Κυριακή ΙΕ Λουκά«Ιδού τα ημίση των υπαρχόντων μου, Κύριε, δίδωμι τοις πτωχοίς» του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λέρου Καλύμνου και Αστυπάλαιας κ.κ. Παισίου

Αγαπητοί μου αδελφοί,
Ωραία, αλλά και λίαν συγκινητική η σημερινή ευαγγελική περικοπή, η γνωστή περικοπή του Ζακχαίου.
Ο θεηγόρος Απόστολος και Ευαγγελιστής Λουκάς, στη σημερινή ευαγγελική περικοπή που ακούσαμε εξιστορεί την επιστροφή του αμαρτωλού και άδικου αρχιτελώνη Ζακχαίου στην αγκαλιά του Θεού Πατέρα.
Η τόλμη και η θέληση του Ζακχαίου να πλησιάσει Αυτόν, του οποίου η φήμη ταχέως έγινε γνωστή  σ’ όλη την Ιουδαία γη ήταν μεγάλη, τίποτε μα τίποτε δεν τον εμπόδιζε, κι έτσι προσπαθούσε με κάθε τρόπο να ιδεί και να γνωρίσει Εκείνον, πού έκλεινε ουρανούς και ήλθε στην γη.
Φλέγεται διακαώς ο Ζακχαίος από την επιθυμία του να πλησιάσει τον Κύριο και τρέχει, τρέχει, μπροστά από το πλήθος και ανεβαίνει σε μια συκομουριά, δια να μπορέσει να ιδεί, να αντικρύσει τον Μέγα Λυτρωτή, τον Θεάνθρωπο Ιησού.
Η επιθυμία του Ζακχαίου δεν ήταν μία απλή περιέργεια, ήταν επιθυμία αγνή, ήταν επιθυμία ηθική, ήταν επιθυμία όλως εσωτερικής διάθεσης και ανιδιοτελής. Ο πλούσιος αρχιτελώνης δεν εντρέπεται τίποτε, δεν σκέπτεται την θέση που κατείχε, αλλά τρέχει δρομέως, ως ο Πέτρος, δια να δεί και να γνωρίσει από κοντά Εκείνον πού σαγήνευε τις ψυχές των ανθρώπων στη Ιουδαία γη. Και τις οδηγούσε στην σωτηρία τους. Αυτή η εσωτερική, η αγνή, η ηθική, η ανιδιοτελής επιθυμία του Ζακχαίου, φέρει το ποθούμενο, «ο ετάζων καρδίας και νεφρούς και βάθη των ανθρώπων γιγνώσκων Κύριος», βλέποντας τον Ζακχαίο επάνω στην συκομουριά του λέγει: «Ζακχαίε σπεύσας κατάβηθι, σήμερον γάρ εν τω οίκω σου δει με μείναι».
Χαρά μεγάλη δια τον Ζακχαίο οι λόγοι του Κυρίου Ιησού, «και σπεύσας κατέβη» και η χαρά του αυτή διατρανώνεται με την είσοδο του Κυρίου Ιησού στο σπίτι του «και υπεδέξατο αυτόν χαίρων». Μάταια όμως γογγύζουν οι διδάσκαλοι του Ιουδαϊκού νόμου, μάταια φωνασκούν οι αυστηροί τηρητές των τύπων Φαρισαίοι, μάταια σκανδαλίζονται οι Ιουδαίοι που βλέπουν τον Κύριο να μπαίνει και να καταλύει στην οικία ενός αμαρτωλού, στην οικία του πλούσιου αρχιτελώνη Ζακχαίου.
Ο Κύριος όμως, ο οποίος δεν ήλθε να καλέσει δικαίους, αλλά αμαρτωλούς σε μετάνοια, εισέρχεται στην οικία του Ζακχαίου και ο αμαρτωλός Ζακχαίος αναγεννάται, μετανοεί, εξομολογείται ταπεινά τις αμαρτίες του και  αλλάζει τρόπος ζωής και γίνεται νέος άνθρωπος.
Ο Ζακχαίος μακριά από την αμαρτία αναγεννάται, κατ’ εικόνα του κτίσαντος αυτόν και εκδηλώνει με έργα δικαιοσύνης και αγάπης αυτήν την πνευματική του αναγέννηση, «ιδού τα ημίση των υπαρχόντων μου Κύριε, δίδωμι τοις πτωχοίς και ει τι τινός τι εσυκοφάντησα αποδίδωμι τετραπλούν».
Ο αρχιτελώνης κατά την εξάσκηση της εργασίας με τις αμαρτωλές πράξεις του αδίκησε, έβλαψε, έκλεψε τους ανθρώπους, όμως τώρα εκείνος ο αμαρτωλός, ο άρπαγας, μετανοεί ειλικρινά και αναλογιζόμενος τις πρότερες πράξεις, αποδίδει κατά τον Μωσαϊκό νόμο το τετραπλούν σε εκείνους που έβλαψε, σε εκείνους που αδίκησε, σε όσους πτωχούς αδίκως υστέρησε τα προς το ζήν.
