλλα περιστατικά τα οποία έχουν σημειωθεί επιβεβαιώνουν κάτι τέτοιο. Πολλοί άνθρωποι που πέθαναν εν μετανοία, αλλά που δεν μπόρεσαν να εκφράσουν έμπρακτα τη μετάνοιά τους όσο ζούσαν, ελευθερώθηκαν από τα μαρτύρια και βρήκαν ανάπαυση. Στην Εκκλησία πάντοτε προσφέρονται προσευχές υπέρ αναπαύσεως των νεκρών, και μάλιστα την ημέρα της Καθόδου του Αγίου Πνεύματος, στον εσπερινό της γονυκλισίας, υπάρχει μία ειδική ευχή «για τους ευρισκομένους στον άδη».

Οι προσευχές της Εκκλησίας δεν μπορούν να σώσουν τον οιονδήποτε δεν επιθυμεί τη σωτηρία του, ή αυτόν που ποτέ δεν αγωνίστηκε ο ίδιος να την κατακτήσει κατά τη διάρκεια της ζωής του.
Κατά μία έννοια, θα μπορούσε να πούμε ότι οι προσευχές της Εκκλησίας ή του κάθε χριστιανού ξεχωριστά για κάποιο νεκρό δεν προκύπτουν παρά ως αποτέλεσμα του τρόπου ζωής του: κανείς δεν θα προσευχόταν γι’ αυτόν εάν δεν είχε κάνει κάτι όσο ζούσε που να εμπνέει μία τέτοια προσευχή μετά το θάνατό του.
Ο καθένας από εμάς που επιθυμεί να εκφράσει την αγάπη του για τους νεκρούς και να τους βοηθήσει ουσιαστικά, μπορεί να το επιτύχει προσευχόμενος υπέρ των ψυχών τους, και ειδικότερα μνημονεύοντας αυτούς στη Θεία Λειτουργία, όταν οι μερίδες που αποκόπτονται για ζώντες και νεκρούς αφήνονται να πέσουν μέσα στο Αίμα του Κυρίου με τις λέξεις: «Απόπλυνον Κύριε τα αμαρτήματα των ενθάδε μνημονευθέντων δούλων σου τω Αίματί σου τω Αγίω….».
Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε καλύτερο ή σπουδαιότερο για τους κεκοιμημένους από το να προσευχόμαστε γι’ αυτούς, προσφέροντάς τους μνημόσυνο στη Θεία Λειτουργία. Το έχουν πάντα ανάγκη, ειδικά κατά τη διάρκεια εκείνων των σαράντα ημερών όπου η ψυχή του απελθόντος πορεύεται προς τις αιώνιες κατοικίες…
Αξίζει λοιπόν να φροντίσουμε γι’ αυτούς που έφυγαν για τον άλλο κόσμο πριν από εμάς, προκειμένου να κάνουμε ότι μπορούμε για τις ψυχές τους, ενθυμούμενοι ότι: « Μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί θα ελεηθούν».


από το βιβλίο: "Η ψυχή μετά τον Θάνατο"
π. Σεραφείμ Ρόουζ
Εκδ: Μυριόβιβλος
πηγή

Ο Μοναχισμός και το θέμα της Ι.Μ.Μεταμορφώσεως Σωτήρος Ναυπάκτου



παρθενία-ακτημοσύνη-υπακοή
τοις ερημικοίς άπαυστος ο θείος πόθος εγγίνεται κόσμου ούσι
 του ματαίου εκτός
Τοῖς τοῦ βίου τερπνοῖς ἐνητένισα, λογισμοῖς θεωρῶν τὰ γινόμενα, 
καὶ μετρήσας αὐτῶν τὰ ἐπώδυνα, τὴν ζωὴν τῶν βροτῶν ἐταλάνισα,
 ὑμᾶς δὲ μόνους ἐμακάρισα, τοὺς μερίδα καλὴν ἐπιλεξαμένους, 
τὸ παθεῖν τῷ Χριστῷ, καὶ μένειν σὺν αὐτῷ, καὶ συμψάλλειν 
ἀεὶ τῷ Προφήτῃ Δαυΐδ, Ἀλληλούϊα. (κοντάκιον των οσίων πάντων)

Ο μοναχισμός είναι ο οφθαλμός της Ορθοδοξίας και το όγδοον μυστήριον ,
 όπως λέγεται από τους Πατέρες.

Δεν είμαι Μοναχός, για αυτό και δεν έχω το δικαίωμα να επεκτείνω 
την ανάρτηση κι άλλο, ως μη έχων το βίωμα, αλλά θα ήθελα να πώ, 
Πατέρες της Ναυπάκτου, δεν βαδίζετε τον δρόμο του Εσταυρωμένου.
 Κρίμα...
π.Παντελεήμων Κρούσκος

Πάντες οι άγιοι Πατέρες ηκολούθησαν την οδόν της καθάρσεως, της ελλάμψεως και της μυστικής ενώσεως με τον Χριστόν.


Το ασκίαστον και άφθαρτον μεγαλείον των αγίων Πατέρων της Εκκλησίας, 
συνίσταται εις την δι’ όλους τους αιώνας ισχύουσαν πνευματέμφορον διδασκαλίαν
 των. «Ο Χριστός χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας»
. Η από τον Χριστόν απορρέουσα ζωοποιός Θεολογία ουδέποτε παλαιούται. 
Ο καταρράκτης της χάριτος δεν σταματά ούτε αλλάσσει ουσίαν. 
Η αξία των αγίων Πατέρων οφείλεται εις το ότι κατέστησαν εαυτούς 
δεκτικά δοχεία της χάριτος. Δεν παρέμειναν εις την φυσικήν κατάστασιν, 
δεν διηκόνησαν τον ορθόν λόγον. Εξηγίασαν την φύσιν, ανήλθον εις το 
υπέρ φύσιν και μετέσχον του υπερλόγου θείου κόσμου. 
Εντεύθεν εδίδαξαν τον λόγον της αληθείας. Εκαθάρθησαν, εφωτίσθησαν, ηγιάσθησαν. 
Δεν ανεζήτησαν την αλήθειαν από τον εαυτόν των, δεν ενεπιστεύθησαν εις τα πλάσματα της διανοίας των. Ανεζήτησαν τον Θεόν δια προσευχής και ταπεινώσεως κατόπιν αγνισμού από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος. Και ο υπέρ φύσιν και υπέρ λόγον Θεός απεκαλύφθη εις αυτούς δι’ ελλάμψεως ακτίστου. Και εθεολόγησαν. Και από το ΕΝ Άγιον πνεύμα ήντλησαν τας αυτάς αληθείας δια την οικοδομήν της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας. Ούτως εξηγείται η θαυμαστή ενότης, ήτις διακρίνει την Πατερικήν διδασκαλίαν. Πάντες οι άγιοι Πατέρες ηκολούθησαν την οδόν της καθάρσεως, της ελλάμψεως και της μυστικής ενώσεως με τον Χριστόν
http://orthodox-voice.blogspot.gr/2013/01/blog-post_8988.html

Γεώργιος Μεταλληνός: Η Ορθή Χριστολογία εξασφαλίζει την σωτηρία



Το ερώτημα του Χριστού πρός τους Μαθητές Του «τίνα με λέγουσιν οι άνθρωποι είναι;» (Ματθ. 16, 16) έθεσε ακριβώς αυτό το πρόβλημα. Άν το ερώτημα αυτό δέν απαντηθεί ορθά, στα όρια δηλαδή της αυθεντικής «Χριστολογίας», δεν μπορεί να υπάρξει για τον άνθρωπο δυνατότητα σωτηρίας. Συχνά δέ πλαστογραφείται το Πρόσωπο του Χριστού. Όλες οι «χριστολογικές» αιρέσεις προσφέρουν ένα ανύπαρκτο Χριστό, τελείως άσχετο με Εκείνον που σαρκώθηκε για τη σωτηρία μας: Δοκητισμός, Αρειανισμός, Νεστοριανισμός, Μονοφυσιτισμός, Μονοθελητισμός, Μονοενεργητισμός, ώς τις σημερινές πλαστογραφίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά, των Σαηεντολόγων κ.ά. Ο υποθετικά αποδεκτός Χριστός δεν είναι ο Χριστός της ιστορίας, αλλά της πλάνης και μεταφυσικής φαντασίας.
Η νόθευση της Πίστεως στον Χριστό στο χώρο του δόγματος έχει ως αναπότρεπτη συνέπεια τη νόθευση του λόγου του Χριστού και στο χώρο της κοινωνίας. Η Εκκλησία, αντίθετα, ως κοινωνία Αγίων, παραδίδει αδιάκοπα από γενεά σε γενεά τον ένα Χριστό, τον αληθινό Χριστό, απέναντι στις διάφορες αιρετικές πλαστογραφήσεις Του. Αυτό γίνεται με το κήρυγμα και την ποιμαντική των Αγίων Πατέρων, με τις Οικουμενικές Συνόδους, με τη λειτουργική πράξη και την πνευματική ζωή αγωνιζομένων πιστών.
Στην πολυώνυμη αιρετική πλάνη διαμορφώνεται ένας Χριστιανισμός χωρίς Χριστό. Και αυτό είναι αποτέλεσμα της τραγικής συγχύσεως, που κυριαρχεί στην εποχή μας, την οποία σύγχυση επιδεινώνει η είσοδος της ανθρωπότητας στην παραφροσύνη της «Νέας Τάξεως» και της «Νέας Εποχής» (new age). Είναι η σκοτεινότερη –και γι’ αυτό επικινδυνότερη– περίοδος της ανθρώπινης ιστορίας, διότι συνδέθηκε ήδη με μυθοποιήσεις (π.χ. του έτους 2000), αποκρυφιστικές θεωρήσεις (ο Υδροχόος – διάβολος καταλαμβάνει τη θέση του Ιχθύος – Χριστού), χιλιαστικές προσδοκίες (οράματα καθολικής ευημερίας) ενώ στην ουσία αναπαράγεται ο παλαιός κόσμος με όλη την παθολογία και παθογένειά του. Η πολυδιαφημιζόμενη από τους υποστηρικτές και προπαγανδιστές του «νέου» συστήματος «παγκοσμιοποίηση», παρά τις κάποιες θετικές πλευρές της, οδηγεί σε μιά «πλανητική κοινωνία», με ισοπέδωση των πολιτισμικών και εθνικών ιδιαιτεροτήτων και διαμορφούμενη από την «ενιαιοποιούμενη» παιδεία και τα κατευθυνόμενα Μ.Μ.Ε. Η πορεία των πραγμάτων «πρός μίαν ποίμνην», που θα μπορούσε να θεωρηθεί ως εκπλήρωση του λόγου του Χριστού (Ιωάν. 10, 16), σκιάζεται από την αυθόρμητη απορία: «Ναί, αλλά υπό ποίον ποιμένα; Θα είναι ο ποιμήν αυτός ο Χριστός, όπως Εκείνος είπε, ή ο ψευδο-Χριστός της Νέας Εποχής;»
Ουδέποτε μειώθηκε τόσο το Πρόσωπο του Χριστού και απειλήθηκε ο Χριστιανισμός, όσο στα όρια της συγκροτούμενης από την «Νέα Εποχή» «Παν-θρησκείας». Οι συναντήσεις της πανθρησκειακής κινήσεως της Ν. Εποχής (Ασσίζη 1, 2 και 3, 1986, 1994 καί 1998) δεν αφήνουν πιά αμφιβολία. Με τη συμμετοχή και εκπροσώπων του χριστιανικού κόσμου προωθείται η «Παν-θρησκεία», στην οποία ισοπεδώνεται και αναιρείται κυριολεκτικά το Πανάγιο Πρόσωπο του Χριστού, συμφυρόμενο με όλες τις «κατασκευασμένες» «θεότητες» του κόσμου της πτώσεως. Ποτέ δεν αμφισβητήθηκε τόσο άμεσα και απόλυτα η μοναδικότητα και αποκλειστικότητα του Χριστού ως Σωτήρα του κόσμου. Και μόνο γι’ αυτό είναι η «Νέα Εποχή» η μεγαλύτερη πρόκληση ιστορικά για την Ορθοδοξία. Αυτό που δεν πέτυχε ο Διάβολος με τους διωγμούς και τις αιρέσεις το επιδιώκει τώρα με τον ανανεωμένο «οικουμενισμό» της Πανθρησκείας. Η Ορθοδοξία καλείται να σώσει την αλήθειά της για τον Χριστό, μένοντας πιστή στην παράδοση των Αγίων της. Για να μπορεί να μένει ο Χριστός η ζωή και η ελπίδα του κόσμου.
πηγή

