Περιέργεια Ιερή... του Αρχιμ. Χρυσόστομου Χρυσόπουλου

 Ο Ευαγγελιστής Λουκάς αύριο  μας σκιαγραφεί  άριστα τον πρωταγωνιστή της ευαγγελικής περικοπής. Ονομαστικά και καλά αποδείχθηκε ότι τον ήξερε  ο Κύριος. Είναι ο Ζακχαίος.  Για εκείνον,  και τους όμοιούς του, ήρθε  ο Χριστός στην γη. Τους βρήκε  στις πόλεις τους για να τους μεταθέσει στην δική του πολιτεία, σ’ αυτή των σωσμένων, των δικαιωμένων,  των μετανοημένων.

  Συνεχίζει ο Χριστός  τη  πορεία  Του.  Τον  βλέπουμε  να πηγαίνει στην Ιεριχώ,  όχι ως επισκέπτης  περαστικός, αλλ’ ως δάσκαλος  μοναδικός.  Πολλοί  Τον άκουγαν  και Τον ακολουθούσαν. Έναν ξεχωρίζει,  σαν να ήταν αυτός που όντως  έψαχνε  και ήθελε  μόνο να συναντήσει. Αυθόρμητη η κίνηση  του Ζακχαίου,  άμεση η αντίδραση  Εκείνου,  κάλεσμα  και σωτηρία.  Τον  γνώριζε μεν ο Κύριος, αλλά και οι συμπολίτες  του,  δεν ήταν και τόσο αγαπητό πρόσωπο.

  Η περιγραφή  του Ζακχαίου  έχει ως εξής : κοντός στο ανάστημά του, αρχιτελώνης  στο επάγγελμά του, άρα πλούσιος.  Αν ρωτούσαμε  τον περίγυρό  του θα τον παρουσίαζε  με δύο λέξεις,  κλέφτης  και άδικος.  Οι πράξεις μας  είναι αυτές που μας χαρακτηρίζουν, εκείνες  προδίδουν και τον εσωτερικό μας κόσμο. Ήθελε να δει τον Ιησού και ανεβαίνει στο δέντρο.  Ψάχνει  και βρίσκει λύση για να υπερβεί το μειονέκτημα (;) του ύψους  και του πλήθους  τον συνωστισμό.  Οι κινήσεις  του είχαν  αίσιο αποτέλεσμα,  την επίσκεψη  του Κυρίου στο σπίτι του. Σώζει αυτόν και όλη την οικογένεια.

  Η χάρη του Θεού δεν περιορίζεται σ’ όσους Τον πλησιάζουν με πολλά λόγια και επιφανειακά έργα, σ’ αυτούς που δηλώνουν ειλικρίνεια ή που κρύβουν υστεροβουλία.  Η ματιά Του τρέχει σ’ ανύποπτα μέρη, εκεί που ζουν οι περιθωριακοί και οι προβληματικοί, οι «κοντοί»  για την κοινωνία, οι «ψηλοί» για την Εκκλησία. Βλέπει εκείνους που στερούνται δήθεν εκκλησιαστικής εμπειρίας και που σε  δεδομένη όμως στιγμή φέρονται και φαίνονται  με  ύψη μεγάλα πνευματικότητας. Αν δεν σηκώσουμε  και εμείς το ανάστημά μας, δεν θα Τον δούμε,  άρα και δεν θα μας μιλήσει.

  Υπάρχει πάντα μια ιδιαίτερη δύναμη – διαβολική -,  που δεν μας αφήνει  να βρούμε δέντρο  για να ανέβουμε και να δούμε τον Χριστό που περνά από τους δρόμους της ζωής μας και τις πόλεις των οικογενειών μας. Είμαστε «μικροί», δεν μπορούμε να υπερβούμε  τους πειρασμούς που μας κρύβουν  την θέα και απαγορεύουν την συνάντηση μαζί Του. Όταν  όμως το τολμήσουμε, τότε θα νικήσουμε.

  Άλλες φορές η εκούσια επιλογή ζωής με αμαρτία και ασωτία, δεν μας επιτρέπει να βρούμε δέντρο για να κάνουμε την ουσιαστική  ανάβαση, παραμένουμε χαμηλά και μας συνθλίβουν  οι επιλογές  μας. Εμείς θελήσαμε και έτσι ζήσαμε. Χρειάζεται περισσότερη προσπάθεια  και  αποφασιστικότητα για να δούμε  Χριστού πρόσωπο, δεν είναι ακατόρθωτο. Πρέπει να ποθήσει  η καρδιά μας και να κάνει κόπο, ώστε να βρει τον τρόπο και τόπο για ν’ ανέβει. Τότε, θα συναντηθεί η ιερή περιέργειά μας με τα μάτια Του και ο λόγος Του με την ψυχή μας.

  Ο Θεός θέλει όντως να ξεχωρίζουμε. Όχι στην εξωτερική  εμφάνιση ή δύναμη,  ούτε βέβαια στην ανομία. Ξεχωριστοί να είμαστε στην εμπιστοσύνη  στο θέλημά Του, στην  αναγνώριση της αμαρτωλότητάς μας,  στην έμπρακτη  μετάνοια  και στην ελεημοσύνη. Βήματα που τ’  ακολούθησε  ο Ζακχαίος,  τα είδε και τα εκτίμησε ο Κύριος.  Όταν  το αποφασίσουμε και εμείς,  τότε θα γίνουμε  «γίγαντες» μετάνοιας  και ομολογίας, θ’ αφήσουμε  τους άλλους να είναι «νάνοι»  δυσπιστίας και κακεντρέχειας.  Σαν αυτούς που είδαμε γύρω του και βλέπουμε  γύρω μας.  Είναι όλοι αυτοί  που δεν χαίρονται  όταν αλλάζει  και σώζεται  ο άλλος, ο διπλανός τους. Ίσως χρειάζεται  η κοινωνία μας  κάθε λογής  περιθωριακούς  και αλλιώτικους  τύπους για να ασχολείται  μαζί τους κατακρίνοντάς τους,  να ξεχωρίζει  εκείνη έναντι  αυτών  και ν’ αυτοδικαιώνεται  για την καλή διαγωγή της. Η παραβατικότητα  των άλλων εύκολα γίνεται αφορμή για σχόλια  και ποτέ  θέμα προσευχής.  Η  μεταστροφή δεν φέρνει πάντα χαρά και ικανοποίηση.  

  Αρκετές  φορές στην ζωή μας βλέπουμε  τον Χριστό  να περνά από μπροστά μας,  νεογέννητος τα Χριστούγεννα, πάσχων την Μεγάλη Εβδομάδα και από μακριά  αναστημένος το Μεγάλο Σάββατο. Εμείς παραμένουμε  στριμωγμένοι μεταξύ προβλημάτων  και αβεβαιότητας, ανάμεσα  στην ρουτίνα και την ανασφάλεια. Ο Κύριος  όμως έδειξε  ότι δεν μας θέλει νωθρούς  ή μοιρολάτρες. Ας αποκτήσουμε κάποτε την αυτοπεποίθηση και να επιχειρήσουμε το σωστικό ανέβασμα στην ζωή μας, για να έχουμε δυναμική  στην πίστη μας.  Τότε σίγουρα  θ’ ακούσουμε την βεβαίωση ότι σωθήκαμε, όχι μόνο ως άτομα αλλά και ως  οικογενειακή εστία. 

πηγή