Η αδικία είναι αληθινά φοβερή αμαρτία, διότι παραβαίνει τον θείο νόμο και διαλύει ότι όσιο και ιερό, διαλύει δεσμούς, δι’ αυτό και ο Μωσαϊκός νόμος τιμωρεί εκείνον που πράττει την αδικία.
Τον αμαρτωλό, πλούσιο και άδικο αρχιτελώνη Ζακχαίο δικαιώνει δια την ειλικρινή μετάνοια και εξομολόγησή του Εκείνος πού ήλθε να καλέσει αμαρτωλούς σε μετάνοια. Αυτή είναι η δύναμη της μετανοίας και εξομολόγησης, η οποία αναγεννά τον αμαρτωλό άνθρωπο και τον επαναφέρει στην αγκαλιά του Θεού Πατέρα.
Η ειλικρινής εξομολόγηση, η αληθινή μετάνοια είναι η βαθειά συναίσθηση της ανοχής της αμαρτίας, και αμαρτία είναι καταπάτηση του θείου θελήματος και η οποία εκθέτει τον παραβάτη άνθρωπο στο πρόσωπο του  Θεού Πατέρα.
Είναι γεγονός ότι τα μικρά αμαρτήματα ανοίγουν τον δρόμο στα βαρύτερα και θανάσιμα αμαρτήματα και  φέρουν ψυχρότητα και τέλος την απομάκρυνση του ανθρώπου από τον Θεό Πατέρα.
Δυστυχώς, πολλοί άνθρωποι εμμένουν στην αμαρτία και δεν μετανοούν ειλικρινώς, αυτοί οι άνθρωποι όχι μόνο δεν ωφελούνται και δεν σώζονται, αλλά απεναντίας μένουν στο λήθαργο, μένουν στο σκοτάδι, μένουν μακριά της αγάπης του Θεού Πατέρα.
Ο Ιερός Χρυσόστομος, πού την μνήμη του εορτάζει σήμερα η επί γης στρατευομένη του Χριστού Εκκλησία, από περάτων έως περάτων της οικουμένης, μας λέγει ,ότι :  «τίποτε χειρότερο από την αμαρτία υπάρχει, αγαπητέ μου, όταν καταφέρει να μπεί στη ζωή μας και την ψυχή μας, όχι μόνο μας γεμίζει από ντροπή, αλλά κάνει και ανοήτους όσους ήσαν πρίν συνετοί και πλήρεις σοφίας».
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Η αληθινή μετάνοια είναι τελεία καθαρότητα της ψυχής, όπως μας την κατέγραψε στην σημερινή ευαγγελική  περικοπή ο Κύριος Ιησούς, στο πρόσωπο του αμαρτωλού αρχιτελώνη και πλούσιου Ζακχαίου.
Ο Ζακχαίος της σημερινής ευαγγελικής περικοπής, πίστεψε στον Ιησού Χριστό, μετανόησε, άλλαξε τρόπο ζωής, ανακαινίστηκε, και έπραξε έργα και καρπούς αξίους της μετανοίας. Ο ποτέ αμαρτωλός αρχιτελώνης μισεί πλέον την αδικία, αγαπά το αγαθό και πράττει το δίκαιο «ει τινός τι εσυκοφάντησα αποδίδωμι τετραπλούν».
Και ο Ιερός Χρυσόστομος, ερμηνεύοντας την σημερινή ευαγγελική περικοπή που ακούσαμε μας λέγει δια την μετάνοια: «Για ποιο λόγο ο Θεός επιτρέπει να πλουτίζουν μερικοί; Διότι είναι μακρόθυμος, διότι θέλει να μας επαναφέρει στην μετάνοια, διότι έχει ετοιμάσει κόλαση, διότι ώρισε μέρα πού θα κρίνει όλη την οικουμένη».
Και ο χρυσούς την γλώσσα συνεχίζει, ο Θεός  «αν δε μακροθυμούσε και δεν τιμωρούσε αμέσως όσους  πλουτίζουν, τότε δεν θα έδιδε την ευκαιρία στο Ζακχαίο να μετανοήσει, ώστε να αποδώσει στο τετραπλάσιο  όσα έχει κλέψει και να προσθέσει και τα μισά των υπαρχόντων του».
Ο αγαθός Θεός έδωκε την μετάνοια προς σωτηρία του ανθρώπου, δίδαξε την φιλανθρωπία, την ευσπλαχνία την αλληλεγγύη και την μεγάλη αρετή της αγάπης.
Ας ανοίξουμε κι εμείς λοιπόν τον οίκο της ταλαιπωρημένης μας ψυχής δια να εισέλθει μέσα ο Χριστός κι έτσι φωτιζόμενοι κι εμείς από την χάρη και το άπειρο Αυτού έλεος να γίνουμε και χριστοφόροι και θεοφόροι.
Tότε θα ακούσουμε κι εμείς ως ο Ζακχαίος από τον Κύριο της Δόξης Χριστό «ότι σήμερον σωτηρία τω οίκω  τούτω εγένετο». ΑΜΗΝ. Ο Λ.Κ.Α.Π.