Ἡ Λειτουργία μετά τήν Λειτουργία


  Λατρεία το Θεο δέν πρέπει νά εναι ἕνα μέρος τς ζως το πιστο λλάλόκληρη  ζωή τουΑὐτή  λατρευτική προσφορά τῆς ζωῆς μαςπρός τόν  Θεόν εἶναι   τό κατἐξοχήντό κύριο ἔργομας ὡς ἀνθρώπων.
Μαὐτήν ἐκδηλώνουμε τήν εὐγνωμοσύνη μαςτήν ἀγάπη μας στόν ΚύριοἩ Θεία Λατρεία εἶναι ὁ ὕψιστος βαθμός τῆς ἀγάπης μας πρός τόν Θεό.
 Τήν προσφέρουμε ὅλοι μαζί, ὅλος ὁ λαός πού εἶναι ἐνταγμένος στήν ὀρθόδοξη Ἐκκλη­σία. Γι αὐτό ὅταν κάποιος ἀπουσιάζει ἀδικαιολόγητα ἀπό τήν Θεία Λειτουργία θά πρέπει νά γνωρίζει ὅτι διασπᾶ αὐτή τήν καθολικότητα τῆς προσφορᾶς, αὐτή τήν ἑνότητα τοῦ Θεανθρώπινου Σώματος, τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας. Κολοβώνει κατά κάποιον τρόπο τό σῶμα του Χριστοῦ, ἐπειδή Τοῦ ἀποστερεῖ ἕνα μέλος. (Ὁ καθένας μας πού εἶναι βεβαπτισμένος ὀρθόδοξα εἶναι μέλος τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ).
Ἡ Θεία Λειτουργία, τό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας εἶναι ὁ κατ’ ἐξοχήν θεοπαράδοτος τρόπος γιά νά ἐκφράσουμε τήν πρός τόν Θεό εὐχαριστία.
 ἴδιος ὁ Θεός μᾶς δίδαξε τήν Θεία Λετουργία. Ἄρχισε  τήν διδασκαλία Του αὐτή  ἀπό τό Μυστικό Δεῖπνο, καί τή συνέχισε κατά τή διάρκεια τῶν 40 ἡμερῶν μετά τήν  Ἀνάστασή Του, ἕως τήν Ἀνάληψή Του. Αὐτές τίς σαράντα ἡμέρες  ὁ Κύριος ἐμφανιζόταν καί δίδασκε τά περί τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ στούς Ἀποστόλους[1]. Τούς δίδασκε δηλαδή τά περί τῆς Ἐκκλησίας, διότι ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ Ἐκκλησία. Μέ βάση αὐτήν τή διδασκαλία οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι συνέθεσαν καί τελοῦσαν τήν Θεία Λειτουργία. Αὐτήν τήν θεοπαράδοτη Θεία Λειτουργία συνεχίζουμε νά τελοῦμε καί ἐμεῖς σήμερα στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.
Ἡ Λατρεία πρέπει νά εἶναι ἀδιάλειπτη. «Ἐν παντί καιρῷ καί τόπῳ».
Ἡ εὐχαριστία πρός τόν Κύριο δέν σταματᾶ μέ τό τέλος τοῦ Μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Τό τέλος τῆς Θείας Λειτουργίας εἶναι ἡ ἀρχή μιᾶς ἄλλης Εὐχαριστίας πρός τόν Θεό πού ἐκπληρώνεται διά τῶν ἔργων μας. Ἡ ἀληθινή εὐχαριστία «διά μέσου τῶν ἔργων ἐκπληρώνεται ἀπό ἐμᾶς» διδάσκει ὁ ἱερός Χρυσόστομος[2].
Τηρώντας τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ καθημερινά, εὐχαρι­στοῦμε πραγματικά τόν Θεό γιά ὅλα. Τότε εἶναι πού Τόν εὐχαριστοῦμε πραγματικά καί γιά τό ὑπέροχο δῶρο Του τήν Θεία Λειτουργία πού ζήσαμε τήν ἡμέρα τῆς Κυριακῆς ἤ καί ὁποιαδήποτε ἄλλη ἡμέρα τῆς ἑβδομάδας.
«Ἄς εὐχαριστοῦμε διότι εἴμαστε ἀπό τούς σωζομένους, καί ἐνῶ δέν ἦταν δυνατόν νά σωθοῦμε ἀπό τά ἔργα μας, σωθήκαμε δωρεάν ἀπό τό Θεό ...
(Ἄς εὐχαριστοῦμε τόν Θεόν) διότι ἄν καί ὑβρίσαμε τόν Βασιλέα (Χριστόν) ἀντί νά δικαστοῦμε τιμηθήκαμε· ἔπειτα (παρ’ ὅλο πού τιμηθήκαμε) πάλι ὑβρίσαμε, (ὁπότε) καί πιαστήκαμε ἔτσι σέ ἔσχατη μορφή ἀχαριστίας. (Ἐφ’ ὅσον συνέβησαν ἔτσι τά πράγματα) θά ἔπρεπε δίκαια νά τιμωρηθοῦμε μέ βαρύτερη καταδίκη, πολύ μεγαλύτερη ἀπό τήν προηγούμενη.  Διότι δέν μᾶς ἀπέδειξε τόσο ἀχάριστους ἡ πρώτη ὕβρις ὅσο αὐτή πού ἔγινε μετά τήν τιμή καί τήν πολλή περιποίηση (πού δεχθήκαμε ἀπό τόν Δεσπότη, μετά τήν πρώτη ὕβρη πού Τοῦ κάναμε). Ἄς ἀποφύγουμε λοιπόν ἐκεῖνα ἀπό τά ὁποῖα ἀπαλλαχτήκαμε, καί ἄς εὐχαριστοῦμε ὄχι μόνο μέ τό στόμα... Διότι πῶς δέν εἶναι ἄτοπο ὅταν οἱ μέν οὐρανοί διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ, ἐσύ δέ, διά τόν ὁποῖον ἔγιναν οἱ οὐρανοί πού δοξάζουν, κάνεις τέτοια πράγματα ὥστε νά βλασφημεῖται ἐξαιτίας σου ὁ Θεός πού σέ ἔπλασε;».[3]
Θά πρέπει νά προσέχουμε ὥστε ὅλη μας ἡ ζωή νά εἶναι μία συνεχής Θεία Λειτουργία (Λειτουργία μετά τήν Λειτουργία). Δέν ὑπάρχουν ὧρες τοῦ Θεοῦ καί ὧρες πού μποροῦμε νά κάνουμε καί κάτι ἄλλο πού νά μήν ἀρέσει καί τόσο στό Θεό... Ὅπως στεκόμαστε μπροστά στόν Θεό, μέ σεβασμό, εὐλάβεια, ταπείνωση, σιωπή, μετάνοια, σεμνότητα, κοσμιότητα, ἔτσι θά πρέπει νά εἴμαστε σέ κάθε στιγμή τῆς ζωῆς μας. Ὅπως εἴμαστε  «ἱματισμένοι καί σωφρονοῦντες» μέσα στόν ναό, ἔτσι θά πρέπει νά εἴμαστε πάντα (ἔξω ἀπό τόν ναό,  στό σπίτι μας, στήν ἐργασία μας κ.λ.π.). 
Κάθε στιγμή τῆς ζωῆς μας πρέπει νά ἐμπλουτίζεται καί νά ἁγιάζεται μέ τήν προσευχή, κάθε πράξη μας νά εἶναι γιά τόν Θεό (νά εἶναι μία πράξη ἀγάπης πρός τόν Θεό).
Ὁ Μέγας Βασίλειος γράφει:
«Γιά τήν προσευχή καὶ τὴν ψαλμωδία, ὅπως καὶ γιὰ πολλὰ ἄλλα, κάθε στιγμὴ εἶναι ἡ κατάλληλη·  ὥστε  (πρέπει) νὰ ὑμνοῦμε τὸν Θεὸ καὶ ὅταν ἐργαζόμαστε, καθὼς κινοῦμε τὰ χέρια,  ἀλλὰ καὶ μὲ τὴ γλώσσα ὅποτε μποροῦμε. Αὐτὸ (τό νά ὑμνοῦμε μέ τήν γλῶσσα) εἶναι ἀκόμη πιὸ ἱκανὸ νὰ δυναμώσει τὴν πίστη μας.  Ἂν ὅμως δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ προσευχόμαστε δυνατά, τότε ἂς δοξάζουμε τὸν Θεὸ μέσα στὴ καρδιά μας, μὲ ψαλμοὺς καὶ ὕμνους καὶ ὠδὲς πνευματικές, ὅπως λέει ἡ Γραφή.
Ἄς κάνουμε τὴν προσευχή μας τὴν ὥρα ποὺ ἐργαζόμαστε. Μποροῦμε δηλαδὴ νὰ εὐχαριστοῦμε Αὐτὸν, ποὺ μᾶς ἔδωσε τὴ δύναμη τῶν χεριῶν μας στὴν ἐργασία, καὶ τὴν ἱκανότητα τοῦ νοῦ στὴν ἐπιστήμη· Αὐτὸν ποὺ μᾶς χάρισε τὸ ὑλικὸ ἀπ᾽ τὸ ὁποῖο φτιάχνουμε τὰ ἐργαλεῖα  καὶ τὸ ὑλικὸ ποὺ δουλεύουμε στὶς τέχνες μας, ὅποιες κι ἂν εἶναι αὐτές.
(Ἐπίσης πρέπει) καί νὰ προσευχόμαστε ὥστε τὰ ἔργα τῶν χεριῶν μας νὰ μὴν ἔχουν ἄλλο σκοπὸ παρὰ μόνο  τό νὰ εὐχαριστηθεῖ ὁ Θεός...
Δέν πρέπει μέ συλλαβές νά προσευχόμαστε ἀλλά μᾶλλον μέ τήν προαίρεση τῆς ψυχῆς ...Ὃταν κάθεσαι στό τραπέζι νά προσεύχεσαι· ὃταν σοῦ προσφέρεται τό ψωμί, εὐχαρίστησε Αὐτόν πού στό ἒδωσε. Ἐνῶ στηρίζεις τήν ἀσθένεια τοῦ σώματος μέ τό κρασί, νά θυμᾶσαι Αὐτόν πού σοῦ δίδει τό δῶρο γιά εὐφροσύνη τῆς καρδιᾶς καί παρηγοριά τῶν ἀσθενειῶν. Πέρασε ἡ ἀνάγκη τῶν φαγητῶν; Ἡ μνήμη ὃμως τοῦ Εὐεργέτου ἂς μήν φεύγει.
Ὃταν φορᾶς τόν χιτῶνα νά εὐχαριστεῖς  Αὐτόν πού στόν ἒδωσε.
 Ὅταν ντύνεσαι τό ἱμάτιο αὒξησε τήν ἀγάπη πρός τόν Θεό, ὁ Ὁποῖος καί γιά τό χειμῶνα καί γιά τό καλοκαίρι μᾶς χάρισε κατάλληλα σκεπάσματα, πού μᾶς κρατᾶνε στή ζωή καί κρύβουν τήν ἀσχήμια.
 Τελείωσε ἡ ἡμέρα; Εὐχαρίστησε Αὐτόν πού μᾶς χάρισε τόν ἣλιο ὡς ὑπηρέτη γιά τά ἒργα τῆς ἡμέρας, καί μᾶς ἒδωσε τήν φωτιά γιά νά φωτίζει τήν νύκτα καί νά ὑπηρετεῖ στίς ὑπολοιπες ἀνάγκες τῆς ζωῆς.
Ἡ νύχτα ἂς προξενήσει ἂλλες ἀφορμές προσευχῆς. Ὃταν ρίξεις τό βλέμμα σου στόν οὐρανό καί ἀτενίσεις τίς ὀμορφιές τῶν ἂστρων προσευχήσου στόν Δεσπότη αὐτῶν πού εἶναι ὁρατά καί προσκύνησε τόν ἀριστοτέχνη ὃλων Θεό, ὁ Ὁποῖος ὅλα τά ἐδημιούργησε μέ σοφία. Ὃταν δεῖς ὅλη τήν φύση τῶν ζώων νά ἒχει κυριευτεῖ ἀπό τόν ὓπνο, πάλι προσκύνησε Αὐτόν πού καί ἀκούσια μέσω τοῦ ὓπνου μᾶς γλυτώνει ἀπό τούς συνεχεῖς κόπους καί ἒπειτα ἀπό μικρή ἀνάπαυση μᾶς  χαρίζει ἀκμαία δύναμη».

ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ Τῼ ΘΕῼ ΔΟΞΑ!



[1] Πρ. 2, 11: δι΄ ἡμερῶν τεσσαράκοντα ὀπτανόμενος αὐτοῖς καὶ λέγων τὰ περὶ τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ.
[2] Ἁγ. Ἰωάν. ΧρυσοστόμουΕἰς τήν ΓένεσινΚΣΤ', ΕΠΕ 3, 128-130.
[3] ἉγἸωάνΧρυσοστόμουAd In epistulam ad Romanos Μ 60, 579.40

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΠΕΠΤΩΚΟΤΟΣ ΚΟΣΜΟΥ γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα



1. Εμείς που είμαστε πεπτωκότες, όπως τα πεπτωκότα πνεύματα, επιτρέπουμε στον εαυτό μας να υποδουλωνόμαστε από πράγματα και ανθρώπους. Δεν ισχύει το ίδιο για τα αγγελικά τάγματα. Και όσοι ανάμεσά μας ενώνονται με τον Κύριο μέσα στην καρδιά και το νου τους, ούτε αυτοί υποδουλώνονται ποτέ από κάποιο κτιστό αντικείμενο. Υπάρχουν μαζί με τον Κύριο και μαζί Του αγαπάνε όλη την κτίση. Είναι ολότελα απίστευτοι: σε μια τέτοια κατάσταση ο άνθρωπος νιώθει συγγενείς του όλους τους ανθρώπους , καλούς και κακούς. Το μόνο πράγμα που τον στενοχωρεί είναι ότι οι λογισμοί των άλλων ανθρώπων αντίκεινται στην αγάπη και την αγαθοσύνη.
2. Ό,τι δημιούργησε ο Θεός, το δημιούργησε υπέροχο και τέλειο. Ακόμα και τα πνεύματα εκείνα που αργότερα εξέπεσαν από τον Θεό, δημιουργήθηκαν ως τέλεια όντα. Εξέπεσαν της νοητικής τελειότητας , κι επειδή αποξενώθηκαν από την πηγή της ζωής, αναζήτησαν παρηγοριά σε μια ζωή ψεύδους. Δεν έχουν αληθινή ζωή αλλά την αναζητούν σε κτιστά πράγματα, σε πράγματα πεπερασμένα. Από αυτά αντλούν ικμάδα. Αλλά επειδή έχουν αποξενωθεί από την αγάπη- ενώ θυμούνται πώς ήταν όταν βρισκόντουσαν κάτω από τη φτερούγα του Αγίου Πνεύματος, εν τη  πληρότητι της Χάριτος- προσπαθούν να μιμηθούν αυτή την αγάπη και να δελεάσουν τους ανθρώπους , δίνοντας τους ψευδή παρηγοριά, προκειμένου να τους κερδίσουν.
Κι έτσι οι άνθρωποι καταπιάνονται με πολλές δραστηριότητες : με φιλοσοφία, ορθολογισμό, επιστημονική έρευνα. Όμως όλα αυτά είναι πολύ εφήμερα. Η παρηγοριά διαρκεί πολύ λίγο κι έπειτα εδραιώνεται η κατάθλιψη και η απόγνωση. Οι άνθρωποι σ’ αυτή τη γη νιώθουν γενικώς πολύ μόνοι, ακόμα κι όταν είναι ανάμεσα στα πιο κοντινά τους οικογενειακά πρόσωπα. Αυτό οφείλεται στην πεπτωκυία φύση μας. Τα παιδιά κλαίνε και το κλάμα τους είναι συνάμα και κλάμα των γονιών  τους.
Τα πεπτωκότα πνεύματα νιώθουν επίσης μοναξιά και γι’ αυτό κρατάνε συντροφιά το ένα στο άλλο με το να κάνουν κάθε είδους κακό, όπως ακριβώς και οι άνθρωποι εδώ στη γη. Τα πεπτωκότα πνεύματα  ομονοούν και ενεργούν από κοινού , ό,τι κι αν κάνουν, προσπαθώντας να βρουν παρηγοριά, αλλά δεν  την βρίσκουν ποτέ. Το ίδιο και οι άνθρωποι : πηγαίνουν μαζί σε μπαρ και ταβέρνες και μεθάνε, σπάνε ποτήρια και μπουκάλια και επιστρέφουν σπίτι τους με κοψίματα και ουλές , αλλά παρηγοριά δεν βρίσκουν . Την αναζητούν παντού, μα δεν την βρίσκουν. Όμως όσοι είναι ένα με τον Κύριο, όπως οι άγγελοι, είναι πάντοτε εν ειρήνη και έχουν χαρά στην καρδιά τους. Η ειρήνη και η χαρά τους είναι αναλλοίωτες.
3. Είναι ακριβώς όπως το λένε οι Άγιοι Πατέρες: τα πνεύματα που έχουν εκπέσει από τα ύψη της τελειότητας βρίσκονται τώρα στη γη και βλέπουν ότι ο χρόνος τους τελειώνει. Πλησιάζει πλέον ο καιρός που θα ολοκληρωθεί η περίοδος από τη Δημιουργία μέχρι τη Φοβερή Κρίση. Τα πεπτωκότα πνεύματα υποφέρουν πάρα πολύ, διότι γνωρίζουν ότι θα υπάρξει Κρίση και ότι θα είναι δίκαιη. Γνωρίζουν ότι μετά την Κρίση θα είναι απομονωμένα. Προς το παρόν έχουν μια κάποια ελευθερία. Κινούνται ανάμεσα στους ανθρώπους , παράγουν ψευδαισθήσεις και παίρνουν πολλούς ανθρώπους με το μέρος τους. Πιστεύουν ότι η νίκη θα είναι δική τους , αλλά εν τέλει θα επικρατήσει η θεία δικαιοσύνη.
4. Εμείς οι άνθρωποι είμαστε πολύ παράξενα όντα. Μας έχουν δοθεί θαυμάσια πράγματα από τον Kύριο , αλλά εμείς δεν δείχνουμε να το συνειδητοποιούμε. Εκπέσαμε και εξαιτίας της πτώσης του ανθρώπου, όλη η κτίση υποφέρει, διότι ο άνθρωπος πλάστηκε για να είναι κύριος του υλικού κόσμου.
Ο υλικός κόσμος πλάστηκε υπέροχος , όχι τραχύς και άγριος , όπως είναι σήμερα. Μετά την παράβαση της εντολής του Θεού εκ μέρους του Αδάμ, όλα εκτραχύνθηκαν. Γι’ αυτό και ο απόστολος Παύλος λέει: «…πᾶσα ἡ κτίσις συστενάζει καὶ συνωδίνει ἄχρι τοῦ νῦν·» και τὴν ἀποκάλυψιν τῶν υἱῶν τοῦ θεοῦ ἀπεκδέχεται» ( Ρωμ. 8,22∙ 8,19 ) .  Η φύση περιμένει από μας να απελευθερωθούμε , έτσι ώστε να απελευθερωθεί και αυτή από τη φθορά, μιας και στην παρούσα κατάστασή της είναι φθαρτή και ευμετάβλητη. Και μέσα μας, στα σώματά μας, υπάρχουν όλα τα συστατικά και οι ανόργανες ουσίες που υπάρχουν στο σύμπαν. Κάποτε ήμασταν οι κύριοι όλων των υλικών όλων των υλικών πραγμάτων, αλλά τώρα όλα εξεγείρονται εναντίον μας, διότι εμείς είμαστε υπόλογοι για την πτώση των πάντων. Πρέπει να γίνουμε εμείς καλύτεροι προκειμένου όλα να ανανεωθούν.
5. Οι παλαιότερες γενιές θυμούνται ακόμα πώς ήμασταν εμείς οι Σέρβοι πριν από τον πόλεμο [ τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο ] , εν συγκρίσει με το πώς είμαστε τώρα. Και πριν τον πόλεμο υπήρχαν χοροί σε όλες τις πόλεις και τα χωριά, και οι νέοι άνθρωποι συγκεντρώνονταν μαζί και χόρευαν και τραγουδούσαν . Όμως  οι χοροί τους ξεκίναγαν το απομεσήμερο, μετά το γεύμα και μέχρι να γείρει ο ήλιος στη δύση του, είχαν όλοι γυρίσει στα σπίτια τους. Σήμερα οι νέοι μας βγαίνουν έξω στις 10-11 το βράδυ και έχουν κάνει τη νύχτα μέρα. Τι καλό να περιμένει κανείς;
6. Όπως ακριβώς το σώμα πεθαίνει όταν το αφήνει η ψυχή, έτσι και η ψυχή πεθαίνει όταν την εγκαταλείπει το Άγιο Πνεύμα. Ο θάνατος είναι αποτέλεσμα της αμαρτίας, επειδή τόσο ο θάνατος όσο και η φθορά αποτελούν καρπούς της παρουσίας της αμαρτίας στην ψυχή, και διαμέσου της αμαρτίας είναι που η ψυχή πεθαίνει για την αιώνια ζωή και διαχωρίζεται από το Άγιο Πνεύμα και τη Βασιλεία του Θεού. Αλλά η ψυχή που έχει γίνει ένα με τον Θεό  έχει πραότητα και ταπείνωση , είναι πάντοτε προσευχόμενη και ζει αδιαλείπτως μέσα της, την παρουσία του Θεού. Μια τέτοια ψυχή δεν επιτρέπει ποτέ στον εαυτό της να λοξοδρομήσει σε περισπασμούς…



Από το βιβλίο : «ΟΙ ΛΟΓΙΣΜΟΙ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ
Βίος και διδαχές του γέροντα Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα
Εκδόσεις : «Εν πλω»

πηγή

Εὐχὴ εἰς τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν



Καὶ δὸς ἡμῖν, Δέσποτα,
 πρὸς ὕπνον ἀπιοῦσιν, 
ἀνάπαυσιν σώματος 
καὶ ψυχῆς,
 καὶ διαφύλαξον ἡμᾶς 
ἀπὸ τοῦ ζοφεροῦ ὕπνου 
τῆς ἁμαρτίας καὶ ἀπὸ πάσης
 σκοτεινῆς καὶ νυκτερινῆς 
ἡδυπαθείας.
Παῦσον τὰς ὁρμὰς τῶν παθῶν,
 σβέσον τὰ πεπυρωμένα βέλη
 τοῦ πονηροῦ, τὰ καθ' ἡμῶν
 δολίως κινούμενα·
τὰς τῆς σαρκὸς ἡμῶν
 ἐπαναστάσεις κατάστειλον
 καὶ πᾶν γεῶδες καὶ ὑλικὸν
 ἡμῶν φρόνημα κοίμισον.
Καὶ δώρησαι ἡμῖν, ὁ Θεός, 
γρήγορον νοῦν, σώφρονα 
λογισμόν, καρδίαν νήφουσαν, ὕπνον ἐλαφρόν, 
καὶ πάσης σατανικῆς φαντασίας ἀπηλλαγμένον.
Διανάστησον δὲ ἡμᾶς ἐν τῷ καιρῷ τῆς προσευχῆς
 ἐστηριγμένους ἐν ταῖς ἐντολαῖς Σου καὶ τὴν μνήμην 
τῶν Σῶν κριμάτων ἐν ἑαυτοῖς ἀπαράθραυστον ἔχοντας.
Παννύχιον ἡμῖν τὴν Σὴν δοξολογίαν χάρισαι,
εἰς τὸ ὑμνεῖν
καὶ εὐλογεῖν
καὶ δοξάζειν
τὸ πάντιμον καὶ μεγαλοπρεπὲς ὄνομά Σου,
τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος,
νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
 

Ἡγέτες τῆς παλαιᾶς «Νέας Ἐποχῆς» καί ἡ σχέση τους μέ τόν ἀποκρυφισμό


Η απαρχή της δημόσιας παρουσίας του κινήματος της «Νέας Εποχής» στην αρχή της δεκαετίας του 1970 έγινε αφορμή προϊόντος του χρόνου, κάποιοι φανατικοί θιασώτες της, να αναδειχθούν σε βασικούς εκπροσώπους και εκφραστές αυτού του ετερόκλητου και αντιχριστιανικού κινήματος.
Από τις θέσεις τους, αλλά και με την ιδιότητά τους, όλοι αυτοί εργάστηκαν αόκνως για να προωθήσουν και να διαδώσουν το πνεύμα, το φρόνημα και τον τρόπο ζωής της «Νέας Εποχής». Με βιβλία, ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές παρεμβάσεις, με συνεντεύξεις σε εφημερίδες, με άρθρα σε κοσμικά περιοδικά, και γενικά με κάθε πρόσφορο μέσο, εκμεταλλευόμενοι ακόμα και τη διασύνδεσή τους με «διαμορφωτές γνώμης» των ΜΜΕ κατάφεραν να αναδειχθούν όχι μόνο θιασώτες, αλλά και ουσιαστικοί εκφραστές αυτού του αντίχριστου κινήματος.
Θα αναφέρουμε ενδεικτικά τους πιο γνωστούς διεθνώς εκφραστές του αντίχριστου κινήματος της Νέας Εποχής. Όλοι αυτοί, υπήρξαν διαφορετικοί ως προς τον τόπο καταγωγής, το επάγγελμα, τις σπουδές . Είχαν όμως όλοι κάτι κοινό, εκτός από το Νεοποχίτικο φρόνημά τους. Αυτό το κοινό είναι, ότι όλοι οι μεγάλοι και γνωστοί θιασώτες της «Νέας Εποχής» είχαν σχέση με διάφορες μορφές αποκρυφισμού. Τυχαίο; Νομίζουμε όχι, αν αναλογιστούμε ότι ο αποκρυφισμός είναι ο χώρος που γέννησε και θρέφει τη «Νέα Εποχή».
Ας δούμε λοιπόν, κάποιους από τους γνωστότερους εκφραστές διεθνώς της «Νέας Εποχής».

undefined
Από Αριστερά προς Δεξιά: Peter Caddy, Eileen Caddy, Dorothy Maclean, David Spangler
1. Ας αρχίσουμε από τους αρχικούς πρωταγωνιστές της κοινότητας Findhorn τον Peter Caddy (1917-1994) και τη σύζυγό του Έϊλιν (1917-). Υπήρξαν αποκρυφιστές και αργότερα υιοθέτησαν και το νεοπαγανισμό στην κοινότητα Φίντχορν της Βόρειας Σκωτίας. Ο Peter Caddy ήταν οπαδός της Θεοσοφίας, ενώ η Έϊλιν Caddy η σύζυγός του, ησχολείτο με τον πνευματισμό και ήταν μέντιουμ.

undefined
Channeling into the New Age: The 'Teachings' of Shirley MacLaine and Other Such Gurus
2. Τη δεκαετία του 1980 η ηθοποιός Σίρλεϋ Μακλέϊν (Shirley Maclaine) επέδρασε καταλυτικά για την διάδοση των Νεοποχίτικων αντιλήψεων. Σε κάθε συνέντευξή της, σε κάθε δημόσια αναφορά της, εξέφραζε αντιλήψεις και απόψεις της «Νέας Εποχής». Και όμως είναι οπαδός της μετενσάρκωσης και ασχολείται με τοchannelling ως μέντιουμ. Η ίδια μάλιστα είχε υπάρξει οπαδός ενός από τα πιο γνωστά μέντιουμ στις ΗΠΑ της Νάϊτ Τζ (1946- ), όπως είναι γνωστή, η οποία ισχυρίζεται ότι είναι κανάλι επικοινωνίας για το «Ράθμα» μια δήθεν φωτισμένη οντότητα που υποτίθεται ότι έζησε πριν 35.000 χρόνια στη γη. Η Σίρλεϋ Μακλέϊν ονομάζεται και θεωρείται ως «γκουρού» της «Νέας Εποχής».

“No one will enter the New World Order unless he or she will make a pledge to worship Lucifer. ” David Spangler
3. Ο Δαυίδ Σπάνγκλερ (David Spangler 1945 – ) μυστικιστής, εκδότης και πρώην μέλος του διοικητικού συμβουλίου Findhorn, και συγγραφέας πολλών νεοεποχίτικων βιβλίων. Θεωρείται από τους κυριότερους εκπροσώπους της «Νέας Εποχής». Κύριο μέλημά του, η δημιουργία μιας νέας πλανητικής συνειδήσεως που θα λειτουργήσει ως κινητήρια δύναμη προωθήσεως ενός πλανητικού νού καί ψυχής, που θα ωθήσουν την ανθρωπότητα προς τα εμπρός και θα τη συνδέσουν με την ολότητα της φύσης.
Οι επιδόσεις του και οι σχέσεις του με τον αποκρυφισμό είναι πολυεπίπεδες. Αναφέρουμε ενδεικτικά, επικοινωνία με αόρατες οντότητες, εξωσωματικές εμπειρίες, μετενσάρκωση, επαφή με εξωγήϊνους, συνεργασία με διάμεσους του τσάννελινγκ, επίσκεψη και παραμονή επί τριετία στο Φίντχορν κ.α.

undefined
George Trevelyan
4. Ευρύτατα γνωστός θιασώτης και θεωρητικός της «Νέας Εποχής» ήταν ο Άγγλος γεωπόνος Τζώρτζ Τρεβαλιάν (Sir George Trevelyan,1917- 1996). Το όνομά του κατατάσσεται μεταξύ των «προφητών» της «Νέας Εποχής». Ευρύτατα γνωστά στους νεοεποχίτικους κύκλους ήταν τα «εσωτερικά αναλυτικά προγράμματα διδασκαλίας» που εκπαίδευαν ανθρώπους για να γίνουν εκφραστές και πολλαπλασιαστές των αντιλήψεων της εποχής Υδροχόου που ξεκινούσε. Τ’ όνομά του επίσης είναι συνδεδεμένο με τη νεοεποχίτικη κοινότητα Findhorn της Σκωτίας που έχουμε ήδη αναφέρει.
Υπήρξε βαθιά επηρεασμένος από τη θεοσοφία. Πολλές από τις τοποθετήσεις του νοηματοδοτούνταν από τα αποκρυφιστικά παραδοξολογήματα της θεοσοφικής κινήσεως. Επιχείρησε να συνδέσει με αφορμή το Findhorn την «Νέα Εποχή» με τηνοικολογία.


"Η ΣΥΝΟΜΟΣΙΑ ΤΟΥ ΥΔΡΟΧΟΟΥ" Βιβλίο σταθμός των Νεοεποχιτών
5. Η Marilyn Grasso Ferguson (1938 – 2008) κατατάσσεται επίσης στους προφήτες της «Νέας Εποχής». Πασίγνωστο μπέστ-σέλλερ υπήρξε το βιβλίο της τη δεκαετία του 1980 (The Aquarious Conspirasy) =Η συνωμοσία του Υδροχόου. Σε αυτό ούτε λίγο ούτε πολύ αναφέρεται συν τοις άλλοις, ότι εκφραστές των νεοεποχίτικων αντιλήψεων υπάρχουν ήδη σε κάθε κοινωνικό στρώμα. Η Φέργκιουσον συνδυάζει την ενασχόληση με τον Υπερβατικό διαλογισμό και τον εσωτερισμό.
Τα ονόματα που αναφέραμε, αποτελούν βεβαίως τους πιο γνωστούς εκφραστές της «Νέας Εποχής» σε μια εποχή που το διαδίκτυο ήταν ανύπαρκτο. Σήμερα, η παρουσία του αποκρυφισμού είναι πια εμφανέστατη σε δεκάδες νεοεποχίτικες ομάδες, οργανώσεις παραθρησκευτικού χαρακτήρα και νεοεποχίτικης ταυτότητας στους διαδικτυακούς τόπους τους.
Τρομάζει κάποιος στην κυριολεξία, όταν ιδρυτές, αρχηγοί, και υπεύθυνοι τέτοιων παραθρησκευτικών νεοεποχίτικων μορφωμάτων μιλούν για καθοδήγηση από δήθεν φωτεινές οντότητες άλλων πλανητικών ή αστρικών πεδίων ή και παρελθόντων εποχών. Με βάση βεβαίως την αγιοπατερική διδασκαλία δεν είναι δύσκολο να αντιληφθούμε ποιές είναι ουσιαστικά αυτές οι υποτιθέμενες φωτεινές οντότητες ή πνεύματα.
Απόσπασμα από ομιλία του π.Βασιλείου Γεωργόπουλου συνεργάτη της Σ.Ε επί των Αιρέσεων της Εκκλησίας της Ελλάδος. Η ομιλία ολόκληρη παρατίθεται στή συνέχεια:

ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ
 
1.Τί εναι  «Νέα ποχή » 
ναφερόμενοι στόν ρο «Νέα ποχή»  ποχή το δροχόου, ννοομε τήν παρουσία νός παγκόσμιου πειλητικο φαινομένου, ντίχριστου ς πρός τό χαρακτήρα, ποκρυφιστικο ς πρός τήν προέλευση και πολυσύνθετου ς πρός τή διάρθρωση.να κίνημα τό ποο χει δη διαβρώσει μέ τίς ντιλήψεις του καί τίς πρακτικές του, πάρα πολλά κατομμύρια νθρώπων καί δραστηριοτήτων το νε-πτυγμένου κόσμου.
Στό κίνημα ατό, συστεγάζονται και λληλο-περιχωρονται  ποκρυφισμός σέ μιά ποικιλία κδηλώσεων του,  νεογνωστικισμός ,  στρολογία,  νατολικές θρησκευ-τικές δοξασίες και πρακτικές,  πνωση, ο κάρτες ταρώ,  ριθμοσοφία, πικοινωνία με πνεύματα,  κσταση,  οφολογία,  ραματισμός,  χρήση κρυστάλλων γιά νεργειακή θεραπεία,  θετική σκέψη, ο νορθόδοξεςπωανατολίτικες  θεραπευτικές μέθοδοι,  νεοπαγανισμός,  ψευδοεπιστήμη κυρίως μέ μανδύα ψυχολογίας κ..
να κίνημα γιά τό ποο λληνες θιαστες καί κφραστές του μάς τονίζουντι «Ατοί πού πιστεύουν ξάλλου τι  κίνηση τς Νέας ποχς εναι μιά περαστική μόδα, καλό εναι νά τό ξανασκεφθον »[1].
 «Νέα ποχή» ατοπροσδιορίζεται σύμφωνα με να λληνικό τυπικά νεοεποχίτικο περιοδικό ς «να δυναμικό ρεμα πνευματικς ναζήτησης» πού «ναπροσανατολίζει την νθρώπινη συνείδηση σε νέες πηγές ληθείας» και πού ς γνωρίσματα χει “ τήν Πύρινη γάπη” , “ την Πνευματικότητα” καί τήν ”Καθολικήλευθερία”  μέσα στήν ναδυομένη “ Παγκόσμια Κοινότητα” , πέρα πό διακρίσεις φυλετικές, θρησκευτικές, πολιτικές  δεολογικές »[2] .
Στό πόσπασμα πού διαβάσαμε κούσαμε τοποθετήσεις και πόψεις πούνδιαφέρουν, ντυπωσιάζουν, χον εχάριστα, γίνονται εκολα ποδεκτές. Ατοτο εδους ο πόψεις μως ποτελον τό προσωπεο τς «Νέας ποχς», στήν προσπάθεια της νά γίνει εκολα ποδεκτή, καί νά διαβρώσει τίς συνειδήσεις τννθρώπων.
Εναι σύνηθες πίσης τό φαινόμενο,  νεοεποχίτικα ντυπα να καταβάλλουνναν πίμονο, συστηματικό και μεθοδευμένο γνα, χρησιμοποιώντας πολλές φορές και λεκτικά πυροτεχνήματα  γιά νά ντυπωσιάσουν και νά προκαλέσουν τόνδιαφέρον. Πίσω μως πό τό προσωπεο, κρύβεται μιά λλη  πραγματικότητα. Μιά πραγματικότητα σκοτεινή και δυσειδής. Καί τοτο γιατί τίποτα πό τίς κφάνσεις, τίς θεωρίες, τούς χώρους πού ντάσσονται στήν «Νέα  ποχή» δεν εναι νέο.πολύτως τίποτα.
ντιθέτως,  ρθόδοξη κκλησία μας, τό μόνο νέο και καινό το ποίοναγνωρίζει βιώνει και μολογε πό τότε πού πάρχει  γ εναι  λευση τοΘεανθρώπου Κυρίου μν ησο Χριστοκφράζοντας τήν ρθόδοξη ατοσυνειδησία  γιος ωάννης  Δαμασκηνός,  μάς λέγει τι με την νσάρκωση το ιο και Λόγου το Θεο» « πιτελεται τό πάντων καινν καινότατον, τό μόνον καινόν πό τόν λιον.»[3] πιπλέον δέν μπορε νά εναι τίποτα το νέο  «Νέα ποχή» , τίποτα τό καινούργιο καθώς  χρος πό τόν ποο προέρχεται εναι στρολογία , μιά μορφή δηλαδή ποκρυφισμο[4] .
κούσαμε στή νεοεποχίτικη τοποθέτηση πού διαβάσαμε  πιό πάνω, τι «Νέα  ποχή» «ναπροσανατολίζει την νθρώπινη συνείδηση σε νέες πηγέςληθείας». Καί  ρθόδοξος χριστιανός ν προκειμένω ναρωτιέται. Ποιές εναι ατές ο νέες πηγές λήθειας; πό πότε ραγε τό πρόσωπο το Θεανθρώπου παυσε νά εναι  μοναδική καί νυπέρβλητη Παναλήθεια; πό πού προκύπτει τι Θεάνθρωπος ς «  ψιστη ξία καί τό σχατο κριτήριο» ξιολόγησης τν πάντων,πως λεγε μιά γιγαντιαία κκλησιαστική προσωπικότητα  π.ουστίνος Πόποβιτς, πρέπει να ντικατασταθε;
ντιλαμβανόμαστε νομίζουμε σαφς τι κάτω πό τήν πρόταση τι,  «Νέα  ποχή» «ναπροσανατολίζει τήν νθρώπινη συνείδηση σέ νέες πηγές ληθείας» οσιαστικάποκρύπτεται  πραγματικός  στόχος τς «Νέας ποχς», πού εναι  νάποπροσανατολίσει ρχικά τόν νθρωπο πό τό Θεάνθρωπο καί τό Εαγγέλιό Του, μέ τελικό σκοπό νά Τόν ντικαταστήσει. Ατό μολογεται κυνικά πό τούς διους τούς θιασώτες τς «Νέας ποχς» καθώς ναφέρουν χαρακτηριστικά «  δροχοϊκήποχή εναι ποχή μιάς Νέας Συνθήκης μεταξύ Θεο καί νθρώπων, μιάς Νέας Διαθήκης το Θεο πρός τόν νθρωπο»[5]άν θά θέλαμε νά ξιολογήσουμε τό νεοεποχίτικο σχυρισμό περί μιάς πιπλέον διαθήκης, τέτοιου εδους, καί μάλισταποκρυφιστικς προέλευσης, θά λέγαμε σύμφωνα τόν γ.Κύ­ριλ­λο ­λε­ξαν­δρεί­ας τι : "­στι δέ το­το τς ­πο­στο­λι­κς δι­δα­σκα­λί­ας λ­λό­τρι­ον, δαι­μο­νι­κς δέ μλ­λον ­πι­νοί­ας ­φεύ­ρε­σις."[6] 

2. Ο Πρόδρομοι  τς «Νέας ποχς » και  σχέση τους μέ τον ποκρυφισμό. 
κανός ριθμός ρευνητν το φαινομένου τν διαφόρων αρέσεων, παραθρησκευτικν καί ποκρυφιστικν μάδων καί κοσμοθεωριν τοποθετε τήνπαρχή τς παρουσίας, ξαπλώσεως καί γιγαντώσεως το σύγχρονου ντίχριστου καί τερόκλητου κινήματος τς Νέας ποχς στά τέλη τς δεκαετίας το 1960 τοπαρελθόντος εκοστο αἰῶνος.
          δη πό τή δεκαετία το 1960,  ρος ρχίζει νά χρησιμοποιεται καί νά γίνεται ερύτερα γνωστός πό μάδες χίπηδων πού ποκαλοσαν τούς αυτούς τους «new age»[7] μέ κορύφωμα τή δεκαετία το 1970 που σέ λο σχεδόν τόν πλανήτη καί δίως στίς ΗΠΑ καί στήν Ερώπη να δυσαρίθμητο πλθος κέντρων, περιοδικν, ργανισμν, ντύπων, κδόσεων κ.. σχετικν μέ τή «Νέα ποχή», κάνει διαιτέρως ασθητή τήν παρουσία του.
           πραγματικότητα ατή ς δεδομένο πλέον μς δηγε νά σκεφθομε τι ατό τό κτενές καί πολύμορφο Νεοποχίτικο κίνημα, τό ποο τή δεκαετία το 1970ρχίζει νά εσβάλει σέ κάθε πτυχή καί δραστηριότητα το νθρώπινου βίου,σφαλς πό κάπου προετοιμαζόταν. πό  κάπου προλθε. χει κάποιους προδρόμους πού προετοίμασαν τήν μφάνισή του δημόσια.
          Χωρίς διαίτερη δυσκολία, γινε ντιληπτό πό τούς ρευνητές τοφαινομένου τι  Νέα ποχή ς ρος λλά καί  ς κίνημα, μεθοδεύτηκε καίτοιμαζόταν πό διάφορους ποκρυφιστικούς καί σωτεριστικούς χώρους δη πό τόν 19ο αἰῶνα, λλά καί πρίν π’ ατόν. δη πό ρκετούς αἰῶνες πρίν,  ρος Νέαποχή χρησιμοποιεται πό διάφορα ποκρυφιστικά συστήματα, πως οΡοδόσταυροι καί ο Τέκτονες.
          Γιά νά εμαστε κριβες πρέπει ν προκειμέν νά πισημάνουμε τι εναι σέ χρήση στούς διάφορους ατούς ποκρυφιστικούς χώρους πιό πολύ μέ ναν λλο συνώνυμο ποκρυφιστικό ρο, στρολογικς προελεύσεως, τόν ρο «ποχή τοδροχόου»[8]. Χαρακτηριστικό παράδειγμα στα τέλη το19ου ρχές το 20ουσχετικά με το θέμα μας, ποτελε  μερικανός ποκρυφιστής Λήβι Ντόουλινγκ ( 1844-1911) πού  θα γράψει τό «δροχοϊκό Εαγγέλιο το ησο Χριστο τς ποχς τν χθύων».
Τά σα καταγράφει, το τά φανέρωσε κατά τους σχυρισμούς του πάντα, κάποια θεά τς Σοφίας πού νομάζονταν Βίζελ. Το νακοινώνει τι  ποχή τνχθύων φτάνει στό τέλος της.  Σύντομα  θά  νατείλει  ποχή το δροχόου πού θα εναι « ποχή αγλης και φωτός, γιατί φέρνει τή Θεία Πνοή »[9]. Πρίν τόν  Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο  ρος " ποχή το δροχόου" χρησιμοποιεται συστηματικά καί πό τόν Γάλλο ποκρυφιστή Πόλ Λέ Κούρ ( Paul Le Cour 1871- 1954)[10] .
Στην δια συνάφεια θα χρησιμοποιεται και  ρος «Νέα ποχή».  Δέν εναι συμπτωματικό τό γεγονός τι   ρος «Νέα ποχή» ταν   νομασία νός μασωνικο γγλόφωνου περιοδικο πού κυκλοφοροσε μέχρι τόν Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο[11]. Ταυτοχρόνως, ς ρος εναι γνωστός καί χρησιμοποιεται ερέως στούςποκρυφιστικούς χώρους τς Θεοσοφίας,  το Γεωργίου Γκουρτζίεφ, στόνσωτερικό μιλο τς λίκης Μπέϊλη καί τς Λευκς δελφότητας το ϊβανχώφ[12]πρίν τόν Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.  ντίληψη περί Νέας ποχς  μαρτυρεται κόμα καί στίς δοξασίες το πο-κρυφιστικς - σατανιστικς ργάνωσης το Τάγματος τοΝαο τς νατολς (Ο.Τ.Ο)[13].
           Hans Jürgen Ruppert εδικός ντεταλμένος γιά θέματα σεκτν καί παραθρησκείας τς «Εαγγελικς κκλησίας» τς Γερμανίας (Ε.Κ.D.) ναφέρει, τι ρος «Νέα ποχή» μφανίζεται πλέον δυναμικά δη, στήν ποκρυφιστική κρηξη πού λάμβανε χώρα πρίν πό τόν Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο [14].
Στό σημεο αύτό πρέπει νά ναφέρουμε τι σύμφωνα μέ τόν J.Gordon Melton να πό τούς μεγαλύτερους καί γκυρότερους μελετητές το φαινομένου τν σεκτν καί τς παραθρησκείας στίς Η.Π.Α  πρόδρομοι τς «Νέας ποχς», χι τόσο γιά τόν ρο ατό καθ'αυτό, λλά λόγω κοινν πρακτικν καί ντιλήψεων, πρέπει νά θεωρηθον καί ο Emanuel Swedenborg (1688 - 1772),   Franz Anton Mesmer (1734- 1815) καί  Andrew  Jackson Danis (1826- 1910)  θεωρούμενος πό τούς πνευματιστές ς  μεγαλύτερος "προφήτης "τους [15].
 Στούς προδρόμους τς Νέας ποχς πρέπει νά ναφέρουμε πίσης καί τό κίνημα τς " Νέας Σκέψεως" τό ποο ξεκίνησε στίς ρχές το 20 ου αἰῶνα  στίς Η.Π.Α καί κατά τό διάστημα το μεσοπολέμου πεκτάθηκε καί στήν Ερώπη. Tό κίνημα τς " Νέας Σκέψεως" θεωρεται προδρομικό φαινόμενο γιατί εχε βασικά χαρακτηριστικά το φαινομένου τς «Νέας ποχς». Εχε ντονο περομολογιακό καί συγκρητιστικό χαρακτήρα,πού ργότερα συνδυάστηκαν μέ παραψυχολογία, διαλογισμό, σωτερική στρολογία, καί πνευματικά προγράμματα[16].
          Κατ’ ξοχήν μως, ναφορά θά γίνεται πό τούς μεταγενέστερους θιαστες καί παδούς τς Νέας ποχς γιά το πρτο μισό το 20ου αἰῶνα στό ργο καί τά γραπτά τς γγλίδας ποκρυφίστριας λίκης Μπέϊλυ (1880-1949)[17].
          ς διαίτερη χρονιά-σταθμό πρίν τή γενικευμένη μφάνιση καί δραστηριοποίηση το κινήματος τή δεκαετία το 1970 πρέπει νά μνημονεύσουμε τήν κοινότητα  Findhorn τς Σκωτίας τό 1962[18]. Γεγονός καί χρος που ο πανταχοθιαστες τς Νέας ποχς μιλον πάντοτε μέ διαίτερο θαυμασμό.
          Τί συνέβη μως στό Φίντχορν τς Σκωτίας τό 1962 πού συνδέεται μεσα μέ τό θέμα μας ποκρυφισμός καί «Νέα ποχή»; Συνοπτικά θά ναφέρουμε τά ξς. Τό 1962  Πτερ Κάντι πού ταν διευθυντής σ’ να ξενοδοχεο, χασε τή δουλειά του. Μαζί μέ τήν οκογένειά του κατέφυγε στό Findhorn μιά γονη καί μμώδη περιοχή τς Σκωτίας. κε μιά μέρα πού  γυναίκα του ϊλιν κανε διαλογισμό, κουσε μιά φωνή πού τή συμβούλεψε νά καλλιεργήσει λαχανικά.  δια φωνή τή διαβεβαίωσετι θά τή βοηθήσουν «ο ντέβας».
          ς ντέβας θεωρονταν ποχθόνιες ντότητες, παραπλήσιες μέ δαίμονες καί ξωτικά.  πικοινωνία τς ϊλιν μέ τούς ντέβας συνεχίστηκε. Καλλιέργησε λαχανικά μέ πιτυχία.  πιτυχής καλλιέργεια λαχανικν σ’ ατή τήν γονη περιοχή θεωρήθηκε τι κατέστη φικτή λόγ τς βοήθειας τν «ντέβας»[19].
          Νομίζουμε τι δ δέν εναι δύσκολο μέ βάση τήν ρθόδοξη γιοπατερική Παράδοση νά ντιληφθομε τι καί στό γεγονός σταθμό ατό, πού  Νέα ποχή τόκθειάζει, τι χουμε κδηλη τήν παρουσία το ποκρυφιστικο-δαιμονικοστοιχείου. Ο «ντέβας» πως ναφέρθηκαν, εναι χι ξωτικά  μυθολογικά ντα,λλά πονηροί δαίμονες, πού μίλησαν στήν ϊλιν, καθώς  κανε διαλογισμό.
          Τοτο ποδεικνύεται καί πό τό γεγονός τι τόν ρο «ντέβας»[20] στή Δύση τόν εσήγαγε  θεοσοφίστρια Μπλα-βάτσκυ[21] προσδιορίζοντάς τους ς τύπουςγγέλων  θεοτήτων  πνεύματα τς φύσης πως πίσης τά νομάζουν, καί τά θεωρον ξελιγμένες ντότητες προηγούμενης πλανητικς περιόδου, κατά τάποκρυφιστικά φαντασιο-κοπήματα τς Θεοσοφίας.
          Συνοψίζοντας τήν προβληματική σχετικά μέ τούς προδρόμους τς «Νέαςποχς» πρέπει νά τονίσουμε, τι νεξαιρέτως λοι ο πρόδρομοί της ς μάδες,λλά καί ατός  ρος «Νέα ποχή», γεννήθηκε καί χρησιμοποιήθηκε πό τόνποκρυφισμό μέσα σέ μιά ποικιλία κδηλώσεών του.
3. κπρόσωποι τς «Νέας ποχς» και  σχέση τους με τον ποκρυφισμό .
        παρχή τς δημόσιας παρουσίας το κινήματος τς «Νέας ποχς» στήνρχή τς δεκαετίας το 1970 γινε φορμή προϊόντος το χρόνου, κάποιοι φανατικοί θιαστες της, νά ναδειχθον σέ βασικούς κπροσώπους καί κφραστές ατο τοτερόκλητου καί ντιχριστιανικο κινήματος.
          πό τίς θέσεις τους, λλά καί μέ τήν διότητά τους, λοι ατοί ργάστηκανόκνως γιά νά προωθήσουν καί νά διαδώσουν τό πνεμα, τό φρόνημα καί τόν  τρόπο ζως τς «Νέας ποχς». Μέ βιβλία, ραδιοφωνικές καί τηλεοπτικές παρεμβάσεις, μέ  συνεντεύξεις σέ φημερίδες, μέ ρθρα  σέ κοσμικά περιοδικά, καί γενικά μέ κάθε πρόσφορο μέσο, κμε-ταλλευόμενοι κόμα καί τή διασύνδεσή τους μέ «διαμορφωτές γνώμης» τν ΜΜΕ κατάφεραν νά ναδειχθον χι μόνο θιαστες, λλά καί οσιαστικοί κφραστές ατο το ντίχριστου κινήματος.
          Θά ναφέρουμε νδεικτικά τούς πιό γνωστούς διεθνς κφραστές τοντίχριστου κινήματος τς Νέας ποχς. λοι ατοί, πρξαν διαφορετικοί ς πρός τόν τόπο καταγωγς, τό πάγγελμα, τίς σπουδές . Εχαν μως λοι κάτι κοινό, κτόςπό τό Νεοποχίτικο φρόνημά τους. Ατό τό κοινό εναι,  τι λοι ο μεγάλοι καί γνωστοί θιαστες τς «Νέας ποχς» εχαν σχέση μέ διάφορες μορφέςποκρυφισμο. Τυχαο; Νομίζουμε χι, ν ναλογιστομε τι  ποκρυφισμός εναι χρος πού γέννησε καί θρέφει τή «Νέα ποχή».
          ς δομε λοιπόν, κάποιους πό τούς γνωστότερους κφραστές διεθνς τς «Νέας ποχς».        
          1. ς ρχίσουμε πό τούς ρχικούς πρωταγωνιστές τς κοινότητας Findhornτόν Peter Caddy (1917-1994)  καί τή σύζυγό του ϊλιν (1917-). πρξανποκρυφιστές καί  ργότερα υοθέτησαν καί τό νεοπαγανισμό στήν κοινότητα Φίντχορν τς Βόρειας Σκωτίας[22] Peter Caddy ταν παδός τς Θεοσοφίας, ν ϊλιν Caddy  σύζυγός του, σχολετο μέ τόν πνευματισμό καί ταν μέντιουμ.
          2. Τή δεκαετία το 1980  θοποιός Σίρλεϋ Μακλέϊν (Shirley Maclaine)πέδρασε καταλυτικά γιά τήν διάδοση τν Νεοποχίτικων ντιλήψεων[23]. Σέ κάθε συνέντευξή της, σέ κάθε δημόσια ναφορά της, ξέφραζε ντιλήψεις καί πόψεις τς «Νέας ποχς». Κάί μως εναι παδός τς μετενσάρκωσης καί σχολεται μέ τόchannelling ς μέντιουμ.  δια μάλιστα εχε πάρξει παδός νός πό τά πιό γνωστά μέντιουμ στίς ΗΠΑ τς Νάϊτ Τζ (1946- ), πως εναι γνωστή,  ποίασχυρίζεται τι εναι κανάλι πικοινωνίας γιά τό «Ράθμα» μιά δθεν φωτισμένηντότητα πού  ποτίθεται τι  ζησε πρίν 35.000 χρόνια στή γ[24] Σίρλεϋ Μακλέϊν νομάζεται καί θεωρεται ς «γκουρο» τς «Νέας ποχς»[25].
          3.  Δαυδ Σπάνγκλερ (David Spangler 1945 - ) μυστικιστής, κδότης καί πρώην μέλος το διοικητικο συμβουλίου Findhorn, καί συγγραφέας πολλν νεοεποχίτικων βιβλίων. Θεωρεται πό τούς κυριότερους κπροσώπους τς «Νέαςποχς»[26]. Κύριο μέλημά του,  δημιουργία μις νέας πλανητικς συνειδήσεως πού θά λειτουργήσει ς κινητήρια δύναμη προωθήσεως νός πλανητικο νο καί ψυχς, πού θά θήσουν τήν νθρωπότητα πρός τά μπρός καί θά τή συνδέσουν μέ τήν λότητα τς φύσης.
          Ο πιδόσεις του καί ο σχέσεις του μέ τόν ποκρυφισμό εναι πολυεπίπεδες.ναφέρουμε νδεικτικά, πικοινωνία μέ όρατες ντότητες, ξωσωματικέςμπειρίες, μετενσάρκωση, παφή μέ ξωγήϊνους, συνεργασία μέ διάμεσους τοτσάννελινγκ, πίσκεψη καί παραμονή πί τριετία στό Φίντχορν κ..
    4. Ερύτατα γνωστός θιασώτης καί θεωρητικός τς «Νέας ποχς» ταν γγλος γεωπόνος Τζώρτζ Τρεβαλιάν (Sir George Trevelyan,1917- 1996)[27] . Τόνομά του κατατάσσεται μεταξύ τν «προφητν» τς «Νέας ποχς». Ερύτατα γνωστά στους νεοεποχίτικους κύκλους ταν τά «σωτερικά ναλυτικά προγράμματα διδασκαλίας» πού κπαίδευαν νθρώπους για να γίνουν κφραστές και πολλαπλασιαστές τν ντιλήψεων τς ποχς δροχόου πού ξεκινοσε. Τ’ νομά του πίσης εναι συνδεδεμένο μέ τή νεοεποχίτικη κοινότητα Findhorn τς Σκωτίας πούχουμε δη ναφέρει.
          πρξε βαθιά πηρεασμένος πό τή θεοσοφία. Πολλές πό τίς τοποθετήσεις του νοηματοδοτονταν πό τά ποκρυφιστικά παραδοξολογήματα τς θεοσοφικς κινήσεως. πιχείρησε νά συνδέσει μέ φορμή τό Findhorn τήν «Νέα ποχή» μέ τήν οκολογία.
          5.  Marilyn Grasso Ferguson (1938 - ) κατατάσσεται πίσης στούς προφτες τς «Νέας ποχς»[28]. Πασίγνωστο μπέστ-σέλλερ πρξε τό βιβλίο της τή δεκαετία το 1980 (The Aquarious Conspirasy) = συνωμοσία το δροχόου. Σέ ατό οτε λίγο οτε πολύ ναφέρεται σύν τος λλοις, τι κφραστές τν νεοεποχίτικωνντιλήψεων πάρχουν δη σέ κάθε κοινωνικό στρμα.  Φέργκιουσον συνδυάζει τήννασχόληση  μέ τόν περβατικό διαλογισμό καί τόν σωτερισμό.
          Τά νόματα πού ναφέραμε, ποτελον βεβαίως τούς πιό γνωστούςκφραστές τς «Νέας ποχς» σέ μιά ποχή πού τό διαδίκτυο ταν νύπαρκτο. Σήμερα,  παρουσία το ποκρυφισμο εναι πιά μφανέστατη σέ δεκάδες νεοεπο-χίτικες μάδες, ργανώσεις παραθρησκευτικο χαρακτρα καί νεοεποχίτικης ταυτότητας στούς διαδικτυακούς τόπους τους[29].
          Τρομάζει κάποιος στήν κυριολεξία, ταν δρυτές, ρχηγοί, καί πεύθυνοι τέτοιων παραθρησκευτικν νεοεποχίτικων μορφωμάτων μιλον γιά καθοδήγηση πό δθεν φωτεινές ντότητες λλων πλανητικν  στρικν πεδίων  καί παρελθόντωνποχν. Μέ βάση βεβαίως τήν γιοπατερική διδασκαλία δέν εναι δύσκολο νάντιληφθομε ποιές εναι οσιαστικά ατές ο ποτιθέμενες φωτεινές ντότητες πνεύματα.
 
4.  παρουσία το ποκρυφισνο σε πιμέρους κφάνσεις τς «Νέαςποχς»
 παρουσία το ποκρυφισμο εναι μφανής σέ πλθος κφάνσεων καί μάδων τς «Νέας ποχς». Θά ναφερθομε νδεικτικά σέ μάδες καί χρους πού ερίσκονται καί κινονται μέσα στό νεοεποχίτικο πεδίο. Εναι μάδες καί χροι διαφορετικοί λλά  ποκρυφισμός εναι μφανής στίς δοξασίες τους  στίς πρακτικές τους. ς δομε νδεικτικά κάποιες χαρακτηριστικές περιπτώσεις .
          1).Στίς 16 Αγούστου το 1987 συνέβη να σημαντικό γεγονός γιά τό παγκόσμιο νεοεποχίτικο κίνημα. Χιλιάδες  παδοί τς «Νέας ποχς» γιόρτασαν σέλο τόν κόσμο μέ τραγούδια, διαλογισμό, χορούς, πικλήσεις,  τή λεγόμενη μεγάληρμονική σύγκληση. Τί ταν ατή  μεγάλη ρμονική σύγκληση ; Κατά τήν νεοεποχίτικη ρολογία καί δοξασία ταν μιά συλλογική κχυση θετικς ψυχικςνέργειας τήν συγκεκριμένη μέρα .
          Ο δεκάδες χιλιάδες νεοεποχίτες γιορτάζοντας, πήγαν κυρίως σε ναούςρχαίων θρησκειν, νά προσθέσουν καί τή δική τους “θετική νέργεια” στίς 16-8-1987 μέ σκοπό κατά τούς σχυρισμούς της, νά βοηθηθε  νθρωπότητα καί πολιτισμός της. Μέ τί κριτήρια πιλέχθηκε  συγκεκριμένη μέρα; Βάσειστρολογικν προβλέψεων σέ συνδυασμό μέ τά μερολόγια τν Μάγια[30] .
          2) Βασική κφανση τς Νέας ποχς ποτελον ο λεγόμενες θεραπεες  μέσω χρωμάτων, φυτν καί κρυστα-λλικν νεργειν. Ο ν λόγω θεραπεες μέσω χρωμάτων, φυτν καί κρυστάλλων κατέχουν διαίτερη θέση τόσο στούς νεοεποχίτικους διαδυκτιακούς τόπους, σο καί στά νεοεποχίτικα ντυπα καί βιβλιοπωλεία. Μιά τέτοια μορφή θεραπείας  πρωτοεμφανίστηκε στίς ρχές τς δεκαετίας το 1980 πό τή φαρμακοποιό Βίκυ Γουόλ καί διαδόθηκε τάχιστα καί διαφημίζεται καί στήν λλάδα, εναι  θεραπεία πού νομάζεται Αρα-Σμα." Κατά τούς σχυρισμούς τους "  θεραπεία ατή συνίσταται-νάμεσα στά λλα-στή χρήση το περιεχομένου 94 μικρών, γυάλινων, γωνιαίων μπουκαλιν (ριθμονται 0-93), κάθε να πό τά ποία περιέχει δύο- διαφορετικν-χρωμάτων -πίπεδα γρν."[31]
          Τι εναι μως στήν πραγματικότητα καί πού στηρίζεται  τό ν λόγω νεοεποχίτικο καί δθεν θεραπευτικό σύστημα το Αρα -Σμα,  πού διαφημίζεται ς "Εσαι τά χρώματα πού διαλέγεις "[32]  Μάϊκ Μπούθ  πιό πιστός μαθητής καί διά-δοχος τς Βίκυ Γουόλ πού τό δημιούργησε ποκαλύπτει:  « δελεαστική , ασθησιακή πλευρά δέν εναι  μοναδική σχετικά μέ τά λαια το Αρα-Σμα.πάρχουν πολλά περισσότερα. Τό Αρα -Σμα συνδέεται μέ συστήματα ρχαίας Σοφίας, πως τό Δέντρο τς Ζως πό τήν Καμπάλα, τά Ταρό καί τό κινέζικο Ι Τσίνγκ.  ποκάλυψη τν χρωμάτων συνδέεται πίσης μέ τό νδουιστικό σύστημα τν Τσάκρα. πάρχουν πίσης πολλές κόμη νδιαφέρουσες ναφορές στήν ρχαία σοφία ."[33]
Τί παρατηρούμε ν προκειμένω σχετικά μέ τό ν λόγω νεοεποχίτικο "θεραπευτικό" σύστημα; τι θεμελιώνεται ξ λοκλήρου σέ ντιχριστιανικές ποκρυφιστικές πρακτικές καί δοξασίες.
          πιπλέον, στό ν λόγω σύστημα πάρχουν πολλές κόμα παράμετροί του, πού σχετίζονται μέ τόν ποκρυφισμό πως π.χ,  γιά νά γίνει νεργοποίηση τν οσιν πού περιέχουν τά μπουκάλια γίνεται χρήση Καμπαλιστικν πικλήσεων[34].
κόμα στά μπουκάλια Ν 50-64  δόθηκαν τά νόματα 14 " ναληφθέντων διδασκάλων τς πλανητικς εραρχίας. Διαπιστώνουμε δηλαδή δ τήν χρήση ρολογίας καί δοξασιν θεοσοφικν καί χι μόνο[35] .
          Καί στό ρώτημα, πς θεραπεύουν τά χρώματα, τά λαια, ο οσίες γενικά το Αρα -Σμα δίνεται ς πάντηση τν παδν του,  τι θεραπεύουν μέσω τς " ζωτικς νέργειας τν Δασκάλων" πού ντιπροσωπεύεται πό τίς κτίνες " πούφομοιώνονται πό τά ρυκτά καί τά φυτά πού χουν τό ντίστοιχο χρμα"[36] . Βλέπουμε δηλαδή , μιά τυπική ποκρυ-φιστική πάντηση.
3) Στίς κλασσικές ντιχριστιανικές διδασκαλίες πού συστηματικά προβάλλουν ομάδες τς «Νέας ποχς» νήκει καί  πλάνη τς μετενσάρκωσης. Μάλιστα τήν προβάλλουν ς κάτι πρωτόγνωρο, κάτι βαθύ καί συναρπαστικό. Θά ναφερθομε μόνο σέ μιά πρακτική πού μαρτυρεται μεσα και μέ σαφήνεια  σχέση καί ατς  τς νεοεποχίτικης πτυχς μέ τόν ποκρυφισμό .
Στίς ΗΠΑ, μιά πό τίς πιό γνωστές πνοθεραπεύτριες πού εναι ταυτόχρονα καί φανατική θιασώτης τς «Νέας ποχς» εναι  Helen Wambach,πνοθεραπεύτρια στό πάγγελμα, πού σκε μιά πρακτική γνωστή ς ναδρομή σέ προηγούμενες ζωές μέσα πό τήν πνωση.  δια ναφέρει, τι ρώτησε κάποιους πελάτες της γιατί πέλεξαν νά μετενσαρκωθον σ’ ατή τή φάση τς νθρώπινηςστορίας. Σύμφωνα πάντα μέ τούς σχυρισμούς της,  συνήθης πάντηση ταν: «πειδή εναι  « Νέα ποχ»,  ποχή το δροχόου»[37] δια πίσης κάνει λόγο γιά συναντήσεις καί μιλίες μέ πνεύματα[38] κατά τή διάρκεια τν ναδρομν. Εναι νομίζω εκολο νά ντιληφθομε, τί εδους πνεύματα εναι ατά, στά ποαναφέρεται  θιασώτης τς «Νέας ποχς» Ε.Wambach.
4) Βασικό πίσης κεφάλαιο καί γαπημένο θέμα το σύγχρονου ντίχριστου καί φιαλτικο κινήματος  το «Νέας ποχς», εναι τό θέμα τς πάρξεωςξωγήϊνων ντων - UFO. Τό θέμα τς πάρξεως ξωγήιων ντων ξεκίνησε στίς 24-6-1947.
Μέ τό πέρασμα το χρόνου, γύρω πό τό ζήτημα ατό, πρξε μιά πρωτοφανής καί πολυεπίπεδη προπαγάνδα, πού δήγησε πάρα πολλούς νθρώπους παγκοσμίως νά πιστεύουν βασάνιστα στήν παρξη ξωγήινων  τουλάχιστον νά διάκεινται φιλικά πρός τήν δέα ατή.
          Κινηματογραφικές περπαραγωγές, τηλεοπτικές σειρές, ντοκιμαντέρ, χιλιάδες ρθρα στίς φημερίδες καί τά κοσμικά περιοδικά μέ οφολογική λη κ.. συνέβαλαν καί συμβάλουν στήν προπαγάνδα ατή.
          Τό κίνημα τς «Νέας ποχς», χι μόνο θά στεγάσει στό οκοδόμημά του τίς περί τν UFO δοξασίες καί θά ποτελέσουν ναπόσπαστο μέρος τν δοξασιν του,λλά θά τίς προωθήσει ποικιλοτρόπως περαιτέρω.
           ποκρυφιστική μως διάσταση το θέματος τν ξωγήϊνων – UFO εναι πτυχή  κείνη πού ποσιωπται σκοπίμως  δέν τονίζεται κριβς, παρ’ τι χει καίρια σημασία γιά τήν ρθή ξιολόγηση το φαινομένου καί τή σωστή τοποθέτησηπέναντι σ’ ατό πό κάθε ρθόδοξο ποιμένα καί χριστιανό.
                   ν προκειμέν, δέν πρέπει νά ξεχνμε τι τήν ποκρυφιστική διάσταση το θέματος τν UFO, τήν χουν ναδείξει καί ποδείξει δύο κορυφαίοι ρθόδοξοι καί γκυροι μελετητές το χώρου τν αρέσεων, ο είμνηστοι π. ντώνιοςλεβιζόπουλος[39] καί  π. Σεραφείμ Ρόουζ[40] , πως πίσης καί νας σύγχρονος λαμπρός ρθόδοξος πολογητής,   π. ωάννης Κωστώφ[41].
          Στήν ρθόδοξη νηπτική καί γιολογική παράδοση,  πως δειξαν ο ν λόγπατέρες, διασώζονται περιστατικά δαιμονικν πειρασμικν νεργειν σέ γίους καίσκητές, πού παρουσιάζουν μιά καταπληκτική μοιότητα καί ντιστοιχία μέ περιστατικά καί γεγονότα, πού διηγονται ς μπειρίες - παφές τους διάφοροιπαδοί τν UFO.
          Ατό δέν πρέπει νά μς κλήσσει.  γιος ωάννης   Δαμασκηνός συνοψίζοντας κατά τρόπο σαφή τήν γιοπατερική διδασκαλία, πισημαίνει τι οδαίμονες «παραχωρήσεως δέ Θεο γινομένης καί σχύουσι καί μεταβάλλονται καί μετασχηματίζονται ες οον θέλουσι σχμα καί φαντασία»[42].
           ποκρυφιστική διάσταση το θέματος τν ξωγήινων μαρτυρεται καί πόλλα γεγονότα. χει πισημανθε π.χ. πό ξένους μελετητές τν αρέσεων καί τς παραθρησκείας, τι  φρασεολογία καί  ρολογία πού χρησιμοποιεται πό τούςπαδούς τν UFO χει ρχικς πρωτοχρησιμοποιηθε καί ντληθε πό τό χρο το ποκρυφισμο[43].πιπλέον, δέν εναι καθόλου τυχαο τό γεγονός, τι πολλοί πό τούς  δρυτές UFO – σεκτν, εχαν σχέση μέ τόν ποκρυφισμό.
          Μία κόμη χαρακτηριστική πόδειξη σχετική μέ τήν ναφορά μας στήνποκρυφιστική διάσταση το θέματος τν UFO , ποτελε καί  μαρτυρία νόςπιφανος μερικανο θεωρητικο καί ποστηρικτή τν UFO, το Μπίλ Κοπερ.
           Μπίλ Κοπερ ναφερόμενος σέ κάποιες πληροφορίες πού το δωσαν «ξωγήινοι» σέ μιά παφή  μαζί τους τονίζει: «Ο πληροφορίες πού μς δωσαν δένταν μόνο πιστημονικές. Μς επαν πολλά ποκρυφιστικά πράγματα. ποστηρίζουντι χουν στενή σχέση μέ τίς θρησκεες μας. Μιλοσαν γιά μαγεία καί γιά τίς λατρεες τς γς»[44].
          μφιβάλλει κανείς, γιά τό τι  πηγή προελεύσεως ατν τν πληροφοριν εναι δαιμονική μέ προσωπεο ξωγήινου  γιά τήν παρξη ποκρυφιστικο στοιχείου στά UFO; Νομίζουμε χι. Βλέπουμε λοιπόν τι καί σ’ ατή τήν νεοεπο-χίτικη πτυχή ποκρυφισμός εναι παρών.
5) Στίς πιό γνωστές μως ποκρυφιστικές πρακτικές και δοξασίες τς Νέαςποχς νήκει καί τό λεγόμενο Τσά-νελινγκ (Channeling) πού προέρχεται πό τήνγγλική λέξη (channel) κανάλι, δίαυλος και ποτελε ποκρυφιστική τεχνικήπνωσης  διαλογισμο στήν ποία τό μέντιουμ ς νδίαμεσος, ς κανάλι, γίνεται δέκτης καί μεταφορέας μηνυμάτων  πό ντότητες πως πνεύματα, ψυχές πού χουνκδημήσει, γγελοι, κ.).
Τό Τσάνελινγκ (Channeling) διαφημίζεται πό τίς μάδες τς «Νέαςποχς» ς μορφή « ναλλακτικς πνευματικότητας». Ποιά εναι μως  θεωρητική βάση ατς τς ποκρυφιστικς πρακτικς;  Κατά τίς νεοεποχίτικες ντιλήψεις κάποιοι νθρωποι χουν φτάσει στό ψηλότερο πίπεδο πνευματικς συνειδητότητας καί διορατικότητας  σχέτως παγγέλματος  κοινωνικς τάξης, καί σ’ ατό διαφοροποιονται πό τούς πόλοιπους  νθρώπους. χουν τή δυνατότητα νάπικοινωνούν μέ ντα πό λλα πνευματικά πεδία πως σχυρίζονται, πού πολλές φορές παρουσιάζονται καί μπροστά τους  καί τούς καταλαμβάνουν .
Στά πλέον χαρακτηριστικά παραδείγματα ν προκειμένω  νήκει τό νεοεποχίτικο βιβλίο το Νίαλ Ντόναλντ Ουάλς,  «Συνομιλίες με το Θεό » (Neale Donald WalschConversations with God) με ψηλότατες πωλήσεις στα τέλη τς δεκαετίας το 1990. Τι ταν τώρα ατές ο συνομιλίες ; ταν κατά τό συγγραφέα προφορικές νταλλαγές πόψεων μέ νώτατους διδασκάλους λλων πλανητικν χώρων, μέ ξελιγμένα ντα πό λλα πνευματικά πεδία, με ξωγήινες νοημοσύνες, και γγέλους. Δέν εναι δύσκολο νά ντιληφθομε ν προκειμένω τί εδους ντα καίγγελοι ταν ατοί, μέ τούς ποίους συνομιλοσε  συγγραφέας μέ κριτήριοξιολόγησης την ρθόδοξη κκλησιαστική παράδοσή μας.
6) Στίς  ντιλήψεις πού συχνά παναλαμβάνουν και καλλιεργον διάφοροικφραστές καί φορες τς «Νέας ποχς» , νήκει συχνά καί  προτροπή γιά τήν χρήση τν λεγομένων ναλλακτικν  και νεργειακν θεραπειν κατά την νεοεποχίτικη ρολογία. Πρόκειται γιά ατοδιαφημιζόμενα εδη θεραπειν τά ποία βρίσκονται σέ κάθετη ντίθεση με την κλασσική ατρική πιστήμη.
Στίς ν λόγω θεραπείες νήκει καί τό Ρέϊκι. Τό Ρέϊκι εναι απωνικς προέλευσης λέξη καί σημαίνει παγκόσμια νέργεια ζως[45] θεραπευτής νεργες κανάλι πού διοχετεύει κατά τους σχυρισμούς τους, τήν παγκόσμια νεργεια γιά νά θεραπευθε  σθενής. Εναι παλλαγμενη ατή  πολυδια-φημιζόμενη νεοεποχίτικη θεραπεία πό τό ποκρυφιστικό στοιχεο;  πάντηση εναι κατηγορηματικά χι.  α) Γιά να γίνει κάποιος θεραπευτής Ρέϊκι  προϋποθέτει τελετουργικς φς μυήσεις.
β)Σέ πολλά γχειρίδια Ρέϊκι  ναφορά σε πνεύματα κατά τά στάδιο τς «θεραπείας» παρουσιάζεται ς δεδομένη[46].Τά ν λόγω πνεύματα  θεία ντα θεωρούνται ς δηγοί  το Ρέϊκι, εναι παρόντα κατά τή διαδικασία τς μύησης σύμφωνα μέ τά ν λόγω γχειρίδια. γ) Θα ναφέρουμε μιά δημοσιευμένη μαρτυρία κάποιας κυρίας πού κατέφυγε σέ θεραπεία Ρέϊκι καί σκοσε καθημερινά ατή τή θεραπεία. Προϊόντος το χρόνου ασθανόνταν  μιά παράξενη παρε-νέργεια. Κάποιος μιλοσε πό μέσα της. Μιά φωνή πο δέν μποροσε νά τήν λέγξει.ταν τηλεφώνησε μέ γωνία στό θεραπευτή το Ρέϊκι , ατός τς πάντησε «Ατό εναι θαυ-μάσιο Jillχετε πιλεγε πό τά πνεύματα θεραπείας το Ρέϊκι. Θά εναι οσύντροφοί σας για πάντα τώρα »[47]. Νομίζουμε τι ρθς ν προκειμένω Reinhard  Hummel  εδικός ρευνητής και ντεταλμένος τς Εαγγελικς κκλησίας τς  Γερμανίας χει χαρακτηρίσει τό Ρέϊκι ς μορφή θεραπευτικς μαγείας πό τήναπωνία.
ξετάζοντας διάφορες πτυχές καί κφάνσεις τς «Νέας ποχς», διαπιστώνεται τι  ποκρυφισμός σέ μιά πληθώρα κδηλώσεων του χι μόνο εναι παρών λλά  πιπλέον γιά τούς θιαστες τς «Νέας ποχς» θεωρεται ς κάτι τό δεδομένο. Κάτι το ατονόητο. Και τοτο γιατί κατά τίς νεοεποχίτικες ντιλήψεις ποκρυφισμός εναι να κόμα πνευματικό μονοπάτι γιά τήν ναζήτηση  τςλήθειας .νας ξ’ σου σότιμος τρόπος νά ναδείξουν καί να ταυτιστον μέ τό Θεό πού χει κάθε νθρωπος μέσα του κατά τις νεοεποχίτικες ντιλήψεις .
5.  ποκρυφιστική προέλευση το Πανθρησκειακο ράματος τς «Νέας ποχς» .
Σέ πολλούς και ποικίλους χώρους γίνεται λόγος γιά τήν νεκτικότητα, τήν συμφιλίωση, τήν συνεργασία καί τήν προσφορά στήν πρόοδο το ανθρώπου πό τήν ποικιλόμορφη συνεργασία τν διαφόρων θρησκειν. πό κοινωνιολογικς πλευράς, λόγος ατός  πηγάζει πό το γεγονός τι   θρησκεία ς νδοκοσμικό φαινόμενο πού εναι συνυφασμένο  μέ μια ποικιλία κοινωνικν δομν, σχέσεων και δράσεων πολλές φορές γινε φορμή διαφόρων μορφν συγκρούσεων. Συνέπεια ατς τς λογικς, ποτελε  σχυρισμός τι πρέπει  θρησκευτικότητα να χειραγωγηθε καί νά καταστε  παράγο-ντας κοινωνικς εστάθειας.
 προβληματική ατή ιοθετήθηκε πό τή «Νέα ποχή» πού διαφημίζει τήνποχή τή δική της κριβς ς ποχή ρμονικς συμβίωσης, ρχικά τν θρησκειν καί πέρβασης τν προβλημάτων και στό θρησκευτικό πεδίο πού  δημιούργησε ποχή το χθύος καθώς κυριαρχοσε  Χριστιανισμός. ραμά της καί τελικός στόχος της, εναι  πανθρησκεία, ς μορφή δθεν νότητας κατά το λιστικό μοντέλο πού  «Νέα ποχή» διακηρύττει.
λες ο θρησκεες λλά καί ατά τά παραθρησκευτικά μορφώματα σύμφωνα μέ τή νεοεποχίτικη ντίληψη εναι σότιμοι τρόποι προσέγγισης καί δρόμοιναλλακτικς πρόσβασης πρός τό Θεό, πού βεβαίως δέν εναι  Θεός τς ν Χριστησο θείας ποκαλύψεως. Γιά τη «Νέα ποχή» κάθε ντίληψη περί μοναδικότητας το ερο Εαγγελίου, κάθε ντίληψη πού δέν κατανοε σοπεδωτικά καί ξισωτικάλες τίς πίστεις, θεωρεται φανατισμός, μισαλλοδοξία, παρωχημένη καί διχαστική προσέγγιση. ναφέρουν χαρακτηριστικά λληνες κπρόσωποι τς «Νέας ποχς» «κατά τήν ποχή ατή τς σύγκλισης τν πάντων πί Γς, τό ζητούμενο πό τούςνθρώ-πους το πνεύματος εναι  πόρριψη κάθε τικέτας καί κάθε θεώρησης μιάς θρησκείας  πνευματικς γωγς ς μοναδικς  στω νώτερης»[48].
 νεοεποχίτικη ατή προσέγγιση καλλιεργεται σήμερα τεχνηέντως καί πό πολλά Μ.Μ.Ε καί πό τούς λεγόμενους διαμορφωτές γνώμης πού ετε τυγχάνουννυποψίαστοι γιά τό τί κρύβεται πό πίσω, ετε τό φρόνημα τους χει διαβρωθε πό το πνεμα τς «Νέας ποχς». ν κάποιος ρωτήσει ποιά εναι   πηγή προέλευσης ατν τν Νεοεποχίτικων ντιλήψεων, πού θεμελιώνονται,   πάντηση εναι πάλι, δυστυχς,  πο-κρυφισμός. ς δομε κάποιες χαρακτηριστικές  μαρτυρίες.
 πρώτη, προέρχεται πό ναν λληνα παδό το ποκρυφιστικοσυστήματος τς Θεοσοφίας. Κατά τόν λληνα θεοσοφιστή   Θεοσοφία «Ερίσκει τι ες τήν βάσιν των, τήν οσία των, λαι α θρησκεαι κρύπτουσι τήν ατήν λήθειαν, παρουσιαζομένην πό διαφόρους μορφάς , ναλόγως τς ποχς και το λαο προςν ποτείνονται »[49]. Στό διο μκος κύματος ναφέρει να λληνικό νεοεποχίτικοντυπο  « λήθεια, ν και δια πάντα, δόθηκε με διαφορετικό μανδύα, κάθε φοράπό λλη ψη, νάλογα με το χρόνο και τον τόπο»[50] . θεοσοφική ατή ντίληψηποτελε κριβς τό θεμέλιο πάνω στό ποο προσπαθε νά οκοδομηθε τό πανθρησκειακό ραμα τς «Νέας ποχς» καί ταυτοχρόνως χρησιμοποιεται ςπιχείρημα γιά τήν ξισωτική θεώρηση λων τν θρησκειν.
 δεύτερη μαρτυρία προέρχεται πό την ννί Μπεζντ τή γυναίκα πού διαδέχθηκε τό σύζυγο τς Έλενας Μπλα-βάτσκυ στην προεδρεία τς Θεοσοφικςταιρείας. Κατά τίς ποκρυφιστικές δοξασίες τς Θεοσοφίας, πάρχει μιά πό-κρυφη Παγκόσμια πνευματική εραρχία πού καθοδηγε τόν κόσμο ναλόγως τνποχν καί τν διαφόρων στορικν καί πνευματικν συγκυριν.  εραρχία ατή,χει ρίσει ναν εδικό πέρτατο κπαιδευτή που πάντα κατά τους σχυρισμούς τς Μπεζάντ  «  ελογία του πιχέεται φ’λων τν ζωσν θρησκειν τς γς. χειπίσης τό μέγα καθκον, ταν λθη τό πλήρωμα  το χρόνου να παναφαίνηταικάστοτε πί τς γς διά νά μπνεύση νέαν θρησκείαν, νά κρούση νέον τόνον , μέχρι ο λοι μο συναπαρτίσουν την μεγαλοπρεπήν θρησκευτικήν συγχορδίαν τςμετέρας νθρωπότητος, ποκίλην λλ’ρμονικήν , με διαφορετικούς τόνουςποτελοσαν μίαν πέροχον συνολικήν ρμονίαν »[51].
 τρίτη καί πλέον  χαρακτηριστική μαρτυρία προέρχεται πό τήν γγλίδαποκρυφίστρια λίκη Μπέϊλη πού πως χουμε δη ναφέρει ο παδοί τς «Νέαςποχς» ναφέρονται με διαίτερο θαυμασμό στό νομά της καί τις δέες της. Μπέϊλη σχυρίζονταν τι λες ο πόψεις της προέρχονταν πό τήν καθοδήγηση καί τίς παγορεύσεις  μιάς πνευματικς ντότητας – δασκάλου πού νομάζονταν Τζβάλ Κούλ. Τς παρουσιάστηκε μέ νθρώπινη μορφή καί τς επε τι ταννσάρκωση νός θιβετιανοΛάμα.
   ντότητα ατή ,  Τζβάλ Κούλ  λέγει  Μπέϊλη, τς φανέρωσε, τι πλανητική εραρχία «εχε ναλάβει μιά ποστολή σε πολιτικό πίπεδο, νά φέρει τή διεθνή συνεργασία και την οκονομική σύνθεση. Στό χρο τς θρησκείας, να καλλιεργήσει την πνευματική συνείδηση και να εδος παγκόσμιας θρησκείας. Στόν τομέα τν πιστημν, τς κπαίδευσης και τς ψυχολογίας, σκοπός τους ταν να διευρύνουν την νθρώπινη συνείδηση, τή γνώση και τις νθρώπινες κανότητες, γενικότερα.(…) Τά σχέδια ατά μπορε να εναι δεαλιστικά λλά χι νέφικτα »[52]. Νομίζουμε τι  μαρτυρία τς Μπέϊλη εναι ξόχως σαφ και ρεαλιστική σχετικά με την ποκρυφιστική προέλευση το πανθρησκειακο ράματος τς «Νέαςποχς».
6. ρθόδοξες πισημάνσεις. 
Σεβασμιώτατοι,
Σεβαστοί πατέρες, καί γαπητοί ν Χριστ δελφοί, λαμβάνοντας πόψιν τά σαναφέραμε νομίζουμε τι κανείς δέν μπορε νά παραγνωρίσει τόν ντίχριστο χαρακτήρα  τς ατοδιαφημιζομένης «Νέας ποχς», διαιτέρως μάλιστα ταν ποκρυφισμός εναι κδηλος στήν προέλευση, στά γνωρίσματα καί στίς δοξασίες της.
Δεν μπορε πίσης κάποιος να παραβλέψει τι μέ τίς ντιλήψεις τς «Νέαςποχς» παναλαμβάνεται σήμερα  δια ρχέγονη κείνη προτροπή το φεως ”σεσθε ς θεοί “ (Γεν 2,5) γιά μιά κ νέου παρξιακή ατονόμηση καί γνόηση τοΘεο  Πατέρα ποσχόμενος γιά μιά κόμη φορά νέους δρόμους ατολύτρωσης, πούχουν τό κατάλληλο γιά τήν κάστοτε περίπτωση προσωπεο.
 ρθόδοξος χριστιανός ν προκειμένω βρίσκεται πέναντι σε να φαινόμενο πού μέ ξαιρετικς δόλιους τρόπους καί μεθοδικές νέργειες  πειλε νά λλοιώσει το φρόνημά του. Κινδυνεύει πνευματικά και παρξιακά πό το φρόνημα τς «Νέαςποχς».
να φρόνημα πού ποτελε σύνθεση διανοημάτων νθρώπων πονηρν καί γοήτων ( 2 Τιμ 3,13), στοιχείων το κόσμου (Κολ 2 , 20), φιλοσοφίας και κενςπάτης( Κολ 2, 8 ), πνευμάτων πλάνης καί διδασκαλίες δαιμονίων(1 Τιμ 4, 1) , γραώδεις μύθους(1 Τιμ 4,7), βέβηλες κενοφωνίες  και ντιθέσεις τς ψευδωνύμου γνώσεως (1 Τιμ 6,20).
  ποκρυφισμός τς «Νέας ποχς» εναι μιά δυνητική πνευματική πειλή, καθώς λλοχεύει  κίνδυνος χωρίς να τό ντιληφθον ο νθρωποι, νά πιστρέψουν σ’ ατά πού  βεβαίωσαν κατά τή βάπτισή τους τι ρνήθηκαν, τά ργα δηλαδή, την λατρεία, τούς γγέλους καί τήν πομπή το διαβόλου[53]. Κίνδυνος πού καθίσταταικόμα πιό ρατός άν συνεκτιμήσουμε τό λλειμα κατήχησης πού παρουσιάζεται στους χριστιανούς μας μαζί μέ την σύγχυση πού πικρατε στήν ποχή μας.
Κάθε λόγος πού  ναφέρεται στή μοναδικότητα τς ν Χριστ ησο θείαςποκαλύψεως, κάθε τοποθέτηση πού  ρνεται νά σμικρύνει  νά ξισώσει τήνκκλησία, τό Σμα το Χριστο, με τν ποιαδήποτε πίστη,  στιγματίζεται πό τους θιαςτες τς «Νέας ποχής» ς δθεν φανατισμός, ς μισαλλοδοξία, ς παρωχημένη και διχαστική προσέγγιση.
Μπροστά σ’ υτο το εδους τίς μεθοδεύσεις, πάρχει μιά μόνο πάντηση. Εναι  λόγος- προτροπή το γίου γνατίου ντιοχείας πρός τον γιο Πολύκαρπο Σμύρνης “ στθι δραος ς κμων τυπτόμενος. μεγάλου στίν θλητο τό δέρεσθαι  καί νικν“ (Πρός Πολύκαρπον, 3).
Τελειώνοντας τήν παρούσα εσήγηση ,  φο σς εχαριστήσω γιά την πομονή σας νά μέ κούσετε θά μο πιτρέψετε νά παναλάβω τό το ριγένους «τό φανέν μν ερήκαμεν,  δέ  βέλτιον νοεν και λέγειν κενος μν μλλον κουέσθω». Σς εχαριστ.
Πρωτ.Βασίλειος. Α.Γεωργόπουλος (Μ.Τh)
ΣυνεργάτηςΣ.Ε. πί τν Αρέσεων κκλησίας τς λλάδος.
[1].Περιοδικό ΖΕΝΟΦΙ,τεχος 1, αν-Φεβρ 1991, σελ 4 .
[2] .Περιοδικό ΔΩΡΑ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ, τ. 13 ,Σεπτ-Οκτ 2004, έξώφυλο
[3]. Ι. ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ , κδοσις κριβής ρθ.Πίστεως, Γ΄ 1, P G 94, 984 B .
[4]. Πρωτ. . ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ, ποκρυφισμός, Γκουρουϊσμός, Νέα  ποχή,  
   1990, σσ 7-12 . M.Lacroix,Τό "New Age" , 1997, σ 25 -31.
[5].Περιοδικό  ΔΩΡΑ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ, τ. 13 ,Σεπτ-Οκτ 2004, σελ  25.
[6] .ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ, Λόγος κατά τν μή βουλομένων μολογεν Θεοτόκον την γ.Παρθένον, 2, P.G 76,257 B
[7] .M.Lacroix,Τό "New Age" , π.π ,σ 13 -15.  HARPER' S,γκυκλοπαίδεια Μυστικιστικν
    καί Παραφυσικν  μπειριν, 1994,  σελ. 515.
[8] .Πρωτ. . ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ, ποκρυφισμός, Γκουρουϊσμός, Νέα  ποχή, π.π ,
  , σελ. 7-8. Φ. ΤΕΡΖΑΚΗΣ, Νέα ποχή, στό Θρησκειολογικό Λεξικό, 2000, σελ. 412.
    HARPERSγκυκλοπαίδεια ,π.π,  σελ. 515.
[9].ΛΗΒΙ ΝΤΟΟΥΛΙΝΓΚ, Το δροχοϊκό Εαγγέλιο το ησο Χριστο,1997, σελ 25
[10] . M.Lacroix,Τό "New Age", π.πσελ 58 .
[11].HARPER' S γκυκλοπαίδειαππ.,  σελ. 515
[12]. Φ. ΤΕΡΖΑΚΗ, Νέα ποχή, π. π., σελ. 412.
[13] .Π.ΓΡΑΒΙΓΓΕΡ, γκυκλοπαίδεια σωτερισμο καί ποκρύφου γνώσεως, τόμος Δ΄,
   1975, σελ 425 .
[14] .Panorama der neuen  Religiosität ,  2001, σελ.211.
[15]. J.G.MELTON ,Modern Alternative Religion in the West, στό  A Handbook of Living Religion, (edited By.J.R.Hinnels), 1994, σσ  461-462 .
[16]. K. HUTTEN, Seher - Grübler -Enthusiasten , 1966 10 σσ 282 -288.
[17] .Panorama ..., ππσελ 257 . Handbuch  Religiöse Gemeinschaften und
   Weltanschauungen , 2000 5 σελ 670.
[18].Kirchen - Sekten - Religionen, ( Hrgs: G.Scmid - G.O.Scmid), 2003  , σελ 269.IRVING  
  HEXHAM, Pocket  Dictionary of New Religious Movements,  σελ 51
[19]M.Lacroix,Τό "New Age" , π.π,  σσ 15-16 . HARPERS,γκυκλοπαίδειαπ.π,σελ. 531.
[20]HARPERS,γκυκλοπαίδεια..., π.π,  σελ. 53 .
[21]. ρος χρησιμοποιεται στόν νδουισμό.Βλ   The Encyclopedia of Eastern Philosophy and
    Religion,  1989, σελ 86 .  Kompakt lexikon Religionen , (HrsgR.Hauth ), 1998,σελ 91 
   Πρβλ. Κ.Μελισσαρόπουλου, Εσαγωγή στή Θεοσοφία, 19662 , σσ  41,64-65 .
[22] .Irving Hexham, Pocket  Dictionaryπ.π.,σελ.30. Πρωτ.Α.λεβιζοπούλου, 
     ποκρυφισμός στό φς τς ρθοδοξίας, τεύχη 11-15, 1996, σελ 271.
[23] . Handbuch  Religiöse Gemeinschaften und Weltanschauungen , 2000 5 σελ
    670. Harper's,  γκυκλοπαίδειαπ.π,  σελ. 517.  M.Lacroix, Τό "New Age",
    π.π  σελ. 26.
[24]Irving Hexham, Pocket  Dictionaryπ.π.,σελ.69. Harpersγκυκλοπαίδεια,π.π,σελ
     509-510. Kompaktlexikon Religionen, π.πσελ 196 . Πρωτ.Α.λεβιζοπούλου
     ποκρυφισμός στό φς τς ρθοδοξίαςπ.πσσ 270-271 .
[25]. Irving Hexham, Pocket  Dictionaryπ.π.,σελ 73 .
[26] . Handbuch  Religiöse Gemeinschaften und  Weltanschauungen ,π.πσσ 672-673.
      Harper's,  γκυκλοπαίδειαπ.πσσ 710-714 .  Irving Hexham, Pocket  Dictionary
      π.π.,σελ 104 .
[27]. Kompaktlexikon Religionen,  π.π.σελ.247. MLacroixΤό "New Age",π.π.σελ. 16.
      Handbuch Religiöse Gemeinschaften und  Weltanschauungen , π.π.σελ.673.
[28]. Irving Hexham, Pocket  Dictionary, π.π.,σελ.50. Kompaktlexikon Religionen,,
     π.π.σελ.117.
[29] Βλ.νδεικτικά: Βαρνάβας Μισίη,  Νεοειδωλολατρία στό λεκτρονικό διαδίκτυο, στό
     «Θεοδρομία», τ.2, πρ.ούν.2005, σελ.278-285.
[30] .  λήθεια γιά τήν στρολογία ,  1990, σσ 146-147.
[31] .ΕΙΡΗΝΗ  ΝΤΑΛΙΧΩΒ-ΜΑЇΚ ΜΠΟΥΘ,  Αρα-Σμα, 2002,  σελ 11 .
[32].ΕΙΡΗΝΗ  ΝΤΑΛΙΧΩΒ-ΜΑЇΚ ΜΠΟΥΘ,  Αρα-Σμα, π.π, σελ 12 .
[33].ΕΙΡΗΝΗ  ΝΤΑΛΙΧΩΒ-ΜΑЇΚ ΜΠΟΥΘ, Αρα-Σμα, π.π, σελ  12.
[34].ΕΙΡΗΝΗ  ΝΤΑΛΙΧΩΒ-ΜΑЇΚ ΜΠΟΥΘ, Αρα-Σμα, π.π, σελ  72
[35].ΕΙΡΗΝΗ  ΝΤΑΛΙΧΩΒ-ΜΑЇΚ ΜΠΟΥΘ, Αρα-Σμα, π.π, σσ  302-303.
[36]. ΕΙΡΗΝΗ  ΝΤΑΛΙΧΩΒ-ΜΑЇΚ ΜΠΟΥΘ, Αρα-Σμα, π.π, σσ  304
[37]MARK ALBRECHT , Μετενσάρκωση, 2004, σελ.19.
[38]π.π., σελ.87.
[39]. Πρωτ Α.AΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ , ποκρυφισμός-Γκουρουϊσμός-« Νέα ποχή», π.π,
     σελ.120-127.
[40]ερομ. SERAPHIM  ROSE ρθοδοξία καί  Θρησκεία το Μέλλοντος ,(μετ.Μαρία
     Δημητριάδου), 2000, σσ .109-157, 255-257.
[41]ρχιμ.ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΩΣΤΩΦ ,Πίστη καί Λογική, τόμ.Β΄, 1993, σσ.46-72
[42].  κδοσις κριβής ρθοδόξου Πίστεως 2,4  PG 94, 877A.
[43]. H.Gasper – J.Müller – F.Valentin, Lexikon der Sekten....,π.π.,σελ.1096.
[44]Π.ΓIANNOYLAKHΣ – ΛΚΑΒΑΚΟΠΟΥΛΟΣ λήθεια γιά τά UFO καί τίς
    ξωγήινες συνομωσίες ,2004, σελ. 212.
[45]. R.HUMMEL, Reiki –Heilungsmagie aus Japan, MD 549 (1991) 163- 164 . H.S.BERNDT,
     Wissen , Kulte, Weltanschauungen,2003,  σσ  77-78 .
[46].Ρέϊκιστό   ρευνητής τς λήθειας , τ.25. αν-Φεβρ 2004, σελ 15 .
[47]. Ρέϊκι, στό   ρευνητής τς λήθειας , τ.25. αν-Φεβρ 2004, σελ 16 .
[48].Περιοδικό ΖΕΝΟΦΙ,τεχος 2 , Μάρτιος -πρίλιος 1991 , σελ 52 .
[49]. Π.Π.ΧΑΤΖΗΠΕΤΡΟΣ , Θεοσοφία ,  Μ.Ε.Ε, τομ 12 (1930 ), σελ  530  .Στά δια πλαίσια
    κινεται και  Γάλλος Θεοσοφιστής TH.PASCAL ταν μιλε  γιά τήν « πόδειξιν τς
    πνευματικς νότητος πασν τν θρησκειν » . Βλ TH.PASCAL, Α.Β.Γ. τς Θεοσοφίας ,  
    , 1925, σελ 19 .
[50] .Περιοδικό ΔΩΡΑ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ, τ.13,Σεπτ-Οκτ 2004, ξώφυλλο
[51].ANNIE BESANT , Πρός τήν Μύησιν,  1930, σελ 96.
[52]ΕΙΡΗΝΗ  ΝΤΑΛΙΧΩΒ-ΜΑЇΚ ΜΠΟΥΘΑρα-Σμαπ.πσελ 299.  Handbuch
     Religiöse Gemeinschaften und  Weltanschauungen , π.πσσ  670-672 .Δρόμοι τς
    Γνώσης,  2001, σελ 370 .
[53].ΠΑΝ.ΤΡΕΜΠΕΛΑ, Μικρόν Εχολόγιον, τόμος  Α΄ , 19982 , σελ 346-347 .  
http://www.ppu.org.cy/meletes_KoinPr2.html

Μία ἀπό τίς Νεοεποχίτικες δοξασίες: Μέλη του New Age Foundation ενώνουν τα χέρια για να δημιουργήσουν μια μπαταρία Κοσμικού Εγκεφάλου η οποία θα καλέσει τα UFO να προσγειωθούν στην συγκέντρωσή τους...
πηγή 

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...